tag:blogger.com,1999:blog-61814292610602398512024-02-21T03:03:01.460+02:00Η Γωνιά του CultΌλα αυτά τα αμήχανα και εκνευριστικά πράγματα της καθημερινότητας ψηφιοποιημένα στην άβολη οθόνη σουKostisghttp://www.blogger.com/profile/16190499193860719360noreply@blogger.comBlogger88125tag:blogger.com,1999:blog-6181429261060239851.post-16707977267307903722019-09-12T08:57:00.002+03:002019-09-12T08:57:51.832+03:00Δεν είναι νεκρό αυτό που αιώνια μπορεί να κοιμάται<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Κοίταξε τριγύρω του λαχανιασμένος, ψάχνοντας να βρει κάποια διέξοδο. Οι ήχοι <i>υγρού συρσίματος</i> που άκουγε από το κάτω πάτωμα σε συνδυασμό με την έντονη δυσωδία ψαριού σε αποσύνθεση του προκαλούσε τρόμο. Τρόμο όχι για τον επικείμενο θάνατο του, αλλά για την αποφράδα περίπτωση που θα έπεφτε στα χέρια τους ζωντανός. Τον θάνατο τον είχε αποδεχτεί, αλλά αυτά που είχε δει με τα μάτια του ήταν που τον έκαναν να τρέμει και να παρακαλάει να χάσει τα λογικά του. Με μια φρενήρη αγωνία αποφάσισε να ηχογραφήσει όσα περισσότερα μπορούσε από αυτά που συνέβησαν και πάτησε το κόκκινο κουμπί στην οθόνη του κινητού για να αρχίσει την ηχογράφηση.</span><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;"></span></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">«Ονομάζομαι Κώστας Γεωργίου και αυτή είναι η τελευταία ηχογράφηση που θα ακούσετε ποτέ από εμένα. Βρίσκομαι κλεισμένος στο σπίτι μου και ξέρω ότι ο κάτω όροφος έχει ήδη παραβιαστεί και δεν είμαι μόνος μου πλέον. Δεν τους βλέπω, αλλά τους ακούω και τους μυρίζω. Έχω καλέσει την αστυνομία, αλλά ξέρω ότι πριν έρθουν, θα είμαι ήδη νεκρός. Όλα ξεκίνησαν πριν από έναν χρόνο, όταν η βόλτα μου στο κέντρο κατέληξε σε ένα από τα παλαιοβιβλιοπωλεία της Ηφαίστου. Δεν ήξερα τι έψαχνα, δεν ήξερα γιατί μπήκα στο βιβλιοπωλείο με τα σκονισμένα ράφια και τον ρυτιδιασμένο ιδιοκτήτη, αλλά αυτό που βρήκα εκεί ευθύνεται για ό, τι συνέβη μετά. «Μεγάλοι Παλαιοί: Δοξασίες και μύθοι από όλο τον κόσμο»: Ένα βιβλίο με ανίερες ιστορίες και θρύλους που σχετίζονται με τους Μεγάλους Παλαιούς και ξεκινάνε από την αρχαιότητα και φτάνουν στο σήμερα, με δοξασίες ξεχασμένες από αιώνες και φύλλα κιτρινισμένα και σκισμένα. Πήρα το βιβλίο χωρίς παζάρια και όταν έφτασα σπίτι άρχισα να το ξεφυλλίζω με ανυπομονησία».</span><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;"></span></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;"> Η μυρωδιά από τον κάτω όροφο έμοιαζε να πλησιάζει, ενώ <i>λαρυγγικοί</i> ήχοι που δεν μπορεί να ήταν ανθρώπινοι και έμοιαζαν να αποτελούν μέρος μιας επικοινωνίας δυνάμωναν σιγά-σιγά. Πάτησε την «παύση» στο κινητό και μετακίνησε τη βιβλιοθήκη και άλλα ογκώδη αντικείμενα μπροστά από την πόρτα για να τους καθυστερήσει και να κερδίσει μερικά λεπτά. Επέστρεψε στο γραφείο του με μάτια που έμοιαζαν να φλέγονται από τον πυρετό και πάτησε το κουμπί για να συνεχιστεί η ηχογράφηση. «Έφτιαξα δυνατό καφέ, κάθισα στην αγαπημένη μου πολυθρόνα και βυθίστηκα στην ανάγνωση του βιβλίου. Όταν σήκωσα τα μάτια μου, είδα με έκπληξη ότι ο ήλιος είχε ήδη πάρει την θέση του στον ουρανό και η κανάτα με τον καφέ είχε αδειάσει από ώρα. Έκλεισα το βιβλίο με τη σφραγίδα του Πανεπιστημίου του </span><span lang="EN-US" style="border: 1pt none windowtext; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px; padding: 0cm;">Miskatonic</span><span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;"> στο εξώφυλλο και προσπάθησα να βάλω σε μια σειρά αυτά που είχα διαβάσει.</span><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;"></span></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;"> Στην αρχή, το όλο θέμα έμοιαζε με μια θεωρία συνωμοσίας, από αυτές που βρίσκουν εύφορο έδαφος την εποχή και τον κόσμο του </span><span lang="EN-US" style="border: 1pt none windowtext; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px; padding: 0cm;">Internet</span><span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">. Κράτησα βιαστικά σημειώσεις, με τον πυρετικό τρόπο που θα σημείωνε κανείς ένα όνειρο για να μην το ξεχάσει, πριν το συνειδητό εισβάλλει και σβήσει τα πάντα. Το βιβλίο ξεκινούσε από την Πυθία και τον τελευταίο χρησμό που έδωσε πριν πεθάνει, στον Κέκροπα, τον διφυή ιδρυτή της Αθήνας, που ήταν μισός άνθρωπος και μισό φίδι. Ο χρησμός αυτός «Δεν είναι νεκρό αυτό που αιώνια μπορεί να κοιμάται και με το πέρασμα παράξενων αιώνων ακόμη και ο θάνατος μπορεί να πεθάνει» εμφανίζεται αρκετές φορές μέσα στο βιβλίο. Ο </span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Dagon</span><span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">, ένας από τους αρχέγονους θεούς της θάλασσας, μετά το καταστροφικό πέρασμα του από την Μεσοποταμία, πήρε τη θέση του στις ελληνικές θάλασσες με το όνομα Ποσειδώνας και την ανθρωπόμορφη παρουσία που έδιναν οι αρχαίοι Έλληνες στους θεούς τους. Έπαιξε ενεργό ρόλο στον Τρωικό Πόλεμο, σκοτώνοντας ανεξαρτήτως πλευράς, κάτι που συνέχισε και σε όλους τους πολέμους που ακολούθησαν.</span><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;"></span></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Μια άλλη θεότητα από τους Αρχαίους Θεούς που ήρθαν από το διάστημα, μπορεί να εμφανίζεται σε πολλές μυθολογίες με το όνομα </span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Kraken</span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;"> </span><span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">οδηγώντας στον υγρό τάφο χιλιάδες ναυτικούς, αλλά οι πιστοί του ακόλουθοι τον λατρεύουν με το όνομα </span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Cthulhu</span><span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">. Οι υποθαλάσσιοι σεισμοί σε πολλές περιοχές του Ατλαντικού, το καταραμένο Τρίγωνο των Βερμούδων, οι ανεξήγητες εξαφανίσεις πλοίων και ολόκληρων παραθαλάσσιων περιοχών είναι απλώς σημάδια της ανίερης δράσης του. Ο Πλάτωνας, σε ένα από τα χαμένα έργα του αναφέρει ότι η Ατλαντίδα δεν βυθίστηκε απλώς, αλλά καταστράφηκε από την θεϊκή μανία ενός τερατόμορφου πλάσματος που <i>θύμιζε αρκετά ένα τεράστιο χταπόδι</i>. Ακόμα και σήμερα, όταν θυμάμαι τους υπαινιγμούς που άφηνε το βιβλίο σε πολλές σελίδες του, νιώθω μια ανατριχίλα και την αίσθηση ενός κοσμικού τρόμου να καραδοκεί. </span></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Οι αναφορές στο απαγορευμένο «Νεκρονομικόν» του τρελού Άραβα ποιητή Α</span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">bdul</span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;"> </span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Alhazred</span><span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">, η φρίκη που κρύβεται στα αποσπάσματα του “</span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">De</span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;"> </span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Vermis</span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;"> </span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Mysteriis</span><span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">” του </span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Ludwig</span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;"> </span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Prinn</span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;"> </span><span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">από την ελληνική μετάφραση των πρώτων μοναχών του Αγίου Όρους με τίτλο «Τα Μυστήρια του Σκώληκος» με έκαναν να συνειδητοποιήσω ότι αυτά που διαβάζω δεν είναι οι σκέψεις ενός τρελού, αλλά κάτι αληθινό. Ακόμα θυμάμαι αυτό που έγραψα και υπογράμμισα στο σημειωματάριο μου: Μήπως οι μύθοι των θρησκειών είναι έργα των Μεγάλων Παλαιών που κανείς δεν είχε συνδέσει μέχρι τώρα;». </span><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;"></span></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Στον κάτω όροφο οι φωνές είχαν ενωθεί σε μια απόκοσμη χορωδία σε άγνωστη γλώσσα, με τη φράση "Ia! Ia! Cthulhu Fthagn!" να επαναλαμβάνεται με έναν υπνωτιστικό τρόπο. Ό, τι κι αν ήταν αυτό που συνέβαινε έκανε το σπίτι να τραντάζεται και τους τοίχους να τρεμοπαίζουν, σαν να εξαφανίζονται από αυτή τη διάσταση. Αντιλαμβανόμενος ότι ο χρόνος τελείωνε, συνέχισε και πάλι την ηχογράφηση. «Ξεκίνησα αρχικά από το Νεκρομαντείο της Εφύρας και τον Αχέροντα ποταμό σε μια αναζήτηση στοιχείων που θα μου έδιναν κάτι χειροπιαστό, πέρα από μύθους και θεωρίες. Εκεί, αν και τα περισσότερα στόματα έμεναν ερμητικά κλειστά, βρήκα τα πρώτα στοιχεία για παράξενες τελετουργίες που συνεχίζονται ακόμα και στις μέρες μας. Η λατρεία του θεού Πάνα σε περιοχές της Αρκαδίας, ακόμα και σήμερα, σε συνδυασμό με τις δυσάρεστες τραγόμορφες παραστάσεις σε αγγεία, μου θύμισαν αρκετά τις αναφορές του </span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">H</span><span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">.</span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">P</span><span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">. </span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Lovecraft</span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;"> </span><span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">στη </span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Shub</span><span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">-</span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Niggurath</span><span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">, την Αίγα με τα Χίλια Νεογνά και τον τρόμο που προκαλεί με την εμφάνισή της.</span></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Αναζήτησα τον </span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">August</span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;"> </span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Derleth</span><span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">, συγγραφέα του βιβλίου, αλλά μετά από αρκετά </span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">e</span><span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">-</span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">mail</span><span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;"> και τηλεφωνήματα, με παρέπεμψαν στο αστυνομικό τμήμα του </span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Arkham</span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;"> </span><span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">της Μασαχουσέτης, όπου έμαθα ότι είχε σκοτωθεί σε ένα περίεργο, όπως το χαρακτήρισαν, ατύχημα. Αποφάσισα να ερευνήσω όλες τις αναφορές που βρήκα για ελληνικά μέρη με έντονη την παρουσία των αρχαίων θεών. Στο νησί της Νάξου, η τεράστια πύλη της Πορτάρας μπορεί να είναι το μοναδικό που έχει απομείνει από τον αρχαίο ναό της περιοχής, αλλά οι αναφορές για ανθρωποθυσίες που άκουσα με τα ίδια μου τα αυτιά και τα περίεργα σύμβολα που είναι σκαλισμένα σε πολλά σημεία των πεσμένων λίθων, δείχνουν ότι ο ναός δεν ήταν του Απόλλωνα, αλλά του </span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Nyarlathotep</span><span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">, του θεού που έσπειρε την φρίκη στην Αίγυπτο. Οι δοξασίες μιλάνε για μια πύλη που όντως άνοιξε στην Πορτάρα και για ένα πλάσμα ανείπωτης φρίκης που βγήκε από εκεί. Ελάχιστοι κάτοικοι μου μίλησαν για τις πολλές εξαφανίσεις και όσοι το έκαναν, έδειχναν να ανησυχούν ιδιαιτέρως για τους καμπουριαστούς άντρες με τα γουρλωτά μάτια που κάπνιζαν απέναντι μας, κρατώντας το τσιγάρο ανάμεσα σε δάχτυλα που <i>ενώνονταν με κάτι σαν μεμβράνη</i>. Δεν έδωσα σημασία, καθώς θεώρησα ότι αποτελούν δείγματα εκφυλισμού λόγω ενδογαμίας και αιμομιξίας. Το τελευταίο βράδυ πριν φύγω από το νησί της Νάξου, έμαθα για την εξαφάνιση δύο από αυτούς που μου μίλησαν και έμεινα όλη τη νύχτα άγρυπνος ακούγοντας περίεργους θορύβους και ήχους από νύχια στο σφαλισμένο παράθυρο μου, ενώ διέμενα στον τρίτο όροφο του παλιού ξενοδοχείου στο Λιμάνι. Οι ήχοι εξαφανίστηκαν με τις πρώτες ακτίνες του ηλίου κι εγώ τρέμοντας μπήκα στο πλοίο της επιστροφής.</span></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Το επόμενο ταξίδι με έφερε στο νησί που αναφερόταν σε πολλά σημεία στο βιβλίο, αλλά και σε όσες ακόμα πηγές μπόρεσα να βρω μετά από πολύ κόπο και αναζήτηση: την Σαμοθράκη. Μετά από ένα κουραστικό ταξίδι σε ένα γεμάτο τραίνο, έφτασα στην Αλεξανδρούπολη και από εκεί πέρασα απέναντι, ενώ καθ’ όλη τη διαδρομή, το πλοίο περιτριγύριζαν κάποια θαλάσσια ζώα. Στα θολά και κατάμαυρα νερά του Θρακικού Πελάγους φαίνονταν σαν δελφίνια, αλλά σε κάποιο καθρέφτισμα του ήλιου μου φάνηκε ότι είδα <i>ανθρώπινα χέρια</i>. Ανατρίχιασα και προσπάθησα να ηρεμήσω τον εαυτό μου με τη δικαιολογία ότι το μυαλό μου παίζει παιχνίδια από την αϋπνία και την κούραση του πολύωρου ταξιδιού. Κατέβηκα από το πλοίο και πήρα τον δρόμο για το ξενοδοχείο που είχα κλείσει, ένα απόμερο πέτρινο οίκημα στην άκρη του λιμανιού, έχοντας την αίσθηση ότι κάποιος με ακολουθεί. Για την έντονη δυσοσμία μούχλας και ψαρίλας που έκαιγε τα ρουθούνια μου, θεώρησα ότι έφταιγε το λιμάνι και τα δίχτυα των ψαράδων που ίσως δεν είχαν καθαριστεί καλά.</span></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Έφαγα ένα ελαφρύ δείπνο και κοιμήθηκα ανήσυχα, με ολοζώντανα όνειρα γεμάτα βρώμικο θαλασσινό νερό, βατραχόμορφα όντα και μουσική που οι κλίμακες της δεν έμοιαζαν με κάτι που είχα ξανακούσει. Ξύπνησα αρκετές φορές στη διάρκεια της νύχτας, ιδρωμένος και τρομαγμένος, αλλά μόλις κατάφερνα να ξανακοιμηθώ, το όνειρο συνέχιζε από εκεί που είχε σταματήσει. Όταν επιτέλους ξημέρωσε, πλύθηκα και ξυρίστηκα διαπιστώνοντας πόσο χλωμός φαίνομαι, πλήρωσα το ξενοδοχείο και κατευθύνθηκα στην αγορά. Αγόρασα μερικές προμήθειες, έναν χάρτη και φακό και νοίκιασα αυτοκίνητο για να μπορέσω να πάω στα μέρη των κατεστραμμένων ιερών των χθόνιων θεών. Το βιβλίο συνέδεε την λατρεία των χθόνιων θεών στη Σαμοθράκη με τους Μεγάλους Παλαιούς, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στο Ιερό των Μεγάλων Θεών. Οι Μεγάλοι Θεοί ήταν χθόνιοι θεοί, διαφορετικοί των Ολύμπιων, με πολλές αναφορές στα Καβείρεια Μυστήρια.</span></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Με την αίσθηση ότι κάποιος με ακολουθεί ακόμα πιο έντονη, μπήκα στο αυτοκίνητο και ξεκίνησα για το βόρειο τμήμα του νησιού και συγκεκριμένα την Παλαιόπολη. Μυστηριακό κέντρο κατά την αρχαιότητα, χτισμένη στους πρόποδες του επιβλητικού όρους Σάος, δίπλα ακριβώς στη θάλασσα και με το Ιερό των Μεγάλων Θεών να δεσπόζει εκεί, ήταν το μέρος που θεωρούσα ότι πρέπει να επικεντρώσω τις έρευνες μου. Νοίκιασα ένα δωμάτιο από έναν ψαρά της περιοχής, ο οποίος μου ζήτησε να πληρώσω προκαταβολικά για τις μέρες που θα έμενα. Δέχτηκα και αφού εγκαταστάθηκα στο μικρό δωμάτιο, ξεκίνησα για το Ιερό. Φτάνοντας εκεί, ήξερα ότι δεν είχα κάνει λάθος στην επιλογή μου. Οι τεράστιες πέτρες των ερειπίων της Αρχαίας Πόλης και του Ιερού των Μεγάλων Θεών έφεραν πάνω σχέδια που απείχαν πολύ από κάτι που θα έβλεπες σε έναν αρχαιολογικό χώρο.</span></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Πέρασα όλη την μέρα μου εκεί, ανάμεσα σε πλατάνια, πικροδάφνες και σχέδια που ακόμα και στο φως της μέρας προκαλούν ανατριχίλα: Αγγεία, λατρευτικές στήλες, ακόμα και αγάλματα με θεόρατα χταπόδια που έτρωγαν ολόκληρα πλοία, ένα κοιμισμένο χταποδόμορφο ον στον βυθό της θάλασσας, δυσοίωνες φιγούρες που προσέφεραν θυσία κάτω από έναστρο ουρανό με αστερισμούς πολύ διαφορετικούς από τους δικούς μας, δύσμορφα όντα με τεράστια νύχια και φτερά ενάντια σε κάθε νόμο της φύσης και, το χειρότερο όλων, αυτό που ακόμα και σήμερα μου προκαλεί ρίγη, ανθρώπους που ετοιμάζονται να μπουν στο νερό, καμπουριασμένους, με τα δάχτυλα ενωμένα με μεμβράνες. Όταν σκοτείνιασε, μπήκα στο αυτοκίνητο και πήρα τον δρόμο της επιστροφής, κοιτάζοντας συνεχώς από τον κεντρικό καθρέφτη, επηρεασμένος, ίσως, από αυτά που είδα. </span></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Μια λάθος στροφή με έφερε μπροστά από έναν παράξενο ναό που δεν είχα προσέξει πριν και ανθρώπους που περίμεναν να μπουν μέσα. Αποφάσισα να αγνοήσω τα οργισμένα βλέμματα των πιστών και λίγο πριν ξεκινήσει η λειτουργία, μπήκα και στάθηκα στην είσοδο, όπου η μυρωδιά της ψαρίλας ήταν πολύ έντονη. Ο ναός δεν έμοιαζε με κάτι που είχα ξαναδεί, με παντελή απουσία εικόνων, αγαλμάτων και σταυρών, εκτός από την επιγραφή “</span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Order</span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;"> </span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">of</span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;"> </span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Dagon</span><span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">”. Όταν έκανε την εμφάνισή του ο πολύ ηλικιωμένος ιερέας κρατώντας ένα χρυσό άγαλμα βατράχου και ντυμένος με μωβ άμφια με υβρίδια ανθρώπων και βατράχων ως διακοσμητικά σχέδια, άνοιξα την πόρτα και έφυγα τρέχοντας. Μπήκα γρήγορα στο αυτοκίνητο, με τις ψαλμωδίες σε μια άγνωστη γλώσσα να ηχούν ακόμα στα αυτιά μου. Γύρισα στο δωμάτιο μου και ξάπλωσα χωρίς να φάω, πίνοντας λαίμαργα από ένα μπουκάλι τοπικού κρασιού, μέχρι που λιποθύμησα από το ποτό.</span></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Τα όνειρα μου αυτό το βράδυ ήταν πολύ χειρότερα. Έβλεπα ότι κολυμπάω σε κατάμαυρα νερά χωρίς να χρειάζεται να βγαίνω στην επιφάνεια για ανάσα, ενώ όταν κοίταξα κάτω, είδα στο λαιμό μου να φουσκώνουν βράγχια και στη θέση των χεριών μου απολήξεις με <i>φολιδωτά λέπια</i>. Ξύπνησα κάθιδρος και τρέμοντας και ανασηκώθηκα, προσέχοντας ότι φοράω ακόμα τα ρούχα μου και ότι αυτά έσταζαν σαν να έχω κολυμπήσει στη θάλασσα. Κοίταξα το κινητό, 3:15. Δεν μπορούσα να ξανακοιμηθώ, έτσι έφτιαξα ένα τσάι και άναψα τη λάμπα για να διαβάσω τις σημειώσεις μου. Οι μακρινοί ήχοι τυμπάνων τράβηξαν την προσοχή μου και άνοιξα το παράθυρο για να καταλάβω από που έρχεται ο ήχος. Στον ουρανό ένα ολόγιομο κόκκινο φεγγάρι έλουζε με μια ανατριχιαστική, άρρωστη, απόχρωση τα ερείπια του Ιερού. Πήρα τον φακό, τον σουγιά και την φωτογραφική μου μηχανή και ξεκίνησα με τα πόδια για την πηγή του ήχου.</span></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Πλησίασα με προσοχή το αρχαίο Ιερό και είδα να καίνε μεγάλες φωτιές και σκοτεινές φιγούρες να χορεύουν σε έναν μεγάλο κύκλο, ενώ άλλοι έπαιζαν τύμπανα. Με προσοχή και κρυμμένος ανάμεσα σε θάμνους και ερείπια, πλησίασα κι άλλο. Όσο πλησίαζα, οι σκοτεινές φιγούρες φωτίζονταν από τις μεγάλες φωτιές και φανέρωναν τα βδελυρά χαρακτηριστικά τους. Με τρόμο είδα ότι αποτελούνταν από μια αποτρόπαια μίξη ανθρώπινων και βατραχοειδών χαρακτηριστικών, θυμίζοντας τις αναπαραστάσεις των αγγείων που είχα δει νωρίτερα. Η γύμνια τους άφηνε να φανούν τα βατραχοειδή χαρακτηριστικά τους σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια: Βράγχια κάτω από ανθρώπινους λαιμούς, πόδια βατράχων που κατέληγαν σε άφυλους κορμούς και γουρλωτά μάτια γεμάτα ηλιθιότητα. Ακόμα και ο τρόπος που κινούνταν και χόρευαν δεν είχε κάτι το ανθρώπινο, αλλά περισσότερο θύμιζε πλάσμα που προσπαθεί να σταθεί στα δύο πόδια του. Οι γκροτέσκες φιγούρες ύψωναν κάθε τόσο τα χέρια τους στον ουρανό, ενώ έψελναν μια επαναλαμβανόμενη φράση σε μια άγνωστη γλώσσα, που ακουγόταν σαν "Ph'nglui mglw'nafh Cthulhu R'lyeh wgah'nagl fhtagn". Στο κέντρο, είδα τον ιερέα του ναού του </span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Dagon</span><span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">, ο οποίος, ντυμένος με άμφια, πρωτοστατούσε στην ανίερη αυτή τελετή.</span></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Αυτά που συνέβησαν στη συνέχεια, στοιχειώνουν τους εφιάλτες μου κάθε βράδυ από τότε. Όσο οι ψαλμωδίες κορυφώνονταν και οι κινήσεις γίνονταν πιο γρήγορες, άρχισε να εμφανίζεται μια τρύπα στο κέντρο του ιερού, η οποία μεγάλωνε. Ο αέρας έγινε πιο πηχτός και γέμισε με την χειρότερη αποφορά που είχα μυρίσει ποτέ, ένα κράμα ψαρίλας, σάπιου κρέατος και στάσιμων νερών. Όταν η πύλη σταμάτησε να μεγαλώνει, αυτό που άρχισε να προβάλει από μέσα, <i>δεν</i> <i>μπορεί να ήταν από αυτόν τον κόσμο</i>. Ένα τερατώδες γιγάντιο πλάσμα με χταποδοειδείς απολήξεις γεμάτες φολίδες δράκου, γαμψά νύχια στα πόδια, φτερά και ένα κεφάλι χταποδιού με πλοκάμια γύρω από το στόμα του. Η μορφή του τρεμόπαιζε και άλλαζε, ενώ δεν περπατούσε, αλλά έμοιαζε να σέρνεται με έναν γλιτσερό ήχο. Μια τεράστια, ασαφής μάζα φρίκης που δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Όταν άρπαξε με κάποιο από τα πλοκάμια του τον πρώτο πιστό που το πλησίασε και τον άδειασε από αίμα και ζωή με έναν φριχτό ρουφηχτό ήχο, δεν άντεξα και σπλαχνικά έχασα τις αισθήσεις μου.</span></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Όταν συνήλθα, τα πάντα είχαν τελειώσει και ο ήλιος έστελνε τις ακτίνες του ξορκίζοντας τα συμβάντα της νύχτας. Έτρεξα στο δωμάτιο μου, μάζεψα τα πράγματα μου και μπήκα στο πρώτο πλοίο που έδεσε στο λιμάνι. Στη διαδρομή μέχρι το σπίτι μου, διαπίστωσα με τρόμο ότι…».</span></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="background: white; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 22px;">Από την ανακοίνωση της Αστυνομίας, μία μέρα μετά: Νεκρός βρέθηκε ένας άνδρας 36 ετών, στο διαμέρισμά του στα Άνω Πατήσια, μετά από ενημέρωση των περίοικων για δυνατούς θορύβους που ακούγονταν από μέσα. Η αιτία του θανάτου του είναι απροσδιόριστη, αλλά φαίνεται ότι πιθανώς δέχτηκε επίθεση από κάποιο άγριο ζώο, καθώς το πτώμα του φέρει σημάδια από μεγάλα νύχια, ενώ <i>όλο το αίμα του έχει στραγγιστεί με άγνωστο τρόπο</i>.</span></div>
</div>
Kostisghttp://www.blogger.com/profile/16190499193860719360noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6181429261060239851.post-82492868000816034782018-09-18T09:44:00.001+03:002018-09-18T17:47:59.566+03:00Camping μέρος δεύτερο: Σκηνές από τη ζωή μας <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-size: 11pt;"> </span><span style="font-size: 11pt;">Συνεχίζουμε χωρίς πολλές εισαγωγές από την προηγούμενη φορά, έχοντας μετακινήσει λίγο τη σκηνή γιατί μας έπιανε ο ήλιος και σίγουρα όχι ο ύπνος, από το ροχαλητό του διπλανού. Το θέμα μας παραμένει το</span><span style="font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt;">camping</span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt;"> </span><span style="font-size: 11pt;">(ελεύθερο και οργανωμένο) και κυρίως οι άνθρωποι και τα γεγονότα που χαλάνε αυτή την εμπειρία.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5vsFxu8I1U3irVZXOVuFqSK6GnvaFbrX2OSu45Sg2RH5uJxFTd20x7dO59AyFhUmSuWQCNfa_hQWajvMzmpuCp8kCsTFak4ZM_jFm9ASIJfnfBJBGN9Kb7yB3Kt413MHbbUxrzLXSeRU/s1600/8a5203e1c4b5e1681c28f0522eccf7d6_L.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="600" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5vsFxu8I1U3irVZXOVuFqSK6GnvaFbrX2OSu45Sg2RH5uJxFTd20x7dO59AyFhUmSuWQCNfa_hQWajvMzmpuCp8kCsTFak4ZM_jFm9ASIJfnfBJBGN9Kb7yB3Kt413MHbbUxrzLXSeRU/s320/8a5203e1c4b5e1681c28f0522eccf7d6_L.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<b>Το χέσιμο</b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Το χέσιμο αποτελεί ίσως τη μεγαλύτερη δυσκολία στο ελεύθερο <span lang="EN-US">camping</span> και την πιο αμήχανη στο οργανωμένο. Στο μεν ελεύθερο οι επιλογές είναι δύο και σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις τρεις:</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Α. Θα πρέπει να αναζητήσεις το αποκαλούμενο χεσόρεμα</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Β. Θα πρέπει να τα κρατήσεις μέχρι την επόμενη επίσκεψη στον πολιτισμό (καφετέρια, ταβέρνα, σαντουιτσάδικο, κατάστημα με είδη λαϊκής τέχνης, οτιδήποτε διαθέτει κάτι σαν τουαλέτα ή εσύ κάτι σαν φαντασία)</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Γ. Θα πρέπει να τα κρατήσεις μέχρι να γυρίσεις σπίτι σου</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Ας τις δούμε πιο αναλυτικά:</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraph" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-indent: -18pt;">
<b><i>A.<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span></i></b><b><i>Χεσόρεμα</i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Αχρείαστο στο οργανωμένο, απαραίτητο στο ελεύθερο. Όπως το πάτωμα είναι το «μεγάλο τασάκι» για πολλά νυχτερινά μαγαζιά, έτσι και το χεσόρεμα είναι η μεγάλη τουαλέτα για τους κατασκηνωτές. Χώρος οριοθετημένος από τα χρησιμοποιημένα χαρτιά υγείας που βρίσκεις στη διαδρομή, σαν άλλος Κοντορεβυθούλης («Μαμά χέζομαι, τι να κάνω; Που να πάω;» «Ακολούθα τα κωλόχαρτα παιδί μου και όπου βρεις κενό, κάτσε»). Οφείλει να είναι χώρος με σχετική βλάστηση ώστε να μην είσαι εμφανής σε όλους, σαν γάτα που χέζει στην άμμο της (πάντα με αυτό το βλέμμα απάθειας), αλλά όχι αρκετά ψηλής βλάστησης, ώστε να μην γαργαλάει εκείνη την ιερή ώρα. Το κακό είναι ότι αναλόγως του κόσμου, συνήθως υπάρχουν μύγες, μυρωδιές και λίγος χώρος, αλλά το θετικό είναι ότι σίγουρα είναι πιο καθαρά από μια τουαλέτα. Τόσο το χεσόρεμα όσο και οι τούρκικες βοηθούν στην ανάπτυξη των μυών στα πόδια και ειδικά σε περιπτώσεις που κάτι έχει πάει στραβά με κάποιο φαγητό, μετά την 8<sup>η</sup><span style="font-size: 11pt;"> φορά σηκώνεσαι με πόδια ολυμπιονίκη ποδηλάτη. Το πρόβλημα είναι ότι όταν κουραστείς, αναγκαστικά θα σηκωθείς, κάνοντας τα πάντα να απλωθούν παντού και τα δύο ρολά χαρτί να μοιάζουν λίγα. Απαραίτητο σε όλες τις περιπτώσεις να κουβαλάς μαζί σου κωλόχαρτο, ιδανικά κομμένα χαρτιά ώστε να μην γίνεις βούκινο, αλλά όλοι ξέρουμε ότι αυτά δεν φτάνουν ούτε για το «ζήτω» σε κάποιες περιπτώσεις και καταλήγεις να σκουπίζεσαι σε φύλλα και μικρά χνουδωτά ζωάκια που κυκλοφορούν γύρω. Φημολογείται ότι οι ακραιφνείς </span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt;">campers</span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt;"> </span><span style="font-size: 11pt;">δεν έχουν ποτέ υγρά μαντηλάκια, αλλά βγαίνουν για χέσιμο το πρωί και σκουπίζονται με φύλλα που έχουν πούσι.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraph" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-indent: -18pt;">
<b><i>B.<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span></i></b><b><i>Τουαλέτα Καφετέριας</i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Η επιλογή της καφετέριας δεν είναι κακή, απλώς θα πρέπει να είσαι πολύ άνετος, σύντομος και αποτελεσματικός. Αρκετά μαγαζιά διαθέτουν μία τουαλέτα για κάθε φύλο ή ακόμα χειρότερα μία τουαλέτα για όλα τα φύλα και μάλιστα με λιγοστά φύλλα. Θα πρέπει να μπεις, να ρίξεις τη βόμβα και να βγεις σε χρόνο <span lang="EN-US">dt</span>, όπου <span lang="EN-US">d</span> είναι ο χρόνος που μπήκες και <span lang="EN-US">t</span><span lang="EN-US"> </span>το χτύπημα της πόρτας από τον επόμενο βιαστικό. Οι κίνδυνοι σε αυτή την περίπτωση είναι να είχε μπει και ο προηγούμενος για αυτή τη δουλειά, οπότε υπάρχει μια συσσωρευμένη δυσοσμία ικανή να χρησιμοποιηθεί ως αναισθησία σε εγχείρηση, αλλά και βγαίνοντας να συναντήσεις κάποιο άτομο του αντίθετου φύλου (ή και του ίδιου, η στήλη είναι ανοιχτή σε αυτά) και από μέσα μαζί σου να βγαίνει όλο το μεθάνιο και θειάφι της Κόλασης. Φημολογείται ότι σε κάποιες περιπτώσεις, η μυρωδιά έχει πάρει την μορφή του τέρατος καπνού στο “<span lang="EN-US">Lost</span>”. Φυσικά και θα κάνεις κάποιο ηλίθιο σχόλιο τύπου «εε δεν θα στο πρότεινα, ο προηγούμενος πρέπει να είχε φάει κάποιο κουνάβι», αλλά η ζημιά έχει γίνει. Το έντρομο βλέμμα της θα σε στοιχειώνει για πάντα, σαν τον πρώτο νεκρό που αντίκρυσες ποτέ.</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<b><i> Γ. Να τα κρατήσεις μέχρι την επιστροφή</i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Η τρίτη επιλογή είναι και η πιο ακραία και καλό θα είναι να προτιμάται σε περιπτώσεις που μιλάμε για κάτι σύντομο, τύπου ένα διήμερο στο Αγκίστρι. Οτιδήποτε πιο μακροχρόνιο θα δημιουργήσει προβλήματα, κοιλιά και μυρωδιές που μαζεύονται από άντρες του Κιμ Γιουνγκ Ουν για την περίπτωση χημικού πολέμου. «Λοχία στείλε αυτούς τους 8 που δεν έχουν ίδιο μαλλί με μένα να μαζεύουν αέρια από το ελεύθερο στη Νίσυρο. Ναι και αυτόν που δεν έκλαψε αρκετά γοερά όταν γλίστρησα»).</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<b>Οι βρωμιάρηδες</b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiI_m3Fv63wq9vayIsPxXcGAbM0PcnjanNAtcHMlqbUDcvqqRgTGWpmerWNAixn9UINHWNmpihjaCm-u5gglsDyx3GblDoxYgIEBjgM_q9hIt8JuKGYo8Sn2Ezq4oqsyaFzGl7wL3TrB6I/s1600/pteleos-2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="960" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiI_m3Fv63wq9vayIsPxXcGAbM0PcnjanNAtcHMlqbUDcvqqRgTGWpmerWNAixn9UINHWNmpihjaCm-u5gglsDyx3GblDoxYgIEBjgM_q9hIt8JuKGYo8Sn2Ezq4oqsyaFzGl7wL3TrB6I/s320/pteleos-2.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Η κατηγορία αυτή αποτελείται από τους χειρότερους ανθρώπους, όπου και να τους πετύχεις. Είναι οι τύποι που θα πάνε στην τουαλέτα της δουλειάς και ο επόμενος θα ουρλιάζει σαν πρόσωπο σε πίνακα του Μουνκ. Είναι αυτοί που θα αδειάσουν το τασάκι από το αυτοκίνητο στον δρόμο, ενώ ο κάδος είναι 1 μέτρο πιο δίπλα. Αυτοί που θα πετάξουν τα σκουπίδια από τον 8<sup>ο</sup> όροφο στον κάδο από κάτω κλπ κλπ. Όλοι έχουμε συναντήσει κάποιον τέτοιον. Μπαίνεις στην τουαλέτα του <span lang="EN-US">camping </span>και νομίζεις ότι έγινε κάποιος φόνος. Το πιγκάλ (βουρτσάκι χέστρας ρε βλάχο) είναι άγνωστη λέξη, οπότε ό, τι δεν πέσει μέσα μένει εκεί, σαν μνημείο στον Μπακατσιά ή στον άστοχο μπασκεμπολίστα της προτίμησής σας. Είναι οι κοπέλες που θα φροντίσουν να ενημερώσουν και τους υπόλοιπους ότι και αυτόν τον μήνα δεν γονιμοποιήθηκαν, αφήνοντας σημάδια κάθε είδους, που δείχνουν κάθε λεπτομέρεια για τη χρήση της σερβιέτας και την (μη) ασφαλή και στεγανή απομάκρυνση και απόρριψη αυτής. Σωροί με άπλυτα πιάτα και κατσαρόλες στον κοινόχρηστο νεροχύτη είναι απλώς πταίσματα.</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<b>Οι Ούγκανοι/ες</b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Το χειρότερο είδος <span lang="EN-US">camper</span>. Είναι αυτοί που θα συναντήσεις στην Ικαρία και σε οποιαδήποτε συναυλία Θανάση Παπακωνσταντίνου. Απαντάνε και στο γκρούβαλοι, ενώ αλυχτούν σαν λυσσασμένα τσακάλια σε μια προσπάθεια να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Σε μια “<span lang="EN-US">mainstream</span>” παραλία θα έπαιζαν ρακέτες δίπλα στο κεφάλι του κόσμου, σε ένα ελεύθερο <span lang="EN-US">camping</span> όμως, η κατάσταση ξεφεύγει ακόμα περισσότερο. Θα φωνάξουν και θα τραγουδήσουν δίπλα στη σκηνή σου σαν Ινδιάνοι που θέλουν να φέρουν βροχή, θα βάλουν στη διαπασών τη δισκογραφία του Μάλαμα, Θανάση, άντε και Πασχαλίδη και με τις πρώτες δοξαριές του βιολιού σε ικαριώτικα θα σηκωθούν σαν βρικόλακες που μύρισαν αίμα. Σε πολλές περιπτώσεις, τα ακριβά τους αυτοκίνητα είναι παρκαρισμένα λίγο πιο μακριά, ενώ τους χειμώνες ζεσταίνονται στα πυρωμένα τζάκια της Κηφισιάς και της Εκάλης ή σε φωτιές κάδων στα Εξάρχεια. </div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<b>Οι γύπες</b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Ο γύπας “<span lang="EN-US">campingus</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">peftius</span>” συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά ενός κανονικού γύπα, αλλά με μερικές διαφοροποιήσεις. Αντί για πέλφε, θα προσφέρει τίμια λαϊκή ρετσίνα, θα συνεχίσει το στενό μαρκάρισμα στον κοινόχρηστο χώρο αναψυχής, θα εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι έχει αυτοκίνητο και θα σε καλέσει σε απομακρυσμένη παραλία που δεν πάει το ΚΤΕΛ του νησιού, θα κεράσει κουτάκια μπύρες, θα ψήσει το χταπόδι που έπιασε και θα κατεβάσει σύστημα 0-0-11. Ο γύπας δεν κολλάει σε λεπτομέρειες όπως «είμαστε σε κλειστό χώρο και ξέρουμε ο ένας τον άλλον». Δεν του κάθεσαι εσύ; Θα πάει στη διπλανή σκηνή χωρίς ντροπή και δισταγμό και χωρίς καν σιγουριά, αν της την έχει ξαναπέσει. Όταν όλες οι επιλογές του <span lang="EN-US">camping</span> τελειώσουν, απλώς μετακομίζει στο επόμενο διαθέσιμο (<span lang="EN-US">camping</span> ή νησί).</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<b>Οι καβατζόπουστες</b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Είναι γνωστό ότι ένα από τα «προβλήματα» του <span lang="EN-US">camping</span><span lang="EN-US"> </span>είναι η φόρτιση των διάφορων ηλεκτρονικών συσκευών. Η μπαλαντέζα με τις 8 θέσεις για 58 <span lang="EN-US">campers</span>, μάλλον δεν επαρκεί για όλους, οπότε οι περισσότεροι γυροφέρνουν πάνω από τις πρίζες σαν όρνια σε μονομαχία στην Άγρια Δύση. Αδειάζει μια θέση, φορτίζεις το κινητό σου ή το <span lang="EN-US">power</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">bank</span><span lang="EN-US"> </span>σου, ως σύγχρονος <span lang="EN-US">camper</span> και ελευθερώνεις τη θέση για τον επόμενο. Πάντα υπάρχει αυτός ο τύπος, όμως, που θα συνεχίζει να κρατάει τον φορτιστή του στην πρίζα, φορτίζοντας ακόμα κι εκείνο το Αγιοβασιλάκι που συνδέεται με usb και παίζει τύμπανα με έναν εντελώς φυσικό midi ήχο. «Συγγνώμη μήπως μπορώ να φορτίσω το κινητό για να πάρω σπίτι να δω τι κάνει ο άρρωστος παππούς μου; Α φορτίζει αυτός ο κύριος την ηλεκτρική του κουβέρτα. Αυγουστιάτικο». Είναι ο τύπος που θα σου πάρει κάτι από τα πράγματα που έχεις στο ψυγείο, θα χρησιμοποιήσει τα κατσαρολικά σου χωρίς να σε ρωτήσει και άλλα τέτοια διόλου ευγενικά. Αν θέλαμε να μας τρώνε το φαγητό μας από το ψυγείο, καθόμασταν και στη δουλειά παιδιά.</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<b>Το μπάνιο</b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Μπαίνεις στο δωμάτιο του ντους με την αδιάβροχη τσάντα σου, τα σαμπουάν σου, την πετσέτα σου, τα ρούχα που θα βάλεις μετά, την χτένα σου, μερικά ξηροκάρπια για τη διαδρομή μέχρι εκεί, ραδιόφωνο για να ακούσεις και τον γαύρο όση ώρα πλένεσαι (3 λεπτά) και, γενικά, μόνο που δεν φέρνεις μια μικρή μπαγκαζιέρα μαζί. Το μπάνιο στο <span lang="EN-US">camping</span> είναι μια σχετική ταλαιπωρία, εκτός αν είσαι από τους τύπους που βγαίνουν μόνο με την πετσέτα μετά, σαν να πρόκειται για ταινία με τον <span lang="EN-US">Ron</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Jeremy</span><span lang="EN-US"> </span>που παρήγγειλε πίτσα και για κάποιο λόγο του την φέρνει γκομενάρα και όχι κάποιος κοντόχοντρος ιδρωμένος ντελιβαράς. Μέχρι την ανακάλυψη των αδιάβροχων τσαντών, το μπάνιο κατέληγε να είναι χωρίς νόημα, αφού μέχρι να τελειώσεις, είχες βρέξει τα πάντα.Πλέον τα πάντα μοιάζουν καλύτερα και το μόνο που χρειάζεται προσοχή είναι να βάλεις το βρακί σου βγάζοντας το πόδι από την παντόφλα, βάζοντας το στο ένα άνοιγμα, να το ξανακουμπήσεις στην παντόφλα και το ίδιο με το άλλο πόδι, χωρίς να ακουμπήσει το γυμνό σουπόδι στο πάτωμα ή η γυμνή παντόφλα στο βρακί σου. Εκτός αν θες να συμπληρώσεις τη συλλογή σου από μύκητες («ααα μόλις κόλλησα και<span lang="EN-US">fungus</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">campingus</span>! Τέλεια, πλέον μου μένει μόνο το <span lang="EN-US">kanonikomanitari</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">fungus</span><span lang="EN-US"> </span>και συμπληρώνω το <span lang="EN-US">album</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">fungini</span>»). </div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<b>Χώρος</b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Το <span lang="EN-US">camping</span><span lang="EN-US"> </span>ενδείκνυται για ανθρώπους μέχρι 1.70. Αν είσαι πάνω από αυτό το ύψος, η ζωή σου δυσκολεύει αρκετά. Αν η σκηνή σου δεν είναι τύπου «μου την κληροδότησε μια φυλή Μογγόλων επιδρομέων που χωρούσε ολόκληρη», μάλλον θα αναγκαστείς να μπαίνεις μπουσουλώντας, να βγαίνεις σαν περιπτεράς, να κοιμάσαι σαν τελικό σίγμα και κάθε πρωί θα χρειάζεσαι ένα δεκάλεπτο για να επανέλθουν όλα τα κόκκαλα στη θέση τους. Κάθε πλύσιμο πιάτων στον κοινόχρηστο νεροχύτη αποτελεί δοκιμασία για την μέση σου («ναι γεια σας, αυτά τα ασημένια αναθήματα θέλω που αφήνουν στις εικόνες στις εκκλησίες. Ναι, ένα με έναν τύπο που πλένει πιάτα σε νεροχύτη <span lang="EN-US">camping παρακαλώ</span>»), ενώ η σταθερή ντουσιέρα που ρίχνει νερό, φτάνει να σου πλύνει μέχρι τις τρίχες του στήθους, εκτός αν τη γυρίσεις τελείως προς τα πάνω σαν να βρέχει. Φυσικά για σεξ στη σκηνή ούτε λόγος, αφού μέχρι κι ο Τουρνάς πρέπει να είχε περισσότερο χώρο στο <span lang="EN-US">Autobianchi</span><span lang="EN-US"> </span>του, κι ας μην το ξανάκανε.</div>
</div>
Kostisghttp://www.blogger.com/profile/16190499193860719360noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6181429261060239851.post-28469759179453564172018-08-27T09:35:00.000+03:002018-08-27T10:48:39.381+03:00Camping: Οι σκηνές του παραλόγου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidmZLmRHCjJxu-jpqZe01JWysMFxnT49qh_p2BXolm_5gmX5sRBb1ewSmVlof5khN6OvaCCGIZJvKF941feJ6BnBWB94ainrzTN1vGyWI3qJo7kNJJo-rxA9CeILBQSpIkMhEYdH55tns/s1600/SAVE_20180827_092125.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="632" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidmZLmRHCjJxu-jpqZe01JWysMFxnT49qh_p2BXolm_5gmX5sRBb1ewSmVlof5khN6OvaCCGIZJvKF941feJ6BnBWB94ainrzTN1vGyWI3qJo7kNJJo-rxA9CeILBQSpIkMhEYdH55tns/s320/SAVE_20180827_092125.jpeg" width="320" /></a></div>
Το<span style="font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt;">camping</span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt;"> </span><span style="font-size: 11pt;">είναι μια εμπειρία που κάθε άνθρωπος πρέπει να ζήσει έστω και μια φορά στη ζωή του. Ελεύθερο, οργανωμένο, μόνο με μια σκηνή, κουβαλώντας ένα σπιτικό σε</span><span style="font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt;">pocket</span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt;"></span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt;">size</span><span style="font-size: 11pt;">, υπάρχουν τόσα διαφορετικά «είδη»</span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt;">camping</span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt;"> </span><span style="font-size: 11pt;">και</span><span style="font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt;">campers</span><span style="font-size: 11pt;">. Άλλοι θα σου πουν ότι είναι οι καλύτερες διακοπές που έχουν πάει ποτέ, άλλοι θα θυμηθούν την χειρότερη εμπειρία της ζωής τους, κάποιοι θα σου πουν ότι «το να κοιμάσαι με θέα τον έναστρο ουρανό αξίζει περισσότερο από ένα μαλακό κρεβάτι και μια</span><span style="font-size: 11pt;"> </span><span style="font-size: 11pt;">βολική τουαλέτα», ενώ άλλοι θα πουν στους προηγούμενους «ουστ τσαμπατζήδες άπλυτοι». Η στήλη, με την νηφαλιότητα που την διακατέχει και κυρίως την έλλειψη υπερβολής που την χαρακτηρίζει, θα παρουσιάσει την ματιά της στο (κυρίως οργανωμένο)</span><span style="font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt;">camping</span><span style="font-size: 11pt;">. Το παρόν δεν αποτελεί φιλιππικό κατά του</span><span style="font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt;">camping</span><span style="font-size: 11pt;">, αλλά έχει σκοπό να στηλιτεύσει τα κακώς κείμενα και τους κακώς βρίσκεστε εκεί.</span><br />
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<b>Φασαρία</b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Ένα από τα πρώτα πράγματα που αντιλαμβάνεσαι όταν πας για camping, κυρίως σε high season περιόδους ή high season μέρη είναι ότι έχει φασαρία. Οι ένοικοι της διπλανής σκηνής που ήρθαν και εγκαταστάθηκαν κολλητά με την δική σου, μάλλον δεν αντιλαμβάνονται ότι δεν λειτουργούν όλοι με τα ωράρια τους. Μεταμεσονύχτιες συζητήσεις για τη ζωή με φωνή οργανωτή γηπέδου, μεθυσμένες αναλύσεις για την Φλώρα που δεν τον θέλει (επειδή γκαρίζεις έτσι ίσως;) και άλλα τέτοια, μετατρέπουν τον ύπνο μέσα στη φύση σε «εφιάλτη στο δρόμο με τα Πεύκα» ή ό, τι άλλο δέντρο έχεις βρει για σκιά. Άλλος αγαπημένος θόρυβος είναι φυσικά το ροχαλητό της διπλανής σκηνής, με τα «σσσςς» από τους γείτονες να δίνουν και να παίρνουν, λες και η πηγή του ήχου μπορεί να το αντιληφθεί και να χαμηλώσει την ένταση. Σε κάποιες περιπτώσεις, ενώ η ώρα είναι 10 το πρωί και εσύ έχεις στήσει ένα μικρό μποστάνι με ντοματούλες και κολοκυθάκια στο θερμοκήπιο που σχηματίζεται στη σκηνή σου, ακούς τον τύπο να συνεχίζει να ροχαλίζει ανενόχλητος, σαν να μην του έφτασε όλο το βράδυ. Μια αφρικάνικη παροιμία λέει ότι «Ένας γείτονας στο camping που ροχαλίζει είναι χειρότερος από ένα πεινασμένο λιοντάρι». Οι συναυλίες περιλαμβάνουν ακόμα συγκροτήματα με άλλους ήχους πνευστών, όπως όμπο(ε) πως μυρίζει έτσι, τσακωμούς γειτονικών σκηνών με τη σκιά μέσα από τη σκηνή να μετατρέπει την όλη εμπειρία σε οπτικοακουστικό υπερθέαμα θεάτρου σκιών α λα Ψυχώ, αλλά και άλλα ΤΒΑ. Όταν οι πιο αδαείς εμφανιστούν το επόμενο πρωί με κατακόκκινα μάτια από την αϋπνία λόγω φασαρίας, σε πιθανή αναφορά τους στο θέμα, λαμβάνουν την (λογικότατη γι’ αυτούς) απάντηση «μα δεν έφερες ωτασπίδες μαζί;». Φυσικά, κάθε φορά που πάω καλοκαιρινές διακοπές μόνο δύο πράγματα πακετάρω: Μαγιό και ωτασπίδες. Οι DJ του camping είναι άλλη μια μη συμπαθής κατηγορία κατασκηνωτών, οι οποίοι πιστεύουν ότι οι μουσικές επιλογές τους είναι τόσο γαμάτες, που θα πρέπει να τις μοιράζονται με όλο τον υπόλοιπο κατασκηνωτικό πληθυσμό, όπως και αυτός ο ταλαίπωρος που γρατζουνάει τα <strike>αυτιά μας </strike>μια κλασική κιθάρα. Πίστευα ότι οι τελευταίοι είναιεξαφανισμένο είδος, μαζί με τους Πυξ Λαξ, αλλά από ό, τι φαίνεται οι συντονισμένες ενέργειες του ΣΚΑΪ και της Μόνο Κερδοσκοπικής Οργάνωσης «Πλιάτσικας και με κλειστά τα μάτια (του)» είχαν αποτελέσματα. </div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<b>Προσωπικός χώρος</b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Δύο λέξεις που αποκτούν μεγάλη σημασία στο camping, κυρίως γιατί αντιλαμβάνεσαι την έλλειψη τους. Θες να φας το πρωινό σου το πρωί; Θα το φας δίπλα σε κάποιον άγνωστο, ο οποίος έχει μαγειρέψει ομελέτα με κρεμμύδι, σκόρδο και 12 μυρωδικά. Είσαι από αυτούς που θέλουν ησυχία μέχρι να πιούν τον 3<sup>ο</sup> καφέ της ημέρας; Αδύνατον, εφόσον τα σύνεργα του καφέ είναι στην κοινόχρηστη κουζίνα και πρέπει να τον πιείς στον «χώρο αναψυχής» και όχι σαν κάποιος καταζητούμενος κρυμμένος στη σκηνή σου. Κοιμάσαι το βράδυ στη σκηνή; Αν δεν θες να σκάσεις, αναγκαστικά αφήνεις ανοιχτά και τον εαυτό σου σε κοινή θέα. Πας τουαλέτα; Αν οι τουαλέτες δεν έχουν χαρτί, εκτός αν είσαι κάποιο καγκουρό ή κάποιος μεταλλαγμένος και διαθέτεις μάρσιππο, σε οποιαδήποτε άλληπερίπτωση περιφέρεσαι με το κωλόχαρτο στο χέρι. Μια εικόνα που βροντοφωνάζει «παιδιά πάω για χέσιμο, σε περίπτωση που δεν το καταλάβατε». Στο ελεύθερο <span lang="EN-US">camping</span> τα πράγματα σίγουρα είναι πολύ καλύτερα, αφού η έλλειψη οριοθετημένων κοινόχρηστων χώρων, σου δίνει μια αίσθηση ελευθερίας και επιλογής («Α, ας φάω εδώ το πρωινό μου δίπλα σε αυτή την πολύ όμορφη πέτρα. Α συγγνώμη κύριε, δεν ήξερα ότι είναι το χολ της σκηνής σας».</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVfUlU2TF3j0OreqS-dxeGfJ7AWtFSC6sKhRxlOB9O0JqdTdTQH7jgV5toKlNXa_ODi3BbyGnP-1022Mq9Hrck-r9FjH-4P7_kRKSr_zRzJDXzKHrsVl1khw5zPcBK4-DZ35aAU8c_8PA/s1600/SAVE_20180827_092113.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="340" data-original-width="675" height="161" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVfUlU2TF3j0OreqS-dxeGfJ7AWtFSC6sKhRxlOB9O0JqdTdTQH7jgV5toKlNXa_ODi3BbyGnP-1022Mq9Hrck-r9FjH-4P7_kRKSr_zRzJDXzKHrsVl1khw5zPcBK4-DZ35aAU8c_8PA/s320/SAVE_20180827_092113.jpeg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<b>Ο καμπινγκάρχης</b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Ο καμπινγκάρχης είναι κύριος αυστηρά άνω των πρώτων -ήντα, με τα μόρια να αυξάνονται κατακόρυφα αν έχει καβατζάρει τα δεύτερα. Είναι εκεί από τις αρχές Μαΐου, έχει καβατζώσει θέση ένα τσακ χειρότερη από τον ιδιοκτήτη του camping και ξέρει τους πάντες και τα πάντα. Πηγαίνει στο συγκεκριμένο camping τα τελευταία 36 χρόνια, αλλά έχει γυρίσει όλα τα <span lang="EN-US">camping</span><span lang="EN-US"> </span>της Ελλάδας και μπορεί να σου κάνει κριτική για κάθε ένα από αυτά, σε μερικές μάλιστα με χρήση <span lang="EN-US">Foursquare</span>. Ο καμπινγκάρχης θα σου πει την ιστορία του <span lang="EN-US">camping</span>, θα σου κάνει ανάλυση για κάθε μία παραλία του νησιού και θα σου δώσει πληροφορίες για πονηρές παραλίες-καβάτζες με ταυτόχρονο κλείσιμο ματιού («ζευγάρι είστε, δεν νομίζω να έχετε πρόβλημα να είστε μόνοι σας στην παραλία ε;»). Το οποίο, τώρα που το σκέφτομαι, είναι μάλλον λίγο περίεργο, αλλά κι οι ματάκηδες έχουν ψυχή και πιθανότατα και καταρράκτη λόγω ηλικίας. Είναι μια μορφή του<span lang="EN-US">camping</span> που πρέπει να μιλήσεις μαζί της, αλλά δεν χρειάζεται να τον αναζητήσεις. Ο καμπινγκάρχης θα σε βρει εκείνος. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να σταθείς σε κάποιον κοινόχρηστο χώρο του <span lang="EN-US">camping</span><span lang="EN-US"> </span>και να πεις στον φίλο/φίλη σου «Τι αέρας να φυσάει σήμερα άραγε; Που λες να πάμε για μπάνιο ώστε να μην έχει κύμα;». Τα λόγια αυτά, σαν επίκληση σε κάποιον αρχαίο δαιμονικό θεό του Λάβκραφτ, τον βγάζουν από την λήθη και τον φέρνουν κοντά σου. Ο τρελός Άραβας Αμπντούλ Αλχαζρέντ αφήνει σε κάποια κείμενα του υπόνοιες ότι «Δεν χρειάζεται καν να το πεις σε δημόσιο χώρο, αλλά αρκεί και να το ψιθυρίσεις στην σκηνή σου», αλλά λίγοι τολμηροί το δοκίμασαν και η μνήμη τους σπλαχνικά διαγράφηκε. Λόγω της μεγάλης σχετικά ηλικίας από την μία και των πολλών ανθρώπων που τα λέει από την άλλη, σου λέει τα ίδια πράγματα καθημερινά, σαν μια ατέλειωτη μέρα της μαρμότας. Αλλά όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας, στο μακράν πιο αγαπημένο μου γνωμικό, «Του γέρου την πορδή μην την ακούς, μόνο τη συμβουλή του». </div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<b>Οι σεφ</b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Έχεις πάει στο μεγάλο κτίριο της κοινόχρηστης κουζίνας να φτιάξεις μακαρόνια με σάλτσα έτοιμη από τα <span lang="EN-US">Lidl</span><span lang="EN-US"> </span>ή κάποια ακριβή από τον Μπαρμπά Μπεν στο τσακίρ κέφι. Από αυτές που το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να αδειάσεις το περιεχόμενο από το βαζάκι, άντε να τσιγαρίσεις και κανά κρεμμυδάκι και σκορδάκι αν είσαι μερακλής. Με το που μπαίνεις στο κτίριο, κοιτάς πάνω να δεις τους υπόλοιπους από την κόκκινη ομάδα που δίνουν οδηγίες, γιατί δεν μπορεί, πρέπει να μπήκες στο στούντιο που γυρίζεται το <span lang="EN-US">Master</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Chef</span>. Νιώθοντας ντροπή σαν λευκός σε παραλία γυμνιστών κάπου στην Αφρική, περιμένεις να βράσουν τα μακαρόνια, ενώ δίπλα μόνο που δεν φτιάχνουν μουσακά στα γκαζάκια και κοτόπουλο α λα κρεμ με σως από κάστανο και φωλιά κοκκινολαίμη. «Ναι γεια σας, από την <span lang="EN-US">Michelin</span><span lang="EN-US"> </span>σας ψάχνουμε για κάποια αστέρια που είναι να σας παραδώσουμε. Ναι, το παιδί έχει φύγει εδώ και ώρα, απλώς δεν βρίσκει το <span lang="EN-US">camping</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">rocks</span><span lang="EN-US"> </span>που μας είπατε». Πηγαίνοντας να φας διαπιστώνεις ότι ευτυχώς υπάρχει κάποιος χειρότερος από εσένα, ο οποίος έχει κόψει μια ντομάτα στα 4 ανάμεσα σε 2 παξιμάδια ή έχει περιχύσει 8 στραγάλια με λίγο μέλι και έναν κεσέ γιαούρτι. Το ακραίο δεν είναι ότι φτιάχνουν λουκούλλεια γεύματα, αλλά ότι στις ξένες οικογένειες, μετά το φαγητό, κάθε μέλος παίρνει το πιάτο του και πηγαίνει και το πλένει! Σε μια αντίστοιχη ελληνική οικογένεια, η μαμά-δούλα θα έπλενε τα πιάτα όλης της οικογένειας και πιθανότατα θα έφερνεκαι τις σαγιονάρες στον άντρα της γιατί είναι «κουρασμένος από τη δουλειά όλο τον χρόνο». Ενώ είναι συνδικαλιστής της ΔΕΗ πχ. </div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<b>Οι σκληροπυρηνικοί </b><b><span lang="EN-US">campers</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Είναι αυτός ο τύπος που κάνει μόνο ελεύθερο <span lang="EN-US">camping</span>, 8 εβδομάδες κάπου στη Γαύδο ή στην δεξιά βραχονησίδα έξω από τις Οινούσσες. Θεωρεί το οργανωμένο <span lang="EN-US">camping</span><span lang="EN-US"> </span>πληγή της ανθρωπότητας, ενώ στη σκέψη και μόνο του δωματίου, βγάζει φλύκταινες. Είναι ο τύπος που νιώθει πιο άνετα να χέζει στην φύση με κάθε λογής χορταράκια και μαμούνια να τον γαργαλάνε, ενώ πολλοί υποστηρίζουν ότι μετά από 3 εβδομάδες ελεύθερο στη Γαύδο και άλλες τόσες στην Ανάφη, η τουαλέτα μοιάζει άχρηστη σαν σκωληκοειδής απόφυση.</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
-Κύριε Μάκη, πείτε κάτι στον Λουκά σας παρακαλώ. Γύρισε από διακοπές και χέζει πάλι σε όλες τις γλάστρες του γραφείου φωνάζοντας «Σαν τη φύση δεν έχει! Οι τουαλέτες είναι για τους φλώρους».</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Θα ξεχωρίσεις εύκολα τον ακραιφνή <span lang="EN-US">camper</span>, αφού φέρνει πάντα μαζί του ελληνικό καφέ και ταχίνι, ενώ μπορεί με 45 βαθμούς να μαγειρεύει φακές, φασόλια ή να βράζει ό, τι χόρτα έχει η περιοχή, για να κρατήσει «αληθινό», σαν μεταλάς που φοράει πέτσινο και μπότες εν μέσω Αυγούστου. Αν τολμήσεις να πεις ότι σ’ αρέσει να μένεις και στο δωμάτιο, οι σκληροπυρηνικοί<span lang="EN-US">campers</span><span lang="EN-US"> </span>θα σε κοιτάξουν με περιφρόνηση, σιωπηλή αποδοκιμασία, ενώ θα μαζέψουν υπογραφές για να απαγορευτεί η είσοδος σου σε όλα τα <span lang="EN-US">camping</span><span lang="EN-US"> </span>της χώρας. Οι πληροφορίες που θέλουν τους σκληροπυρηνικούς <span lang="EN-US">campers</span><span lang="EN-US"> </span>να παντρεύονται μεταξύ τους για να μην βγει το παιδί κανένας φλούφλης που θέλει δωμάτια, κρεβάτια κλπ, ελέγχονται ως ανακριβείς και δεν υιοθετούνται από τον γράφοντα.</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Τέλος α' μερους</div>
</div>
Kostisghttp://www.blogger.com/profile/16190499193860719360noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6181429261060239851.post-41777525767430169182018-07-25T09:08:00.002+03:002018-07-25T11:39:23.126+03:00Ουαί κι Αμήν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbpQkCwTUx-N76QN8lDYHSSHxx8fT5jy30cEZsLiaVxrPm6K8kXytZeqv8D7U7RAwFlfuELBAThYvNUqeOrsNQp7r8DlU9xsr2zkEPyfl6WV-3osAnX8EMjfPd7BtRxSqpHcQhyphenhyphenb8B8u4/s1600/images.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbpQkCwTUx-N76QN8lDYHSSHxx8fT5jy30cEZsLiaVxrPm6K8kXytZeqv8D7U7RAwFlfuELBAThYvNUqeOrsNQp7r8DlU9xsr2zkEPyfl6WV-3osAnX8EMjfPd7BtRxSqpHcQhyphenhyphenb8B8u4/s1600/images.jpeg" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
Σε κάθε επάγγελμα υπάρχουν καλοί και κακοί εργαζόμενοι. Υπάρχει ο υπάλληλος της εφορίας που θα αφήσει τον παππού να περιμένει όρθιος ενώ συζητάει με τον διπλανό του για το χτεσινό ματς, υπάρχει ο οδηγός λεωφορείου που θα γκαζώσει με το που μπει ο κόσμος, υπάρχει ο μπάτσος που θα δείρει συνταξιούχους, ο καθηγητής που θα σηκώσει μαθήτριες στον πίνακα για να χαζέψει τον κώλο τους και ο ταξιτζής που θα σε πάει από την μακρύτερη κι ακριβότερη διαδρομή.</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
Από την άλλη πλευρά υπάρχει ο εφοριακός που θα σου εξηγήσει σε ποιο γραφείο πρέπει να πας και τι χαρτιά να έχεις μαζί, ο οδηγός που δεν θα χρησιμοποιήσει το λεωφορείο για να εκπληρώσει το όνειρο συμμετοχής στο Ράλι Ακρόπολης, ο αστυνομικός που θα κινδυνεύσει για εσένα κι ο ταξιτζής που θα σε πάει κάπου, έστω κι αν δεν σου βγαίνουν τα λεφτά.</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Κι υπάρχουν κι οι παπάδες.</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Επάγγελμα είναι κι αυτό, ας μην κοροϊδευόμαστε. Υπάρχουν οι παπάδες που θα σε «γδύσουν» στην κηδεία κάποιου αγαπημένου σου προσώπου, που θα σου ζητήσουν παραπάνω λεφτά στο γάμο σου γιατί «τα είπαν καλά» και θα ριζώσετε καλύτερα, που θα κάνουν πολιτική από άμβωνος, που θα γλυκοκοιτάξουν παιδάκια, που θα κλέψουν από το παγκάρι, που, που, που... Ναι, υπάρχει κι ο παπάς που κάνει ό, τι μπορεί για να απαλύνει τον πόνο των ανθρώπων, που θα ανοίξει την εκκλησία στους έχοντες ανάγκη, που θα μαζέψει χρήματα για τους ανθρώπους με ανάγκη και, και, και…</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Κι υπάρχει κι ο Αμβρόσιος.</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Ένας ηλικιωμένος ο οποίος πιστεύει ότι η φωτιά που σκότωσε τόσους ανθρώπους είναι θεία τιμωρία. Τιμωρία γιατί κάνουμε γυμνισμό, οι ομοφυλόφιλοι παντρεύονται, ο Τσίπρας δεν παντρεύεται αλλά ζει αστεφάνωτος εν έτει 2018 με την φιλενάδα του Μπέττυ, ο Ρουβίκωνας κάνει επιθέσεις με μπογιές και άλλα τέτοια. Ένας ηλικιωμένος που κηρύττει μίσος, ρατσισμό και μισαλλοδοξία κάνοντας χρήση βιβλικών φράσεων, που κάνει πλάτες στη Χρυσή Αυγή και με μια ανάρτηση στο προσωπικό του ιστολόγιο, καθησυχάζει τους ανθρώπους που έχασαν συγγενείς, φίλους και περιουσίες ότι «ήταν ένα μήνυμα αυτό από τον Χριστό, μήπως και συνέλθουμε». Ένας ηλικιωμένος που όχι μόνο δεν πρόσφερε τίποτα στους ανθρώπους που έχασαν τα πάντα, αλλά είναι τόσο αφελής ή τόσο επικίνδυνος που να πιστεύει ότι ο Θεός θα σκότωνε τόσους ανθρώπους, επειδή ο Τσίπρας είναι άθεος. Ένας ηλικιωμένος που αντί να καταδικαστεί από την ελληνική δικαιοσύνη ή έστω να απομακρυνθεί από την ίδια την Εκκλησία, τρίβει τα χέρια του σαν άλλος Νέρωνας που βλέπει τη φλεγόμενη πόλη και βρίσκει τόπο να ρίξει τη χολή του. Ένας ηλικιωμένος που στο μυαλό του ο Θεός είναι το βιβλικό Ον που κάνει τη γυναίκα του Λωτ αλάτι, καταστρέφει τα Σόδομα και ρίχνει κεραυνούς στα Γεράνεια Όρη ως άλλος Δίας για να τιμωρήσει τους ανθρώπους.</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
Η Εκκλησία από την πλευρά της είδε προσωπικές απόψεις που δεν την εκφράζουν και εκτός από μερικές περιπτώσεις ιερέων που είπαν τα αυτονόητα και έψεξαν τον μωρό γέρο, τήρησε σιγή ιχθύος. Άνθρωποι στερήθηκαν οικονομίες, πρόσφεραν πράγματα, χρήματα και αίμα, σε μια από τις λίγες φορές που μια δράση αλληλεγγύης έγινε τόσο αβίαστα, άμεσα, μαζικά και κυρίως αδογμάτιστα, ακομμάτιστα και αχρωμάτιστα. Η επίσημη Εκκλησία για άλλη μια φορά γύρισε πλευρό, ροχάλισε λίγο δυνατότερα καθότι χορτασμένη και συνέχισε να ονειρεύεται τα επουράνια και όχι τα επίγεια.</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
Σε όλα τα επαγγέλματα του κόσμου, ένας κακός υπάλληλος απολύεται. Σε όλα τα επαγγέλματα του κόσμου από μια ηλικία και μετά, πηγαίνεις σπίτι σου. Σε όλα τα επαγγέλματα του κόσμου ένας υπάλληλος που δεν συνάδει με το όραμα και τις αξίες που πρεσβεύει η επιχείρηση, απομακρύνεται. Εδώ;<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiy9jFG0c1cIa2kkIQ6EhVZxfb95znx-P7AVEffEsVIug-85_moL7OxYqaC2aQmiif2KhtIFJwQ44LWBF-tmdwa-a7O1W7dUN0-Ysn31qho92R0qdgb6n8XnjWZw3S6J5qu1vWFJ6W-pVM/s1600/adespotaskitsa_0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="534" data-original-width="801" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiy9jFG0c1cIa2kkIQ6EhVZxfb95znx-P7AVEffEsVIug-85_moL7OxYqaC2aQmiif2KhtIFJwQ44LWBF-tmdwa-a7O1W7dUN0-Ysn31qho92R0qdgb6n8XnjWZw3S6J5qu1vWFJ6W-pVM/s320/adespotaskitsa_0.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Το σκιτσο είναι του Tasmar, από τα "Αδέσποτα Σκίτσα" του</div>
</div>
Kostisghttp://www.blogger.com/profile/16190499193860719360noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6181429261060239851.post-65104959293025466502018-03-08T06:11:00.000+02:002018-03-08T06:11:25.860+02:00Από θέση ισχύος, του Άρη Λουκίσα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="WordSection1" style="font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 11pt;">Γράφει ο Άρης Λουκίσας</span></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 11pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 11pt;">Νομίζω ότι δεν καταλαβαίνουμε πόση αδικία παίζει σε αυτή την κοινωνία. Όχι, δεν αναφέρομαι στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα όπως οι μαθητές που λιποθυμούν από την πείνα ή το πετσόκομμα μισθών. Ναι, εκεί υπάρχουνάνθρωποι με ισχύ που δεν επηρεάζονται και άλλοι τους μισούν, άλλοι τους φθονούν, άλλοι τους ζηλεύουν, ε και υπάρχουν κι αυτοί που τους θαυμάζουν.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
Αλλά δεν είναι αυτοί οι άνθρωποι που με απασχολούν, τουλάχιστον σε αυτό το κείμενο. Σήμερα θα μιλήσω για τους καθημερινούς, και κάποιες φορές φτωχούς ή ανήμπορους ανθρώπους που βρίσκονται σε θέση σχέση ισχύος, ως προς πολλούς από εμάς.</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
Και ναι ακούγεται παράλογο και παράδοξο, αλλά δεν είναι, γιατί αυτή η ισχύς και δύναμη υπάρχει σε ένα σωρό συνανθρώπους μας. Μια σχέση παθητικής ενεργητικότητας που υπο ορισμένες εξωγενείς και κοινωνικές συνθήκες μπορεί να πάρει μαζικές διαστάσεις και να μας φέρει όλους μας σε πολύ δυσάρεστα και εκρηκτικά γεγονότα.</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
Πάμε να δούμε λοιπόν μερικά παραδείγματα και πόσο μας επηρεάζουν και μας χειραγωγούν, χωρίς καμιά φορά να έχουμε πάρει χαμπάρι.</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
Δεν είναι όλα τα παραδείγματα ισοδύναμα αλλά όλα λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο.</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
<b>Ο άνθρωπος που είναι σε μια αρκετά μεγάλη ηλικία και θέλει να πάμε σε πόλεμο</b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
Τα παιδιά του μπορεί να είναι 40+ ή 50+ με ανήλικα εγγόνια, αρά δεν ανησυχεί ότι θα τα δει με το <span lang="EN-US">G</span>3. Έχει μια σύνταξη, μπορεί και ένα σπίτι και απορεί γιατί δεν πάμε σε πόλεμο, αφού μας παίρνουν το ένα και μας παίρνουν το άλλο. Μιλάει λοιπόν από θέση ισχύος γιατί αυτός δεν πρόκειται να χάσει κάποιον από την οικογένεια του. Ούτε αυτός θα τρέχει στην μάχη, αλλά είναι οκ να λέει για το πόσο φλώροι είμαστε οι υπόλοιποι και την ίδια ώρα να ξεστομίζει μια ολόκληρη ρητορεία πολέμου, λες και δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να λύσουμε τις διαφορές μας. Συν φυσικά το πιο τραγικό ότι δεν έχουμε χάσει κάτι, δεν υπάρχει πόλεμος ….</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
<b>Άτομα που κάνουν ένα σωρό τραγικά από τα κοινωνικά δίκτυα και έχουν ακραίες θέσεις, αλλά και συμπεριφορές αλλά μόνο ή κυρίως από το ίντερνετ</b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
Πώς είσαι έτσι; Πως κάνεις αυτό έτσι; Σαν δεν ντρέπεσαι, θάνατος στην μια κοινωνική ομάδα, θάνατος με σταύρωση στην άλλη κοινωνική ομάδα. Και μετά κάθεσαι και τυγχάνει να γνωρίζεις έναν από αυτούς και εκεί παίζουν τα πιο τραγικά. Ο άλλος λέει «αναρχία, σπάστε τα όλα» και είναι μεγαλοστέλεχος ή έχει ασφαλιστική, άρα επωφελείται όσο δεν πάει. Ο άλλος λέει ότι «οι Ναζί είναι η λύση» και έχει παιδί με νοητική στέρηση, που σημαίνει ότι άμα είχαμε ναζισμό, το παιδί του θα το σκότωναν μόλις καταλάβαιναν τα προβλήματα του. Από την ανωνυμία του ίντερνετ επηρεάζονται ένα σωρό άνθρωποι και πρέπει πραγματικά να ζυγίζουμε το <span lang="EN-US">alter</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">ego</span><span lang="EN-US"> </span>μας.</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
<b>Αυτοί που έχουν σταθερή δουλειά και δεν πρόκειται να την χάσουν και υποστηρίζουν ακραίες ιδέες κα πολιτικά κόμματα του στυλ «επανάσταση τώρα»</b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
Σαν παράδειγμα θα φέρω δημόσιους υπαλλήλους που υποστηρίζουν φανατικά κόμματα που παίρνουν 1,27% Η λογική για εμένα είναι απλή αφού υποστηρίζουν κάτι που ξέρουν ότι ποτέ δεν θα μπει στην βουλή αλλά και να μπει ποτέ δεν θα είναι στην εξουσία. Άρα, υποστηρίζουν ακραίες θέσεις που πολώνουν, διχοτομούν και φέρνουν βία. Όλα αυτά βέβαια, ταυτόχρονα δεν πρόκειται ποτέ να κάνουν κάτι ουσιαστικό και λειτουργούν υπό την άνεση του σταθερού μισθού. Χαμένοι ψήφοι και καμίαθέληση να έχουν υπεύθυνη πολιτική θέση, απλώς δηλητηριάζουν και τους άλλους.</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
<b>Αυτό που είναι στο εξωτερικό ο άλλος και βρίζει όλη μέρα τους Τούρκους, τους αριστερούς, τους δεξιούς, την πατρίδα του, τους ομοφυλόφιλους ή οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα κτλ</b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
Υποθέτω ότι όταν βρίσκεσαι πικραμένος από την ελληνική πολιτεία κτλ. και με το μαξιλάρι ενός δημοκρατικού αναπτυγμένου κράτους που σου δίνει αυτό που δεν είχες εδώ, δηλαδή ασφάλεια και μια καθημερινότητα σχετικάήσυχη και σταθερή, παίρνεις τα πάνω σου. Τότε είναι εντάξει να είσαι ακραίος και φυσικά να έχεις ακραία επιχειρήματα από την άνεση του καναπέ σου στο ασφαλές κράτος που κατοικείς. Λίγη μετριοπάθεια δεν βλάπτει.</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
<b>Τα τυπάκια που κατηγορούν όποιον έφυγε από την Ελλάδα σαν δειλό και προδότη</b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
Κατά αυτούς, όσοι δεν μπόρεσαν να μείνουν εδώ ή οποίοι βρήκαν μια καλύτερη δουλειά δεν έπρεπε να το κάνουν. Άρα είναι άχρηστοι όλοι αυτοί γιατί δεν έκατσαν εδώ να πεινάσουν ή να είναι άνεργοι ή να παίρνουν το πολύ 1000 ευρώ (ποιος παίρνει 1000 ευρώ; ). Δεν είναι κρίμα λοιπόν που η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της, αλλά φταίνε αυτοί που δεν υπομένουν τα πάνδεινα και παράλληλα έχουν και όνειρα για μια καλύτερη ζωή. Άρα, σκέψου να έρχεται ο συγγενής σου ή το μέλος της οικογένειας σου για διακοπές και να θεωρείται προδότης ή φυγόπονος από φίλους και οικογένεια, λες και το να ζεις σε άλλη χώρα μακριά από όλα όσα μεγάλωσες είναι εύκολο.</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
<b>Οι προφήτες / σούπερ αναλυτές που βγάζουν τα πάντα τουλάχιστον μέτρια, αν όχι άθλια και βαρετά, ενώ παράλληλα τα ήξεραν όλα</b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
Κάτι σαν μικροί Νοστράδαμοι μέσα στο χάος του συμβολισμού ενός κειμένου, μιας ταινίας, μιας πολιτικής κατάστασης κτλ. Αν δεν σου αρέσει κάτι, τότε μην το χρησιμοποιείς ή καν’ το καλύτερα. Βαρέθηκα να ακούω για το πόσο χάλια είναι μια ταινία γιατί «εγώ βλέπω πολλές». Δεν είναι ιδιότητα να είσαι επαγγελματίας κριτής, γιατί αν ήταν θα μπορούσες να σκηνοθετήσεις καλύτερα την ταινία, θα ήσουν σκηνοθέτης, αλλά εσύ δεν έχεις σκηνοθετήσει τίποτα. Το ίδιο και στα πολιτικάθα είχες σαρώσει στις εκλογές και θα πηγαίναμε σε ρυθμούς Σουηδίας και δεν θα είμασταν στα μνημόνια. Φύγε λοιπόν από τα φόρουμ και τα καφενεία και κάνε καμιά βόλτα στην εξοχή, πάρε και κάνα ζωάκι για συντροφιά. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει επαγγελματίας καταναλωτής – κριτής. Μην ισοπεδώνετε τα πάντα και επηρεάζετε και τους άλλους με την μαυρίλα σας!</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
<b>Η ομάδα «δεν φταίμε σε τίποτα»</b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
Αυτή είναι μια ομάδα που πραγματικά μισώ. Ίσως είναι ο ηθικός μέσος όρος όλων των προηγούμενων ομάδων και ανθρώπων. Φταίνε οι πολιτικοί, οι πλούσιοι, οι αριστεροί, οι δεξιοί, οι ξένοι, οι ομοφυλόφιλοι, οι χρωματιστοί, οι εβραίοι και οι εξωγήινοι, αλλά σίγουρα όχι εμείς. Είναι λες και γεννηθήκαμε χωρίς χαρακτήρα και κριτική ικανότητα και δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι φταίμε εμείς. Ο μόνος τρόπος, για αυτούς τους ανθρώπους, για να πάει μπροστά η κοινωνία είναι να αφανίσουμετους άλλους. άρα σκοτώνεις για παράδειγμα τους Αλβανούς και από την άλλη μέρα όλα γίνονται υπέροχα στην Ελλάδα: βγαίνουμε από τα μνημόνια, έχουμε όλοι λεφτά, σπίτια και όλα είναι ζάχαρη. Μα είναι δυνατόν να ψηφίζεις τόσα χρόνια για να βολευτείς και να χλαπακιάζεις και τώρα να λες ότι δεν φταις εσύ αλλά οι άλλοι; Έλεος πια!</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
Ενωθείτε όλοι και φωνάξτε «δεν φταίμε σε τίποτα, φταίνε οι άλλοι» και φυσικά δεν κοιτάμε εμείς την κατάσταση μας, αλλά κοιτάμε να κράξουμε και να ξεφτιλίσουμε τους άλλους, ακόμη και εάν έχουμε παρόμοια προβλήματα ή βιώματα.</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
Όλες αυτές οι περιπτώσεις είναι απλά δηλητήριο και υπό κάποιες προϋποθέσεις μπορούν να φέρουν την καταστροφή στο κοινωνικό σύνολο … Ας φανερώσουμε τα βιώματα μας και τι αντιπροσωπεύουμε πριν αρχίσουμε ρητορικές μίσους, επειδή απλά βρισκόμαστε σε θέση ισχύος.</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
</div>
</div>
<div style="color: #212121;">
</div>
</div>
Kostisghttp://www.blogger.com/profile/16190499193860719360noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6181429261060239851.post-56831463659949830942018-01-26T08:32:00.001+02:002018-01-26T08:32:18.654+02:00Τα ακόμα καλύτερα Χειρότερα του 2017, του Άρη Λουκίσα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Συνεχίζουμε χωρίς προλόγους με το
δεύτερο μέρος της <s>γκρίνιας</s> ανασκόπησης του Άρη για το 2017.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<o:p><span style="font-family: Calibri;"> </span></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Γράφει ο Άρης Λουκίσας<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<b><o:p><span style="font-family: Calibri;"> </span></o:p></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri;">Σινεμά μετά από χρόνια<o:p></o:p></span></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<b><o:p><span style="font-family: Calibri;"> </span></o:p></b><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><span style="font-family: Calibri;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-Al7iFdoAdFVE43K4WhEKNKanXvjd1mvGHfwjvG8ioGlTtKMwBuX2tehC0b44EiYTYVJtd7EyMxgG1IS89yOAK572T_TpJyWIGzJoN-Ruo7Qxz3M6E2Y4qssTRvKYdlR_rKiyVtshoGk/s1600/1057940-enoxlitikoi_cinema_680.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="340" data-original-width="680" height="160" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-Al7iFdoAdFVE43K4WhEKNKanXvjd1mvGHfwjvG8ioGlTtKMwBuX2tehC0b44EiYTYVJtd7EyMxgG1IS89yOAK572T_TpJyWIGzJoN-Ruo7Qxz3M6E2Y4qssTRvKYdlR_rKiyVtshoGk/s320/1057940-enoxlitikoi_cinema_680.jpg" width="320" /></a></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><span style="font-family: Calibri;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgriu86i3ID6ZAvYDmYojhg7yhPbZT0174WQdQBfnVdytS6usAJYsdt1Dy-6cGM0kAKng9LI6pcy2FdUlE6xUQggevmV-whMdsP-xeokR7GPzc8aHeJUsXhH9xGyzYE7ZFbqUYdYVJLDF0/s1600/kat17-01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a> </span></b></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Πήγα σινεμά μετά από χρόνια και
μπορώ να πω ότι, ενώ τα εισιτήρια είναι σχετικά φθηνά (ειδικά τα φοιτητικά και
οι προσφορές 1+1) έχω να πω ότι πραγματικά τα υπόλοιπα πράγματα είναι πολύ
ακριβά. Εκτός από το νερό που έχει στάνταρ τιμή, όλα τα άλλα είναι τιμές λες
και έρχονται κατευθείαν από το Χόλυγουντ υπογεγραμμένα από τους πρωταγωνιστές.
Έλεος ρε! Χαμηλώστε τις τιμές να φάει ο κόσμος ή αλλιώς φτιάξτε κάτω από τις
θέσεις ειδικό μέρος αποθήκευσης ταπερακίου. Τέλος, το θέμα με τον κόσμο και για
το οποίο δεν πάω σινεμά, παραμένει άλυτο. Πάντα υπάρχει σχετικά κοντά εκεί που
κάθεσαι ένα μαλάκας που εξηγεί τι γίνεται σε μια έντονη στιγμή. Για
παράδειγμα, σε έντονη στιγμή γέλιου γελάει όπως οι περισσότεροι και παράλληλα
σχολιάζει τι βλέπει «ωωωω ρεεε, γλίστρησε, χαχαχ και τώρα, χαχαχ, θα γίνει το
τάδε χαχαχα». Καλά βρε μαλάκα, εκεί είμαστε, σκάσε το βλέπουμε, το βιώνουμε!
Και αντίστοιχα, σε άλλες στιγμές, «αααααααα το αίμα! Τρέέέέξε! Όόόόόόόόχι δεν
το πιστεύω ότι το δείχνουν αυτό! Του κόβει τα δάκτυλα! ». Ρε μαλάκα σκάσε,
ακόμα εδώ είμαστε και το βλέπουμε και εμείς μαζί σου. Βιώνουμε την αηδία, την
έκπληξη και ό,τι άλλο μαζί σου, οπότε σταμάτα να κάνεις περιγραφή και κριτική
πρωινάδικου. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<o:p><span style="font-family: Calibri;"> </span></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<o:p><span style="font-family: Calibri;"> </span></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;"><b>Υπάρχουν ακόμη τα </b><b><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Palmie</span><o:p></o:p></b></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<o:p><span style="font-family: Calibri;"><strong> </strong><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgriu86i3ID6ZAvYDmYojhg7yhPbZT0174WQdQBfnVdytS6usAJYsdt1Dy-6cGM0kAKng9LI6pcy2FdUlE6xUQggevmV-whMdsP-xeokR7GPzc8aHeJUsXhH9xGyzYE7ZFbqUYdYVJLDF0/s1600/kat17-01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="427" data-original-width="640" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgriu86i3ID6ZAvYDmYojhg7yhPbZT0174WQdQBfnVdytS6usAJYsdt1Dy-6cGM0kAKng9LI6pcy2FdUlE6xUQggevmV-whMdsP-xeokR7GPzc8aHeJUsXhH9xGyzYE7ZFbqUYdYVJLDF0/s320/kat17-01.jpg" width="320" /></a></span></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Τα <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Palmie Bistro </span>είναι μια αλυσίδα εστιατορίων από
την Ρωσία που έχει σχεδόν τα πάντα: ροφήματα, καφέδες, ποτά, κρέπες, γλυκά,
σάντουιτς μπέργκερ , σαλάτες , μερίδες φαγητού κτλ. Το θέμα είναι πιο πολύ με
το φαγητό που είναι τόσο άνοστο που τα τα κρέατα ειδικά είναι λες και τα πήρανε
από καμήλα που τα φύλαγε στα στομάχια της και την αναγκάσανε να τα ξεράσει για
να στο φέρουνε ζεστό. Ρε αλλάξτε κάτι, δεν ξέρω, βάλτε καλύτερη ποιότητα
υλικών; Κάνα μπαχαρικό παραπάνω; Και για όλα αυτά διακοσμήστε τα πιάτα
λίγο καλύτερα, βάλτε περισσότερα πράσινα- κόκκινα ξέρω γω. Είναι λες και τα
περνάνε από πολική ρωσική αρκούδα η οποία όλο και κάτι θα κλέψει από το
πιάτο, όχι ικανή ποσότητα για να το γυρίσεις πίσω, αλλά αρκετή για να το
προσέξεις. Τέλος οι τιμές είναι σούπερ τραγικές για την εποχή, όταν με τα ίδια
χρήματα τρως πλέον σε εστιατόριο που δεν έχει ούτε καμήλες, ούτε πολικές
αρκούδες και αλλά χαρισματικά ζώα στο χώρο της επαγγελματικής εστίασης .<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<o:p><span style="font-family: Calibri;"> </span></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Instagram</span> και μέγεθος φωτογραφιών<o:p></o:p></span></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<b><o:p><span style="font-family: Calibri;"> </span></o:p></b><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><span style="font-family: Calibri;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDFpi12fmhNHh98jJQOuLMxbgNJ4zHpC1JMAADvZkyJZ0bUBy9VBIFFX8A8Y24BRxvHkqbrNpoTecsUVIaEWbDSkgNeASacQyM2QUsrdV6wd5Z4cZwxVSF3s5y5nhGF_VggoIgmbOJAlc/s1600/Funny-Instagram-Posts-4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="640" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDFpi12fmhNHh98jJQOuLMxbgNJ4zHpC1JMAADvZkyJZ0bUBy9VBIFFX8A8Y24BRxvHkqbrNpoTecsUVIaEWbDSkgNeASacQyM2QUsrdV6wd5Z4cZwxVSF3s5y5nhGF_VggoIgmbOJAlc/s320/Funny-Instagram-Posts-4.jpg" width="320" /></a></span></b></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Ακόμη συνεχίζουν εκεί στο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Instagram </span>και βάζουν
φωτογραφίες, που το μέγεθος τους παραπέμπει σε <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Netscape </span>εποχές ή τότε με τα πρώτα
κινητά με έγχρωμη οθόνη (όχι με έγχρωμα μονόχρωμα πλαστικά) ! Ρε πάτε καλά ; Τι
φάση; Λες και πήρανε τους ηλικιωμένους γονείς από αυτούς που δουλεύουν στα
αντίστοιχα στο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Facebook </span>και
τους είπανε «κάνε το να γαμάει με τα δικά σου φρέσκα μάτια». Και αυτοί
είπαν «οκ θα κρατήσουμε την ανάλυση σούπερ χαμηλή να τρέχει στο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">netscape </span>της κυρα κούλας και
θα βάλουμε αστεία φιλτράκια και κουνελάκια για να τους μπερδεύουμε και να
νομίζουν ότι έχουν αυτάκια κουνελιών, ενώ δεν έχουν!». Ρε πάτε καλά; Όταν
κατεβάζω την εικόνα θέλω να κατεβαίνει σε μια ανάλυση που να μπορώ να βλέπω το
σώμα με λεπτομέρειες! Η γυναίκα μπορεί να είναι μοντέλο, παρουσιάστρια,
ηθοποιός, μουσικός, γυμνάστρια και ότι άλλο πως θα βλέπω θα μου βγουν τα μάτια
ρε; Πάτε καλά; Με τόσο μικρή ανάλυση όλα τα σώματα είναι παρόμοια και αυτό
είναι σίγουρα ρατσιστικό.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<o:p><span style="font-family: Calibri;"> </span></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri;">Η μέρα μου <o:p></o:p></span></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<b><o:p><span style="font-family: Calibri;"> </span></o:p></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Στο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Instagram </span>και </span><span class="MsoPageNumber"><span style="font-family: "Calibri",sans-serif;">πλέον και </span></span><span style="font-family: Calibri;">στο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Facebook</span>, </span><span class="MsoPageNumber"><span style="font-family: "Calibri",sans-serif;">υπάρχει αυτή
η ανούσια μαλακία που μπορεί να είναι φωτογραφία και βίντεο και την ανανεώνεις
άμα θέλεις ανά 24 ώρες και στα αρχίδια μας τελικά. Όσοι τρέχουν </span></span><span class="MsoPageNumber"><span lang="EN-US" style="font-family: "Calibri",sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">Opera </span></span><span class="MsoPageNumber"><span style="font-family: "Calibri",sans-serif;">ή </span></span><span class="MsoPageNumber"><span lang="EN-US" style="font-family: "Calibri",sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">Chrome</span></span><span class="MsoPageNumber"><span style="font-family: "Calibri",sans-serif;">, μπορούν να κατεβάσουν και να τρέξουν
το ChromeIGStory και να πάρουν αυτό που θέλουν τέλος πάντων.<o:p></o:p></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span class="MsoPageNumber"><span style="font-family: "Calibri",sans-serif;"><o:p> </o:p></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span class="MsoPageNumber"><b><span lang="EN-US" style="font-family: "Calibri",sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">To
Playboy</span></b></span><span class="MsoPageNumber"><b><span style="font-family: "Calibri",sans-serif;"> έφερε πίσω το γυμνό<o:p></o:p></span></b></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span class="MsoPageNumber"><b><span style="font-family: "Calibri",sans-serif;"><o:p> </o:p></span></b></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span class="MsoPageNumber"><span style="font-family: "Calibri",sans-serif;">Ναι τα κατάφερε για ένα παράξενο χρόνο
να μην έχει γυμνό το περιοδικό που έκανε το γυμνό εμπορικό και το
απενοχοποίησε. Και τώρα ευτυχώς κατάλαβαν το λάθος τους. Δεν ήταν το γυμνό το
πρόβλημα, το πρόβλημα είναι ότι έχουν μείνει πίσω στο πώς φωτογραφίζουν γυμνό.
Αλλά νομίζω το πρόβλημα δεν είναι μόνο αυτό. Όπως λέει και ο </span></span><span class="MsoPageNumber"><span lang="EN-US" style="font-family: "Calibri",sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">Randy </span></span><span class="MsoPageNumber"><span style="font-family: "Calibri",sans-serif;">στο </span></span><span class="MsoPageNumber"><span lang="EN-US" style="font-family: "Calibri",sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">South Park </span></span><span class="MsoPageNumber"><span style="font-family: "Calibri",sans-serif;">«Τι να το κάνεις το </span></span><span class="MsoPageNumber"><span lang="EN-US" style="font-family: "Calibri",sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">Playboy</span></span><span class="MsoPageNumber"><span style="font-family: "Calibri",sans-serif;">, άμα δεν δεις γιαπωνέζες να κάνουν
εμετό η μία στην άλλη ή όργια με νάνους….». Με άλλα λόγια, υπάρχει τόσο υλικό
εκεί έξω που πραγματικά δεν ξέρω πως μπορεί να επιβιώσει ένα περιοδικό που είχε
πριν 40 χρόνια τον ρόλο που έχει τώρα το </span></span><span class="MsoPageNumber"><span lang="EN-US" style="font-family: "Calibri",sans-serif; mso-ansi-language: EN-US;">youporn </span></span><span class="MsoPageNumber"><span style="font-family: "Calibri",sans-serif;">και τα παρεμφερή μέσα. <b><o:p></o:p></b></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span class="MsoPageNumber"><span style="font-family: "Calibri",sans-serif;"><o:p> </o:p></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Calibri;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Foo Fighters live </span>στην Ακρόπολη<o:p></o:p></span></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<b><o:p><span style="font-family: Calibri;"> </span></o:p></b><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><span style="font-family: Calibri;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAP79GrX0u76x9cpBdlJhB07ZbQPQjT1keSSncD9MYkaDEBpxwU0ID7qD_SyE15PDDoo5KNrkZRt9sJDL072laIMGb8twzQr2A1IW2YMmLM6g-c2jrqaRtVh-6K_49TtvIfmNJ_WuI-fs/s1600/FooFightersAcropolis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="780" data-original-width="1170" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAP79GrX0u76x9cpBdlJhB07ZbQPQjT1keSSncD9MYkaDEBpxwU0ID7qD_SyE15PDDoo5KNrkZRt9sJDL072laIMGb8twzQr2A1IW2YMmLM6g-c2jrqaRtVh-6K_49TtvIfmNJ_WuI-fs/s320/FooFightersAcropolis.jpg" width="320" /></a></span></b></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Calibri;">Οκ, σίγουρα παραπλανητικός ο
τίτλος, αφού παίξανε από κάτω, στο θέατρο. Και κάπου εκεί σταματάνε και τα
αρνητικά, αφού όσοι είχαν την τύχη να δουν αυτή την συναυλία, είδαν το πιο
μεγάλο συγκρότημα εν ζωή να παίζει απίστευτα καλά και συγκροτημένα, για αρκετή
ώρα, χωρίς διαλλείματα και encore, σε ένα απίστευτο χώρο. Ο frontman έκανε
απίστευτο χαβαλέ και διάλογο με το κοινό και παράλληλα απίστευτη εμφάνιση. Η
οργάνωση και ο ήχος ήταν μοναδικός, ενώ η ακουστική του σταδίου βοηθούσε όλα να
ακούγονται υπερβολικά καλά και με μεγάλη λεπτομέρεια. Παρεμπιπτόντως είναι και
η πρώτη συναυλία, έστω στην ενήλικη ζωή μου, που δεν ήπια καθόλου αλκοόλ, άλλη
μια πρωτιά μέσα στο 2017. Τέλος ήταν κρίμα που παίξανε μόνο μια μέρα και μόνο
σε αυτόν το μικρό χώρο. Το μόνο μελανό σημείο ήταν ότι ο χώρος (αρκετά
μεγάλος), όπου τα εισιτήρια ήταν από το κράτος και δήμο και κληρώσεις κτλ. Ήταν
σχεδόν άδεια, πράγμα που σημαίνει ότι πήγανε σε ανθρώπους που δεν είχαν ιδέα με
το συγκρότημα και βαρεθήκανε να έρθουν. Το υπολογίζω περίπου 100 άτομα, μπορεί
και πολύ περισσότερα υποθέτω… Είναι η πρώτη φορά που είδα ανθρώπους από
κάθε γωνιά του κόσμου να ζηλεύουν μια συναυλία στην Ελλάδα! Πάντα τέτοια!<o:p></o:p></span></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
Kostisghttp://www.blogger.com/profile/16190499193860719360noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6181429261060239851.post-64142879288497686572018-01-08T22:04:00.001+02:002018-01-08T23:21:05.811+02:00Καλύτερα χειρότερα του 2017, του Άρη Λουκίσα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 11pt;"><b>Γράφει ο Άρης Λουκίσας</b></span></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 11pt;"><br /></span></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 11pt;">Πάμε λοιπόν χωρίς σειρά ή κάποιο είδος καλύτερων ή χειρότερων, απλώς μια παράθεση του τι είδα το 2017 και μου έκανε κάποιο είδος εντύπωσης.</span><br />
<span style="font-size: 11pt;"><br /></span></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpMiddle" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify;">
Φέτος είδα συναυλίες, προϊόντα, υπηρεσίες, σειρές, ταινίες, μέχρι και ταινία σε σινεμά! Ναι, μέχρι εκεί έφτασα. Ξεκινάμε:</div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpLast" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 8pt 36pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="x_MsoNormal" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<b>1.<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span></b><b>Επίπεδη Γη</b></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<b><br /></b></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWZJPIqaRT6OgDEQhy0xJXGp-pva2WSPWM5mol2u-_cwxcE5AGDtdQdNmFldfi5-2-ebl8BN9DINQLIJ0w36bnz8Xrv03q9oCjPUnxiWKnT7j8KIucKiesZOTxMhboHB-w9pNcwUtiEZo/s1600/111.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="435" data-original-width="950" height="146" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWZJPIqaRT6OgDEQhy0xJXGp-pva2WSPWM5mol2u-_cwxcE5AGDtdQdNmFldfi5-2-ebl8BN9DINQLIJ0w36bnz8Xrv03q9oCjPUnxiWKnT7j8KIucKiesZOTxMhboHB-w9pNcwUtiEZo/s320/111.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<span style="color: #212121; font-family: "calibri" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.6667px;"><b><br /></b></span></span></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<span style="color: #212121; font-family: "calibri" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.6667px;"><b><br /></b></span></span></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpLast" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 8pt 36pt; text-align: justify;">
Το πιο ηλίθιο (ίσως) πράγμα που συνέβη φέτος είναι ότι πήραν πολύ τα πάνω τους οι ηλίθιοι που πιστεύουν ότι η Γη είναι επίπεδη. <span lang="EN-US">H</span> εξήγηση είναι μάλλον στο γεγονός ότι είναι πλέον πολλοί και οργανωμένοι, επειδή υπάρχουν τα κοινωνικά δίκτυα μέσα στην ζωή μας και στην ποταπή ζωή τους. Δύσκολο να σκεφτεί κανείς πως η βαρύτητα θα είχε εντελώς διαφορετική συμπεριφορά, εάν η Γη είχε οποιαδήποτε άλλο σχήμα εκτός από αυτό που έχει τώρα, ενώ μιλάνε για συνομωσίες και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Αυτοί δεν πρέπει να στειρωθούν;</div>
<div class="x_MsoNormal" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<b>2.<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span></b><b>Αντιεμβολιαστικό κίνημα</b></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<b><br /></b></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsrsOI_1c0_x9CaLiCDxuFO6vB-td-gVgJlsEMve3Se4m6y_Mv-SvVmXFjxPTxUgs00G6YrQhBKnMq_HLo64nMDSEYn795Y0gdUeN6gppUWK34OaQ41-XTWK8xwZsoMD71jkUL_YJ5xuY/s1600/anti-vaccine-960x636.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="636" data-original-width="960" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsrsOI_1c0_x9CaLiCDxuFO6vB-td-gVgJlsEMve3Se4m6y_Mv-SvVmXFjxPTxUgs00G6YrQhBKnMq_HLo64nMDSEYn795Y0gdUeN6gppUWK34OaQ41-XTWK8xwZsoMD71jkUL_YJ5xuY/s320/anti-vaccine-960x636.gif" width="320" /></a></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<b><br /></b></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<b><br /></b></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<b><br /></b></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpLast" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 8pt 36pt; text-align: justify;">
Εάν οι «επίπεδη Γη» είναι οι πιο ηλίθιοι, οι «όχι εμβόλια» είναι οι πιο επικίνδυνοι. Πιστεύοντας ότι κάποια ή όλα τα εμβόλια προκαλούν αρρώστιες όπως μηνιγγίτιδα και καρκίνο, δεν εμβολιάζουν τα παιδιά τους. Και ενώ παλιά, το εμβολιασμένο κοπάδι προστάτευε τους μη εμβολιασμένους, πλέον, λόγω του τεράστιου μεγέθους που έχουν αποκτήσει οι μη εμβολιασμένοι, αρχίζουν και εμφανίζονται αρρώστιες που είχαν να εμφανιστούν εδώ και δεκαετίες. Με αυτούς τους ηλίθιους κινδυνεύουμε με πανδημίες, κινδυνεύει η ίδια η ζωή μας. Στείρωση τώρα σε αυτούς και άμεσα εμβολιασμό στα παιδιά τους.</div>
<div class="x_MsoNormal" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<b>3.<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span></b><b>Νέο ηλεκτρονικό εισιτήριο</b></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<b><br /></b></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpLast" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 8pt 36pt; text-align: justify;">
Μας έσπασαν τα αρχίδια ότι έρχεται νέο εισιτήριο και ότι θα είναι έτσι κι αλλιώς και και… και τελικά μια χαρά από τα ίδια σκατά είναι. Πέρα του ότι είναι ακόμη χάρτινο, άρα πάλι ξοδεύεις ένα σωρό χαρτί, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα ηλεκτρονικά για να το αποκτήσεις ή να το ακυρώσεις Επίσης υπάρχει και έλλειψη σε μηχανήματα, με αποτέλεσμα τεράστιες ουρές. Μπράβο, τρομερή δουλειά! Είχατε ολόκληρο το χρόνο του κόσμου και καταφέρατε να το κάνετε έτσι.<b></b></div>
<div class="x_MsoNormal" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<b>4.<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span></b><b>Ο θάνατος του 3</b><b><span lang="EN-US">D</span><span lang="EN-US"></span></b></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<b><span lang="EN-US"><br /></span></b></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpLast" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 8pt 36pt; text-align: justify;">
Ειδικά σε νέες τηλεοράσεις και <span lang="EN-US">Blu</span>-<span lang="EN-US">ray</span><span lang="EN-US"> </span>κυκλοφορίες, απλώς κανείς δεν ενδιαφέρεται πλέον, για αυτό που πριν πέντε χρόνια λέγανε οι «ειδικοί» ότι θα είναι η νέα επανάσταση που θα τονώσει την αγορά. Ναι, κανείς δεν ήθελε να αρχίζει να ζαλίζεται μετά από 2 ώρες θέασης και τα γυαλιά δεν είναι κουλ… Σύμφωνα με τους επιστήμονες, 3<span lang="EN-US">D</span><span lang="EN-US"> </span>στο σαλόνι θα μπορούμε να δούμε όταν βγουν τηλεοράσεις με ανάλυση 13Κ, αφού τότε η ανάλυση θα επιτρέπει τρισδιάστατη εικόνα χωρίς γυαλιά. Έτσι απλά.</div>
<div class="x_MsoNormal" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<b>5.<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span></b><b>4Κ & 8Κ μηχανήματα χωρίς περιεχόμενο</b></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<b><br /></b></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpLast" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 8pt 36pt; text-align: justify;">
Ναι, τις λιγουρεύτηκα τις οθόνες και τα μόνιτορ, ειδικά τα <span lang="EN-US">ultra</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">wide</span>. Αλλά και τι να τα κάνεις όταν χρειάζεσαι ένα κάρο χώρο για να δεις μια ταινία και φυσικά χρειάζεσαι και ηχοσύστημα που να υποστηρίζει <span lang="EN-US">Atmos</span>. Για τα παιχνίδια τώρα, χρειάζεσαι μια περιουσία για να στήσεις σύστημα που να τρέχει ένα παιχνίδι σε 4Κ και ομαλά. Δεν είναι η ώρα τους ακόμη. Παράλληλα έκαναν την εμφάνιση τους και τα πρώτα μηχανήματα 8Κ, χωρίς να υπάρχει καν αντικείμενο. Η πρώτη ταινία γυρισμένη σε 8Κ είναι το <span lang="EN-US">Guardians</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">of</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">the</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Galaxy</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Vol</span><span lang="EN-US"> </span>2.</div>
<div class="x_MsoNormal" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<b>6.<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span></b><b>Διαφημίσεις για γρήγορο ίντερνετ</b></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<b><br /></b></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3EM67Td2nhlGuKhJ3jFolboF1gNxqbWXQtUnFasHJAyyqzcc8MiwzfXqfo3FZtte8EUR4RqJsKLdMwCagkUm4l4U3DYIDnKBVN6_YC55alkl6yMqpcZUE3Y2M2b4zJcTP3vEYMyhWAKo/s1600/internet.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="704" data-original-width="1024" height="220" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3EM67Td2nhlGuKhJ3jFolboF1gNxqbWXQtUnFasHJAyyqzcc8MiwzfXqfo3FZtte8EUR4RqJsKLdMwCagkUm4l4U3DYIDnKBVN6_YC55alkl6yMqpcZUE3Y2M2b4zJcTP3vEYMyhWAKo/s320/internet.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<b><br /></b></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<b><br /></b></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpLast" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 8pt 36pt; text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Vdsl</span>: Μια τεχνολογία 15 ετών, έφτασε επιτέλους και στην Ελλάδα εδώ και 2 χρόνια, ενώ πλέον κάνει χώρο για <span lang="EN-US">Fiber</span>. Έτσι γουστάρουμε στην Ελλάδα, στην τεχνολογία και στα αμάξια «λιώνεις» την πρώτη και μετά βάζεις κατευθείαν τρίτη και λες «δεν γαμιέται η δευτέρα». Πόσο ειρωνικό σε πολλές γειτονιές να μην υπάρχει χώρος για νέες γραμμές και να μην έχεις ίντερνετ ικανό για ένα 1<span lang="EN-US">MBps</span><span lang="EN-US"> </span>και να βλέπεις 100αδες μεγκαμπιμπιμπι λες και είναι τσάμπα… Εγώ λέω αντί να βάζετε <span lang="EN-US">thunderstruck</span><span lang="EN-US"> </span>και κεραυνούς στην διαφήμιση να βάζετε τίποτα ημίγυμνες να τρώνε <span lang="EN-US">cornflakes</span><span lang="EN-US"> </span>και το πακέτο να γράφει το όνομα της εταιρείας. Άλλωστε <span lang="EN-US">fiber</span><span lang="EN-US"> </span>το ένα, <span lang="EN-US">fiber</span><span lang="EN-US"> </span>και το άλλο…</div>
<div class="x_MsoNormal" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<b>7.<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span></b><b>Ογκοχρέωση ίντερνετ κινητής τηλεφωνίας</b></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<b><br /></b></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpLast" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 8pt 36pt; text-align: justify;">
Με τιμές τόσο υψηλές ανά <span lang="EN-US">MB</span> (πόσο 2005!) μαζεύονται ποσά κάθε μήνα κοντά στον προϋπολογισμό μιας μικρής χώρας. Υποθέτω ότι πρέπει να κοιτάμε τι υπογράφουμε του στυλ «άμα ξεπεράσεις το όριο των 16Μ<span lang="EN-US">B</span>, πληρώνεις με το νεφρό σου». Είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Κοιτάς το <span lang="EN-US">emai</span>, κοιτάς λίγο φου μπου και φεύγουν τα ευρώ, λες κι η νιγηριανή απάτη είναι αληθινή γκόμενα σε κωλόμπαρο και την κερνάς συνέχεια ποτά.</div>
<div class="x_MsoNormal" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<b>8.<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span></b><b>Τηλεόραση </b><b><span lang="EN-US">vs</span><span lang="EN-US"> </span></b><b><span lang="EN-US">YouTube</span></b></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpFirst" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;">
<b><span lang="EN-US"><br /></span></b></div>
<div class="x_MsoListParagraphCxSpLast" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 15.4px; margin: 0cm 0cm 8pt 36pt; text-align: justify;">
Μέχρι και φέτος, το μόνο που έβλεπα στην τηλεόραση ήταν <span lang="EN-US">nickelodeon</span> και το «ότι να ναι» στο ΣΚΑΙ. Τώρα που σταματήσανε την εκπομπή στο ΣΚΑΙ, δεν ξέρω τι υπάρχει (που να μου αρέσει) στην τηλεόραση. Επίσης, εκεί στο <span lang="EN-US">nickelodeon</span>, πρέπει να αρχίσουν να βάζουν μετά τις 10 νέες σειρές, γιατί έχω δει σχεδόν όλα τα επεισόδιά από όλες τις σειρές. Άρα, πλέον το βάρος πέρα από σειρές και ταινίες στο ίντερνετ πέφτει στο <span lang="EN-US">YouTube</span>. Τα κανάλια και για φέτος είναι κλασικές επιλογές με <span lang="EN-US">CrashCourse</span>, <span lang="EN-US">LastWeekTonight</span>, <span lang="EN-US">CGP</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Grey</span>, <span lang="EN-US">REACT</span>, <span lang="EN-US">Remi</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">GALLARD</span><span lang="EN-US"> </span>και από ελληνικά το <span lang="EN-US">ComedyLab</span>.<span lang="EN-US">GR</span><span lang="EN-US"> </span>και <span lang="EN-US">GameWorld</span>.<span lang="EN-US">gr</span></div>
<div class="x_MsoNormal" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="x_MsoNormal" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<b>Τέλος πρώτου μέρους</b></div>
</div>
Kostisghttp://www.blogger.com/profile/16190499193860719360noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6181429261060239851.post-15229667375161584722017-12-28T11:35:00.004+02:002017-12-28T12:03:26.410+02:00Χριστουγεννιάτικη Γωνιά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
Σύμφωνα με τους ειδικούς, το γεγονός ότι αυξάνεται η κατάθλιψη τις ημέρες
των Χριστουγέννων, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στα οικογενειακά τραπέζια και
συγκεντρώσεις. Τα μέλη αυτών έχουν αναλυθεί στο παρελθόν σε αντίστοιχα άρθρα
(<a href="http://igoniatoucult.blogspot.com/2017/01/blog-post.html">εδώ</a>), οπότε σηκωνόμαστε διακριτικά από αυτά, με το πρόσχημα του να πιούμε νερό
και εξαφανιζόμαστε, ενώ οι υπόλοιποι συγγενείς τσακώνονται ή αδειάζουν πιάτα
και ποτήρια ή χωρίς το διαζευκτικό ανάμεσα. Στο σημερινό κείμενο αφήνουμε μελομακάρονα
και κουραμπιέδες (δίπλες έχουμε ήδη), σκουπίζουμε τα χέρια μας με τρόπο πίσω
από τα γόνατα του τζην και καταπιανόμαστε με την «ωραιότερη εποχή του χρόνου»,
την οποία αγαπάμε παρόλες τις υπερβολές της. <o:p></o:p><br />
<br />
<br />
<b>Κάλαντα</b><br />
<strong></strong><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhS5_zfpMRRbvbQUEtyliaBkmBygzSMXSzWAwsL5mjMhVE1ESgCfcek-9c1tvfsrRZZ13LtGCBQLKgL2E51fmCfFuiCmKL4QygsiDrsWRtkN5gEqLkNzZfsj1i2998h2rZcHGmuphFm3ck/s1600/hqdefault.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="480" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhS5_zfpMRRbvbQUEtyliaBkmBygzSMXSzWAwsL5mjMhVE1ESgCfcek-9c1tvfsrRZZ13LtGCBQLKgL2E51fmCfFuiCmKL4QygsiDrsWRtkN5gEqLkNzZfsj1i2998h2rZcHGmuphFm3ck/s320/hqdefault.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Τα Κάλαντα για τα παιδιά είναι μια αγαπημένη δραστηριότητα, κάτι πολύ λογικό.
Όσο είσαι παιδί βρίζεις όλους αυτούς που είτε δεν σου ανοίγουν την πόρτα είτε
ανοίγουν και δίνουν από φρούτα/γλυκά μέχρι πολύ λίγα χρήματα. «Είστε 8
παιδάκια; Ααα, πάρτε αυτό το 1 ευρώ να μοιραστείτε, με κάποια διαίρεση που δεν
θυμάμαι καν πως βγαίνει». Όταν, όμως, περνάς στην άλλη πλευρά της πόρτας, τα
πάντα αλλάζουν. Ας πούμε ότι έχεις περάσει το στάδιο του φοιτητή που δεν
ανοίγεις την πόρτα ούτε στον Άγιο Βασίλη (-Μα σας φέρνω δώρα, ανοίξτε! -Άσε ρε
γέρο, για τα κοινόχρηστα θα ‘σαι) και ανοίγεις την πόρτα. Σκέφτεσαι εσένα ως
παιδί, λες «έλα μωρέ τα ταλαίπωρα, κι εγώ έτσι ήμουν» και τους λες «πείτε τα».
Καλύτερα να αναγκαζόσουν να μιλήσεις σε κάποιον άγνωστο σε πάρτι, αφού δεν
ξέρεις τι να κάνεις όση ώρα τα λένε. Να χαμογελάς ευγενικά; Να κάνεις πως ψάχνεις
τα χρήματα που θα τους δώσεις, ώστε να μην υπάρχει αυτή η αμηχανία; Να κοιτάς
τα παιδάκια; Σε ποια στροφή πρέπει να τα κόψεις ώστε να μην φανείς είτε πολύ
βιαστικός είτε εκείνες οι κωλόγριες που σε έβαζαν να το πεις ολόκληρο; («Θέλετε
τα ωραία μου λεφτάκια; Θα το πείτε ολόκληρο τότε. Μουαχαχαχα»). Bonus (malus)
οι γιαγιάδες που δεν δίνουν χρήματα, αλλά κάποιο σοκολατάκι, μανταρίνι ή κάτι
άλλο με ελάχιστη αξία στο χρηματιστήριο καλάντων. «Νίκο πάρε μερικά μανταρίνια
από την λαϊκή, θα έρχονται τα παιδιά, να έχουμε κάτι να φιλέψουμε». Πιθανότατα
ο Νίκος πλήρωσε για τα μανταρίνια στην λαϊκή με αλεύρι που αντάλλαξε ή κάποια
κάστανα. <o:p></o:p><o:p></o:p><br />
<br />
<o:p> </o:p><br />
<br />
<b>Χριστουγεννιάτικα Τραγούδια <o:p></o:p></b><o:p></o:p><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgGwM6ujKTikU_IHUB7ZYQQjYdOJarhelDBD6o-jZTkntaQ64vaSQ6l7mPRoYG7XxWRDqLAeMvp_JcVVgzWzcIXmQMH5pBIliyN_E7bGgXFxJnKo3Nh2b4etRsT6MyNlmEYRvavIx5hHo/s1600/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgGwM6ujKTikU_IHUB7ZYQQjYdOJarhelDBD6o-jZTkntaQ64vaSQ6l7mPRoYG7XxWRDqLAeMvp_JcVVgzWzcIXmQMH5pBIliyN_E7bGgXFxJnKo3Nh2b4etRsT6MyNlmEYRvavIx5hHo/s1600/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B7.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
Πολλές ακτιβιστικές οργανώσεις αναφέρουν ότι οι υπέυθυνοι από το
Γκουαντάναμο επισκέφθηκαν τα Jumbo για να πάρουν ιδέες για βασανιστήρια και
πλέον το «Θα πλέξω τούλι» από την Καίτη Γαρμπή έχει πάρει τη θέση του εικονικού
πνιγμού, ως το αγαπημένο βασανιστήριο. Η αλήθεια είναι ότι τα χριστουγεννιάτικα
τραγούδια δεν είναι άσχημα, το αντίθετο, είναι ωραία και διασκεδαστικά. Αλλά
όταν ξεκινάς να ακούς τα ίδια τραγούδια εδώ και χρόνια από τα μέσα Νοέμβρη
μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου, παντού και συνέχεια, μάλλον μπουχτίζεις. Αυτό το
ταλαίπωρο “<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Last</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Christmas</span>”
του μακαρίτη έχει ακουστεί περισσότερες φορές και από όλα τα τραγούδια των <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Scorpions</span> μαζί στους ελληνικούς
«ροκ» σταθμούς. Τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια ακούγονται παντού, χωρίς οίκτο
και κυρίως χωρίς μέτρο: Ραδιοφωνικοί σταθμοί, καφετέριες («Μα γιατί να
τραγουδήσω τα κάλαντα μαζί σας κύριε μου, έναν καφέ μπήκα να πάρω»),
καταστήματα με ρούχα, ενώ πολλοί υποστηρίζουν ότι ακόμα και το καζανάκι αυτές τις
ημέρες τρέχει σε ρυθμό «ω έλατο», δυστυχώς χωρίς την αντίστοιχη μυρωδιά. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p><br />
<br />
<o:p> </o:p><br />
<br />
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Στολισμός </b><br />
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"></b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAwz46aNX1jnpkL5xhd4ViD6LZxCu4IsdHpB6O7HdZgS19sRtdkYSIPbX17EIDteDX8FieMI2TVZvzEH-XaqipJZqxA1pmQcrH0coIRmnH_6d4nQX-venypXr358RDPhU0mXc4QNKPlBg/s1600/1016.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="465" data-original-width="700" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAwz46aNX1jnpkL5xhd4ViD6LZxCu4IsdHpB6O7HdZgS19sRtdkYSIPbX17EIDteDX8FieMI2TVZvzEH-XaqipJZqxA1pmQcrH0coIRmnH_6d4nQX-venypXr358RDPhU0mXc4QNKPlBg/s320/1016.png" width="320" /></a></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><o:p></o:p></b><br />
<br />
Με τους πιο υπερβολικούς να ξεκινάνε τις σκέψεις εκεί, μετά την 28<sup>η</sup>
Οκτωβρίου και την υλοποίηση μέσα Νοέμβρη, ο στολισμός του δέντρου και του
σπιτιού προσδίδει την απαραίτητη «ζεστασιά» για τις ημέρες, παρόλο που έξω μπορεί
να έχει 30 βαθμούς τον Νοέμβρη. Στα σπίτια, αλλά κυρίως στις εταιρείες, ο
στολισμός του δέντρου γίνεται με την αρωγή όλων («Τάκη έλα να βάλεις κι εσύ μια
μπάλα για το καλό»), αλλά το ξεστόλισμα και μάζεμα είναι πιο μοναχικό κι από τη
ζωή ερημίτη καλόγερου. Στις εταιρείες τα δέντρα παραμένουν στολισμένα μέχρι και
την Τσικνοπέμπτη ή μέχρι να τα μαζέψει κάποια ταλαίπωρη καθαρίστρια, στους δρόμους
τα στολίδια μένουν έτσι μέχρι του χρόνου («ε κάπου δεν θα έχουν Χριστούγεννα
τώρα;») ή μέχρι να χαλάσουν, ενώ στο σπίτι εξαρτάται από το αν μένεις με τους
γονείς σου ή μόνος σου. Στη δεύτερη περίπτωση, το μάζεμα γίνεται μόνο όταν σου
έχουν σπάσει τα νεύρα οι πλαστικές πράσινες βελόνες που βρίσκεις σε όλο το
σπίτι και σε όλες τις κάλτσες σου, με ρυθμούς βαριεστημένης χελώνας κι ενώ
σταματάς κάθε 5 λεπτά για να χαζέψεις στην τηλεόραση, στο κινητό ή ακόμα και
εκείνο τον κόκκο σκόνης που πέφτει σιγά – σιγά. Κι ενώ έχεις πάρει ένα σχετικά αξιοπρεπές
σε μέγεθος και πλαστικούρα δέντρο, που δεν μοιάζει σαν να ξέφυγε από το σετ «Η <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Barbie</span><span lang="EN-US"> </span>κάνει
Χριστούγεννα», βλέπεις κάτι σπίτια που το μέτρο είναι άγνωστη λέξη. Πλαστικοί Άγιοι
Βασίληδες να κατεβαίνουν με σκοινιά από τα μπαλκόνια (που με την υπερβολή τους
δεν είμαι σίγουρος ότι είναι πλαστικοί), λαμπάκια για να φωτίσεις το σπίτι του
Πατούλη, ένα μικρό χωριό στην Αφρική ή να σε βλέπουν οι αστροναύτες («<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Ground</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Control</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">to</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Major</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Tom</span>, βλέπω το σπίτι των
Παπαδοπουλαίων») και όλα αυτά απέξω μόνο. Φαντάζομαι το εσωτερικό θα είναι διακοσμημένο
με την ίδια στοργή και εξτραβαγκάντσα, με πλαστικούς Άγιους Βασίληδες να χέζουν
σε μια πλαστική λεκάνη ή κάτι αντίστοιχο. Τα λαμπάκια που καλύπτουν κάθε τοίχο
του μπαλκονιού πάντα αναβοσβήνουν σε διάφορα σχέδια και χρώματα, οδηγώντας τους
3 μάγους με τα τάμπλετ στο σπιτικό («Μαρίκα μη ξεχάσουμε να ειδοποιήσουμε την
ξαδέρφη σου να μη φέρουν μαζί τον επιληπτικό Γιωργάκη κι έχουμε τα ίδια και
φέτος»). <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p><br />
<br />
<o:p> </o:p><br />
<br />
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Κόσμος παντού<o:p></o:p></b><br />
<br />
Τα πάντα τα Χριστούγεννα είναι γεμάτα κόσμο. Τα ΜΜΜ, οι δρόμοι, τα μαγαζιά, τα
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">bar</span>, οι τράπεζες, τα
κρεοπωλεία, τα <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">supermarket</span>,
όλα. Το μόνο που είναι άδειο είναι οι τσέπες, γιατί κάτι το δώρο, κάτι τα δώρα,
κάτι τα τέλη, έρχονται τα Χριστούγεννα και εκεί γύρω στις 23 αρχίζεις και
ανάβεις τον προβολέα που καλεί τον <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Batman</span> σε σχήμα άστρου Βηθλεέμ, μπας και ξεστρατίσει κάνας μάγος προς
το μέρος σου και τη βγάλεις. Το να πιείς ποτό είναι αδύνατο, εκτός αν απολαμβάνεις
τον αγκώνα κάποιου στα πλευρά σου («Μα προς θεού κύριε, μην ενοχλείστε, απολαμβάνω
τον αγκώνα σας στα πατσά μου»), το να μετακινηθείς με τα Μέσα χωρίς την ανάσα
κάποιου στο πρόσωπο σου είναι αδύνατο, ενώ θα μπορούσε να υπάρχει ως <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">adventure</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">game</span><span lang="EN-US"> </span>το
«πάω τις σακούλες με τα δώρα σπίτι με τον ηλεκτρικό, χωρίς να γίνουν ακορντεόν».
<o:p></o:p><br />
<br />
<o:p> </o:p><br />
<br />
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Εορταστικό Τραπέζι</b><br />
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"></b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIPNrnBuXdOSdinx9XLpFC422uBWDXdIGOYROWVZj_tS30lrVC5xL6KFskz2zE2XWk0xknDHvBQ8_ih71qExzEhOyjLRE7srmyphNRXmgh64zAMOnHwZFfqdgeFVovybaXiNKAwi1xNls/s1600/e6f338d8cc1bface32a9097db4a32924_XL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="599" data-original-width="900" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIPNrnBuXdOSdinx9XLpFC422uBWDXdIGOYROWVZj_tS30lrVC5xL6KFskz2zE2XWk0xknDHvBQ8_ih71qExzEhOyjLRE7srmyphNRXmgh64zAMOnHwZFfqdgeFVovybaXiNKAwi1xNls/s320/e6f338d8cc1bface32a9097db4a32924_XL.jpg" width="320" /></a></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><o:p></o:p></b><br />
<br />
Το εορταστικό τραπέζι δεν έχει πληθυντικό αριθμό, είναι κάτι σαν ποίημα της Κικής
Δημουλά ή μια αφηρημένη έννοια γενικά. Δεν έχει πληθυντικό, γιατί κάθε μέρα
είναι σαν να μη σηκώθηκες ποτέ από το τραπέζι. Από το πρωί με τα μελομακάρονα-κουραμπιέδες,
περνάς στην μεσημεριανή επίθεση σε κρασιά και φαγητά σαν τσιμπούσι στο γαλατικό
χωριό, κάνεις ένα διάλειμμα το απόγευμα για να κοιμηθείς λίγο, ξυπνάς με ένα
γλυκάκι και καφέ και το βράδυ περιδρομιάζεις ό,τι γλίτωσε από το μεσημέρι.
Αναλόγως του σπιτιού και της οικογένειας, μπορεί να ισχύει και το αντίστροφο,
να τρως δηλαδή το βράδυ τα πάντα και το επόμενο μεσημέρι τα «υπολείμματα». Δύο
είναι οι πεποιθήσεις του λαού σχετικά με το εορταστικό φαγητό που έχουν περάσει
μέσω λαϊκών δοξασιών μέχρι τις μέρες μας: α. Το μόνιμο φούσκωμα που σε
συνοδεύει κατά τις γιορτές περνάει μόνο με περισσότερο φαΐ και β. Το γλυκό πάει
σε διαφορετικό στομάχι από το φαγητό, οπότε μπορείς να το φας όσο σκασμένος κι
αν είσαι. Τα παραπάνω συναντώνται σε δημοτικά τραγούδια, σε τραγούδια της τάβλας
και σε κάποιους στίχους του Ερωτόκριτου. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p><br />
<br />
<o:p> </o:p><br />
<br />
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Εορταστικά προγράμματα</b><br />
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"></b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXtZG6-BZhfdNXl2rgmxiAie3Rqn6b6Lj5sYWmzYDILn5xpgLwKLRhTtu0xwXJXmOOT3J5DgLUSOGS9UNY-tr1hjKsOQUFrtYZjaCxtf5_va1MhxfJDdMxDIYjAbzGgNNjO4uIxZHOQBk/s1600/%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%25822.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="570" height="202" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXtZG6-BZhfdNXl2rgmxiAie3Rqn6b6Lj5sYWmzYDILn5xpgLwKLRhTtu0xwXJXmOOT3J5DgLUSOGS9UNY-tr1hjKsOQUFrtYZjaCxtf5_va1MhxfJDdMxDIYjAbzGgNNjO4uIxZHOQBk/s320/%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%25822.jpg" width="320" /></a></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><o:p></o:p></b><br />
<br />
Τα εορταστικά προγράμματα της τηλεόρασης σε συνοδεύουν πριν, κατά τη
διάρκεια και μετά το τραπέζι, βοηθώντας τους συγγενείς να μην μιλάνε μεταξύ τους
ή έστω, αν είναι από τις οικογένειες που μιλάνε, να βρίσκουν θέματα που να
σπάνε τη σιωπή, ή έστω τα ταμπού («Μα είναι δυνατόν να μην ήξερε ποια
χαστούκισε τη Λιάνη;»). Τα εορταστικά προγράμματα είναι συνήθως τηλεπαιχνίδια
με «διάσημους» καλεσμένους στη θέση των παικτών, οι οποίοι μάλιστα πάντα έχουν
τόσες καλές γνώσεις, χιλιοπαιγμένα εορταστικά επεισόδια αρχαίων σειρών («Πάλι
αυτό με τον Οδυσσέα και τον χριστουγεννιάτικο Πολύφημο;»), χριστουγεννιάτικες
ταινίες που τις έχεις δει πιο πολλές φορές κι από τον εαυτό σου στον καθρέφτη
και εορταστικά προγράμματα με χορό, τραγούδι, κρασί, μοντέλα και χριστουγεννιάτικους
σκούφους, γυρισμένα από τον Απρίλιο στην καλύτερη των περιπτώσεων. Bonus τα στοιχήματα, για το πόσο έξω θα πέσει στον χρόνο ο Καμίνης, κατά την καθιερωμένη αντίστροφη μέτρηση της παραμονής Πρωτοχρονιάς. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></div>
</div>
Kostisghttp://www.blogger.com/profile/16190499193860719360noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6181429261060239851.post-52775936342788538822017-12-20T11:03:00.002+02:002017-12-20T18:48:34.103+02:00Μια ματιά στην καθημερινότητα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
Έφτασαν τα Χριστούγεννα κι οι γιορτινές μέρες, οπότε η στήλη φροντίζει να ακολουθεί το πνεύμα αυτών από κοντά, σαν μύωπας <span lang="EN-US">stalker</span><span lang="EN-US"> </span>και με την κριτική ματιά του Οιδίποδα μετά τη Παπακαλιατική συνεύρεση. Ο πρόλογος υπάρχει μόνο για να μας βάλει στο κλίμα μετά το διάστημα απουσίας, που αν ήμασταν ακόμα στο σχολείο θα μας είχε αφήσει στην ίδια τάξη 14 φορές και θα έκανε τα άλλα παιδάκια να μας μιλάνε στον πληθυντικό και να μας προσφέρουν τη θέση τους στο σχολικό. Ας δούμε πράγματα της καθημερινότητας μας, που είναι από αστεία μέχρι γραφικά ή και τα δύο μαζί.</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
<b>Ασανσέρ και Μετρό</b><br />
<b><br /></b>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGDMPhpqCq5XswczBnDYkwnQlXeOPf0nn9KE0oKHhUuozaqmuTJBHC1gEU1V3NmjEZqFzEazK4FlqNb1vogHJj7a3Zggitav03VcETOzt4JC229FHrF9n_E9hMRkebmBlIIBP4JPzwxdE/s1600/CACHE_650X650_1_417523.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="432" data-original-width="650" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGDMPhpqCq5XswczBnDYkwnQlXeOPf0nn9KE0oKHhUuozaqmuTJBHC1gEU1V3NmjEZqFzEazK4FlqNb1vogHJj7a3Zggitav03VcETOzt4JC229FHrF9n_E9hMRkebmBlIIBP4JPzwxdE/s320/CACHE_650X650_1_417523.JPG" width="320" /></a></div>
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
«Ο ανελκυστήρας στο σταθμό Πευκάκια δεν λειτουργεί προσωρινά, λόγω τεχνικού προβλήματος», με τη συγκεκριμένη ανακοίνωση να γίνεται σε καθημερινή βάση με διαφορετικό σταθμό κάθε φορά. Φημολογείται ότι υπάρχουν κάποια σκοτεινά υπόγεια στην Αθήνα που μπορείς να στοιχηματίσεις για το ποιο ασανσέρ δεν θα λειτουργεί την επόμενη μέρα. Αν και με τις αποδόσεις που δίνουν οι μπούκερ για τον «Ευαγγελισμό», δεν νομίζω ότι αξίζει ιδιαίτερα. Οι Μάγιας είχαν προφητέψει σε κάποιο αρχαίο κείμενο, ότι όταν τα ασανσέρ του μετρό λειτουργήσουν όλα μαζί, ένα φαινόμενο σπάνιο σαν την ευθυγράμμιση 28 πλανητών από διάφορα σύμπαντα, θα πλησιάζει η Μέρα της Κρίσης ή το Τέλος του Κόσμου, χωρίς τον Σβαρτζενέγκερ. <br />
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
<b>Φαγητό στη δουλειά</b><br />
<b><br /></b>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBh2x9TFf9elGA7BvYstDDHsJ-X85yelvY_b3FrfV9jHQaYpzwpEIB_cRn51lOQiTfGfzOSfs13h46u2FXIE_gZf1cVtJR33kxldqwhzEWMKeZqa1F7sipPCVSdUq35oC1TXf3ZwDumXw/s1600/exypnataper-2.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="700" data-original-width="700" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBh2x9TFf9elGA7BvYstDDHsJ-X85yelvY_b3FrfV9jHQaYpzwpEIB_cRn51lOQiTfGfzOSfs13h46u2FXIE_gZf1cVtJR33kxldqwhzEWMKeZqa1F7sipPCVSdUq35oC1TXf3ZwDumXw/s320/exypnataper-2.jpeg" width="320" /></a></div>
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
Το να έφερνες ταπεράκι με φαγητό στη δουλειά, πριν λίγα χρόνια, ισοδυναμούσε με ανακήρυξη σου από τους πιο ακραίους σε φτωχό, από τους πιο μετριοπαθείς σε γραφικό και επέφερε τον ισόβιο αποκλεισμό σου από κοινές συναδελφικές εξόδους, κάτι όχι απαραίτητα κακό. Τα πράγματα άλλαξαν με την έλευση των πρώτων Ελ, ώπα λάθος <span lang="EN-US">site</span>. Τα πράγματα άλλαξαν με την έλευση των πρώτων μνημονίων και πλέον το <span lang="EN-US">lunchbag</span><span lang="EN-US"> </span>αποτελεί το απαραίτητο αξεσουάρ κάθε εργαζομένου που σέβεται τον εαυτό του και την τσέπη του. Όλα αυτά τα ταπεράκια έχουν ως σημείο συνάντησης το εστιατόριο ή κάποιον αντίστοιχο κοινόχρηστο χώρο, οπότε, αναγκαστικά, οι άνθρωποι που τα συνοδεύουν, καλούνται να φάνε μαζί. Εξαίρεση αποτελούν οι εργαζόμενοι που λογικά πάσχουν από κάποια χρόνια ρινίτιδα και δεν μυρίζουν ή κάποια χρόνια σταρχιδίτιδα και δεν γαμιέται, οπότε ανοίγουν το τάπερ εκεί στο γραφείο, εξαπολύοντας στο χώρο μυρωδιές βραστού κουνουπιδιού αναμεμειγμένες με στιφάδο και <span lang="EN-US">sos</span> από σήματα μορς.</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
Μια από τις πιο συμπαθείς κατηγορίες είναι αυτοί που τρώνε το μεσημεριανό τους από τις 11-12 το πρωί. Λογικά οι συγκεκριμένοι, ανεξαρτήτως ηλικίας, έχουν συνταξιοδοτηθεί, αλλά δεν τους το έχει πει κανείς, με αποτέλεσμα να έχουν αποκτήσει συνήθειες ηλικιωμένων. Η απάντηση «μα πεινάω» είναι άκυρη σαν παλιό χάρτινο εισιτήριο ΟΑΣΑ. Κι εγώ πεινάω άνθρωπε μου, φάε ένα τοστ ή ένα φρούτο μέχρι η ώρα να πάει «είμαι κάτω από 80 ετών».</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
Η κατηγορία εργασιακών συνδαιτημόνων που βρίσκω πιο ενδιαφέρουσα από όλες είναι οι «όλα μέσα». Έχεις φέρει φακές, παραδείγματος χάριν. Καλώς μέχρι εδώ. Έχεις φέρει και τα απαραίτητα περιφερειακά αυτών (φέτα, ψωμί, ελιές, σαρδέλες κλπ) και ακόμα πιο καλώς μέχρι εδώ. Αποφεύγεις ηλίθια σχόλια μη αστείων συναδέλφων για δισάκι και άλλα τέτοια και κάθεσαι να φας χαζεύοντας γύρω και κάνοντας ηχηρά «σλουρπ» με κάθε κουταλιά. Ο διπλανός σου έχει φέρει ακριβώς τα ίδια, με μια μικρή διαφορά: Τα έχει βάλει όλα μέσα στις φακές. Σαρδέλες, φέτα, παπαριασμένες μπουκίτσες ψωμιού και ίσως κάποιο ρόδι από συνταγή του Πετρετζίκη κολυμπάνε στις φακές με την χάρη αλιγάτορα σε βάλτο. Πάντα θέλω να χαϊδέψω στο κεφάλι αυτούς τους ανθρώπους, για να δω αν θα ξαπλώσουν ανάσκελα για να τους χαϊδέψω και την κοιλιά ή έστω να τους προσκαλέσω σπίτι για να δω πόσες φορές θα γυρίσουν γύρω από τον καναπέ και θα τον μυρίσουν, πριν τελικά κάτσουν.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEfqGxhvmw36eb-w1UkUEGvso0FS7w8XY3h5UIwGhDqHtudBmgWUXa_agn_ZlunOuu-Ef7RQD9IKVFnK9b3ttvNPIKD3eUs2t6xH0Y-c_E5ASTLSflOw5BUlKSTkuzbw62jarW_VnjCV0/s1600/skylos-660_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="320" data-original-width="708" height="144" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEfqGxhvmw36eb-w1UkUEGvso0FS7w8XY3h5UIwGhDqHtudBmgWUXa_agn_ZlunOuu-Ef7RQD9IKVFnK9b3ttvNPIKD3eUs2t6xH0Y-c_E5ASTLSflOw5BUlKSTkuzbw62jarW_VnjCV0/s320/skylos-660_1.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
<b>Χαιρετούρες στο γραφείο</b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
Ένα από τα πιο γραφικά πράγματα όταν δουλεύεις σε εταιρεία με αρκετούς ή πολλούς εργαζομένους είναι οι ατέρμονες χαιρετούρες. Όλη σου η μέρα είναι ένας χαιρετισμός. Μπαίνεις το πρωί και καλημερίζεις τους πιο κοντινούς. Κάθε ένας που έρχεται λέει καλημέρα και απαντάς. Πήγε 10, δίψασες, πας να βάλεις νερό από τον ψύκτη και πετυχαίνεις τον τύπο που καλημέρισες 1 ώρα πριν και τον ξαναχαιρετάς ή κάνεις το διεθνές σήμα χαιρετισμού με τα σηκωμένα φρύδια. Πας τουαλέτα και πάλι χαιρετάς κόσμο, μπαίνοντας, βγαίνοντας και κατά τη διάρκεια. «Τι γίνεται; Τι κάνεις Νίκο;». Τι να κάνει ο Νίκος; Πριν μια ώρα σου είπε ότι είναι καλά. Λες και η αυτόματη απάντηση δεν είναι πάντα «Μια χαρά, εσύ;». Δεν πα να έχει πεθάνει η γάτα σου, να έχεις χωρίσει, να έχεις λοίμωξη του αναπνευστικού και να αναπνέεις σαν τον Καρρά. Αν κάποιος σε ρωτήσει τι κάνεις, θα απαντήσεις αυτομάτως «Μια χαρά». Τα εργασιακά παράδοξα σταματούν εδώ, καθώς τους αξίζει ξεχωριστό άρθρο.</div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
<b>Τα τρέιλερ ταινιών</b></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #212121; font-family: -apple-system, HelveticaNeue; font-size: 16px;">
Πιστεύω ότι αν τα τρέιλερ ταινιών διαρκούσαν ένα-δύο λεπτά παραπάνω, δεν θα χρειαζόταν καν να δει κάποιος την ταινία. Ήδη, έχοντας δει το τρέιλερ έχεις σχεδόν δει την ταινία, έχεις «φάει» τα σπόιλερ και μένει μόνο να μάθεις το τέλος. Αν έσβηνες τα φώτα κι είχες έναν τύπο δίπλα σου να στέλνει μηνύματα την ώρα που βλέπεις το τρέιλερ, με όσο το δυνατόν πιο φωτεινή οθόνη, κι άλλον έναν (ή τον ίδιο, ας μην ανεβάζουμε χωρίς λόγο το μπάτζετ) να μασουλάει πατατάκια δυνατά , θα είχες εξασφαλίσει όλη την εμπειρία του σινεμά από το σπίτι σου.</div>
</div>
Kostisghttp://www.blogger.com/profile/16190499193860719360noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6181429261060239851.post-20880275598814196942017-08-03T13:09:00.001+03:002017-08-03T13:09:24.592+03:00Μια γκρίνια για το Καλοκαίρι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="white-space: pre;"> </span>Οι περισσότεροι από εμάς κάνουν αυτή την περίοδο τις καλοκαιρινές τους διακοπές, άλλοι ετοιμάζονται με την προσμονή φαντάρου που ετοιμάζεται να απολυθεί και άλλοι έχουν γυρίσει με το μαύρισμα στο δέρμα, το μαύρισμα στην ψυχή και τον φθόνο στο μάτι για τους υπόλοιπους που μετράνε αντίστροφα. Καλό το καλοκαίρι, οι παραλίες, το καρπούζι, τα «μπάνια του λαού» και τόσα άλλα που είναι συνυφασμένα με τα καλοκαίρια μας, αλλά υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που ενοχλούν έναν μέσο άνθρωπο το καλοκαίρι, πόσο μάλλον κάτι γερογκρινιάρηδες σαν τον γράφοντα που ψάχνει ευκαιρία να γκρινιάξει. <br />
<br />
Ο Καιρός (όχι γαρ εγγύς)<br />
<br />
Από τις 90 μέρες του καλοκαιριού θα έχει καύσωνα τις 62 μέρες που πηγαινοέρχεσαι στη δουλειά με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Τις 18 μέρες που είναι Σαββατοκύριακα θα βρέχει ή ο ουρανός θα θυμίζει την Mordor λίγο πριν ξεκινήσεις με τη συντροφιά του Δαχτυλιδιού. Τις 5-10 μέρες που θα πας διακοπές σε κάποιο νησί, τα μελτέμια θα σου παίρνουν το κεφάλι με τον αέρα, θα παραγουλιαστείς σαν χταπόδι από το κύμα πηγαίνοντας στο νησί, η άμμος θα σε μαστιγώνει με διαθέσεις σαδίστριας αφέντρας και οποιαδήποτε βουτιά στην ανακατεμένη θάλασσα θα σε κάνει να βγαίνεις από μέσα καλυμμένος με φύκια, άμμο για να χτίσεις 2 καστράκια στο μαγιό και σε οποιοδήποτε σημείο μπορεί να μπει και με σουβενίρ το πάνω μέρος του μαγιό μιας κυρίας. <br />
<br />
Αυτοί που έρχονται δίπλα σου στις παραλίες<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ7kJCQiAm9OKejQRwRpjcIYSkqXbKign545LU4E9cyqFuFXkigfAFlPkhtKG10CI3xs4unzBZtLu-aRl9qac__Dr0-6XKVzdqeE1M5P2tL95xBM-06-U3Z3_eFxEXV1xoGHXVK1fqssQ/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ7kJCQiAm9OKejQRwRpjcIYSkqXbKign545LU4E9cyqFuFXkigfAFlPkhtKG10CI3xs4unzBZtLu-aRl9qac__Dr0-6XKVzdqeE1M5P2tL95xBM-06-U3Z3_eFxEXV1xoGHXVK1fqssQ/s1600/images.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
Λογικά είναι οι ίδιοι που έρχονται ακριβώς δίπλα σου στην (άδεια) αποβάθρα του μετρό/ηλεκτρικού, όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Το καλοκαίρι που δεν χρησιμοποιούν Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, πρέπει με κάποιον τρόπο να εκνευρίζουν τους υπόλοιπους, οπότε τι πιο απλό από το να πας να μπαστακωθείς με όλο το σόι δίπλα σε ένα ζευγαράκι που κάθεται ήσυχο σε μια γωνιά. Η παραλία είναι σχεδόν άδεια, ο ήλιος ζεστός, η θάλασσα ήρεμη κι εσύ απολαμβάνεις την ήρεμη μοναξιά του τοπίου, τη νωχελική ραστώνη του καλοκαιριού και τον χαλαρωτικό ήχο από το ήρεμο πλαφ πλαφ που κάνει η θάλασσα. Η κοπέλα σου έχει βγάλει το πάνω μέρος του μαγιό (στην καλύτερη) ή (στη χειρότερη) είστε και οι δύο σαν τους πρωτόπλαστους, λογικά με αρκετά λιγότερη τρίχα από αυτούς, απολαμβάνοντας τη θάλασσα και ο ένας τον άλλον. Μέσα σε δευτερόλεπτα τα πάντα αλλάζουν, όταν μια θορυβώδης οικογένεια κάνει την εμφάνιση της και για κάποιον ανεξήγητο λόγο αποφασίζει να έρθει ακριβώς δίπλα σου. Ο μπαμπάς ρουφάει την κοιλιά και ρίχνει λάγνες ματιές προς την κοπέλα σου, η μαμά σχολιάζει αρκετά δυνατά για να είναι σίγουρη ότι ακούγεται μέχρι εκεί για τους ξετσίπωτους, τα παιδιά έχουν ρίξει νερό σε όποιον και ό,τι βρίσκεται σε ακτίνα χιλιομέτρων και η γιαγιά κι η θεία μουρμουράνε διάφορα ακατάληπτα, καθώς απλώνουν όλη την προίκα τους για την μία ώρα που θα κάτσουν. Η χαλαρή και ερωτική διάθεση έχει πετάξει για θερμότερα κλίματα και εσύ μένεις να ακούς φωνές για κεφτεδάκια, «να μην πάτε στα βαθιά», τρανζιζστοράκι να παίζει τοπικό σταθμό με πολύ έκο και ο χρόνος απομάκρυνσης σου από την παραλία, θυμίζει Παρασκευή 16:59 στο γραφείο. <br />
<br />
Οι κλαρινοφυλές<br />
<br />
Πρώτα εμφανίστηκαν οι κλαρινογαμπροί. Στη συνέχεια, έκαναν την εμφάνιση τους οι κλαρινογκόμενες. Οι συγκεκριμένες φυλές άρχισαν να λυμαίνονται τα bar, τις παραλίες και όλα τα υπόλοιπα μέρη που συχνάζαμε οι υπόλοιπες. Στα αντρικά μπλουζάκια με V βαθύ σαν τη φωνή του Barry White, ήρθαν να προστεθούν οι γυναικείες παντόφλες της γιαγιάς με το χιαστί δέσιμο πάνω και τον χοντρό πάτο κάτω. Οι δικαιολογίες «πήγα να ψωνίσω και δεν υπήρχε κάτι που να μην είναι έτσι» είναι απλώς αστείες και δεν μπορούν να ληφθούν σοβαρά. Όποιος θέλει βρίσκει. Τόσες γυναίκες ψωνίζουν ακόμα λευκά σώβρακα για τους συζύγους τους. Δεν θεωρώ ότι είμαι αντιπροσωπευτικό δείγμα του «κανονικού», καθώς είμαι ο τύπος που θα φορέσει τα all-star του για να πάει στη θάλασσα, αλλά εσπαντρίγιες; «Ρε φίλε είναι ένα απλό δροσερό παπούτσι, τι να φοράω καλοκαιριάτικα; Κλειστό παπούτσι;» είπε και έβαλε στο πατάρι τα αθλητικά παπούτσια (προορισμένα για ποδόσφαιρο, μπάσκετ ή μαραθώνιο) με την κάλτσα, που φορούσε όλα τα καλοκαίρια, μέχρι πριν 2 χρόνια. Οι κλαρινογαμπροί αναπαράγονται τους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες, με την κορύφωση της διαδικασίας να περιλαμβάνει άπλωμα λαδωμένων γραμμωμένων κοιλιακών σε ξαπλώστρα, πολύχρωμα ρούχα και μαγιό με φοίνικες που προσελκύουν τα θηλυκά, κουρέματα ξεπατικωμένα από άρειους εκπροσώπους της νεολαίας του Χίτλερ και άλλα πολλά. Κυνηγούν σε κοπάδια και προσπαθούν να απομονώσουν κλαρινοθηλυκά, ώστε να ζευγαρώσουν. Τα κλαρινοθηλυκά είναι εύκολα αναγνωρίσιμα από το βάψιμο Kim Kardashian, την κατοχή κάποιου αντικειμένου με ροζ φλαμίνγκο και άλλα τέτοια που μπορείς να διαβάσεις στη Βίβλο της κλαρινοφυλής «Πώς να είστε ακριβώς ίδιοι με όλους τους άλλους». <br />
<br />
Είσαι τουρίστας<br />
<br />
Οι 2 εβδομάδες κοντά στον 15Αύγουστο είναι η ευκαιρία πολλών να πάνε διακοπές και η ευκαιρία άλλων να βγάλουν τα «σπασμένα» όλης της χρονιάς. Είναι κατανοητή η ανάγκη των ιδιοκτητών μαγαζιών, ξενοδοχείων και άλλων συναφών με τον τουρισμό επαγγελμάτων να εκμεταλλευτούν την καλοκαιρινή περίοδο, αλλά μέχρι ενός ορίου. Ξέρεις ότι εκεί που θα πας, θα πληρώσεις «βαπορίσιο» το κάθε τι, αλλά όχι και 3 ευρώ το πιτόγυρο. Το δωμάτιο που νοικιάζεις για 80€ το βράδυ, θα έκανε τα 3 αστέρια του να φύγουν μόνα τους από την ντροπή τους και το ποτό που πληρώνεις 10€ σε κάνει να νιώθεις σαν ιθαγενής που μόλις αντάλλαξε 3 πεδιάδες για ένα καθρεφτάκι και λίγο «νερό που καίει». Στα μέρη αυτά και ως τουρίστας, θα συναντήσεις τους τύπους «έχω πάντα προτεραιότητα στο χωριό μου» και θα διαπιστώσεις ότι μερικές φορές τα σήματα υπάρχουν μόνο για διακοσμητικούς λόγους.<br />
-Μα είχες STOP!<br />
-Άσε μας ρε φίλε έρχεσαι μια εβδομάδα εδώ και θα μου πεις κιόλας ότι έχεις προτεραιότητα. Ήμουν όλο το χειμώνα εδώ <br />
<br />
Τα πετούμενα<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOD2JlR4S5SVUFDqQ3GskZ73WrBRl0mf3SNUHxOyrsvEhz92lO_FR60AV9SMdm3dfNPzb8Dqyk2KceO5o5wyugZLZh_-cgiSIjFNRhymqOPUwW3wafFkDn7viBBjxShP3yVbU5gwtPUTU/s1600/muges.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="406" data-original-width="585" height="222" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOD2JlR4S5SVUFDqQ3GskZ73WrBRl0mf3SNUHxOyrsvEhz92lO_FR60AV9SMdm3dfNPzb8Dqyk2KceO5o5wyugZLZh_-cgiSIjFNRhymqOPUwW3wafFkDn7viBBjxShP3yVbU5gwtPUTU/s320/muges.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Καλοκαιράκι: Μαγιό όλη μέρα, ανοιχτά παράθυρα να μπαίνει η βραδινή δροσιά, μυρωδιά από βασιλικό, καρπούζι στο μπαλκόνι, η τηλεόραση του δίπλα στη διαπασών και φυσικά δεκάδες έντομα και διάφορα ιπτάμενα πράγματα που κάνουν επιδρομή με την αυταπάρνηση Ιάπωνα Καμικάζι. Το μεσημέρι θα είναι μύγες διαφόρων μεγεθών και ονομάτων με δεύτερο συνθετικό το –μυγα και βασικό συστατικό την ενόχληση και το βούισμα. Ειδικά αν προσπαθήσεις να κοιμηθείς λίγο, μετά τα 8 γεμιστά (αυστηρά πάντα με κιμά), το ένα κιλό φέτα και την μισή φραντζόλα ψωμί που ρούφηξε οποιοδήποτε ίχνος λαδιού υπήρχε στο πιάτο, που σου έφεραν μια σχετική νύστα η μύγα θα σε ξυπνάει ανά δέκα λεπτά με το ενοχλητικό της βούισμα και την προσγείωσή της σε οποιοδήποτε ακάλυπτο μέρος του σώματος σου. Ιπτάμενες κατσαρίδες, που πεθαίνουν πιο δύσκολα κι από τον Chuck Norris σε οποιαδήποτε ταινία του, προσθέτουν την απαραίτητη ενόχληση και σιχασιά και βάζουν μερικές πινελιές τρόμου για τις πιο ευαίσθητες ψυχές. Αυτοί που έχουν βιώσει τον τρόμο, θα σου πουν, ότι αυτό που τους έκανε να χάσουν τα λογικά τους, δεν ήταν άλλο από το «κρακ» που ακούστηκε όταν την πάτησαν. Μέλισσες και σφήκες σου κρατάνε συντροφιά στις παραλίες και κατά τη διάρκεια του φαγητού. Το βράδυ διάφορα κουνούπια και άλλοι ιπτάμενοι ξενύχτηδες θα κάνουν παρέα στο δέρμα σου και αφού κεράσεις σιτρονέλα, φιδάκι και άλλα χημικά, θα πάρουν και γεύση από το ποτό σου ή θα αυτοκτονήσουν εκεί. Να αυτοκτονήσεις στο νερό μου ρε γαϊδούρι, στο ποτάκι μου πρέπει; <br />
<br />
Τα μαγαζιά που καταλαμβάνουν όλη την παραλία<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSn3m5dAJpAFO9m1mW_BiNVwSQbD6c7QGoToDd9PNJymvhtn8UM7v06w81254iVKb8fVIm3XDRDO4aGBSQuMHTim7cXKB35DrVFck_zjnrLlojQ4lV_EsHfZMKcFWu1kcFa7EQ29XF_k4/s1600/karabi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="395" data-original-width="632" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSn3m5dAJpAFO9m1mW_BiNVwSQbD6c7QGoToDd9PNJymvhtn8UM7v06w81254iVKb8fVIm3XDRDO4aGBSQuMHTim7cXKB35DrVFck_zjnrLlojQ4lV_EsHfZMKcFWu1kcFa7EQ29XF_k4/s320/karabi.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Καταλαβαίνω την ανάγκη να υπάρχει στην παραλία ένα μαγαζί που να αγοράσεις ένα νεράκι, έναν καφέ και κάτι να φας. Δεν καταλαβαίνω την ανάγκη να είσαι μόνιμα ξαπλωμένος σε μια ξαπλώστρα, η οποία, μάλιστα, κάθε χρόνο που περνάει γίνεται και πιο «καναπαδέ». Πλέον βλέπουμε ξύλινα παραπήγματα ικανά να στεγάσουν μια μικρή οικογένεια, με κουνουπιέρες, ντουλαπάκια αποδυτηρίων και άλλες υπερβολές. Με ενοχλεί να έχει καταληφθεί σχεδόν όλη η παραλία από ένα μαγαζί, αφήνοντας ελάχιστο χώρο στις δύο άκρες για τους υπόλοιπους λουόμενους, οι οποίοι δέχονται βλέμματα αποδοκιμασίας που κάθονται «εκεί στην άμμο» και όχι σε κάποια υπερλούξ ξαπλώστρα. Η μουσική από lounge κονσέρτο για 2 ασανσέρ και mall, μέχρι νταπα ντουπα ως το τέλος των καιρών, αποτελεί το αναγκαστικό soundtrack της βουτιάς σου. Απαραίτητο συνοδευτικό όλων αυτών είναι οι τύποι με τις ρακέτες, οι οποίοι θα προσπαθήσουν να τραβήξουν τα βλέμματα των θηλυκών με περίτεχνες (κατά τη γνώμη τους) ενέργειες και βουτιές στην άμμο γεμάτες αυτοθυσία, που στο μυαλό τους θα φιγουράριζαν άνετα ως φωτογραφικά ενσταντανέ. Πήγαινε λίγο πιο δίπλα ρε άνθρωπε και κάνε ό, τι θες, πρέπει να παίζεις μέσα στην μούρη μου; Καμία δεν είπε ποτέ «Αχ αυτός ο τύπος παίζει καταπληκτικά ρακέτες, φαντάσου πως θα κάνει σεξ», οπότε ή παίξε σαν άνθρωπος ή πήγαινε πιο δίπλα. <br />
<br />
Τα καλοκαιρινά «χιτάκια»<br />
<br />
Κάθε καλοκαίρι τα αυτιά μας πρέπει να βασανίζονται από κάποιο hit, το οποίο έχει δημιουργηθεί ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο. Το «Η πιο όμορφη σε όλη την Ελλάδα» και τα άπαντα του Παντελίδη μετατράπηκαν σε Despacito και «Ξημερώματα δίνεις δικαιώματα» και το μυαλό μας σε πουρέ. Θα πρέπει αναγκαστικά να τα ακούσεις σε διάφορα μαγαζιά, διάφορες εντάσεις και διάφορα ουρλιαχτά από εκστασιασμένους (μεθυσμένους) θαμώνες. Τα ελληνικά κομμάτια θα ακούσεις τους γύρω σου να τα τραγουδάνε σχεδόν ολόκληρα ή έστω τα ρεφρέν, αναλόγως του βαθμού αλκοόλ που ρέει στο αίμα τους, ενώ αυτά με τον ξένο στίχο δεν έχουν την ίδια τύχη, παρά τραγουδιούνται μόνο μερικές λέξεις που έχουν «πιάσει». Στο ίδιο καζάνι βράζουν και τραγούδια τόσο χιλιοπαιγμένα από DJs που σε κάνουν να τα μισείς περισσότερο κι από τις στάνταρ playlist των περισσότερων ραδιοφώνων (Locomondo, It’s Raining Men, YMCA), αλλά και καινούρια τραγούδια που παίζονται με τη συχνότητα ξαναγεμίσματος ποτηριού σε (τσάμπα) τραπέζι γάμου, όπως το Shape of You. <br />
<br />
Σταματάω το κείμενο εδώ καθώς κοντεύει να πάρει τις διαστάσεις μπυροκοιλιάς μετά από διακοπές, αλλά όχι χωρίς να γίνει αναφορά:<br />
-Στους τύπους που φοράνε σανδάλια, Birkenstock και αυτά τα άσχημα παπούτσια για μέσα στο νερό<br />
-Στα αλαλάζοντα παιδιά που τρέχουν σε κοπάδια στο πλοίο και σε μαγαζιά αφήνοντας τους γονείς τους σε ησυχία, αλλά ενοχλώντας όλο τον υπόλοιπο κόσμο<br />
-Στα παιδάκια που κατουράνε αναίσχυντα στην άκρη της θάλασσας με την προτροπή των γονιών τους. Μπες μέσα φίλε μου, όπως είναι το φυσιολογικό<br />
-Στους ενοχλητικούς, φασαριόζους γείτονες σε δωμάτια, camping και ταβέρνες<br />
-Στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς τον Αύγουστο που είναι πιο αραιά κι από μαλλί 90χρονου<br />
</div>
Kostisghttp://www.blogger.com/profile/16190499193860719360noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6181429261060239851.post-44490324939249484362017-06-17T14:35:00.001+03:002017-06-17T14:35:21.471+03:00Καθημερινές στιγμές αμηχανίας, πρώτο μέρος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background: white;">
<span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Υπάρχουν καθημερινά στη ζωή μας πολλές στιγμές αμηχανίας σε
διάφορους βαθμούς. Αναλόγως πόσο νευρωτικός και «περίεργος» είσαι, μπορεί να
κυμαίνονται από κάτι απλό τύπου να φωνάξεις τον σερβιτόρο ή επιπέδου πρώτου
ραντεβού, με την αμηχανία να μοιάζει πιο πυκνή κι από την τρίχα στο στήθος
καμακιού των ‘80</span><span lang="EN-US" style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">s</span><span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">. Ας δούμε
μερικές στιγμές γεμάτες αμηχανία από αυτές που νιώθει μόνο ο σύγχρονος άνθρωπος
της πόλης και θα έκανε άνθρωπο περασμένων δεκαετιών να τον κοιτάει με απορία
και ύφος «τι να έχει το παιδί». </span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<b>Η συζήτηση στο ασανσέρ<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_nUSQhyphenhyphenJwk2sqXxB42HenHH1P0n25CoWILz4KOm8T-u77SIdOkalmnZ_1y11Wpq7bzThEBrhBg5GSZ7zrovoMFAZ7KDmAP8aE0jYUFzz3PwKGn09pg0GMGD0PptycF7_wlI6T1MNMfHA/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="151" data-original-width="334" height="144" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_nUSQhyphenhyphenJwk2sqXxB42HenHH1P0n25CoWILz4KOm8T-u77SIdOkalmnZ_1y11Wpq7bzThEBrhBg5GSZ7zrovoMFAZ7KDmAP8aE0jYUFzz3PwKGn09pg0GMGD0PptycF7_wlI6T1MNMfHA/s320/images.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Τα θέματα που αναλύονται είναι πάντα τα ίδια: «τι κάνετε
κυρία Άννα;» Για να σου απαντήσει μηχανικά «Καλά αγόρι μου, εσύ;» και μετά να
σου πει πως είναι όμως λίγο μπουκωμένη και έχει και αλλεργίες σε 28 διαφορετικά
φυτά και σκόνες. Ο καιρός πάντα αναφέρεται ως θέμα, με τον συνομιλητή να
συμφωνεί πάντα, χωρίς να μπορεί να πει κάτι άλλο και η συζήτηση πεθαίνει εκεί,
ίσως από ασφυξία από την αυξανόμενη αμηχανία. Συνήθως ακούγεται και κάποια
άκυρη παρατήρηση τύπου «Πήγατε για ψώνια ε;», ενώ ο συνομιλητής είναι
φορτωμένος σαν γαϊδούρι με σακούλες<span class="apple-converted-space"><span style="color: #212121; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"> </span></span><span lang="EN-US">Supermarket</span><span class="apple-converted-space"><span lang="EN-US" style="color: #212121; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"> </span></span>ή απλώς
ματιών.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div style="background: white;">
<b><span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;">Η
τοποθέτηση των πραγμάτων στη σακούλα του σουπερμάρκετ</span></b><span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white;">
<b><span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpbF-bdTWEdD6iPI3osB2hRTAg9vRe3G-T6ICBYYMWs17QKcuwAz-lWjH0c128F1E6vLxMky9qkL4rFcXv2T8wfgnmX_3qFXDB1MahDtuj2nYax31sHnrjEBtScNvtS7CN8Hyi0n64CTI/s1600/upl55912c7a165b0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="469" data-original-width="700" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpbF-bdTWEdD6iPI3osB2hRTAg9vRe3G-T6ICBYYMWs17QKcuwAz-lWjH0c128F1E6vLxMky9qkL4rFcXv2T8wfgnmX_3qFXDB1MahDtuj2nYax31sHnrjEBtScNvtS7CN8Hyi0n64CTI/s320/upl55912c7a165b0.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="background: white;">
<b><span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;"><br /></span></b></div>
<div style="background: white;">
<span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div style="background: white;">
<span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;">Ενώ η ταμίας ρίχνει
αδυσώπητα και ασταμάτητα τα επόμενα πράγματα, εσύ ακόμα πασχίζεις να πληρώσεις,
γεμίζοντας παράλληλα και τις σακούλες. Bonus ο επόμενος πελάτης, ο οποίος έχει
ήδη έρθει δίπλα σου και περιμένει σαν γύπας στο Λούκυ Λουκ. Η αμηχανία θα
μεγαλώσει κι άλλο από κάποια πτώση του πορτοφολιού, του γυάλινου μπουκαλιού
μαγιονέζας light ή απλώς της αυτοπεποίθησής σου. Εκτός του ότι όλοι κοιτάνε τα
πράγματα που αγόρασες κι εσύ νιώθεις σαν να περνάς εξετάσεις («Ωπ, τι βλέπω;
Ολικής άλεσης ε; Αυτό σε μάρανε, δίπλα στα πατατάκια»), προσπαθείς να ανοίξεις
την σακούλα, δεν τα καταφέρνεις και την φυσάς όπως έχεις δει να κάνουν με χάρη.
Η σακούλα φυσικά και δεν ανοίγει, πετάς σαλάκια παντού σαν ασθματικό παιδάκι
που φυσάει κεράκια στην τούρτα γενεθλίων και καταλήγεις να σαλιώνεις δάχτυλο
και να ανοίγεις ντροπιασμένος την σακούλα υπό το βλέμμα αποδοκιμασίας και σιχασιάς
των υπολοίπων. Το σαλιωμένο σου δάχτυλο θα δώσει την κάρτα στην ταμία για
πληρωμή, η οποία θα φροντίσει να την πιάσει όσο πιο στην άκρη γίνεται και αν
μπορούσε, είσαι σίγουρος ότι θα έβγαζε να φορέσει γάντια. </span><span style="color: #212121;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white;">
<b><span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;"><br /></span></b></div>
<div style="background: white;">
<b><span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;">Διάσχιση δρόμου<o:p></o:p></span></b></div>
<div style="background: white;">
<span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div style="background: white;">
<span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;">Ανάβει το κόκκινο φανάρι
για τα αυτοκίνητα και εσύ ξεκινάς να διασχίσεις τον δρόμο. Για κάποιον,
πραγματικά ανεξήγητο λόγο, αν δεν έχει άλλους πεζούς, έχεις την εντύπωση (και
ίσως συμβαίνει) ότι σε κοιτάνε όλοι. Νιώθεις αμηχανία σε σημείο να μπερδεύεις
τα βήματα σου ή να σκοντάφτεις.</span><span style="color: #212121;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white;">
<b><span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;"><br /></span></b></div>
<div style="background: white;">
<b><span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;">Γραμμή
τερματισμού<o:p></o:p></span></b></div>
<div style="background: white;">
<span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div style="background: white;">
<span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;">Το να περπατάς στην ίδια
ταχύτητα με τον διπλανό σου στο δρόμο. Προχωράς λίγο πιο γρήγορα για να τον
προσπεράσεις και να μην περπατάτε δίπλα-δίπλα σαν δρομείς σε τερματισμό και
επιταχύνει κι αυτός. Κάνεις δεξιά περνώντας μέσα από φυλλωσιές,
συρματοπλέγματα, έναν στίβο μάχης και κάτι άλλα εμπόδια για να τον
προσπεράσεις, μόνο και μόνο για να τον βρεις πάλι δίπλα σου.</span><span style="color: #212121;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white;">
<b><span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;"><br /></span></b></div>
<div style="background: white;">
<b><span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;">«Μα ντράπηκα να στο πω»<o:p></o:p></span></b></div>
<div style="background: white;">
<span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgd2lbYprnv1g0iD_XA_0LSi6JIgXOc9M8P6fhMxIWL7AEnHwALvNzsoKVPe_lA74NaHhR2Pbk8MTmd04H604BKLNkozboAiHEz_5Vr72yhrf2ZLWRvPh5PZ1ltdt_4TZfkcNCCHhqpnTQ/s1600/images+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="186" data-original-width="271" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgd2lbYprnv1g0iD_XA_0LSi6JIgXOc9M8P6fhMxIWL7AEnHwALvNzsoKVPe_lA74NaHhR2Pbk8MTmd04H604BKLNkozboAiHEz_5Vr72yhrf2ZLWRvPh5PZ1ltdt_4TZfkcNCCHhqpnTQ/s1600/images+%25281%2529.jpg" /></a></div>
<div style="background: white;">
<span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div style="background: white;">
<span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div style="background: white;">
<span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;">Ο συνομιλητής σου έχει
κάτι πχ μαρούλι/κρέας στο δόντι του. Όσο μιλάτε είναι το μόνο που βλέπεις. Ένα
κομματάκι μαρούλι που πάει πέρα δώθε, γελάει και μένει πιστό πάνω του, σαν
γιαγιά την Μεγάλη Εβδομάδα. Κάθε φορά που σκέφτεσαι ότι πρέπει να του το πεις,
«παίζεις» όλα τα πιθανά σενάρια που θα εξελιχθεί ο διάλογος και όλα καταλήγουν
στην αμηχανία και από τις δύο πλευρές. Μέχρι να σκεφτείς όλα αυτά, έχει έρθει
κάποιος τρίτος, ο οποίος με τον που τον βλέπει του λέει για το
μαρούλι/κραγιόν/γύρο στο δόντι. Έρχεται σε αμηχανία γιατί σκέφτεται ότι τόση
ώρα το είχε και δεν του είπες τίποτα και εσύ, ακόμα πιο αμήχανος, προσπαθείς να
πείσεις ότι δεν το είχες προσέξει και κοιτάς με ύφος «έλα ρε, δεν το είχα
προσέξει».</span><span style="color: #212121;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white;">
<b><span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;"><br /></span></b></div>
<div style="background: white;">
<b><span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;">Sound Of Silence<o:p></o:p></span></b></div>
<div style="background: white;">
<span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div style="background: white;">
<span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;">Η ησυχία που υπάρχει όταν
κουρεύεσαι, είσαι σε ταξί χωρίς μουσική κλπ. Η αμηχανία που προκαλείται σε
πολλές περιπτώσεις φέρνει λογοδιάρροια, με ακατάσχετη και ακατάληπτη φλυαρία
για ένα άκυρο θέμα, μόνο και μόνο για να μην ακούς τις σκέψεις σου. Σε άλλες
περιπτώσεις, απλώς κατεβαίνεις από το ταξί («αφήστε με εδώ καλύτερα») και
περπατάς 12 χιλιόμετρα. Αν πρόκειται για κουρέα, μένεις με το μαλλί του
Skrillex ή της Άννας Βίσση, τότε που δεν διαφήμιζε κολλαγόνα.</span><span style="color: #212121;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white;">
<b><span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;"><br /></span></b></div>
<div style="background: white;">
<b><span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;">Τηλεφώνημα στα Μ.Μ.Μ.<o:p></o:p></span></b></div>
<div style="background: white;">
<span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div style="background: white;">
<span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;">Σε παίρνει τηλέφωνο η
καινούρια κοπέλα σου, ενώ είσαι σε γεμάτο λεωφορείο. «Έλα…Στο λεωφορείο…Ναι,
και μένα. Όχι, όχι δεν έχω κάτι. Ναι, είμαι στο λεωφορείο. Όχι, βρε καμία σχέση
με το χτεσινό συμβάν. Ναι, ναι, ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ». Η αμηχανία σου προκαλεί ιδρώτα, ο
οποίος σου προκαλεί περισσότερη αμηχανία και ματιές από τους δίπλα επιβάτες. Οι
γύρω σου ακούνε σχεδόν και τις δύο πλευρές, παρ’ όλες τις προσπάθειες σου να χαμηλώσεις
την ένταση, γελώντας μάλιστα σε άκυρα σημεία του διαλόγου επειδή δεν ακούς ούτε
εσύ στο τέλος.</span><span style="color: #212121;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white;">
<b><span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;"><br /></span></b></div>
<div style="background: white;">
<b><span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;">«Έχετε τελειώσει;» <o:p></o:p></span></b></div>
<div style="background: white;">
<span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTu1x8E7H55i1a8AxtKDzSEPa0cYJ7mdZnM-PkDZIvdJY5D9y2QJejhZUipWKXYPjh8Wtxjoc86KcyTl2TdBdDn30viEv7dDVg4OT3MpgUCbxY0YHpcXdzejscx9aYVpj6YKE-wBhqqcQ/s1600/images+%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTu1x8E7H55i1a8AxtKDzSEPa0cYJ7mdZnM-PkDZIvdJY5D9y2QJejhZUipWKXYPjh8Wtxjoc86KcyTl2TdBdDn30viEv7dDVg4OT3MpgUCbxY0YHpcXdzejscx9aYVpj6YKE-wBhqqcQ/s1600/images+%25282%2529.jpg" /></a></div>
<div style="background: white;">
<span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div style="background: white;">
<span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div style="background: white;">
<span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;">Η χειρότερη και πιο αμήχανη στιγμή σε ένα εστιατόριο είναι όταν,
έχοντας τελειώσει το φαγητό, έρχεται ο σερβιτόρος να απομακρύνει τα πιάτα.
Υπάρχουν περιπτώσεις που με το που σηκώσει το πιάτο σου για να το μαζέψει, ο
λεκές της λαδιάς από κάτω, δεν έχει φτάσει μόνο μέχρι το τραπεζομάντηλο, αλλά
μέχρι και το ίδιο το ξύλο, ποτίζοντας ό, τι μπορεί να ποτίσει. Σε άλλες
περιπτώσεις, όταν μαζέψει την χαρτοπετσέτα, διαπιστώνει ότι σαν άλλο kinder
έκπληξη έχει μέσα το μισοφαγωμένο και σαλιωμένο κομμάτι μπριζόλας που έβγαλες
γιατί «να μωρέ είχε ένα ξυγκάκι εκεί» και φρόντισες να το τυλίξεις στοργικά στην
χαρτοπετσέτα, σαν φρεσκογεννημένο Χριστό σε φάτνη. </span><span style="color: #212121;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white;">
<b><span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;"><br /></span></b></div>
<div style="background: white;">
<b><span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;">Η μαρμότα της ιστορίας<o:p></o:p></span></b></div>
<br />
<div style="background: white;">
<span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div style="background: white;">
<span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;">Κάποιος ξεκινάει να σου
λέει μια ιστορία. Δεν τον ξέρεις τόσο καλά για να τον διακόψεις και να του πεις
ότι στην έχει ξαναπεί σε βαθμό επανάληψης επεισοδίου «Κωνσταντίνου και Ελένης».
Κάθεσαι στωικά και ακούς την ιστορία για πολλοστή φορά, αναγκασμένος να γελάς
σε συγκεκριμένα σημεία, καθώς σε κοιτάει και γελάει. Το τέλος της ιστορίας
αλλάζει σε κάθε εξιστόρηση αυτής κάνοντας σε να πιστεύεις ότι δεν μιλάς με τον
φίλο σου τον Σωτήρη, αλλά με κάποιον άλλο με επίθετο να τελειώνει σε –Σεν και
μικρό όνομα Χανς Κρίστιαν. Σε χειρότερη αμηχανία σε φέρνουν οι άνθρωποι που
επιλέγουν να απευθύνουν σε εσένα, από όλη την παρέα, ένα ανέκδοτο και εσύ να
είσαι αναγκασμένος να γελάς, ενώ οι άλλοι έχουν την ελαστικότητα προσώπου
κυρίας με μπότοξ. <o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white;">
<span style="color: #212121; font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div style="background: white;">
<span style="color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif;"><span style="font-size: 14.6667px;">Τέλος πρώτου μέρους</span></span></div>
</div>
Kostisghttp://www.blogger.com/profile/16190499193860719360noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6181429261060239851.post-24476238461692344222017-06-09T23:09:00.000+03:002017-06-09T23:09:00.244+03:00Καθυστερήσεις...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
Οι παλαιότεροι θα θυμούνται τις
εποχές προ κινητών τηλεφώνων, στις οποίες τα ραντεβού δίνονταν σε κάποιο
κεντρικό μέρος («Έξω από το <span lang="EN-US">Metropolis</span>»)
και όφειλες να ήσουν στην ώρα σου, αφού δεν είχες τρόπο να ειδοποιήσεις για
τυχόν καθυστέρηση. Ο μόνος τρόπος να ειδοποιήσεις ήταν στο σταθερό αν τον
προλάβαινες πριν ξεκινήσετε ή να του τηλεφωνήσεις σε κάποιο καρτοτηλέφωνο
απέναντι από το σημείο ραντεβού, αλλά μόνο αν παίζατε σε ταινία. Αν το ραντεβού
ήταν ερωτικού χαρακτήρα και όχι επαγγελματικό ή φιλικό, μετά το πρώτο
ακαδημαϊκό τέταρτο φοβόσουν ότι μία βρήκες να σε θέλει με το μαλλί καπελάκι και
αυτή χτυπήθηκε από αμάξι ή ακόμα χειρότερα, το μετάνιωσε. Κάθε φορά που πλησίαζε
κάποιος που έμοιαζε με το πρόσωπο που περίμενες, χαιρετούσες από μακριά μόνο
και μόνο για να διαπιστώσεις όσο πλησίαζε ότι μάλλον δεν είναι αυτός και
σίγουρα έγινες ρεζίλι. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
Στην μετα-κινητή εποχή, τα πάντα
άλλαξαν, οι περισσότεροι καθυστερούν γιατί ξέρουν ότι υπάρχει η σίγουρη λύση
του τηλεφώνου ή ακόμα καλύτερα του μηνύματος/ <span lang="EN-US">messenger</span><span lang="EN-US"> </span>που
δεν θα καταλάβει ο άλλος ότι είσαι ακόμα σπίτι ή στον Άγιο Νικόλαο («Είμαι
Μοναστηράκι και φτάνω σε 5’»). Ένα έθιμο του μοντέρνου γάμου, (εκτός από τα
3ήμερα <span lang="EN-US">bachelor</span><span lang="EN-US"> </span>σε κάποιο νησί με την ιδέα της ταινίας <span lang="EN-US">Hangover</span><span lang="EN-US"> </span>ως
πυξίδα, αλλά με την ουσία να είναι «δεν ξέρω που θα βρείτε τα λεφτά να έρθετε,
εγώ εκεί θα το κάνω») είναι η αργοπορία της νύφης. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
Φαντάζομαι ότι σκοπός είναι να
«αγχωθεί» ο γαμπρός με την αργοπορία της νύφης και να φοβηθεί ότι πιθανόν το
μετάνιωσε και θα τον παρατήσει στα κρύα μάρμαρα της εκκλησίας. Μοιάζει μια πολύ
λογική κίνηση από την πλευρά της νύφης, η οποία έχει χάσει μερικούς μήνες από
τη ζωή της να προγραμματίζει αυτό το γεγονός, που θα κάτσει ο θείος Τάκης που
δεν μιλάει με την θεία Νίνα, αν θα σερβίρουν μοσχαράκι νουά ή κοτόπουλο και
έχει περάσει τις τελευταίες 7 ώρες καθισμένη σε ένα σκαμπό με κόσμο να την
βάφει, να τη χτενίζει και να την πρήζει. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjElZKehJ2C86xTCYKIrfLHj6GRbDDxI3nr_aQ45Tb97cAD7ABKGm0hhUKBb1Ub075wDV8XOIpvFCtuZ8uvCFiNX4VFtM7iZ6hmPN9RMNEkRDQRKDdknMeuGYKuuA-umsTl9m7dq-gx3x8/s1600/asteies-fotografies-gamwn-6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="424" data-original-width="620" height="218" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjElZKehJ2C86xTCYKIrfLHj6GRbDDxI3nr_aQ45Tb97cAD7ABKGm0hhUKBb1Ub075wDV8XOIpvFCtuZ8uvCFiNX4VFtM7iZ6hmPN9RMNEkRDQRKDdknMeuGYKuuA-umsTl9m7dq-gx3x8/s320/asteies-fotografies-gamwn-6.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
Σε ένα γάμο στη Λάρισα, μια νύφη
τηρώντας το έθιμο της καθυστέρησης (της χρονικής, όχι της άλλης, αλλιώς θα
μιλούσαμε για Γαμοβάφτιση) έφτασε τα 45 λεπτά και τον παπά στα όρια του. Όταν
έφτασε εν τέλει, ο παπάς την είδε, κλείδωσε την πόρτα του ναού και έφυγε. «Έχω
μια δουλειά, θα επιστρέψω σε 45 λεπτά» είπε στο ζευγάρι, φωτογράφους κλπ και
έφυγε. Όντως επέστρεψε μετά από 45 λεπτά και η τελετή ολοκληρώθηκε με μιάμιση
ώρα καθυστέρηση, σαν ποδοσφαιρικός αγώνας με επεισόδια, χωρίς να ξέρουμε αν οι
παπάδες ζήτησαν να αδειάσει η εκκλησία από τους θεατές για να συνεχιστεί η
τελετή. Το ζευγάρι κατήγγειλε το περιστατικό στην Μητρόπολη, έχοντας την
παράλογη πεποίθηση ότι έχει δίκιο και μόνο αυτοί μπορούν να στήνουν τον κόσμο. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
Στο <span lang="EN-US">Las</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Vegas</span>, διαρρήκτες μπήκαν στην
αποθήκη εταιρείας ερωτικών παιχνιδιών και έκλεψαν 30000 προφυλακτικά. Την
επόμενη μέρα «ξαναχτύπησαν» την ίδια αποθήκη και έκλεψαν ερωτικά βοηθήματα και
παιχνίδια. Την δεύτερη μέρα, τα κλοπιμαία ήταν αξίας 15000 δολλαρίων και
συμπεριλάμβαναν 33 συσκευές για μασάζ στον προστάτη και άλλα 45 παιχνίδια. Εκτός
του ότι οι συσκευές για μασάζ στον προστάτη μου ακούγονται τουλάχιστον
επώδυνες, έχει ενδιαφέρον να μάθουμε γιατί 33. Είχε κι άλλες, αλλά για κάποιο
λόγο ήθελαν μόνο 33 ή σήκωσαν όσες είχε και ήταν 33; <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjh29tdp_FgHSJxIn_SXFO1W3MoOjlCQlFaB_kTnwfsnATpG9S0rK_ji54MrWHJYRz9rK2dfD3YQ9_LTBBleGIJ69hvImBMAfsUTDsYt9nzq77EWua1GinsbAvc8yf-hkW_57bEXvmh96k/s1600/masks-fail.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="375" data-original-width="450" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjh29tdp_FgHSJxIn_SXFO1W3MoOjlCQlFaB_kTnwfsnATpG9S0rK_ji54MrWHJYRz9rK2dfD3YQ9_LTBBleGIJ69hvImBMAfsUTDsYt9nzq77EWua1GinsbAvc8yf-hkW_57bEXvmh96k/s320/masks-fail.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
Η εταιρεία δημοσιοποίησε το
γεγονός και εικόνες από τις κάμερες ασφαλείας από τον λογαριασμό της στο <span lang="EN-US">twitter</span>, ενώ ο ιδιοκτήτης
δήλωσε «Τι πάρτι ετοίμαζαν αυτοί οι διαρρήκτες; Θα μπορούσαμε να τους είχαμε
σπονσοράρει. Μια πρόσκληση αρκούσε». Σίγουρα οι καιροί εκτός από εγγύς είναι
και δύσκολοι, αλλά προφυλακτικά; Φαντάζομαι τύπους σε σκοτεινά σημεία της
Πανεπιστημίου, με τις κλασσικές σακούλες γεμάτες κλεμμένα γυαλιά ηλίου, <span lang="EN-US">iPhone</span> κλπ, αλλά με
προφυλακτικά στη θέση τους. «Αδερφέ έχω καποτίτσα κομπλέ. Πάρε, καινούρια
είναι, αχρησιμοποίητη, ούτε μια τρύπα δεν έχει. Να δες». Ας ελπίσουμε ότι οι
διαρρήκτες δεν κάθισαν να δοκιμάσουν τα κλοπιμαία εκεί επί τόπου, γιατί οι
κάμερες δεν θα είχαν μόνο τη διάρρηξη και κλοπή, αλλά και υλικό για ταινία του
Σειρηνάκη με τίτλο «Οι κλέφτες της διπλανής (πίσω) πόρτας» ή έστω κάποιον άλλο,
πιο εμπορικό. <o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
Κλείνουμε την περιπλάνηση μας στον κόσμο του παράξενου, επιστρέφοντας σε πάτρια εδάφη και
συγκεκριμένα στην Κρήτη. Σε λύκειο του
Ηρακλείου, οι μαθητές διαγωνίστηκαν στην έκθεση με θέμα το “<span lang="EN-US">Survivor</span>”. Δυστυχώς δεν έγιναν γνστές
περισσότερες λεπτομέρειες για το γεγονός, πχ αν αφορούσε κάποια συγκεκριμένη
ομάδα ή την ανάλυση κάποιας τακτικής του Μάνατζερ Ράγκμπι ή ήταν κάποιο
διαγώνισμα για το πόσα κιλά έχασε κάποιος παίκτης. Οι γονείς και μαθητές
αντέδρασαν έντονα σχετικά με το γεγονός αυτό και εμείς φανταζόμαστε την
καθηγήτρια να κατσαδιάζει κάποιον μαθητή («Γεωργίου παιδί μου, πάλι δεν είδες
το χτεσινό επεισόδιο; Πως θα γράψεις σήμερα στο διαγώνισμα;») ή απλώς να βάζει
διαγωνίσματα τις φορές που δεν πρόλαβε να δει το χτεσινοβραδινό επεισόδιο
(«Γράψτε μου τι έγινε στο χτεσινό επεισόδιο σε 500 λέξεις»).<o:p></o:p></div>
</div>
Kostisghttp://www.blogger.com/profile/16190499193860719360noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6181429261060239851.post-83828066362414157812017-04-28T19:12:00.001+03:002017-04-28T19:12:24.285+03:00Αυτοί που με εκνευρίζουν: Στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
Ένα από τα θετικά του να μετακινείσαι με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς είναι ότι συναντάς αρκετούς «περίεργους» ανθρώπους και καταστάσεις, δίνοντας σου τη δυνατότητα:</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
Α. Να σκεφτείς ότι «εντάξει ίσως δεν είμαι τόσο τρελός τελικά»</div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
Β. Να μονολογήσεις, σχετικά δυνατά, ότι «εντάξει ίσως δεν είμαι τόσο τρελός τελικά», κάνοντας μερικά κεφάλια να γυρίσουν και αναιρώντας το ίδιο δευτερόλεπτο το Α και Β</div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
Γ. Να πας ενθουσιασμένος στη δουλειά ή στους φίλους σου και να πεις «Δεν θα πιστέψετε τι έγινε σήμερα στο λεωφορείο..»</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
Τα μέσα με την υψηλότερη ποσόστωση «περίεργων» είναι τα λεωφορεία/τρόλλεϋ, ακολουθεί η πράσινη γραμμή (ηλεκτρικός), η κόκκινη γραμμή και τελευταία και καταϊδρωμένη η μπλε γραμμή, με το τραμ να έχει σχεδόν φιλική συμμετοχή. Οι περιπτώσεις
που συναντάς στη μπλε γραμμή και στο τραμ φαίνονται ιδιαίτερες μόνο εκεί, αφού σε πράσινη, κόκκινη γραμμή και λεωφορεία δεν θα σου έκαναν καν εντύπωση. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
Ας δούμε εκνευριστικούς τύπους ανθρώπων και συμπεριφορών που συναντάμε στα Μέσα, χωρίς πολλά σχόλια και με ταχύτητα ξεκινήματος λεωφορείου όταν μπει ηλικιωμένος και πριν προλάβει να κρατηθεί.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Οι άνθρωποι που, ενώ η πλατφόρμα του μετρό/ηλεκτρικού είναι σχετικά άδεια, έρχονται και κάθονται ακριβώς μπροστά σου εν είδει ίσως μπασκετικού σκριν (για να μην μπεις πρώτος στο συρμό;)</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Οι γυναίκες που, ενώ έχεις πιάσει μια γωνίτσα στο βαγόνι, έρχονται, στριμώχνονται δίπλα σου και μετά σε αγριοκοιτάνε ως ύποπτο σεξουαλικής παρενόχλησης ή κλοπής, κρατώντας σφιχτά την τσάντα και βγάζοντας κάθε τόσο κάποιον αποδοκιμαστικό
ήχο με λέξεις ή τη γλώσσα (ναι και του σώματος)</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Αυτοί που ακουμπάνε την πλάτη τους σε όλο το στύλο, ενώ το βαγόνι έχει κόσμο</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Αυτοί που ακουμπάνε την πλάτη τους σε όλο το στύλο, ενώ έχεις εκεί το χέρι σου. Δεν τους ενοχλεί κάτι στην πλάτη ή στα μαλλιά τους; Ή είναι ένα άτυπο παιχνίδι «ποιος θα το μαζέψει πρώτος»;
</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Αυτοί που δεν μιλάνε για να περάσουν, αλλά απλώς σε σπρώχνουν</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Αυτοί που δεν κάνουν στην άκρη όταν ζητάς συγγνώμη για να περάσεις, οπότε απλώς τους σπρώχνεις</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Αυτοί που ορμάνε σαν Βίκινγκς σε λεηλασία για να μπουν στο βαγόνι/λεωφορείο, χωρίς να έχουν βγει πρώτα οι άλλοι</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Οι γιαγιάδες που σπρώχνουν για να μπουν πρώτες σαν να πρόκειται για την διαδικασία παράδοσης-παραλαβής του Αγίου Φωτός, ενώ, κατά 95%, όταν μπουν κάποιος θα σηκωθεί για να κάτσουν</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span> Αυτοί που όσο μπροστά κι αν είσαι στην πόρτα για να βγεις στην επόμενη στάση, θα προσπαθήσουν να μπουν ακόμα πιο μπροστά, κολλώντας το πρόσωπο τους στο τζάμι, σαν άλλος
<span lang="EN-US" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">Jim</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">Carrey</span>. Οποιαδήποτε προσπάθεια σου να τους ενημερώσεις ότι «κι εγώ εδώ κατεβαίνω», πέφτει στο κενό (μεταξύ συρμού και αποβάθρας)</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Αυτοί που γκρινιάζουν μεγαλοφώνως για τους «ξένους που μας παίρνουν τις δουλειές, τις γυναίκες και τώρα τις θέσεις»</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Αυτοί που τσακώνονται όταν κάποιος ξένος μιλήσει στην μητρική του γλώσσα και όχι στα ελληνικά, ενώ τα δικά τους αγγλικά θα έδιναν στον Αλέξη Τσίπρα θέση λέκτορα σε αγγλικό πανεπιστήμιο
</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Αυτοί που κολλάνε πάνω σου όταν περνάει κάποιος επαίτης/ναρκομανής, λες και το κομμένο χέρι πχ είναι κολλητικό, τύπου «άσε μη χάσω κάνα άκρο τώρα μέρες που ‘ναι»</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Αυτοί που σουφρώνουν επιδεικτικά την μύτη τους ή αναφωνούν κάτι για μυρωδιές όταν μπαίνει στο βαγόνι/λεωφορείο κάποιος άστεγος ή γενικά άνθρωπος που φαίνεται ταλαιπωρημένος</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Αυτοί που φοράνε γυαλιά ηλίου στο μετρό. Ο Larry David στο “Curb Your Enthusiasm” αναφέρει (και υπογράφω με τα δύο χέρια) ότι δύο τύποι ανθρώπων φοράνε γυαλιά σε κλειστούς χώρους: “blind people and assholes”</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Αυτοί που προσπαθούν να μπουν στα μέσα ενώ δεν χωράει ούτε το παραπανίσιο κιλό που πήρες το Πάσχα. Ειδικά στο μετρό που ο συνήθης χρόνος μεταξύ των συρμών είναι 3 λεπτά, είναι αστείο. Ή τραγικό. Αναλόγως που είσαι και το παρατηρείς</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Αυτοί που παραμένουν μπροστά από την πόρτα και δεν κατεβαίνουν για να βοηθήσουν στην αποβίβαση των υπολοίπων
</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Αυτοί που, καθώς έρχεται ο συρμός, ακολουθούν μια συγκεκριμένη πόρτα, έτσι χωρίς λόγο (πχ ραντεβού με κάποιον που είναι μέσα), σαν γάτες που κυνηγούν ακτίνα λέιζερ</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Οι παλιοί είχαν τα «μερομήνια» που, με βάση κάποια σημάδια της φύσης, μπορούσαν να «προβλέψουν» τον καιρό. Πλέον, αντιλαμβάνεσαι τις εποχές και κυρίως την Άνοιξη και το Καλοκαίρι από την είσοδο σου στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. «Αααχ μύρισε
ιδρωτίλα, έρχεται το Καλοκαιράκι, μωρό μου». Αυτοί που κερνάνε μυρωδιές, λοιπόν, και σε κάνουν να νιώθεις πως μόλις βγήκες από ένα παιχνίδι μπάσκετ. Στις 7 το πρωί. Με ασφυκτικά πολύ κόσμο γύρω σου. Πως γίνεται κάποιος να μυρίζει ιδρώτα στις 7 το πρωί; Η εικόνα
που νομίζεις ότι έχεις μετά την έξοδο σου από το βαγόνι του τρόμου είναι αυτή:</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7i_rdlYHcRVi6HSFVASKnQeO0fJGO0s_ipmkysXKNerPYdUtfIG4QCf2sYPzXFUBZnDEsRVP_fKP46O7rXsYz1sLy4za1FmjzDvb_hpYyCAkio54bMpa11VP7-MbGWA4p-PBlySRk2Ao/s1600/hqdefault.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7i_rdlYHcRVi6HSFVASKnQeO0fJGO0s_ipmkysXKNerPYdUtfIG4QCf2sYPzXFUBZnDEsRVP_fKP46O7rXsYz1sLy4za1FmjzDvb_hpYyCAkio54bMpa11VP7-MbGWA4p-PBlySRk2Ao/s320/hqdefault.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Αυτοί που έχουν την τσάντα στον ώμο, καταλαμβάνοντας τον διπλάσιο χώρο και αναλόγως του ύψους σου σε πιέζουν με αυτή από το κεφάλι μέχρι πάλι το εεε κεφάλι</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Οι κυρίες που θέλουν να χρησιμοποιούν μόνο την μπροστινή πόρτα στα λεωφορεία. Ακόμα και πίσω να είναι, θα προχωρήσουν σκουντώντας και χτυπώντας όλο τον κόσμο (διάσπαρτα «αχ», «ωχ» και «ουπς» σε όλη τη διαδρομή προς τα μπροστά) μέχρι να
φτάσουν στην πολυπόθητη μπροστινή έξοδο. («Ε δεν θα βγω εγώ με την πλέμπα χρυσή μου! Μια κυρία Στρατηγοπούλου-Μιρμιράκη!». Πάντα έχουν δύο επίθετα αυτές)</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Αυτοί που κοιτάνε χωρίς ντροπή τι χαζεύεις στο κινητό ή στο βιβλίο σου («Μισό λεπτό φίλε μη γυρνάς, δεν το χω τελειώσει ακόμα»</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Αυτοί που τσακώνονται με τον διπλανό τους (ή) με την τσίμπλα στο μάτι</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Αυτοί που τσακώνονται και μετά συνεχίζουν μόνοι τους προσπαθώντας να κερδίσουν νεύματα επιδοκιμασίας («Μα καλά δεν του τα πα κύριε; Άκου να μου πει..»)</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Αυτοί που στέκονται δίπλα σε ένα στύλο, αλλά για κάποιον δικό τους, ανεξήγητο ή με ηλίθια εξήγηση λόγο, κρατιούνται από τον απέναντι στύλο, με αποτέλεσμα το χέρι του/της α) να ενοχλεί και β) να βρίσκεται μες στη μούρη σου. Είναι από αυτές
τις περιπτώσεις που θες να το πιάσεις και να το βάλεις δίπλα, στο σωστό στύλο</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Αυτοί που προσπαθούν να περάσουν και να προχωρήσουν, εσύ κάνεις χώρο, αυτοί μένουν εκεί κι εσύ βρίσκεσαι με έναν αγκώνα στοργικά ακουμπισμένο στα πλαϊνά σου πατσά. Καταλήγεις να μετακινείσαι εσύ πιο δίπλα</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Οι οδηγοί λεωφορείων που ξεκινάνε, χωρίς λόγο, 2 λεπτά πριν το προκαθορισμένο δρομολόγιο. Πιθανολογώ ότι υπάρχει κάποιου είδους
<span lang="EN-US" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">forum</span>/<span lang="EN-US" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">Facebook</span><span lang="EN-US">
</span><span lang="EN-US" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">group</span><span lang="EN-US"> </span>στο οποίο σημειώνουν σκορ μετά αναλόγως με το πόσοι επιβάτες το έχασαν, πόσοι έτρεξαν και το πρόλαβαν, πόσοι καθυστέρησαν στη δουλειά τους και άλλα</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Οι οδηγοί λεωφορείων που, ανεξαρτήτως αριθμού και σαρδελοποίησης επιβατών, τρέχουν σαν να τους κυνηγάνε όλα τα σκυλιά της κόλασης, μετατρέποντας το εσωτερικό του λεωφορείου σε μια τεράστια κινούμενη μάζα </div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Αυτοί που μπαίνουν στο τελευταίο βαγόνι, που είναι το μοναδικό που επιτρέπονται ποδήλατα και γκρινιάζουν γιατί έχει ποδήλατα μέσα και δεν χωράνε</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Αυτοί που όταν κάθονται, απλώνονται και ανοίγουν τα πόδια</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Αυτοί που όταν κάθονται, καταλαμβάνουν μέρος και της δικής σου θέσης</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Αυτοί που όταν κάποιοι κάθονται περιμένουν από πάνω σαν γύπες στο «Λούκι Λουκ» να αδειάσει κάποια θέση</div>
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Αυτοί που είναι πιτσιρικάδες και ενώ βλέπουν κάποιον ηλικιωμένο δεν παραχωρούν τη θέση τους. Εξαίρεση οι ηλικιωμένοι/ες που το παίζουν τζόβενα, οπότε καλώς δεν σηκώνεται κανείς για να κάτσουν</div>
<br />
<div class="MsoListParagraph" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%; text-indent: -18pt;">
<span style="font-family: Symbol;"><span original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">·<span style="font: 7.0pt "Times New Roman";">
</span></span></span>Αυτοί που ρωτάς για να σε βοηθήσουν για τον προορισμό σου και αφού σε ενημερώσουν ότι η στάση που πρέπει να κατέβεις είναι η τάδε κι εσύ ευχαριστήσεις και βάλεις τα ακουστικά σου, συνεχίζουν και σου δίνουν άχρηστες πληροφορίες ή επαναλαμβάνουν
αυτά που σου είπαν μετατρέποντας μια διαδρομή μισής ώρας σε ταξίδι με τα ΚΤΕΛ με συνεπιβάτη γιαγιά με ιδρωμένα κεφτεδάκια</div>
</div>
Kostisghttp://www.blogger.com/profile/16190499193860719360noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6181429261060239851.post-13977991144834304862017-02-08T00:51:00.000+02:002017-02-08T00:52:07.189+02:00Ambert Alert - Επανεμφάνιση ηλικιωμένων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
Υπάρχουν κάποιες ειδήσεις που τις
διαβάζεις και ξέρεις ότι έχουν συμβεί στην Ελλάδα. Ξαφνικά έχουμε πάλι δεκαετία
του ’80, τα ρούχα είναι λαμέ κι έχουν βάτες, έχουμε όλοι άσχημα μαλλιά, τα
τσακάλια καβαλάνε τις μηχανές τους και μαρσάρουν εκκωφαντικά, ο Μάρκος Λεζές
κάνει πους απς στο «<span lang="EN-US">the</span>
Κόπανοι» κι ήταν όλοι τους εκεί κι η Σοφία κι ο Σταμάτης. Το ότι επιστρέψαμε με
κάποιον τρόπο στα ‘80<span lang="EN-US">s</span>
είναι η μόνη λογική εξήγηση στο άκουσμα της είδησης για κόντρες στα λιμανάκια
και συμπλοκής με την αστυνομία. Μαθαίνουμε λοιπόν ότι μέσω ιστοσελίδας
διοργανώθηκε συνάντηση οδηγών και θεατών στο <span lang="EN-US">Ribas</span> στη Βάρκιζα με σκοπό «να θυμηθούνε τα παλιά <span lang="EN-US">meet</span>». Το «ραντεβού στα
γουναράδικα» έγινε «ραντεβού στα κοντράδικα», με την αστυνομία να σχολιάζει
κάτω από το <a href="http://www.vimaonline.gr/20/article/27234/radevou-gia-kodres-sto-ribas">άρθρο</a>
«θα είμαστε εκεί» και τους οδηγούς να απαντάνε «oi mpatsoi tha katevasoun ola
ta ftiagmena skoda poy exoyn simera. emeis den masame omos». Πιθανότατα το
παραπάνω ήταν αποτέλεσμα εκτεταμένης τηλεθέασης <span lang="EN-US">Dukes</span><span lang="EN-US"> </span>με
βλαχοσερίφηδες με σαραβαλιασμένα περιπολικά να κυνηγάνε φτιαγμένα κόκκινα
αυτοκίνητα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIP_OtaD33JWzIIV7vhRxtSITKWpbvAE66uB9q6DVKe3ZcA9dAxdRR2pX64uj_rNHeLL-pETw-NRng14K_tE_UN5E64qmdn-N2qgrHdEmfkYfzyacqd7yKCZqCj8n5NlPzvSiAy9L1Pzo/s1600/dukes-the-dukes-of-hazzard-10731878-480-320.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIP_OtaD33JWzIIV7vhRxtSITKWpbvAE66uB9q6DVKe3ZcA9dAxdRR2pX64uj_rNHeLL-pETw-NRng14K_tE_UN5E64qmdn-N2qgrHdEmfkYfzyacqd7yKCZqCj8n5NlPzvSiAy9L1Pzo/s320/dukes-the-dukes-of-hazzard-10731878-480-320.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
Η «εκδήλωση για τα παλιά» μάζεψε περίπου 500
άτομα και όταν έκαναν την εμφάνιση τους τα «καρουμπαλάδικα» όπως τα αποκαλούν
για να αποτρέψουν τους αγώνες, μερίδα θεατών άρχισε να πετάει πέτρες,
φωτοβολίδες και βόμβες μολότοφ. Το άρθρο λέει ότι ήταν αυτοσχέδιες οι βόμβες
μολότοφ, αλλά πάντα αναρωτιόμουν πως γίνεται να μην είναι αυτοσχέδιες
(«Καλησπέρα σας, μήπως έχετε βόμβες μολότοφ; Αχ σας έχουν τελειώσει τα φιτίλια
και δεν ήρθε ο τυλιχτής σήμερα ε; Όχι, δεν ενδιαφέρομαι για καπνογόνα. Καλά
ευχαριστώ, θα ξαναπεράσω»). Στο σημείο έφτασαν τα ΜΑΤ, άλλοι κατέληξαν στο ΚΑΤ
κι άλλοι στο τμήμα κι η λεωφόρος Αθηνών-Σουνίου έκλεισε για ώρες για να απομακρυνθούν
οι πέτρες, αλλά όχι η μυρωδιά από τα καμένα λάστιχα. Την επόμενη φορά δεν
χρειάζεται να δημιουργηθεί <span lang="EN-US">event</span>
στο <span lang="EN-US">Facebook</span> ή να
γραφτεί σε όλα τα <span lang="EN-US">sites</span>,
μπορεί να μην το μάθει όλη η αστυνομία. Ένα διαφημιστικό στην τηλεόραση
χρειάζεται να είμαστε σίγουροι ότι θα το ανακάλυπτε μέχρι κι ο Έλληνας
επιθεωρητής Κλουζώ.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
Μιας και πιάσαμε τα αυτοκίνητα
και την αστυνομία σήμερα, ας συνεχίσουμε με σχετικές ειδήσεις, άλλα άσχετα
περιστατικά. Προσέχοντας τις πέτρες φεύγουμε από τη Βάρκιζα και μεταφερόμαστε
στο <span lang="EN-US">Colombus</span><span lang="EN-US"> </span>του <span lang="EN-US">Ohio</span>.
Υπάρχουν φορές που για κάποιον λόγο θα χρησιμοποιήσεις την υπερβολή είτε για να
εντυπωσιάσεις τον ακροατή σου είτε για να κερδίσεις κάτι. Τις περισσότερες
φορές αυτή η υπερβολή θα σου γυρίσει «μπούμερανγκ» και θα καταλήξεις να
μαζεύεις τα λόγια σου και τα μούτρα σου που θα έχουν πέσει στο πάτωμα. «Εννοείται
ότι σε γουστάρει ρε, φαίνεται καθαρά. Αν την ρώτησα; Ναι και μου το είπε.
Εντάξει, όχι ξεκάθαρα, αλλά κατάλαβες. Το παραδέχτηκε». Η κατάληξη είναι πιο
προφανής κι από τέλος ελληνικής ταινίας με τον πρωταγωνιστή να φιλιέται με την
πρωταγωνίστρια, ενώ το πλάνο κλείνει σιγά – σιγά και τα γραφικά της εποχής
φροντίζουν για το «ΤΕΛΟΣ». <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
Η <span lang="EN-US">Jessica</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Pickett</span> ειδοποίησε τη Δευτέρα
το πρωί την αστυνομία για την απαγωγή του παιδιού της. Η άτυχη μάνα ανέφερε
στην αστυνομία ότι έβαλε την 4χρονη κόρη της στο αυτοκίνητο της και ξαναμπήκε
στο σπίτι να πάρει άλλο ένα παιδί. Τ<span lang="EN-US">o</span><span lang="EN-US"> </span>αυτοκίνητο ήταν αναμμένο για να
ζεσταθεί η μηχανή, αλλά όταν βγήκε πάλι έξω, λογικά παρέμενε αναμμένο, αλλά σίγουρα
όχι εκεί. Το συμβάν κινητοποίησε την αστυνομία, με τους αστυνομικούς να πετάνε
τα μισοφαγωμένα <span lang="EN-US">donuts</span><span lang="EN-US"> </span>τους, να βάζουν τα <span lang="EN-US">Rayban</span> και να βγάζουν <span lang="EN-US">amber</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">alert</span><span lang="EN-US"> </span>για την εξαφάνιση της μικρής. Το
αυτοκίνητο βρέθηκε λίγο πιο μετά και λίγο πιο μακριά από το σημείο που κλάπηκε,
αλλά χωρίς παιδί μέσα. <o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
Ο 22χρονος <span lang="EN-US">Bradley</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Stroud</span><span lang="EN-US"> </span>συνελήφθη
για την κλοπή, αλλά το παιδί δεν βρέθηκε στο αυτοκίνητο, αλλά στο σπίτι της
θείας του. Η έρευνα της αστυνομίας έδειξε ότι το παιδί ήταν στο σπίτι της θείας
του από την Κυριακή, μια μέρα πριν την κλοπή του αυτοκινήτου. Η <span lang="EN-US">Jessica</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Pickett</span>, πιθανότατα δεν είναι
Ελληνίδα στην καταγωγή, αλλά είναι σίγουρα στη «λαμογιά». Μετά την ανακάλυψη
της αστυνομίας, παραδέχτηκε ότι είπε ψέματα ότι το παιδί ήταν στο αυτοκίνητο,
ώστε να δοθεί προτεραιότητα στην υπόθεση και να βρεθεί άμεσα το κλεμμένο
όχημα. Η <span lang="EN-US">Jessica</span><span lang="EN-US"> </span>μπορεί
να βρήκε το αυτοκίνητο, αλλά έχασε την επιμέλεια των παιδιών της και πιθανότατα
την ελευθερία της, καθώς αντιμετωπίζει κατηγορίες για ψευδείς ισχυρισμούς. <o:p></o:p></div>
</div>
Kostisghttp://www.blogger.com/profile/16190499193860719360noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6181429261060239851.post-62226497749263990942017-02-07T14:23:00.003+02:002017-02-07T14:23:24.307+02:00Τα άλλα τρένα να περνούν (Τα αδημοσίευτα του Boem)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ο προσανατολισμός μου πρέπει να θυμίζει αρκετά Χριστόφορο Κολόμβο. Ξέρεις, αυτό που ξεκινάς για τις Ινδίες και καταλήγεις να ανακαλύπτεις έναν νέο κόσμο, εκεί δίπλα στη Νέα Σμύρνη. Τις περισσότερες φορές αν δεν βάλω GPS για να πάω κάπου, το πιθανότερο είναι ότι θα χαθώ. Στην απευχθαία περίπτωση που είναι κλειστός ο δρόμος που πηγαίνω κάθε μέρα, θα κάτσω στο αυτοκίνητο και θα κλαίω, τρώγοντας πανικόβλητος τις τελευταίες προμήθειες μου στο δεκάλεπτο πιστεύοντας ότι θα μείνω εκεί για πάντα («Θα φάω κι αυτή τη Σοκοφρέτα. Ποιος ξέρει πότε θα ξαναφάω τώρα και χρειάζομαι ενέργεια, έχει κρύο»). Φυσικά το χειρότερο (για τους άλλους, όχι για μένα) είναι όταν μου ζητάει κάποιος οδηγίες στο δρόμο. Δεν είναι ότι δεν ξέρω, αλλά ντρέπομαι να του το πω και τον στέλνω όπου να ναι. Είναι ότι ξέρω αλλά μπερδεύομαι, δίνω λάθος οδηγίες και το συνειδητοποιώ αφού έχει ήδη ξεκινήσει ο τύπος για το τέρμα θεού. Συνήθως νοερά σημειώνω τι φορούσε για ενδεχόμενο amber alert και φεύγω προς την αντίθετη κατεύθυνση, μην τυχόν με πετύχει και γίνω ρεζίλι. Δεν λες καλά που δεν ήμουν εγώ ο Μωυσής; Ακόμα θα περιπλανιόμασταν στην έρημο ψάχνοντας που διάολο στρίψαμε στον λάθος αμμόλοφο και ο Μεγάλος θα έβριζε που τον στήσαμε στο Σινά κι όχι τίποτα άλλο, κρατούσε και τις πλάκες.<br />
<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span> Ο ξάδερφος μου από άλλη ήπειρο βρίσκεται εκεί έξω. Ένας νεαρός Κινέζος που δεν είχε χρήματα για εισιτήριο τρένου και ήθελε να περάσει την κινέζικη Πρωτοχρονιά σπίτι του (απόσταση 1700 χιλιομέτρων), αποφάσισε να διανύσει την απόσταση με το ποδήλατο. Ο νεαρός ξεκίνησε και ήταν ήδη ένα μήνα στο δρόμο έχοντας κάνει τα πρώτα 500 χιλιόμετρα, όταν τον σταμάτησε η τροχαία στα διόδια γιατί έκανε ποδήλατο σε αυτοκινητόδρομο, κάτι που απαγορεύεται.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOYaohqsc_1iDG5m4GEZj4o1toqeCnKB1QjJYrCtqbpdn7UMFA4EtbS_ogAIRPnaDfdyb7_m-KUqrPSRrIb3tq5Sgxg4-AxEdldX7Srv1oGoqGiQmK3a4smJnN_l2EZSaFGyF2qbsCH1A/s1600/20170126150842.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOYaohqsc_1iDG5m4GEZj4o1toqeCnKB1QjJYrCtqbpdn7UMFA4EtbS_ogAIRPnaDfdyb7_m-KUqrPSRrIb3tq5Sgxg4-AxEdldX7Srv1oGoqGiQmK3a4smJnN_l2EZSaFGyF2qbsCH1A/s320/20170126150842.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<br />
Μετά από ένα μήνα που ζούσε στο δρόμο και σε Internet café, έκανε στην άκρη τη γενειάδα του για να μην μπλεχτεί στα πετάλια, έπιασε κοτσίδα το μαλλί του για να τους βλέπει και τους εξήγησε ότι έχει ξεκινήσει από το Rizhao πριν ένα μήνα και κάνει ποδήλατο ασταμάτητα για να προλάβει να φτάσει στο Qiqihar πριν την Πρωτοχρονιά. Ο αστυνομικός τον ξαναρώτησε αν είπε “Qiqihar” γιατί εκτός ότι τα άκουγε κινέζικα είχε και φασαρία ο αυτοκινητόδρομος και όταν το επιβεβαίωσε, του είπε ότι πήγαινε προς την αντίθετη κατεύθυνση.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqdh1qaidRS0PO_5xp2YOd3TyB_a9KXvzmkXe0TcTHYbpm7Eped1Tnd3NtejHcqF49mLXdLwD8Kb1uBITvlpbIXzGiyhHOpY8n5uIA1kjRQWS20pUsAxnJVoFVWXHcCnFEAJB-2t7DvI0/s1600/20170126150819.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqdh1qaidRS0PO_5xp2YOd3TyB_a9KXvzmkXe0TcTHYbpm7Eped1Tnd3NtejHcqF49mLXdLwD8Kb1uBITvlpbIXzGiyhHOpY8n5uIA1kjRQWS20pUsAxnJVoFVWXHcCnFEAJB-2t7DvI0/s320/20170126150819.jpg" width="203" /></a></div>
<br />
<br />
Ο νεαρός δεν μπορούσε να διαβάσει χάρτες, οπότε ρωτούσε τους περαστικούς για οδηγίες και πιθανώς την κίτρινη φυλή της Κίνας (Inception με ρατσιστικό αστείο κρυμμένο σε προσβλητικό αστείο για τους ταξιτζήδες). Οι αστυνομικοί τον λυπήθηκαν τόσο πολύ που, αφού τον συνέφεραν από κάτι μικρά εγκεφαλικά, «τσόνταραν» όλοι μαζί με τη βοήθεια των εργαζομένων στα διόδια και του αγόρασαν ένα εισιτήριο για το τρένο. Ελπίζω ότι τον έβαλαν κιόλας και στο σωστό, αλλιώς ήταν ικανός παίζει να καταλήξει σε καμιά Ρωσία παραδείγματος χάριν. <br />
<br />
Και μιας και πιάσαμε τα τρένα, ας παραμείνουμε σε ένα από αυτά, απλώς λίγο πιο μακριά, στη Γαλλία. Ο λόγος για έναν 19χρονο και μια 18χρονη, γονείς ενός 7 μηνών βρέφους, των οποίων τα στοιχεία δεν έγιναν γνωστά. Το ώριμο ζευγάρι, που είχε μωρό πιθανότατα από επιλογή και όχι από κάποιο ατύχημα, επέβαινε σε ταχεία που διέσχιζε την Γαλλία. Όταν το τρένο έφτασε στο σταθμό της Μαν, κατέβηκαν για ένα γρήγορο τσιγάρο, με το γρήγορο τρένο να φεύγει, φυσικά με το μωρό μέσα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHo3zjHnUqg4ZX1W9JaDRgYNFPbRIvOnh4-UFS9Xv1nuB6vVXG_etfI-WvX_GplIhV1XQVUl4iV2L0Wu3IHsEjCh98GVqN_LZNOo1otlWam5le1QyIDAvGoMrSSl5QvYnoOIwNWVov_iw/s1600/%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="194" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHo3zjHnUqg4ZX1W9JaDRgYNFPbRIvOnh4-UFS9Xv1nuB6vVXG_etfI-WvX_GplIhV1XQVUl4iV2L0Wu3IHsEjCh98GVqN_LZNOo1otlWam5le1QyIDAvGoMrSSl5QvYnoOIwNWVov_iw/s320/%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25BF.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Το περιστατικό έγινε αντιληπτό από συνεπιβάτες του βαγονιού που είδαν τους δύο νεαρούς να είναι ακόμα στην πλατφόρμα και το μωρό στο κάθισμα μόνο του, οπότε ειδοποίησαν τους ελεγκτές. Για λόγους ασφαλείας η ταχεία δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω, οπότε συνέχισε το δρομολόγιο του και αποφασίστηκε το ζευγάρι να παραλάβει το απολεσθέν μωρό στον επόμενο σταθμό της Ανζέ, μόλις 100 χιλιόμετρα μακριά, παίρνοντας το επόμενο τρένο. Τουλάχιστον θα είχαν χρόνο να κάνουν μερικά τσιγάρα ακόμα, καθώς περίμεναν. Το μωρό ανέλαβε να προσέχει ένας από τους ελεγκτές, πιθανότατα με γυναικομαστία, ώστε να έχει την αίσθηση της μάνας του όσο περίμενε. Κι εσύ κάθε φορά που σηκώνεσαι από τη θέση σου σε κάποιο ταξίδι, αγχώνεσαι μήπως ξεχάσεις κανέναν φορτιστή…<br />
Και με όλη αυτή την τρέλα που υπάρχει γύρω και στα τρένα, απορώ που σήμερα το πρωί είδα κάποιον να κυκλοφορεί στον ηλεκτρικό με μάσκα θαλάσσης στο κεφάλι του. Ειλικρινά, πέρασε από μπροστά μου τύπος με μάσκα περασμένη στο κεφάλι του. Τώρα ή τρελός ήταν ή χειμερινός κολυμβητής, χωρίς το ένα να αποκλείει το άλλο ή να διαφέρει και πολύ. Γιατί για να πέφτεις καταχείμωνο στα παγωμένα νερά, κάποιο θέμα θα υπάρχει. Την πετριά την έχεις φάει είτε βουτάς για να βγάλεις τον σταυρό, ψάρια, γκόμενα ή να την βγάλεις σπίτι με αναρρωτική λόγω πνευμονίας. Είναι ένα επίπεδο κάτω από το να ποστάρεις πράγματα στο Facebook για να τιμήσεις κάτι («Ποστάρω αυτό το κείμενο για να τιμήσω τα θύματα του κόκκινου σκατζόχοιρου, αλλά δεν θα δώσω χρήματα σχετικά») ή ακόμα χειρότερα, από το να κοινοποιείς κάτι προφανές για να δείξεις ότι συμφωνείς («Ο βασανισμός των ζώων πρέπει να σταματήσει. Κοινοποίησε το αν συμφωνείς»). Λογικά οι βασανιστές ζώων το λαμβάνουν πολύ σοβαρά υπ’ όψιν τους. <br />
<br /></div>
Kostisghttp://www.blogger.com/profile/16190499193860719360noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6181429261060239851.post-50811971867069132712017-02-04T21:39:00.000+02:002017-02-05T11:21:14.152+02:00Λατρεμένοι αστικοί μύθοι, του Λαμόγιου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="Standard">
<span lang="EN-GB" style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span>
<span lang="EN-GB" style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Γράφει ο Λαμόγιος</span></div>
<div class="Standard">
<span lang="EN-GB" style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="Standard">
<span lang="EN-GB" style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span>
<span lang="EN-GB" style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
Στο σύμπαν που αγάπησα και μετρώντας ήδη 31 χρόνια ζωής, χωρίς παύσεις, χωρίς
διακοπές, κάποιες από τις αναμνήσεις διαπιστώνω πως τελικά είναι πολύ πιο όμορφες
απ’ότι νόμιζα. Μας ταξιδεύουν στην παιδική ηλικία -συνήθως, αλλά ταυτόχρονα μας
κάνουν να αναλογιζόμαστε πόσο σημαντική είναι η γραφικότητα στη ζωή μας.<br />
<br /><br />
Γι’αυτό και θα σχολιάσω 3 </span><span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">α</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">στικούς
μύθους σήμερα.</span></div>
<div class="Standard">
<span lang="EN-GB" style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHHtNJutdzc30E1_aROy73AOAurI2dFv2fmYc10QH_455gL5excGnyrVobSan_uUONEmnekij7AB7pdoLNCvKhTzJFudzXC7MVU6ReL629Ho4YMLTE96SibZGsK1xHNQR3oj9BOPAr0LE/s1600/urban.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="162" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHHtNJutdzc30E1_aROy73AOAurI2dFv2fmYc10QH_455gL5excGnyrVobSan_uUONEmnekij7AB7pdoLNCvKhTzJFudzXC7MVU6ReL629Ho4YMLTE96SibZGsK1xHNQR3oj9BOPAr0LE/s320/urban.png" width="320" /></a></div>
<div class="Standard">
<span lang="EN-GB" style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
α) Ίσως από τους πιο αγαπημένους, αυτός του <b>ταξιδιώτη</b> φίλου μας. Αυτός ήταν 3-4 χρόνια μεγαλύτερος από εμάς,
συνήθως, οι γονείς του δεν τον άφηναν να τον προσέχει η γιαγιά, είχαν ξεπεράσει
δηλαδή τη φάση να ξεφορτωθούν το βλαστάρι τους για να κάνουν λίγο παραπάνω σεξ
αφού είχαν βαρεθεί τόσα χρόνια, οπότε τον είχαν από κοντά. Έτσι θα ήταν
λιγότερο βαρετά για τους ίδιους και στην προσπάθεια τους να τον προσέχουν θα
ξέχναγαν την άνοια τους.<br />
<br />
Το ταξίδι, φυσικά, ήταν </span><span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">κατά τα</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
Χριστούγεννα και πάντα, μα πάντα, ο προορισμός ήταν η Γερμανία.<i> </i>Στην Ελλάδα εξ’άλλου όλοι έχουν θείο
στη δίωξη ή θεία στη Γερμανία.<br />
<br />
Εκεί που ο 14χρονος Παναγιώτης περπατούσε με τους γονείς του στη Χάκενστράσε,
πηγαίνοντας να φάνε βουρστ με καυτερή μουστάρδα, είδε κάποιον να περνάει το
φανάρι με κόκκινο. “<i>Αστυνομικός τον
εντόπισε και επιτόπου του έκοψε πρόστιμο ύψους 5.000 δραχμών!</i>”,
εξομολογείται ο Πάνος!</span><span lang="EN-GB" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Standard">
<br /></div>
<div class="Standard">
<span lang="EN-GB" style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τόσο αυστηροί και σοβαροί στη Γερμανία,
σε αντίθεση με μας που πετάμε κάτω τις τσίχλες.<br />
<br />
Το παραπάνω είχε και διαφορετική εκδοχή. Μεγαλύτεροι ήταν οι αφηγητές εδώ, έχω
την εντύπωση πως ήταν δάσκαλοι που ζήλευαν το storytelling των ταξιτζήδων. Το
πρόστιμο των 5.000 δραχμών σε αυτή την περίπτωση το πλήρωνε κάποιος που “<i>πέταξε χαρτάκι στο δρόμο και όχι στον κάδο!</i>”.<br />
<br />
Τα θαυμαστικά υποδηλώνουν αυτό που ξέρετε. Ήταν έκπληκτοι με τη συμπεριφορά των Ελλήνων.<br />
<br />
<b>Πιθανό επάγγελμα που ακολουθεί ο
παραπάνω ψευτράκος: ενοχλητικός πολυλογάς σερβιτόρος</b><br />
<br />
Επιστρέφουμε στην Ελλάδα, στην αγαπημένη περίοδο των παιδιών. Τα Χριστούγεννα.<br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--></span><span lang="EN-GB" style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Standard">
<span lang="EN-GB" style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">β) Εδώ έχουμε πρώιμο παπατζιλίκι αφού
μέχρι και 9χρονα προσπαθούν να εντυπωσιάσουν. Πως; φυσικά με το να διαδίδουν
πως βγήκαν από τις 6 για κάλαντα και έκατσαν μέχρι τις 12 το βράδυ. Αυτός είναι
ο πρώτος υπο-μύθος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Standard">
<span lang="EN-GB" style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
Το βασικό τους παραμύθι ήταν ότι μάζευαν από το πρωί έως το μεσημέρι, σε ένα
6-8ωρο ας πούμε, ποσό κοντά στις 20-40 χιλιάδες δραχμές. Το έχουμε δει πολλάκις
γραμμένο, σε διάφορα γκρουπ νοσταλγίας και memes “παραμονή χριστουγέννων...
όταν έβγαινες για κάλαντα στις 7 και γυρνούσες με gameboy στις 2”.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Standard">
<span lang="EN-GB" style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
Το gameboy τότε είχε 25-30.000 δρχ. Ο 10χρονος αρχιψευτάκος το πολύ να μάζευε
5-7.000 δρχ. Το gameboy του το έπαιρναν οι γονείς.<br />
<br />
<b>Πιθανό επάγγελμα που ακολουθεί ο
παραπάνω ψευτράκος: επαγγελματίας οπλίτης, τεχνίτης γύρου<br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--></b></span><span lang="EN-GB" style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Standard">
<span lang="EN-GB" style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και μεταφερόμαστε στο κέντρο της Αθήνας
το 2015, καλοκαιράκι νομίζω.<br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="Standard">
<span lang="EN-GB" style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">γ) “<i>Την
έχεις δει αυτή τη γιαγιά που ζητιανεύει απέναντι από το Μουσείο; αυτή φίλε δεν
ξέρει τι έχει, διαμερίσματα, σπίτια στο κέντρο, όλα τα νοικιάζει και βγαίνει
και ζητιανεύει γιατί θέλει λεφτά, αρρώστια φίλε</i>”.<br />
Αυτό το έχω ακούσει από συγγενικό πρόσωπο. Έκπληκτος την άκουσα και από άτομο
άσχετο, στο δρόμο που έκοβε βόλτες η τύπισσα. Της έδωσα για την ακρίβεια ένα
ευρώ, με πιάνει ο σεκιουριτάς εκεί δίπλα και μου λέει “<i>φίλε, τσάμπα τις έδωσες χρήματα, αυτή είναι πλούσια που βγαίνει και
ζητιανεύει. Ξέρεις πόσα σπίτια έχει;</i>”. Χαμογέλασα και έφυγα.<br />
<br />
Περνάει καιρός, πολύς καιρός.<br />
<br />
Είμαστε για καφέ στην πλατεία Αγ. Ειρήνης. Όπως τα λέμε με τους φίλους μου,
έρχεται ένας πιτσιρικάς, ζητιανεύει, εγώ και άλλος ένας δίνουμε ό,τι μπορούμε.
Έρχεται ένας άστεγος μετά από λίγη ώρα, ξαναδίνουμε. Ο τρίτος φίλος μας δεν
έδινε και αρχίζει να μας λέει μια ιστορία για έναν παππού στη δική του
γειτονιά. Χαλάνδρι; κάπου εκεί.<br />
“<i>Έχουμε ένα ζητιάνο στη γειτονιά… ο τύπος
δεν ξέρει τι έχει. Σπίτια, διαμερίσματα. Αλλά ζητιανεύει!</i>”.<br />
“<i>Ρε συ, αστικός μύθος είναι αυτό. Και
μένα μου έχουν πει για μια γιαγιά στη γειτονιά μου ακριβώς τα ίδια, τι στο
διάολο, συντονισμένοι είναι οι ηλικιωμένοι με πολλά σπίτια για να ζητιανεύουν;
δεν τα πιστεύω αυτά</i>”. <br />
“<i>Δεν ξέρω ρε συ, πάντως αυτός στη
γειτονιά μου είναι γνωστός</i>”.<br />
“<i>Δε μου λέει κάτι αυτό ρε. Παντού
ακούγονται ίδιες ιστορίες</i>”.<br />
<br />
Η κουβέντα ψιλοαλλάζει, περνάει κανένα 20λεπτο και έρχεται πάλι ένας παππούλης.
Του ξαναδίνουμε το κάτιτις.<br />
<br />
Εκεί το παράλληλο σύμπαν της γραφικότητας συγχρονίζεται με αυτό στο οποίο
ζούμε, ο κύκλος τετραγωνίζεται με κανόνα και διαβήτη, το pillowfights είναι
σειρά λογοτεχνικών διηγημάτων νομπελικού βεληνεκούς, οι φίλαθλοι του ΠΑΟ έχουν
σεξουαλική ζωή κ.λπ.<br />
<br />
Πετάγεται λοιπόν ο σερβιτόρος και μας λέει: “<i>σας είδα που δίνατε χρήματα σε αυτό τον παππούλη. Να σας πω κάτι επειδή
ξέρω προσωπικά ποιος είναι. Ο τύπος έχει σπίτια εδώ στο κέντρο, σε αυτή την
περιοχή κι όλας. Δεν ξέρει τι έχει. Απλώς έχει αυτή την αρρώστια με τα χρήματα.
Και να σας πω πως ένα διαμέρισμά του το νοικιάζει φίλος. Μια φορά αυτός ο φίλος
δεν είχε πληρώσει το ενοίκιο στην ώρα του, δεν είχε χρήματα. Του μιλάει και του
λέει πως θα τον πληρώσει μετά από μια εβδομάδα, δεν έχει ούτε να φάει αυτή τη
στιγμή. Και του απαντάει ο γεράκος “αν δεν έχεις να πληρώσεις φεύγεις, δε με
νοιάζει αν δεν έχεις να φας”. Πολύ σκληρός κι όλας. Απλά σας το λέω επειδή σας
είδα να του δίνετε χρήματα</i>”.<br />
<br />
Όλοι γνεύσαμε καταφατικά το κεφάλι… ο τρίτος της παρέας νομίζω πήρε το μήνυμα.<br />
<br />
<b>Πιθανό παρελθόν σερβιτόρου: πιτσιρικάς
που έκανε χριστουγεννιάτικες διακοπές στη Γερμανία</b><br />
<br />
Γενικά, όλοι αυτοί είναι εκεί έξω. Και λίγο διαστρεβλωτικά υποτιμούν την
αλήθεια -ακούσια- με τόσο όμορφα διεστραμμένο τρόπο. Γι’αυτό και τους αγαπάμε.
Γιατί μπορεί να ψιλοσπαζόμαστε όταν ακούμε χαζομάρες που δεν ισχύουν </span><span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">αλλά </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">μένουν στο μυαλό μας,
συντηρώντας νοσταλγία και muscle/nose/κ.λπ. memory.<br />
<br />
Τελικά, αν το καλοσκεφτούμε, τα ψέμματα
είναι φαντεζί κι ενδιαφέροντα, η αλήθεια βαρετή. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "times new roman" , "serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--></span><span lang="EN-GB"><o:p></o:p></span></div>
</div>
Kostisghttp://www.blogger.com/profile/16190499193860719360noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6181429261060239851.post-55278396635079709072017-01-29T16:43:00.002+02:002017-01-29T16:43:11.636+02:00Έλα αφεντικό, είμαι χάλια...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
Οι περισσότεροι από εμάς κάθε
πρωί που ξυπνάμε, ανεξαρτήτως αν μας αρέσει η δουλειά μας ή όχι, έχουμε την
παρόρμηση να μην πάμε. Τις περισσότερες φορές επικρατεί η λογική (;) τύπου «άντε
να τελειώνω 8 ώρες είναι», σηκώνεσαι και ξεκινάς να ετοιμάζεσαι. Υπάρχουν
κάποια πρωινά όμως που το πάπλωμα είναι βαρύ, η βαρεμάρα σαν πάπλωμα ή ο καιρός
σε καλεί για μπάνιο σαν τρελή γκόμενα που σε παίρνει 180 φορές μέσα σε μια ώρα.
Είναι αυτές οι φορές που θα πάρεις τηλέφωνο στη δουλειά και με φωνή
ετοιμοθάνατου θα πεις στον προϊστάμενο/η σου ότι δεν μπορείς να πας. Πολλές
φορές θα του πεις μάλιστα «Αν πρέπει να έρθω, θα περιμένω να πέσει λίγο ο
πυρετός και θα έρθω» για να δείξεις ότι είσαι φιλότιμος εργαζόμενος που βάζει
τη δουλειά <span lang="EN-US">uber</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">alles</span>.
Το να σου πει «Ναι, όταν είσαι λίγο καλύτερα έλα», είναι σαν να δίνει κάποιος
λεφτά και <b>όντως</b> να παίρνει στυλό από
τον επαίτη αντί να πει το αναμενόμενο «Κράτα τα χρήματα, δεν θέλω στυλό». </div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIs1_jwWxS1lKohEzoKuDHuFJJy8qg-5kB4RdxfqgL8sRORfiyrgSUoKKIi1HMrHrD6OAV0kkU2wvJfuwwXkDZEGLobHaC_xCqt_1l97Jwvra2c3kbDXqEgEGOLjYR-UCW6MuQG75EQlQ/s1600/hqdefault.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIs1_jwWxS1lKohEzoKuDHuFJJy8qg-5kB4RdxfqgL8sRORfiyrgSUoKKIi1HMrHrD6OAV0kkU2wvJfuwwXkDZEGLobHaC_xCqt_1l97Jwvra2c3kbDXqEgEGOLjYR-UCW6MuQG75EQlQ/s320/hqdefault.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
Οι χρησιμοποιούμενες δικαιολογίες
σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι αρκετές, με πιο δημοφιλή/διαδεδομένη τη
γαστρεντερίτιδα. Οι λόγοι προφανείς: είναι το πιο αηδιαστικό για τους
περισσότερους αφού μπορεί να εμπλουτιστεί με λεπτομέρειες για το τι βγαίνει από
πού και με ποια συχνότητα και δεν χρειάζεται να είναι από ιό, αλλά από το
φαγητό που έφαγες. Επίσης, οι περισσότεροι συμπάσχουν με αυτό, αν και δεν
νομίζω ότι χρειάζεται να σε έχουν εικόνα να ιδρώνεις στο θρόνο του πόνου,
διαβάζοντας τα άπαντα του Τολστόι. Εξαιρετική κάλυψη σε περίπτωση <span lang="EN-US">hangover</span> και ίσως όχι τόσο
ψέμα, καθώς η επίσκεψη στην τουαλέτα μετά από πολλά ποτά είναι όντως σαν να
έχεις γαστρεντερίτιδα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxV0tPsCwcMZ6uNqDtb4hGUDVPQL03fxopS5vUMgkcx0BibSz3kesWdz7_i26hPDxwKpJitYHatuhcG_uBpispUfRM-OKt1QxlfNlLWKglqQrAM5y12CvsFE-mGQ3MJmDZeOIBigmy5sk/s1600/virus.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxV0tPsCwcMZ6uNqDtb4hGUDVPQL03fxopS5vUMgkcx0BibSz3kesWdz7_i26hPDxwKpJitYHatuhcG_uBpispUfRM-OKt1QxlfNlLWKglqQrAM5y12CvsFE-mGQ3MJmDZeOIBigmy5sk/s320/virus.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
Άλλη αγαπημένη δικαιολογία είναι
εκείνες οι δύσκολες μέρες του μήνα (όχι από την 20<sup>η</sup> και μετά που
έχουν τελειώσει τα λεφτά). Δικαιολογία που κάνει τις γυναίκες που πραγματικά
υποφέρουν να φαίνονται σαν ψεύτης βοσκός που φωνάζει κάθε τόσο «λύκος». Προτιμάται στις
περιπτώσεις που ο προϊστάμενος είναι άντρας και δεν θέλει να ακούσει
ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για σερβιέτες, αίμα και ωάρια που αποχωρούν
άπρακτα και με τη ρετσινιά του αποτυχημένου. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
Κατεβαίνοντας στις επόμενες
θέσεις των <span lang="EN-US">all</span>-<span lang="EN-US">time</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">classic</span><span lang="EN-US"> </span>δικαιολογιών
φτάνουμε στην ουρολοίμωξη. Εύκολη δικαιολογία, επίσης σχεδόν πάντα γυναικεία,
με τις πραγματικές φορές να είναι πιο λίγες και από τις φορές που είπες «για ένα ποτάκι όμως έτσι;» και
ήταν όντως ένα ποτάκι. Δικαιολογία που «ποινικοποιεί» τη σεξουαλική σου ζωή και
την κάνει βούκινο στη δουλειά («Πάλι ουρολοίμωξη η Τασία από το λογιστήριο; Μα
καλά κι αυτή, δεν προσέχει λίγο;»), αλλά βολικότατη γιατί μπορείς να
επιστρέψεις στη δουλειά την επόμενη μέρα χωρίς να χρειάζεται να βήχεις και να
προσποιείσαι ότι χτες αργοπέθαινες. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
Οι ειδήμονες θα σου προτείνουν επίσης
τη δικαιολογία της ημικρανίας. Ακόμα και σε γιατρό να πας δεν μπορεί να
πιστοποιήσει την αλήθεια των λεγομένων σου, οι παθόντες σε συμπονούν, ενώ οι μη
παθόντες είναι πιο δύσπιστοι κι από ζηλιάρη γκόμενο που βλέπει την κοπέλα του
να ετοιμάζεται για νυχτερινή έξοδο με τις φίλες της. Δεν είναι πυρετός για να γίνεις
καλύτερα με κάποιο φάρμακο, οπότε αποκλείεται και η πρόταση του προϊστάμενου να
πας στη δουλειά «αν νιώσεις λίγο καλύτερα. Όχι τίποτα άλλο, έχουμε το <span lang="EN-US">meeting</span> με τους Πετροπουλέους
και θα έπρεπε να ήσουν εδώ». <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
Η ίωση / κρύωμα ειδικά σε περίοδο
που αρρωσταίνουν κι οι υπόλοιποι στο γραφείο είναι μια πολύ βολική δικαιολογία.
Γίνεσαι εύκολα πιστευτός, κανείς δεν θα σε κατηγορήσει που σε κόλλησαν οι
υπόλοιποι συνάδελφοι που δεν έμειναν σπίτι και αν έχεις και μικρά παιδιά,
μπορείς να το επικαλείσαι σχεδόν κάθε εβδομάδα. Ξεκινάς από την προηγούμενη
μέρα με ελαφρύ βήχα που εντείνεται σιγά-σιγά και ρίγη που θα σου προκαλούσε
μόνο η θέα του <span lang="EN-US">Mister</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Grey</span>
στη νέα ταινία της σειράς με τις πολλές αποχρώσεις της αγαμίας. Το μόνο πρόβλημα
σε αυτή τη δικαιολογία είναι η περίπτωση που, ενώ έχεις πάρει πρωταγωνιστικό
ρόλο στο ανέβασμα του έργου του Μολιέρου «Κατά φαντασίαν ασθενής» κι έχεις «πιστολιάσει»
τη δουλειά, μετά από 1-2 μέρες αρρωσταίνεις στην πραγματικότητα και αναγκάζεσαι
να πηγαίνεις στη δουλειά με 40 πυρετό για να μην καρφωθείς.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUzvUEsVo98uKqLDIeXUPmoC4Z5yfQCxdZsEkIdUVuxiLXahvGu6lspKwLkToGKvKhfdILol_da9u8I6nnhWO6Jz94GYSrb_Bm6jKjs4_K6n8UyVynoeZcT3UPxDn3QIhnibsetWZ4S5s/s1600/30-8-thumb-large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUzvUEsVo98uKqLDIeXUPmoC4Z5yfQCxdZsEkIdUVuxiLXahvGu6lspKwLkToGKvKhfdILol_da9u8I6nnhWO6Jz94GYSrb_Bm6jKjs4_K6n8UyVynoeZcT3UPxDn3QIhnibsetWZ4S5s/s320/30-8-thumb-large.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Για
όλους τους εργαζόμενους υπάρχει πάντα κάποιος θείος/ ξάδερφος της μάνας τους που πέθανε ή είναι στο
νεκροκρέββατο. Όλοι το έχουμε «πεθάνει» κατά καιρούς κάποιον ή τον έχουμε
φτάσει στο όριο, ώστε να τον έχουμε για επόμενη φορά. Στη δική μου περίπτωση
και για να μην προκαλώ την μοίρα, φροντίζω το άτομο αυτό να έχει πεθάνει ή να
μην υπάρχει εξαρχής (πχ αδερφός της μάνας μου, ενώ έχει μόνο αδερφές). Πρέπει
πάντα να θυμάσαι ποιον έχεις «πεθάνει», αλλά και να μην είναι πολύ κοντινός σου
γιατί παίζει να σκάσει κάνα στεφάνι από τη δουλειά και να ψάχνει τον τάφο του αρκετά ζωντανού συγγενή σου. </div>
</div>
Kostisghttp://www.blogger.com/profile/16190499193860719360noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6181429261060239851.post-45823548716890012852017-01-19T12:56:00.003+02:002017-02-04T22:03:07.685+02:00Σώρρας Facts Ελλάνια version 1.0, του Λαμόγιου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
Γράφει ο Λαμόγιος</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmlJSPRhsFXBr9XZ3e1x7pHkAsdVx2o1tUEDoiv945CL4l8NSH3k-W0VaLkVfYei5qyP6eaZGoFrmXEOKawFdLKVKhmUUiiPOdqq5y5aTwZ5yLBj0S9_C73rjV1BLKST0Yqw9xxhQ28Ek/s1600/sorras1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="278" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmlJSPRhsFXBr9XZ3e1x7pHkAsdVx2o1tUEDoiv945CL4l8NSH3k-W0VaLkVfYei5qyP6eaZGoFrmXEOKawFdLKVKhmUUiiPOdqq5y5aTwZ5yLBj0S9_C73rjV1BLKST0Yqw9xxhQ28Ek/s320/sorras1.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
Ο Σώρρας δεν αντιμετωπίζει προβλήματα συμπεριφοράς από γνωστούς κι αγνώστους γιατί κανείς δεν μπορεί να του κάτσει στο λαιμό</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
Κανείς δεν μπορεί να κάνει κεφαλοκλείδωμα στον Σώρρα</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">
Ο Σώρρας δεν μπορεί να κάνει <span lang="EN-US" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">headbanging</span> γιατί θα προκαλέσει ζημιά στην μέση του</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
Στις ευαίσθητες στιγμές του ο Αρτέμης Σώρρας, όταν βλέπει ελληνικές ταινίες, κλαίει συγκινημένος ψιθυρίζοντας πως θα ήθελε να ήταν έστω ο Αλέκος Τζανετάκος</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
Ο Σώρρας δεν μπορεί να κατανοήσει πως ακριβώς πέθανε ο Ντέιβιντ Κάρανταιν</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEM7h8FdRx3xrMBz0baJ0kGsyP65Z45qPhSROW0fmnYpVYwmDvP_lh917ehxJ5oCuYSYTCO9iKrYvOwaN3a4Gl-rvS1bJDvQsx2MXbLxqLHZSBhvzf1YwWQTESSFRVjmnEzdv3BaCBGn4/s1600/SORRAS-ARTEMIS03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEM7h8FdRx3xrMBz0baJ0kGsyP65Z45qPhSROW0fmnYpVYwmDvP_lh917ehxJ5oCuYSYTCO9iKrYvOwaN3a4Gl-rvS1bJDvQsx2MXbLxqLHZSBhvzf1YwWQTESSFRVjmnEzdv3BaCBGn4/s320/SORRAS-ARTEMIS03.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
Η διαδικασία πέψης για τον Σώρρα αρχίζει μερικά δευτερόλεπτα πιο γρήγορα από τον μέσο άνθρωπο</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
Την τελευταία φορά που ο Σώρρας φόρεσε κουστούμι, τον πέρασαν για πιγκουίνο</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
Ο Σώρρας δεν υπόσχεται ψέμματα γιατί δεν μπορεί να πάρει κανέναν στο λαιμό του</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
Ο Σώρρας σιχαίνεται την λέξη λαιμαργία</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
Ο Σώρρας δεν μπορεί να παίξει βιολί</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
Τα μπλουζάκια του Σώρρα δεν χρειάζονται λαιμόκοψη</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
Ο Αρτέμης Σώρρας δεν θα μπορούσε να εκτελεστεί στη Γαλλική Επανάσταση</div>
</div>
Kostisghttp://www.blogger.com/profile/16190499193860719360noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6181429261060239851.post-49029311319339626672017-01-11T23:31:00.003+02:002017-01-11T23:35:18.523+02:00Απ' τη Ρωσία με ηλιθιότητα (Τα αδημοσίευτα του Boem)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="x_MsoNormal" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 18pt;">
Ο άνθρωπος, ενώ γενικά θεωρείται έλλογο ον, κάνει ό, τι μπορεί για να αποποιηθεί αυτόν τον τίτλο. Είναι πάρα πολλές οι περιπτώσεις που διαβάζω κάποια είδηση ή βλέπω κάποιο περιστατικό να εξελίσσεται μπροστά μου και πάνω από το κεφάλι μου πρέπει να εμφανίζεται ένα μεγάλο ερωτηματικό, λες κι είμαι το <span lang="EN-US">Coyote</span><span lang="EN-US"> </span>που μόλις συνειδητοποίησε ότι είναι στο κενό και πέφτει. Ένα από τα προηγούμενα πρωινά έχω πάει στην μικρή συνοικιακή καφετέρια κάτω από το σπίτι μου να πάρω καφέ, μήπως και σταματήσω να θυμίζω τον <span lang="EN-US">Droopy</span><span lang="EN-US"> </span>(μιας και πιάσαμε τα <span lang="EN-US">cartoon</span>). Εκεί, συνέβη μπροστά μου μια από αυτές τις σουρεαλιστικές στιγμές που κοιτάζεις, λες «δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό», ο εγκέφαλος σου προσπαθεί να συλλάβει τι συμβαίνει και παρακαλάς να βγει από κάπου ο Μαστοράκης/ Φερεντίνος/ Πούμπουρας (αναλόγως της ηλικίας σου) και να σου πει ότι κάνει πλάκα. Μπροστά μου περιμένει κυρία, η οποία έχει παραγγείλει τον καφέ της 2 λεπτά πριν και ακολουθεί ο εξής διάλογος:</div>
<div class="x_MsoListParagraph" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-indent: -18pt;">
-<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;"> </span>Θα αργήσει πολύ ο καφές μου;</div>
<div class="x_MsoListParagraph" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-indent: -18pt;">
-<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;"> </span>Όχι κυρία μου, ετοιμάζεται</div>
<div class="x_MsoListParagraph" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-indent: -18pt;">
-<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;"> </span>Ναι αλλά βιάζομαι, δεν μπορώ να περιμένω</div>
<div class="x_MsoListParagraph" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-indent: -18pt;">
-<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 7pt; font-stretch: normal; line-height: normal;"> </span>Το καταλαβαίνω, αλλά αυτόν ετοιμάζω όπως βλέπετε</div>
<div class="x_MsoListParagraph" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt 36pt; text-indent: -18pt;">
<br /></div>
<div class="x_MsoNormal" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 18pt;">
Ακολούθησε άλλο ένα λεπτό γκρίνιας, μουρμούρας και φουσκώματος του καφέ και των μαλακών μορίων μας, μέχρι που ο ελληνικός ετοιμάστηκε, μπήκε σε χάρτινο ποτηράκι και παραδόθηκε στην αδημονούσα κυρία. Η κυρία τον παρέλαβε, βγήκε έξω, κάθισε σε τραπεζάκι, έβγαλε το βιβλίο της και άρχισε να διαβάζει μακαρίως. Κοίταξα τον φίλο καφετζή, με κοίταξε, νομίζω τα μάτια του ήταν πιο γουρλωμένα κι από άτυχο που ήπιε γερή γουλιά από το μπουκάλι τσίπουρο και όχι νερό του ψυγείου και πρέπει να μέτρησα 8 φλέβες στον λαιμό του κι ίσως ένα μικρό εγκεφαλικό. Κάτι πήγε να πει, κάτι πήγα να πω, αλλά τα πάντα μοιάζουν φτωχά σε στιγμές πλούσιες σε ηλιθιότητα. </div>
<div class="x_MsoNormal" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 18pt;">
Έχοντας δει τη συγκεκριμένη σκηνή να διαδραματίζεται μπροστά μου, η επόμενη είδηση δεν μου κάνει καμία εντύπωση και μου μοιάζει φυσιολογική σαν την παρακολούθηση του “<span lang="EN-US">Nightmare</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">before</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Christmas</span>” στο <span lang="EN-US">MEGA</span><span lang="EN-US"> </span>στις 4 το πρωί της παραμονής των Χριστουγέννων λόγω αγάπης για τη συγκεκριμένη ταινία και κυρίως, ας μην κοροϊδευόμαστε, λόγω βαρυστομαχιάς. Στο μακρινό Ιρκτσούκ της Σιβηρίας φαντάζομαι ότι είναι το κρύο τσουχτερό και οι δυνατότητες διασκέδασης λιγοστές. Οι κάτοικοι της Ρωσίας λόγω φτώχειας (αλλά και δίψας μάλλον) πολύ συχνά καταναλώνουν υποκατάστατα αλκοόλ ή νοθευμένα ποτά (καλά κι εμείς, αλλά όχι εν γνώσει μας). Στο Ιρκτσούκ 52 άνθρωποι πέθαναν κι άλλοι 29 νοσηλεύονται σε σοβαρή κατάσταση λόγω κατανάλωσης λαδιού μπάνιου αντί για ποτάκι. Προφανώς η λοσιόν μπάνιου περιείχε αλκοόλ, αλλά ήταν σε ποσότητα που για να την ακούσεις, είχες πρώτα πεθάνει. Οι πληροφορίες ότι το μπουκάλι είχε πάνω κάποιο από τα σλόγκαν «Καθαρίζει το μέσα σου», «Μην το πιείτε, λουστείτε το», «Ένα τελευταίο ποτάκι αγάπη μου;», «Στην υγειά μας;» ελέγχονται ως ανακριβείς.</div>
<div class="x_MsoNormal" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 18pt;">
Το λάδι για το μπάνιο προφανώς είχε αυτοκόλλητο με νεκροκεφαλές, ψόφιο ψάρι και ψόφια γλώσσα, αλλά αυτό δεν πτόησε κανέναν, αφού περιείχε μεθυλική αλκοόλη. Είδε αλκοόλ-η ο τελειωμένος Ρώσος και λέει «εδώ είμαστε, εβίβα». Κοίτα να δεις που θα αναγκαστούμε να αλλάξουμε και το όνομα των χημικών στοιχείων και ενώσεων με τους ηλίθιους που υπάρχουν γύρω μας. Προς όποια υπεράσπισή τους πάντως, από έναν πρώην καπνιστή, κάτι βραδιές που ο καπνός έφτανε για μισή ρουφηξιά κι αυτή με μισόκλειστα μάτια σαν να τραγουδάει ο Πλιάτσικας, είχα επιστρατεύσει οτιδήποτε μπορεί να καπνιζόταν ή έστω να έβγαζε καπνό.</div>
<div class="x_MsoNormal" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_6Jc8vxrosspkLKjsTgBLVDSFy-HKONOgrIQ8o8bXeLdr_HTP39PqHohifYNhGsabCDc688bROsE-ja3euMUSVmVOhn-RNlxCs5VQ-xxby2QTml776ND1tBHcoRdcAit1MA01d5KGnPE/s1600/church+front.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="122" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_6Jc8vxrosspkLKjsTgBLVDSFy-HKONOgrIQ8o8bXeLdr_HTP39PqHohifYNhGsabCDc688bROsE-ja3euMUSVmVOhn-RNlxCs5VQ-xxby2QTml776ND1tBHcoRdcAit1MA01d5KGnPE/s320/church+front.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
<div class="x_MsoNormal" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
Και μιας και πιάσαμε τη Ρωσία σήμερα, θα παραμείνουμε και για τη δεύτερη είδηση. Πόσες φορές έχεις πάει για ψώνια και έχεις την παρόρμηση να ανάψεις κι ένα κεράκι; Καμία; Σωστά. Άντε, εκτός από τις περιπτώσεις που ο/η συνοδός σου έχει τελειώσει γρήγορα και δεν σε αναγκάζει να περιμένεις έξω ή ακόμα χειρότερα μέσα στο μαγαζί, φορτωμένος με σακούλες και βλέμματα συμπόνοιας. Μεγάλο εμπορικό κέντρο στη Ρωσία και συγκεκριμένα στο Κρασνογιάρσκ αποφάσισε να αφιερώσει έναν από τους ορόφους του στο Θεό. Στον τέταρτο όροφο δημιουργήθηκε μια εκκλησία, ώστε οι πιστοί να καταθέτουν ό, τι οβολό περίσσεψε από τα ψώνια τους και να βρίσκουν την ψυχική γαλήνη τους.<br />
<br /></div>
<div class="x_MsoNormal" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
Ο πατήρ <span lang="EN-US">Kozgov</span><span lang="EN-US"> </span>που είναι ο επικεφαλής εκεί δήλωσε ότι «Όσοι ήρθαν στην εκκλησία μου, έφυγαν ευτυχισμένοι» και πιθανότατα ισχύει, αφού ο λογαριασμός της πιστωτικής κάνει και 20 μέρες να εκδοθεί. Πάντως έξυπνη η ιδέα των ανθρώπων του εμπορικού κέντρου, αφού βρίσκεται στην μέση η εκκλησία, οπότε όσοι έχουν κι άλλους ορόφους να ανέβουν μπορούν να προσευχηθούν να βρουν κάποια προσφορά, ενώ όσοι κατεβαίνουν φορτωμένοι πράγματα και ενοχές, εύκολα πείθονται ότι είναι κολάσιμο να μην δώσουν και κάτι στον συνάνθρωπο. Ευελπιστούμε να έρθει σύντομα και στην Ελλάδα αυτή η νέα μόδα των εκκλησιομώλ και να βλέπουμε γιαγιάδες με μπλε μαλλιά να ανεβαίνουν τις κυλιόμενες σκάλες (πάντα στεκόμενες στα αριστερά), σε μια προσπάθεια να μην κατέβουν στην κόλαση από την έλλειψη εκκλησιασμού.</div>
</div>
Kostisghttp://www.blogger.com/profile/16190499193860719360noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6181429261060239851.post-28958629201290709962017-01-11T23:30:00.000+02:002017-01-11T23:30:39.207+02:00Το σημάδι του έρωτα (Τα αδημοσίευτα του Boem)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; color: #212121; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<span style="color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt;">Θυμάμαι κάτι πρωινά των παιδικών/εφηβικών μου χρόνων που όντας άρρωστος, δεν πήγαινα στο σχολείο και έμενα στο σπίτι. Η ημέρα αργά, βασανιστικά με την θολούρα από την αρρώστια και περιποίηση από την μαμά σε σημείο bullying (με την ελληνική εκφορά της λέξης) να μου ετοιμάζει πορτοκαλαδίτσα στυμμένη και σουρωμένη και λαπά (σαν εμένα). Με το internet προφανώς να είναι άγνωστη λέξη, όπως και ο όρος «ξένη σειρά της προκοπής», κατέληγα να μένω ξαπλωμένος στο κρεββάτι (ή σκυμμένος στη λεκάνη, αναλόγως της αρρώστιας) και να βλέπω πρωινάδικα. Οι εκπομπές αυτές πρέπει να είναι το πιο ανούσιο και βαρετό πράγμα, ακόμα και για αυτές που τις παρουσιάζουν. Μόνιμα χαμόγελα και τρελό κέφι στις 8 η ώρα το πρωί, κάτι που επιτυγχάνεται μόνο αν το έχεις πάει σερί κι είσαι ακόμα μεθυσμένος από το βράδυ ή έχεις σηκωθεί το πρωί και έχεις πιει τον καφέ και τα ναρκωτικά σου.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #212121; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<span style="color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt;">Για ένα νεαρό / έφηβο αγόρι η μόνη στιγμή ενδιαφέροντος ήταν αυτή της επίδειξης εσωρούχων, κι αυτή ήταν στριμωγμένη μεταξύ ζωδίων, υπερβολικά γκουρμέ συνταγών (ραγού φάλαινας με σάλτσα από πράσινο κυδώνι) και τραγουδιών πιο playback κι από videoclip του Gtv που το συγκρότημα έχει ηλεκτρικές κιθάρες στην παραλία. Τα πρωινά αυτά κυλούσαν πιο αργά κι από κουτσή χελώνα, οι ξανθιές παρουσιάστριες πάντα στρίγκλιζαν και χαιρετούσαν ενθουσιασμένες τους τηλεθεατές και έστελναν φιλιά σε όμορφα γραφικά χωριά που δεν ήξεραν που έπεφταν και ένιωθες κάθε εγκεφαλικό σου κύτταρο που σε αποχαιρετούσε απογοητευμένο, καθώς πήγαινε μετανάστης σε κάποιο πιο ζωντανό σώμα και πνεύμα.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghgN8HM4q0UBULd-qaenshS-1b9cX38_cX4OJa_NgCkcZ2EOJ9EepOohRJmZCVBl4a5W3nrJGwbIf0EGFHMKdPOoIpdyfXZDopT2vlbwhyUAePEP4WxpaUODG_V2lfMeFq4wroB9CLDYA/s1600/2016-11-morocco-mena-womens-rights-sabahiyat.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghgN8HM4q0UBULd-qaenshS-1b9cX38_cX4OJa_NgCkcZ2EOJ9EepOohRJmZCVBl4a5W3nrJGwbIf0EGFHMKdPOoIpdyfXZDopT2vlbwhyUAePEP4WxpaUODG_V2lfMeFq4wroB9CLDYA/s320/2016-11-morocco-mena-womens-rights-sabahiyat.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="background-color: white; color: #212121; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt;"> Τα πρωινάδικα στο Μαρόκο φαντάζομαι έχουν πολλά κοινά σημεία με τα δικά μας, αλλά τα θέματα τους είναι γροθιά και δυστυχώς όχι στο κατεστημένο. Η καθημερινή εκπομπή “</span><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt;">Sabahiyat</span><span style="color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt;">” στο κανάλι 2Μ στη στήλη με τις συμβουλές </span><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt;">make</span><span style="color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt;">-</span><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt;">up</span><span style="color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt;">, παρουσίασε την τεχνική του να καλύπτεις μώλωπες, οιδήματα και γενικά διάφορα αποτελέσματα ενδοοικογενειακής βίας. Εμφανίστηκε μοντέλο με εμφανή σημάδια βίας, όπως μελανιές και πρησμένα μάτια και χρησιμοποιήθηκε ως παράδειγμα για να παρουσιαστούν τρόποι κάλυψης των συγκεκριμένων σημαδιών. Η παρουσιάστρια μετά την παρουσίαση δήλωσε (φαντάζομαι με χαμόγελο πρωινάδικου και την αντίστοιχη φωνή) ότι «Ελπίζουμε ότι αυτές οι συμβουλές ομορφιάς θα σας βοηθήσουν να συνεχίσετε με την καθημερινή σας ζωή». Σωστά, γιατί η παρουσίαση μιας γραμμής βοηθείας ή τρόπων να καταγγείλεις αυτά τα περιστατικά και να ξεφύγεις είναι ανούσια. Αυτό που πραγματικά χρειάζεται κάθε γυναίκα είναι το κατάλληλο </span><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt;">make</span><span style="color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt;">-</span><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt;">up</span><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt;"> </span><span style="color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt;">για την περίσταση («Τασία μου μήπως έχεις λίγο </span><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt;">blackeye</span><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt;"> </span><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt;">peas</span><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt;"> </span><span style="color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt;">της </span><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt;">Revlon</span><span style="color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt;">; Ναι μωρέ έκαψα το φαγητό κι ο Ντίνος εκνευρίστηκε και με το δίκιο του δηλαδή»). Το συγκεκριμένο </span><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt;">video</span><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt;"></span><span style="color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt;">προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και υποχρέωσε το κανάλι να το κατεβάσει και να βγάλει ανακοίνωση με την οποία καταδικάζει την βία (όπως πχ θα έκανε ο πρόεδρος ποδοσφαιρικής ομάδας για τους οπαδούς) και εκφράζει την λύπη του (όπως πχ θα έκανε κάποιος πολιτικός ή ένας κροκόδειλος που κλαίει).</span></div>
<div style="background-color: white; color: #212121; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #212121; font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt;"> Ένα από τα σκυλιά που έχουν περάσει από την ζωή μου (κυρίως των γονιών μου δηλαδή) ήταν ο Ερμής. Ο Ερμής ήταν ένα λαίμαργο γερμανικό ποιμενικό, που θα μπορούσε να είναι ο Πόλντο από το «Ποπάυ». Τρελαινόταν για το φαγητό και σε περιόδους που λείπαμε από το σπίτι για κάποιες ημέρες και τους αφήναμε αυτόματη ταΐστρα με κροκέτες, η δικιά του ήταν πάντα πολύ κατεβασμένη, αφού μετά το «ποπ» δεν είχε ούτε στοπ, ούτε γουφ μέχρι να τελειώσει το φαγητό. Φαντάζομαι ότι με το σκυλίσιο μυαλό του σκεφτόταν ότι αυτή είναι η μερίδα του και θα έπρεπε να την τελειώσει, ακόμα κι αν μετά ήταν σαν φίδι που έχει καταπιεί μια ολόκληρη αντιλόπη που διαγράφεται στο στομάχι του. Κάποια στιγμή, από την λαιμαργία του κατόρθωσε και σφήνωσε ένα κόκκαλο στο στόμα του με αποτέλεσμα να μένει με το στόμα ανοιχτό και να έρχεται πανικόβλητος για βοήθεια. Όταν καταφέραμε και του βγάλαμε το κόκκαλο και το πετάξαμε, ακολούθησε την τροχιά του και το έφαγε, σε μια προσπάθεια ίσως να το τιμωρήσει γι’ αυτό, να γελάσει στα μούτρα του θανάτου ή απλώς επειδή μπορούσε, όπως θα έκανα κι εγώ αν κόντευα να πεθάνω από ένα σουβλάκι.</span></div>
<div class="x_MsoNormal" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="color: black;"> Στην γειτονική Πολωνία, ένας 25χρονος ονόματι Καμίλ, επισκέφθηκε την αγαπημένη του παμπ («Παιδιά για ένα ποτάκι θα βγούμε, έτσι; Τίποτα ακραίο, δουλεύουμε αύριο»). Η μια βότκα είναι λίγη, πολύ λίγη και ούτω καθεξής, όμως με τον νεαρό να πίνει μάλλον αρκετά ποτήρια, αφού κατέληξε να χάνει τις αισθήσεις του και να μεταφέρεται στο νοσοκομείο. Όλα καλά μέχρι εδώ, θα μπορούσε να είναι μια τυπική Δευτέρα βράδυ στα Μάλια ή στο Φαληράκι.</span></div>
<div class="x_MsoNormal" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<span style="color: black;">Οι γιατροί στο νοσοκομείο, για κάποιον άγνωστο λόγο, (ίσως από τις αναθυμιάσεις του αλκοόλ;) διαπίστωσαν τον θάνατο του και τον έστειλαν στο νεκροτομείο. Ξάπλωσαν αναπαυτικά τον Καμίλ στο ψυγείο, ο οποίος κάποια στιγμή εδέησε να ξυπνήσει (να ξεμεθύσει δεν είμαι σίγουρος) και άρχισε να κοπανάει την πόρτα και να φωνάζει (ή ίσως να ακούγονταν τα δόντια που έτριζαν). Ο φύλακας, αφού άλλαξε 10 χρώματα και άλλα τόσα βρακιά, άνοιξε την πόρτα και είδε έκπληκτος τον παγωμένο Καμίλ να του ζητάει μια κουβέρτα γιατί κρύωσε. Ο φύλακας φώναξε τον γιατρό, ο οποίος αφού διαπίστωσε ότι ο νεκρός ήταν απλώς πολύ μεθυσμένος, ένιωσε θεός, του είπε «δεύρο έξω» και ο Καμίλ έφυγε. Λίγο μπλε λογικά στο χρώμα, αλλά ας μην είμαστε ρατσιστές.</span></div>
<div class="x_MsoNormal" style="background-color: white; color: #212121; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-indent: 36pt;">
<span style="color: black;">Ο Καμίλ μετά από την περιπέτεια που πέρασε δεν πήγε σπίτι του, αλλά επέστρεψε στην παμπ για να πει την ιστορία του και να πιει κι ένα ποτηράκι βότκα. Για να ζεσταθεί βρε αδερφέ. Στο μυαλό μου έχω εικόνα τον παγωμένο Πολωνό να πίνει βότκα στο μπαρ κι από δίπλα τον νεκρό παλαιοημερολογίτη μητροπολίτη στο θρόνο του. Προφανώς κι από τα ηχεία θα ακούγεται το «μπαρ το ναυάγιο».</span></div>
</div>
Kostisghttp://www.blogger.com/profile/16190499193860719360noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6181429261060239851.post-78996457916586045152017-01-09T16:26:00.001+02:002017-01-09T16:26:40.621+02:00Θες να κάνουμε σχέση;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">
Η χρόνος κάνει τα πάντα να αλλάζουν. Τους ανθρώπους, τα τοπία, τα πράγματα, τις σχέσεις. Όχι αγαπητή φίλη, δεν διαβάζεις Cosmopolitan, ούτε το pillowfights.gr. Το παρόν άρθρο έχει ως θέμα τα διαφορετικά πράγματα που κάνεις στην αρχή μιας
σχέσης και αυτά που κάνεις όσο περνάει ο καιρός. Θυμάσαι; (<span lang="EN-US" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">Insert</span><span lang="EN-US">
</span>ρομαντική μουσική <span lang="EN-US" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">here</span>). Τότε στην αρχή της σχέσης σας που σε κρατούσε αγκαλιά βλέποντας ρομαντικές κομεντί…Τότε στην αρχή της σχέσης σας που φιλιόσασταν ασταμάτητα και προσπαθούσες να πάρεις ανάσα… Τότε που κοίταξες σαστισμένη
τον γκόμενο σου την πρώτη φορά που έκλασε μπροστά σου και τα μάτια σου σάστισαν ακόμα περισσότερο όταν μύρισες γιατί δεν το έκανε τόσο καιρό. Και ναι, πάλι προσπαθούσες να πάρεις ανάσα.
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhlWkvUguz8VMVMQY7EbdWVB4e7qWLtj_fpKARQoGTnkyXgddHiGt4WHFhPrIe30n0oYO88In6mAQDyQ688YlBqI5bwp35pgmJVzUcnj3Qb_xPnnEWssxPXlhhFQwqtHDIiFPzSkFkNIc/s1600/egkymosyni-juniorsclub.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhlWkvUguz8VMVMQY7EbdWVB4e7qWLtj_fpKARQoGTnkyXgddHiGt4WHFhPrIe30n0oYO88In6mAQDyQ688YlBqI5bwp35pgmJVzUcnj3Qb_xPnnEWssxPXlhhFQwqtHDIiFPzSkFkNIc/s320/egkymosyni-juniorsclub.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">Ύπνος</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
Στην αρχή της σχέσης σχεδόν δεν κοιμάσαι για να μην απλωθείς κατά λάθος στον ύπνο σου ή κοιμάσαι όσο πιο προσεκτικά γίνεται φροντίζοντας να μην ενοχλήσεις καθόλου το νέο σου αμόρε. Όσο περνάνε οι μήνες και οι κοινοί ύπνοι, καταλήγεις να
απλώνεσαι σαν αστερίας και να τραβάς το πάπλωμα σαν να είσαι ο Ντι Κάπριο στον «Τιτανικό» και να εξαρτάται η ζωή σου από αυτό. Ο αγκαλιασμένος ύπνος της αρχής, τότε που ήθελες να νιώθεις τον σύντροφο σου κάθε ώρα της ημέρας, μετατρέπεται σε γκρίνια και δυνατά
σκουντήγματα με αφορμή το ροχαλητό μετά την δεύτερη μερίδα εξοχικό που επέμενε να φάει για βράδυ, αλλά με βαθύτερη αφορμή τους μήνες που σου έχει φάει (και του φαίνονται).</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">Προσωπική φροντίδα / περιποίηση</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
Στην αρχή τα πάντα είναι καινούρια και γυαλιστερά. Κάθε φορά που θα τη δεις έχεις φροντίσει να: ξυριστείς, κάνεις μπάνιο, βάλεις καθαρό και όχι τρύπιο εσώρουχο, προσέχεις να μην έχεις ξαναβάλει το ίδιο t-shirt πολλές φορές και άλλα. Λίγους
μήνες μετά, το μόνο που συγκρατεί το εσώρουχό σου να μην πέσει είναι το μπούτι σου, καθώς το λάστιχο έχει προ πολλού αποχαιρετήσει το εσώρουχο και πιθανότατα τον μάταιο τούτο κόσμο. Η τρύπα από κάτω μοιάζει ικανή να καταπιεί τουλάχιστον 2 σύμπαντα και αυτό,
αντί να εκνευρίσει το έτερον ήμισυ, σε κάνει ακόμα πιο γλυκούλη στα μάτια της («Awwww, έχει βγει το ένα σου αρχίδι από το μποξεράκι σου! Πόσο γλυκό! Γεια σου μικρούλη!»). Θα εμφανιστείς χωρίς μπάνιο μετά τη γυμναστική σου, θα φοράς την φόρμα σου που έχει πάνω
από παλιότερο γενετικό και γενετήσιο υλικό μέχρι σουβλάκια 3 ημερών και ένα (ποτ) πουρί εσάνς. Πλέον, ο τύπος της Marlboro ανάβει σπίρτο στα γένια σου και η κάλτσα που φοράς έχει τρύπα για να αερίζονται τουλάχιστον 1 με 2 δάχτυλα. Η μόνη στιγμή που ντρέπεσαι
είναι όταν έρχεται ο ντελιβαράς («μα μπες να σε φιλέψουμε κάτι, ξένοι είμαστε τώρα;»), οπότε κρύβεις την τρύπα χώνοντας την μεταξύ των δαχτύλων. Η αντίστοιχη περίπτωση από την κοπέλα είναι όταν στα πρώτα ραντεβού τα εσώρουχα ήταν αγορασμένα από το site lingerietogetlaid.com,
ενώ πλέον, 6 μήνες μετά, τα πάντα καλύπτονται με κάτι περισσότερο (ο κώλος με πιο πολύ ύφασμα, το πόδι με πιο πολλή τρίχα κλπ). Τα σέξυ ρούχα του πρώτου διαστήματος έχουν δώσει τη θέση τους σε χουχουλιάρικες φλης ρόμπες σε σχήμα ζώου (απαραιτήτως σετ με αντίστοιχες
παντόφλες) και ακόμα αναπολείς τις στιγμές που έψαχνες να βρεις το ίχνος στρινγκ στον κώλο, ενώ τώρα το ίχνος κώλου στις 2 στρώσεις φόρμας. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">Διασκέδαση</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">
Για να είστε μαζί το 2017, το πιθανότερο είναι ότι δεν γνωριστήκατε με κάποιο συνοικέσιο ή από κάποια συμφωνία πατεράδων για να εδραιώσουν τη δυναστεία τους σε λάδι και πρόβατα. Λογικά γνωριστήκατε σε κάποιο bar, συναυλία, club δεν πηγαίνω.
Τα πρώτα ραντεβού τα περάσατε σε trash party που ξεφτιλιζόσασταν αγκαλιά, κλείνατε το μπαρ χωρίς να καταλάβετε πως ξημέρωσε, δοκιμάζατε νέες γεύσεις και κάνατε ξέφρενη νυχτερινή ζωή (ξέφρενη για άνω των 30<span style="color: #1f497d;">
</span>=<span style="color: #1f497d;"> </span>2 βράδια την εβδομάδα). Πλέον τα επιτραπέζια παιχνίδια με φίλους καταλαμβάνουν τα τραπέζια και τα βράδια σας, ενώ τα Σαββατόβραδα παίρνουν φωτιά από το κέφι του Σπύρου Παπαδόπουλου και της εκπομπής του, αλλά και τα
αστεία (;) κάποιας επιθεώρησης του Μάρκου Σεφερλή. Τα παραπανίσια κιλ(ι)ά και των δύο δείχνουν ότι το ανελέητο clubbing έδωσε τη θέση του στο cocooning και η θέση σου στον καναπέ έχει βουλιάξει πιο πολύ κι από την οικονομία. Η έξοδος για ποτό μοιάζει μαρτύριο,
στο μπαρ θες καρεκλίτσα και τραπέζι και γλυκοκοιτάς αυτό το ολντ σκουλ ζαχαροπλαστείο με τις άνετες καρέκλες, την χαμηλή μουσική, την εγγύτητα στο σπίτι σου και τους συμπαθητικούς θαμώνες κάποιας ηλικίας. Αν δεν φοβόσουν μην σε χωρίσει και πρέπει να ξαναβγαίνεις
σε μπαρ να βρίσκεις άλλη, θα το είχες ήδη προτείνει. Οι έξοδοι σε ρομαντικά εστιατόρια έχουν αντικατασταθεί από παραγγελίες delivery, με έξτρα τζατζίκι και έξτρα πόντους στην κοιλιά σου.
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">Σεξ</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTYmZXVq94pA7RXIMRU4fUvC8b42B5rqkamT-TgomRlILEVBsU9_Jnz3nYX86BjNhtFkyqIbZTAWnVPjvOYgCxWPVgdwy4703EYLmGtTawezkp3lly9fOBwYWQGoykZ4YlrMZ6v_SFvy8/s1600/egkymosyni-juniorsclub.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTYmZXVq94pA7RXIMRU4fUvC8b42B5rqkamT-TgomRlILEVBsU9_Jnz3nYX86BjNhtFkyqIbZTAWnVPjvOYgCxWPVgdwy4703EYLmGtTawezkp3lly9fOBwYWQGoykZ4YlrMZ6v_SFvy8/s320/egkymosyni-juniorsclub.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL2RhkOZSp59eTmhqojQzTgMvhh_BHaGy046v8sZgH__IIVkfmrVhyDVjsSZj-oQeS0qku0iCgarnITHDLeaut6mb0lyscqYIzkZw8OHVW0_Z8He1sw8i1LRnpn3bd_-5jkId2vE7zRsQ/s1600/bad_sex.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL2RhkOZSp59eTmhqojQzTgMvhh_BHaGy046v8sZgH__IIVkfmrVhyDVjsSZj-oQeS0qku0iCgarnITHDLeaut6mb0lyscqYIzkZw8OHVW0_Z8He1sw8i1LRnpn3bd_-5jkId2vE7zRsQ/s320/bad_sex.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
Ίσως ο μόνος τομέας που τα πράγματα γίνονται καλύτερα όσο περνάει ο καιρός, αν υπάρχει θέληση. Οι αμήχανες πρώτες προσπάθειες να γνωρίσεις το σώμα και τις επιθυμίες του άλλου έχουν περάσει προ πολλού. Τα «μη βάζεις δόντι εκεί ρε ηλίθιε»
έχουν αντικατασταθεί από βλέμματα επιδοκιμασίας, η εξερεύνηση του σώματος έχει τελειώσει («Α, ήταν ήδη σε στύση!»), οι μυρωδιές είναι πλέον γνώριμες και τα σωματικά υγρά, απαλλαγμένα από προφυλακτικά, δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ οργασμού ή έναν νέο οργανισμό
σε στιγμές απροσεξίας («γούρι, γούρι»). Ξέρεις τι της αρέσει, ξέρει τι δεν σου αρέσει και έχετε καταλήξει σε κοινώς αποδεκτές στάσεις που απολαμβάνουν και οι δύο. Στην αρχή οι στάσεις ήταν περίπλοκες κάνοντας την μέση σου να υποφέρει σαν τον Βασιλάκη Καϊλα
σε κάποια ελληνική ταινία, εσύ δεν το έδειχνες γιατί έπρεπε να δείξεις ότι είσαι επιβήτωρ και κατέληγες την επόμενη φορά να κάνεις τον κοιμισμένο για να γλιτώσεις με καμιά ανώδυνη πίπα ή έκλαιγες κατά τη διάρκεια σκουπίζοντας τα δάκρυα στην κουβέρτα. Ξέρεις
πότε ετοιμάζεται να τελειώσει, καταλαβαίνεις από τα μουγκρητά αν της αρέσει («Τι σου άρεσε ρε αγάπη μου, με δουλεύεις; Πιο πολύ μουγκρίζεις όταν τρως παστίτσιο») και το καλύτερο είναι ότι μετά το σεξ μπορείς να κοιμηθείς χωρίς ντροπή και κυρίως χωρίς να χρειάζεται
να κάτσεις ξύπνιος και να κάνεις ατέρμονες συζητήσεις. Μετά από ένα επικό γεύμα δεν χρειάζεται να κάνεις τον εραστή και μπορείς απλώς να πεις στην παρτενέρ σου «αγάπη, επειδή έχω σκάσει και θα ανέβει γουλίτσα από την προσπάθεια, σε πειράζει να μην κάνουμε
σεξ τώρα;», ενώ στην αρχή θα το είχες παίξει εραστής και θα κατέληγες (όχι κάπου, απλώς θα πέθαινες). Ο μόνος φόβος είναι η ανία, αλλά και αυτό είναι στο χέρι (στόμα κλπ) και των δύο πλευρών να μην επέλθει. Τα απαραίτητα προκαταρκτικά της αρχής σου μοιάζουν
πιο βαρετά κι από μονόλογο σε τσόντα στη συνέχεια και η εμφάνιση τους έχει την ίδια συχνότητα με αυτή του Χριστού (μια φορά στα 2000 χρόνια).</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">Άνεση</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
Εδώ τα πράγματα είναι και καλά και κακά. Μιας και μιλάμε για κακά, πρόβλημα νούμερο ένα και βασικό: χέσιμο. Ξεκινάς να μείνεις ένα ρομαντικό διήμερο στο σπίτι της σχέσης σου. Ειδικά τον πρώτο καιρό θα πρέπει το χέσιμο να γίνει γρήγορα,
άοσμα, αθόρυβα και χωρίς να καρφωθείς πολύ, τύπου αφήνω την βρύση να τρέχει και κάθομαι λίγο πριν βγει off-side με τελευταίο αμυντικό το βρακί. Σίγουρα κανείς δεν περιμένει ότι δεν χέζεις, αλλά δεν χρειάζεται να το βροντοφωνάξεις. Ξέρω τύπο, ο οποίος στην
αρχή της σχέσης του, κάθε φορά που ήθελε να χέσει και ήταν στο σπίτι της πρόσφατης κοπέλας του, για κάποιον άκυρο λόγο έκανε χοντρό τσακωμό, έφευγε νευριασμένος και πήγαινε σε γειτονική καφετέρια για να κάνει το χοντρό του (όχι τσακωμό εκεί). Αργότερα στη
σχέση παίρνεις το περιοδικό σου, το κινητό σου, το tablet σου και πηγαίνεις κύριος και όχι σαν τον κλέφτη διαβάζοντας κανά απορρυπαντικό ή μαλακτική μαλλιών. Ενημερώνεις κιόλας μετά την έξοδο σου από τον τόπο του εγκλήματος ότι δεν θα είναι χρησιμοποιήσιμος
για την επόμενη Χ ώρα και μόνο που δεν βάζεις το σήμα του Biohazard. Η σχέση σας έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που σε ρωτάει «Τι έγινε αγάπη μου; Έγινε δουλειά;» κι εσύ να ενημερώνεις ότι τώρα μπορείς να φας βραδινό τελικά. Σε άλλες περιπτώσεις η σχέση φτάνει
σε τέτοιο σημείο άνεσης που εσύ χέζεις και η άλλη πλένει τα δόντια της ή κάνει μπάνιο και τα πάντα είναι φυσιολογικά σαν να είμαστε και πάλι στις σπηλιές μας. Αναφορικά με τους υπόλοιπους ήχους που βγαίνουν από το σώμα (και στόμα), υπάρχει περίπτωση να γίνουν
φανεροί από την πρώτη εβδομάδα πχ σε έναν λανθασμένο συγχρονισμό βηξίματος ή να οικειοποιηθείς τις μυρωδιές και τους ήχους της αγαπημένης σου όσο περνάει ο καιρός. Η άνεση βολεύει εμάς τους μύωπες, γιατί όσο περνάει ο καιρός, δεν χρειάζεται να κυκλοφορώ με
τους φακούς επαφής όλη μέρα κάνοντας τον γκόμενο, αλλά μπορώ να σκάσω με γυαλάκι Χάρι Πότερ που έχω από το δημοτικό και πάλι να πηδήξω (ή όχι γιατί δεν θα βλέπω με γυαλιά από το δημοτικό, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας). </div>
</div>
Kostisghttp://www.blogger.com/profile/16190499193860719360noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6181429261060239851.post-3148174691709348642017-01-05T11:55:00.003+02:002017-01-05T11:55:59.260+02:00Οικογενειακό εορταστικό τραπέζι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Τα Χριστούγεννα πέρασαν και για να διαβάζεις αυτές τις γραμμές μάλλον δεν ήσουν αρκετά διάσημος ώστε να πεθάνεις το 2016. Οι γιορτές πέρα από την αίσθηση θαλπωρής, νοσταλγίας και ζεστασιάς που βγάζουν στους μη καταθλιπτικούς, έχουν το αρνητικό
των οικογενειακών τραπεζιών. Γιατί γιορτές χωρίς καυγά στο οικογενειακό τραπέζι (όπου οικογενειακό βάλε σόι) δεν είναι γιορτές. Ας δούμε μερικά θέματα που καίνε και καλό θα είναι να μην τεθούν στο τραπέζι, καθώς αν ξεκινήσουν αυτές οι συζητήσεις θα εύχεσαι
να ήσουν ακόμα και στο Σύνταγμα και να ακούς Μαραβέγια πρωτοχρονιάτικο, προκειμένου να το αποφύγεις. Όσο και να προσπαθήσεις, όλα τα ακόλουθα θέματα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα καταφέρουν να τρυπώσουν στο τραπέζι, όπως εσύ κατάφερες να χωρέσεις και ένα
κομμάτι βασιλόπιτα στο ήδη πλήρες γεύμα και στομάχι σου. Μεταξύ των θεμάτων εμφανίζονται τσιμπήματα μαγουλών, ανακατέματα μαλλιών και ερωτήσεις από την οικοδέσποινα για το αν θες λίγο ακόμα φαγητό, που θα μπει στο πιάτο σου ανεξαρτήτως της απάντησης.</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVGswbZmite7X8uw4DvnDIbd3kjOPRs8w8YWAfVVEWSeus3g89KpEa9iFE4NZcc390FxKCpm9v_G5vCL7dRIhgt_x-ATdqH0TI2p3nQqjYuvJMB523b4q_5xvw2_OgCj1IQzvHu1wacjM/s1600/ellada60.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVGswbZmite7X8uw4DvnDIbd3kjOPRs8w8YWAfVVEWSeus3g89KpEa9iFE4NZcc390FxKCpm9v_G5vCL7dRIhgt_x-ATdqH0TI2p3nQqjYuvJMB523b4q_5xvw2_OgCj1IQzvHu1wacjM/s320/ellada60.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">Πολιτικές συζητήσεις</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">
Οποιοδήποτε θέμα με πολιτικές προεκτάσεις ξεφεύγει κατά πολύ κατά τη διάρκεια του τραπεζιού. Κάτι το κρασί που ρέει άφθονο, κάτι η κοινή παρουσία διαφόρων ηλικιών και πολιτικών αποχρώσεων, δημιουργεί την απαραίτητη χημική ένωση για να γίνει
το μπαμ. Αγαπημένα πρόσωπα: Ο κρυφοφανερός χουντικός θείος με τις τουλάχιστον ακραίες απόψεις και την αγάπη για την Χρυσή Αυγή λόγω εγκεφαλικής δύσης κι ο πρώην συριζαίος ξάδερφος που τώρα ντρέπεται και το παίζει ανεξάρτητος, λες και ο Σύριζα βγήκε από 10
άτομα. Όλοι αυτοί οι άγνωστοι που ψήφισαν Σύριζα είναι σαν αυτούς που μένουν στα Λιόσ(ι)α, αλλά κανείς δεν μένει από την πλευρά της χωματερής. Το κλίμα συνήθως είναι τόσο φορτισμένο που δεν χρειάζεται να γίνει πολιτική αναφορά, αλλά αρκεί και μια απλή πρόταση
όπως «Άσε, πήγα στο <span lang="EN-US" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">supermarket</span><span lang="EN-US"> </span>
χτες κι είχε τόσο κόσμο στα τυριά που την έβγαλα με συσκευασμένο έμενταλ αντί για αμφιλοχίας» για να ανάψει το φυτίλι στο πιτς. «Ναι, κατά τα άλλα ο Σύριζα φταίει και δεν έχετε λεφτά ε;». Συνήθως η γυναίκα του θείου θα τον προειδοποιήσει για την καρδιά του
και να μην συγχύζεται («Αγησίλαε, ηρέμησε σε παρακαλώ! Η πίεση σου!»), ενώ η μάνα συνωμοτικά θα σου πει να μην ξεσυνερίζεσαι τον θείο γιατί τα έχει χάσει και «να πριν λίγες μέρες παρήγγειλε βιβλία του Άδωνι». Οι πολιτικές κουβέντες οπουδήποτε και οποτεδήποτε
οδηγούν σε αδιέξοδο και καυγά, φαντάσου να προσθέσεις αλκοόλ, συγγενείς που έχουν μείνει μαζί ώρες, ανθρώπους που είναι μεγαλύτεροι, ελαφρώς κουφότεροι, πολύ πιο κολλημένοι, θείους με άνοια, πιτσιρικάδες με άγνοια και πολλή ζέστη στον χώρο. Εννοείται ότι θέματα
όπως το μεταναστευτικό, η πρόσφατη επίσκεψη Ομπάμα, ο θάνατος του Κάστρο και άλλα τέτοια επίκαιρα θα φέρουν το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα: καλλιέργεια του εδάφους για ρατσιστική ρητορική και τσακωμό, χωρίς παράλληλη μείωση της όρεξης με αποτέλεσμα τα τυράκια
και τα ψιχουλάκια που εκτοξεύει ο θείος μαζί με τα σχόλια του, να πηγαίνουν παντού.
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">Γάμος, αρραβώνας, παιδί</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">
Μια συζήτηση που θα γυρίσει εναντίον σου ό, τι και να κάνεις, όποια κι αν είναι η κατάσταση σου. Είσαι ελεύθερος άνω των 28; Θα αρχίσουν οι μουρμούρες για να σοβαρευτείς και να αρχίσεις να βλέπεις σοβαρά τη σχέση σου με την Τασούλα, παρά
το γεγονός ότι είστε 4 μήνες μαζί. Ακόμα κι αν έχεις αποκαταστήσει την Τασούλα, θα αρχίσει να χτυπάει το βιολογικό ρολόι των παπούδων και θα αρχίσουν οι απαιτήσεις για να τους προσφέρεις ένα εγγόνι, σαν να ήταν αρχαίοι θεοί και να απαιτούν θυσία. Κοινώς σου
λένε «κάνε σεξ για να δούμε εμείς άσπρη μέρα» και μετά που δεν θα ξαναδείς εσύ άσπρη μέρα ή έστω έναν άσπρο λεκέ στο σεντόνι σου, δεν έχει σημασία. Οι παραινέσεις για το παιδί θα ξεκινήσουν ακόμα κι από τον μήνα του μέλιτος και κάθε φορά που θα πηδιέσαι θα
έχεις εικόνα τους 2 συμπέθερους να σε χειροκροτούν λίγο πριν τον τερματισμό και να φωνάζουν γηπεδικά συνθήματα. Ακόμα και παιδί βέβαια να έχεις, δεν γλιτώνεις το κήρυγμα καθώς ο μικρός Γιαννάκης μπορεί να χρειάζεται αδερφάκι, παραπάνω κιλά, λιγότερα κιλά,
κούρεμα και οτιδήποτε κρίνει το αετίσιο μάτι των συγγενών, που έχουν αφήσει χαίτη στα παιδάκια τους κι έχουν τα μούτρα να σου δίνουν συμβουλές.
<span lang="EN-US" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">Bonus</span> η θεία που το παίζει καλή μαζί σου και πετάει ατάκες όπως «αφήστε το παιδί να κάνει ό, τι θέλει», αλλά μετά πιάνει έναν-έναν τους υπόλοιπους συγγενείς και σε θάβει χρησιμοποιώντας φτυάρι και προτάσεις όπως «ε δεν είναι πια μικρός»,
«Θα πρέπει να νοικοκυρευτεί» και άλλες παρόμοιου ύφους και ήθους. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;"><span lang="EN-US" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">Gay</span><span lang="EN-US"> </span>ή οι διαφθορείς των παιδιών
</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">
Αργά ή γρήγορα στην τηλεόραση που παίζει πρωτοχρονιάτικες εκπομπές με πολλούς καλεσμένους, πολύ κρασί και λίγη ουσία, θα εμφανιστεί κάποιος ο οποίος έχει αναφέρει ότι είναι ομοφυλόφιλος ή έχει αποφασίσει ο κόσμος ότι είναι ομοφυλόφιλος.
Θα ακολουθήσουν αναφορές στους «ανώμαλους που διαφθείρουν τα παιδιά» και θα αναπτυχθούν άκρως επιστημονικές θεωρίες επιπέδου οδηγού ταξί για το πως κάποιος όταν βλέπει πολλούς
<span lang="EN-US" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">gay</span>, αποφασίζει να γίνει κι αυτός <span lang="EN-US" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">gay</span>. Γιατί ο σεξουαλικός προσανατολισμός βασίζεται σ’ αυτά που βλέπεις στην τηλεόραση και γύρω σου. Άρα τα παιδιά των
<span lang="EN-US" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">straight</span><span lang="EN-US"> </span>γιατί βγαίνουν <span lang="EN-US" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">
gay</span>; Κι άλλα τέτοια ερωτήματα που δεν βρίσκουν ουσιαστικές απαντήσεις, παρά μόνο λοξές ματιές και νουθεσίες από το θείο να προσέχεις τι λες, γιατί άλλοι κατέληξαν
<span lang="EN-US" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">gay</span><span lang="EN-US"> </span>με μικρότερες αφορμές. Την κατάσταση κάνουν ακόμα χειρότερη εμφανίσεις στην τηλεόραση ηθοποιών, που παριστάνουν τους
<span lang="EN-US" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">gay</span><span lang="EN-US"> </span>ως κραυγαλέες (και κραγμένες) καρικατούρες και δίνουν άλλοθι και λαβές για δεύτερο γύρο σχολίων, πάνω που έσβηνε ο αντίλαλος από τα πρώτα.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">Αμήχανα Λάθη και Πάθη</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
«Θεία, από εδώ η Μαρία. Όχι θεία, δεν ήταν η Μαρία τότε που πήγα στη Βουδαπέστη. Ήταν η Ευτέρπη». Σ’ ευχαριστώ θεία. Τώρα στο επόμενο τραπέζι δεν θα είναι η Μαρία.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;"><span lang="EN-US" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">Bonus</span><span lang="EN-US"> </span>
Ατάκες</b></div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
«Σας έχω πει για τότε που…;» Σε κάθε τραπέζι θείε, σε κάθε τραπέζι.</div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
«Μήπως να μην πιείς άλλο κρασί; Ναι το ξέρω ότι δεν θα βγεις, αλλά δεν κάνει καλό»</div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">
«Για δες λίγο αυτό που μου βγάζει το <span lang="EN-US" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">tablet</span> μου»</div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
«Βρε αγόρι μου, έχεις αδυνατίσει. Φάε τίποτα, έχεις γίνει σαν τον Άγιο Ονούφριο»</div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">
«Η γυναίκα και το κρέας θέλουν χέρι» συνοδεία βροντόφωνου γέλιου και συνωμοτικού κλεισίματος ματιού με
<span lang="EN-US" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="" style="font-size: 13.001pt; line-height: 140%;">extra</span><span lang="EN-US"> </span>απάντηση από την θεία «Ντροπή Νικηφόρε, τι λες στα παιδιά» ή «Αμάν πια βρε Νικηφόρε με τα σαχλά σου»</div>
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
«Κάνα γκομενάκι παίζει; Κάνεις περήφανο το θείο σου;» Ναι θείε, γιατί η περηφάνεια σου εξαρτάται από το πόσο πηδάω</div>
<br />
<div class="MsoNormal" original_font_attr="-1" original_line_height_attr="">
«Αχχ…να είχα την ηλικία σου και θα είχα δέκα γκόμενες» Την είχες και δεν έκανες τίποτα, όπως μας περιγράφει γλαφυρά η θεία που σε έσωσε από τις εργένικες μέρες και τις άγαμες νύχτες</div>
</div>
Kostisghttp://www.blogger.com/profile/16190499193860719360noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6181429261060239851.post-47241514173306841052016-11-08T21:19:00.003+02:002016-11-08T23:23:01.601+02:00Οι καλύτερες Halloween στολές (για να μην κάνεις σεξ ή φίλους)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<b>Οι καλύτερες </b><b><span lang="EN-US">Halloween</span> στολές (για να μην
κάνεις σεξ ή φίλους)<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια
προσπάθεια να εισαχθεί ο εορτασμός του <span lang="EN-US">Halloween</span> και στην Ελλάδα. Δεν καταλαβαίνω ιδιαίτερα την
χρησιμότητα του, ειδικά όταν δεν έχουμε πλεόνασμα κολοκύθας, έχουμε τις
απόκριες και τους (<span lang="EN-US">insert</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">patrini</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">accent</span>)
λιλιπούτειους καρναβαλιστές. Άλλωστε υπάρχουν πολύ καλύτερες γιορτές για να
υιοθετήσουμε που βασίζονται στο φαγητό (πχ Ευχαριστίες με γαλοπούλα). Μαζέψαμε
τις 10 χειρότερες στολές του <span lang="EN-US">Halloween</span><span lang="EN-US"> </span>που βρήκαμε και σας τις παρουσιάζουμε για να πάρετε ιδέες
για τις απόκριες (ακούγονται παβλοφικά στα αυτιά σου εκνευριστικά τραγουδάκια
γνωστής εταιρείας παιχνιδιών για τις απόκριες). Θα πρότεινα να μην φορεθούν από
κάποιον/α που ψάχνει για ταίρι σε κάποιο πάρτι, καθώς δεν νομίζω ότι θα
βοηθήσουν και πολύ στην ανεύρεση σεξουαλικού συντρόφου, αλλά αποτελούν ιδανικό
δώρο για την αδερφή/ ξαδέρφη σου που δεν λες να παραδεχθείς ότι έχει μεγαλώσει</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<b>Γιαγιά</b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDA39yPAuxFDwixL8B0HX_KoLx8Sms3Fi7CuGdU2RlzKReigN1mHMu97Cnk0fvzN0ztf43Xtr2OZVncHeOrVqBtqzUzq7b3NNI2t7vGAzpEG_uX0v6XB3qlQ5jAbWAGBpCjuyraHdWs6k/s1600/1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDA39yPAuxFDwixL8B0HX_KoLx8Sms3Fi7CuGdU2RlzKReigN1mHMu97Cnk0fvzN0ztf43Xtr2OZVncHeOrVqBtqzUzq7b3NNI2t7vGAzpEG_uX0v6XB3qlQ5jAbWAGBpCjuyraHdWs6k/s320/1.jpg" width="173" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Η στολή μοιάζει να έχει ξεφύγει από την ταινία του μακαρίτη <span lang="EN-US">Robin</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Williams</span><span lang="EN-US"> </span>“<span lang="EN-US">Mrs</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Doubtfire</span>”, χωρίς κανένα <span lang="EN-US">doubt</span><span lang="EN-US"> </span>ότι
προορίζεται και για perverts. Με τη συγκεκριμένη αμφίεση εύκολα ταΐζεις καραμέλες τους
Χάνσελ και Γκρέτελ σε κάποιο απομονωμένο σπίτι στο δάσος ή συνοδεύεις τους
Ντάλτον, ως μαμά τους. <span lang="EN-US">Bonus</span>
η «φορτωμένη» περιφέρεια που κανείς δεν θα ξέρει αν είναι η αληθινή σου.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Γαλοπούλα</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRocT6hWA7lvAxpV0gZnkbiwjkTj20GNIN0Qdl26pfwnviDyAkdOR8OjS7BQTouVBlu06rm34qVXFgNPl_1oqJVE_u7EIBuYqaEaO4WLz5TPFqcKI1AaZknpby_-sZeh0PB0EttmaRXuw/s1600/2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRocT6hWA7lvAxpV0gZnkbiwjkTj20GNIN0Qdl26pfwnviDyAkdOR8OjS7BQTouVBlu06rm34qVXFgNPl_1oqJVE_u7EIBuYqaEaO4WLz5TPFqcKI1AaZknpby_-sZeh0PB0EttmaRXuw/s320/2.jpg" width="222" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στολή καταδικασμένη να αποτύχει εξ’ αρχής. Μπαίνεις
ολόκληρος σε αυτή τη στολή, με αποτέλεσμα να πιάνεις τις θερμοκρασίες ψησίματος
της πραγματικής γαλοπούλας. Δεν νομίζω ότι βλέπεις και πολλά και καταλήγεις σαν
τον «Θρυλέοντα» του μπασκετικού Ολυμπιακού που έχει δίπλα του τις <span lang="EN-US">cheerleaders</span><span lang="EN-US">
</span>και το μόνο που βλέπει είναι πολυεστέρας και ψεύτικο τρίχωμα. Αναμένω
την ελληνική εκδοχή της συγκεκριμένης στολής, όπως αρνάκι ή κοκορέτσι, με τους
πιο μερακλήδες να έχουν πραγματικά εντόσθια και κομμάτια και να λένε αστεία
τύπου «λάβετε, φάγετε, τούτο εστί το σώμα μου».<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Zwan</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn9wNQYcIRbGFoUZGtme4EtM6409TQ5-RXeeVsWGw771R-1Y-pB-ePWhbuyWxHGfaHMPrsC06I1B7TZxBQIlXB67M3q8qldzW-0ZpvdVUEdVXWG4_T2aC3AfsfbbGitsJWMk9vH45lxiw/s1600/3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn9wNQYcIRbGFoUZGtme4EtM6409TQ5-RXeeVsWGw771R-1Y-pB-ePWhbuyWxHGfaHMPrsC06I1B7TZxBQIlXB67M3q8qldzW-0ZpvdVUEdVXWG4_T2aC3AfsfbbGitsJWMk9vH45lxiw/s320/3.jpg" width="198" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Αγαπημένο ζαμπονάκι διακοπών/ εκδρομών και ημερήσιας
παραμονής στην παραλία με τους γονείς μου. Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς θα
πρεσβεύεις ντυμένος έτσι, εκτός αν θες να εισβάλλεις σε ένα πάρτι με <span lang="EN-US">vegan</span><span lang="EN-US"> </span>και
να εκνευρίσεις τον κόσμο ή να ευασθητοποιήσεις τον κόσμο για την σεξουαλική
παρέκκλιση που έχεις και σε ανάβουν τα «Ε» στα τρόφιμα. Επίσης μπορεί να βγει
σε ελληνική έκδοση με κονσέρβα ντολμαδάκια, σουπιές στο μελάνι (με 10 σπασμένο
στυλό, είσαι έτοιμος) και άλλα τέτοια που ψωνίζω από τις 20 του μήνα και μετά
που είμαι άφραγκος.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="text-indent: -18pt;">Τα λερωμένα τ΄ άπλυτα</b></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="text-indent: -18pt;"><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTAqupKYjtBNUIx56t2BON7IOdeMdsKueSTthMgvcJzyDJ2ML-7q_-BTbthamyg33BKWdr_j1U6dSUaX0JEkPMiTNPBKQlXTc21z6hyphenhyphenXEEAXO4ZpQWIZC3Op_3nsUbey19fhiI4aYPbog/s1600/4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTAqupKYjtBNUIx56t2BON7IOdeMdsKueSTthMgvcJzyDJ2ML-7q_-BTbthamyg33BKWdr_j1U6dSUaX0JEkPMiTNPBKQlXTc21z6hyphenhyphenXEEAXO4ZpQWIZC3Op_3nsUbey19fhiI4aYPbog/s320/4.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="text-indent: -18pt;"><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
Τι πιο σεξουαλικό από ένα λερωμένο παντελόνι; Πόσο πιο
εύκολα να κάνεις νέους φίλους σε ένα πάρτι; Το παντελόνι όπως βλέπουμε υπάρχει
σε δύο εκδόσεις, την κίτρινη και καφέ, με την απομάκρυνση του κόσμου από γύρω
σου να διαφέρει αναλόγως του χρώματος. Γιατί να κρατάς την έκπληξη μόνο σε ένα
λερωμένο άσπρο εσώρουχο; Η μόνη πραγματική χρήση που σκέφτομαι είναι να φορεθεί
από κάποιον ηλικιωμένο με ακράτεια και οι γύρω να αναρωτιούνται αν ο λεκές
είναι αληθινός σαν τα αστραφτερά, κατάλευκα δόντια του παππού.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="text-indent: -18pt;"><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="text-indent: -18pt;">Ταμπόν</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWvk2mNB370aRmRRuzzeuEWw7jbVW5FCCTHZE_nbu03dlwxOXxfAf7Knf_S0tEyqeUdlR-q7dHS3dsbeW7eOwfdS3crDC5a1Fd5XNo8LWralVZiATnaIE_VIUfUMPrMovnTVKKpOO7_qo/s1600/5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWvk2mNB370aRmRRuzzeuEWw7jbVW5FCCTHZE_nbu03dlwxOXxfAf7Knf_S0tEyqeUdlR-q7dHS3dsbeW7eOwfdS3crDC5a1Fd5XNo8LWralVZiATnaIE_VIUfUMPrMovnTVKKpOO7_qo/s320/5.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoListParagraph" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal">
Ναι, υπάρχει όντως αυτή η στολή. Το μόνο θετικό της υπόθεσης
είναι ότι φαίνεται να είναι προ χρήσης. Φανταζόμαστε τον τύπο που έχει πάει να
πάρει αυτή τη στολή κατόπιν οδηγιών από τη γυναίκα του, όπως και στα κανονικά
ταμπόν. (Χαμηλόφωνα και ιδρωμένα): «Έλα Μαρία. Ναι. Εεε έχει μόνο τη μωβ
συσκευασία, όχι την πράσινη που μου είπες. Μα ντρέπομαι να ρωτήσω. Φτερά; Κάτσε
να δω τι λέει πάνω». Ιδανική για άντρες που θα μπουν ανάμεσα στα πόδια μιας
γυναίκας μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="text-indent: -18pt;"><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="text-indent: -18pt;"><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="text-indent: -18pt;">Αναβάτης στρουθοκαμήλου</b></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="text-indent: -18pt;"><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh8uwNZCtq0-duhu7UMoUAWT21240Lz6OpJp7Dwur5ZSlmGRWqe3eHaU6tMaSsto9ZhiP5e-IEUxCe-BTADIY3cZUakDCtZXjbngS2U1VJdJE03vuqCmzXjjmxFRJgSk_JVkZggT5h_sU/s1600/6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh8uwNZCtq0-duhu7UMoUAWT21240Lz6OpJp7Dwur5ZSlmGRWqe3eHaU6tMaSsto9ZhiP5e-IEUxCe-BTADIY3cZUakDCtZXjbngS2U1VJdJE03vuqCmzXjjmxFRJgSk_JVkZggT5h_sU/s320/6.jpg" width="224" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Οκ. Για την ιδέα της στολής δεν έχω να πω κάτι. Κάποιος
αποφάσισε ότι θέλει να μεταμφιεστεί σε καβαλάρη στρουθοκαμήλου. Φαντάζομαι το
μόνο που βολεύει είναι ότι το ταλαίπωρο πτηνό έχει 2 πόδια και δεν χρειάζεσαι
και δεύτερο άτομο μαζί σου. Τουλάχιστον πιστεύω ότι η στρουθοκάμηλος είναι το
λιγότερο κακό από τα δίποδα πτηνά που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν, όπως η
κότα, η γαλοπούλα, το παγόνι και άλλα. Λεπτομέρεια που με σκοτώνει και θα
στοιχειώνει τα όνειρα μου τα επόμενα βράδια είναι το θλιμμένο βλέμμα της
στρουθοκαμήλου.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%;"> Κούκλα του σεξ</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqeJsNWimQ90_WqqaEVeTHZNpwgdsFQc_Z40cSWRw4Yn1Id5ZEBH7wd__q4rHQcExIJOIwd_aQwkGDiB7gWIXSDJkmtdLnpKJY4RIqsSU3XBuqa_xn891LmuGZzcopnxne5XU9eAXtP00/s1600/7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqeJsNWimQ90_WqqaEVeTHZNpwgdsFQc_Z40cSWRw4Yn1Id5ZEBH7wd__q4rHQcExIJOIwd_aQwkGDiB7gWIXSDJkmtdLnpKJY4RIqsSU3XBuqa_xn891LmuGZzcopnxne5XU9eAXtP00/s320/7.jpg" width="185" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ιδανική στολή για παιδικό πάρτι, αν θες να δημιουργήσεις
τραύματα στα παιδάκια. Ο μόνος τρόπος να κάνεις σεξ με αυτή τη στολή, είναι να
τη βγάλεις από πάνω σου και να κάνεις σεξ μ’ αυτή τη στολή. Τουλάχιστον, το
σημείο «φουσκώνει από εδώ» είναι στον αφαλό, κάνοντας την λιγότερο περίεργη. Ή
και όχι τώρα που το σκέφτομαι.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="text-indent: -18pt;"><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="text-indent: -18pt;">Τζίνι</b></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="text-indent: -18pt;"><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrGNZrmbz0AHd-oAoXqJdX0geRv5CzpVDcBg2Bw0HihUsme1fe49QZJh8sp72VV3tp2S1qPIJY881X8OpqyrKnzDjfpTO6m68_qtutKVlx8XPB8TJ0UXhCYs5zCxRnewd5B9PnvzcrxC0/s1600/8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrGNZrmbz0AHd-oAoXqJdX0geRv5CzpVDcBg2Bw0HihUsme1fe49QZJh8sp72VV3tp2S1qPIJY881X8OpqyrKnzDjfpTO6m68_qtutKVlx8XPB8TJ0UXhCYs5zCxRnewd5B9PnvzcrxC0/s320/8.jpg" width="183" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="text-indent: -18pt;"><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
Άλλη μια περίεργη στολή. Κατά πάσα πιθανότητα δεν έχεις το
σώμα του τύπου. Κάθε προσπάθεια σου να φορέσεις μία τέτοια στολή θα είναι
αποτυχημένη, καθώς το στόμιο του λυχναριού θα μεταφερθεί πολύ πιο κάτω από εκεί
που υπολογιζόταν από τον κατασκευαστή, λόγω της κοιλιάς που έχει κατασκευαστεί
από τις μπύρες και τα πιτόγυρα. Το λυχνάρι θα σου είναι σαν παντελόνι που
φορμάρει κάτω από την κοιλιά και το μαζεύεις κάθε τόσο να μην ακουμπήσει τα
γόνατα και θα νιώθεις σαν υδραυλικός που ελέγχει κάθε τόσο αν φαίνεται η
κωλοχαράδρα ή θα τον περάσουν για κακό μάστορα. Φαντάζομαι τον ταλαίπωρο που θα
την φορέσει να μην έχει αυτοκίνητο και να μετακινείται στο πάρτι που είναι
καλεσμένος με το λεωφορείο «Σας παρακαλώ κύριε, παίρνετε πιο κει το λυχνάρι
σας; Ε τι συγγνώμη; Μα για όνομα του θεού, υπόθετο μου το χετε βάλει».<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="text-indent: -18pt;"><span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-variant-numeric: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="text-indent: -18pt;"><span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-variant-numeric: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span></b><b style="text-indent: -18pt;">Μωρό</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgdxVaapEJqYZCYM0nGjDxh8VrVZh41WV8Uj_MS-zf9snSG5iuQPPUK0wiNELj9LRmcj76wDfNLSxrfAdmjRVtwzPfxvmEsiPCSRR4a92sAWQ7Q0q-W4m7Hqipb52smjc5tDajNQGLXsU/s1600/9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgdxVaapEJqYZCYM0nGjDxh8VrVZh41WV8Uj_MS-zf9snSG5iuQPPUK0wiNELj9LRmcj76wDfNLSxrfAdmjRVtwzPfxvmEsiPCSRR4a92sAWQ7Q0q-W4m7Hqipb52smjc5tDajNQGLXsU/s320/9.jpg" width="253" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στολή για να μην φτάσεις καν στη διαδικασία που χρειάζεται
για να κάνεις μωρό. Κατ’ αρχάς είσαι ξυπόλυτος και αν το πάρτι γίνεται σε
κάποιο νυχτερινό μαγαζί, θα σβήσεις τουλάχιστον 23 τσιγάρα με την πατούσα σου
και θα αποκτήσεις κάποιους καινούριους μύκητες που ίσως έλειπαν από τη συλλογή
σου. Κατά δεύτερον, όλες οι γυναίκες ξέρουν ότι οι άντρες είμαστε μεγάλα μωρά,
πρέπει να το διατυμπανίζουμε κιόλας; Σίγουρα αν φοράει μια γυναίκα τη στολή,
αυτομάτως δεν είναι τόσο παράξενο όσο για έναν άντρα, αλλά και πάλι πόσο άσχημο
θα φαίνεται στους γύρω να την πέφτεις σε μια κοπέλα ντυμένη μωρό; «Ναι γεια
σας, είναι ένας κύριος εδώ ο οποίος φασώνεται με μια κοπέλα ντυμένη μωρό. Α, θα
ελέγξετε το <span lang="EN-US">pc</span><span lang="EN-US"> </span>του είπατε; Εντάξει σας ευχαριστώ». Το μόνο βολικό είναι το
μπιμπερό, καθώς μπορείς να βγάλεις όλο το πάρτι με ποτό από το σπίτι και η
ενσωματωμένη πάνα για να βγάλεις όλο το ποτό από το σπίτι.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="text-indent: -18pt;"><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="text-indent: -18pt;"><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="text-indent: -18pt;">Κλόουν</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjO8nfa10cBIj1r8VTHqgC2dIhK49f7nlHCF2VMWRTPYeCUZ2QXB2tzMLzut9ykM74edLIMJY_PKVGFEoPKNpPIpfB4CbAtbOOv99hCB6cVsT6w7fSHNqchDqiVWCyyXA_stYoOQp04Jqo/s1600/10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjO8nfa10cBIj1r8VTHqgC2dIhK49f7nlHCF2VMWRTPYeCUZ2QXB2tzMLzut9ykM74edLIMJY_PKVGFEoPKNpPIpfB4CbAtbOOv99hCB6cVsT6w7fSHNqchDqiVWCyyXA_stYoOQp04Jqo/s320/10.jpg" width="266" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Κλασική στολή, εύκολη και χωρίς κίνδυνο να προσβάλεις
κανέναν και καμία κοινωνική ομάδα, σωστά; Όχι. Έχουμε 2016 και τύποι ντυμένοι
κλόουν κάνουν επιθέσεις σε όλο τον κόσμο. Αν την αγόρασες πέρυσι στις
εκπτώσεις, λυπάμαι αλλά φέτος δεν μπορείς να την βάλεις. Αν την αγόρασες φέτος,
μάλλον είσαι σε κάποιο μέρος που δεν φτάνουν οι ειδήσεις, όπως στην Βόρειο
Κορέα πχ και δεν έχεις εικόνα τι συμβαίνει στον κόσμο. Είναι σαν να ντυθείς
σεισμολόγος στην Ιταλία πχ ή πολιτικός στην Ελλάδα. Επικίνδυνα πράγματα. <o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal">
Όλες οι στολές
ανακαλύφθηκαν στο <a href="http://www.mashable.com/"><span lang="EN-US">www.mashable.com</span></a><span lang="EN-US"> </span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
</div>
<div>
<b><br /></b></div>
</div>
Kostisghttp://www.blogger.com/profile/16190499193860719360noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6181429261060239851.post-48862681369785650032016-09-20T13:42:00.000+03:002016-09-20T13:42:08.520+03:00Κλασικές Λαμογιές<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "calibri";"> Όσο καλός άνθρωπος κι αν είσαι, είναι σχεδόν βέβαιο ότι στην
καθημερινότητα σου, είτε εσκεμμένα είτε ασυναίσθητα, κάνεις διάφορες
τουλάχιστον «αμφισβητούμενες» πράξεις. Δεν μιλάω για καθαρά κακές πράξεις που
βοηθούν στη διατήρηση της ψυχικής σου υγείας και ισορροπίας (πχ να φτύσεις στον
καφέ του καραβανά υπασπιστή στο στρατό), αλλά για πράξεις που έχουν αυτή την
«λαμογιά». Η λαμογιά, βασικό χαρακτηριστικό της ελληνικής φυλής, είναι από τις
λέξεις που δεν μεταφράζονται (όπως το <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">filotimo</span>) και δεν μπορούν να εξηγηθούν στους ξένους. Α ναι,
μπορούν, όταν έχουν κληθεί να πληρώσουν 8€ για μια χωριάτικη σαλάτα Ξ, ενώ ο
Ελληνάρας δίπλα τους δίνει 4,5€ και δεν αφήνει πουρμπουάρ τα 50 λεπτά γιατί θα
πέσει έξω. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<b><span style="font-family: "calibri";">Μεταφορά καφέδων / ποτών<o:p></o:p></span></b></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyeVDLmIgMYMra35KyWG7-1b8sY7C2kTPgLHyb0ZueRdkGreJPk_BGUS3i9sGOrrnJ1iGXqRaNJ-gaEQvAMMg2esAdoNIv09Sm8SAwlBEyhg20rf50tMgssAJu-VQWOHTQ7zqQMwVWMls/s1600/070129RL1-006.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyeVDLmIgMYMra35KyWG7-1b8sY7C2kTPgLHyb0ZueRdkGreJPk_BGUS3i9sGOrrnJ1iGXqRaNJ-gaEQvAMMg2esAdoNIv09Sm8SAwlBEyhg20rf50tMgssAJu-VQWOHTQ7zqQMwVWMls/s320/070129RL1-006.jpg" width="212" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "calibri";">Οι περισσότεροι από εμάς βαριόμαστε απίστευτα να πηγαίνουμε
να φέρνουμε καφέ ή ποτό, από κάποιο μαγαζί που είναι έστω και 5 βήματα μακριά.
Στις περισσότερες των περιπτώσεων προσπαθείς (και καταφέρνεις) να καβατζώνεσαι
και χώνεις κάποιον άλλον να πάει να τα φέρει. Κάποια στιγμή και αφού όλοι οι
υπόλοιποι έχουν κάνει το χρέος τους, έρχεται και για σένα το πλήρωμα του
χρόνου. Άλλη περίπτωση που μπορεί να χρειαστεί να πας είναι όταν έχεις φέρει
καινούριο αμόρε για πρώτη φορά σπίτι και προσπαθείς να το παίξεις α) περιποιητικός/ή
και β) κιμπάρης (Σιγά ρε μπρούκλη, ο καφές από τον φούρνο της γειτονιάς σου
έχει 1,50€). Σε όλες τις περιπτώσεις που αναλαμβάνεις εσύ να πας για καφέ/
ποτό, πίνεις γουλίτσες και από τα δύο ποτήρια, αν τα μεταφερόμενα αντικείμενα
βοηθούν. Σκέτο τον πίνει τον καφέ, όπως κι εσύ; Μπορείς να πιεις μερικές μικρές
γουλιές μέχρι να φτάσεις, για να μην τελειώσεις γρήγορα τον δικό σου. Το ίδιο
και με το ποτό, αν συμβαδίζουν οι γευστικές σας επιλογές. Εδώ να αναφέρουμε ότι
χρειάζεται προσοχή γιατί αν η διαφορά είναι πολύ εμφανής, θα πάρει το πιο
γεμάτο και θα σου πει «αυτό είναι το δικό μου ε; Φαντάζομαι ήπιες από το άλλο»,
οπότε πάει τσάμπα η όλη προσπάθεια. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<b><span style="font-family: "calibri";">Παραγγελία καφέ τρίτου<o:p></o:p></span></b></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "calibri";">Στις περιπτώσεις που για κάποιο λόγο έχω επωμιστεί εγώ την
ευθύνη παραγγελίας καφέδων και πόσο μάλλον όταν α) είναι πολλοί και β) δεν τους
ξέρω καλά ώστε να ξέρω τι καφέ πίνουν, δεν δίνω την απαραίτητη προσοχή όταν μου
λένε πως θέλουν τους καφέδες τους. Αν δεν γράψω πχ 1 <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">freddo</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">espresso</span><span lang="EN-US"> </span>μέτριο,
1 <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">cappuccino</span><span lang="EN-US"> </span>γλυκό με κανέλα και ανακατεμένο, όχι χτυπημένο, αφρόγαλα από
γάλα αρκούδας Βουργουνδίας και έναν διπλό ελληνικό σκέτο, θα πάω και θα πω ό,τι
θυμάμαι. Όταν επιστρέψω και με περιμένουν με τα χαμόγελα στα χείλη, τα χέρια
απλωμένα και το βλέμμα δυσπιστίας που όντως πήγα για καφέ, είναι η στιγμή της
αλήθειας. Με την πρώτη γουλιά και την έκφραση του δοκιμάζοντος, ελέγχω την
εγκυρότητα του μνημονικού μου. Αν ο καφές που έφερα είναι λανθασμένος,
ζητάω διευκρινίσεις «Καλά, τι έχει; Πως στον έκανε;» και συνεχίζω «έλα ρε
γαμώτο, μα είχα ζητήσει σκέτο». Προφανώς αυτό το κάνεις όταν ο άλλος δεν μπορεί
να ξαναπάει και να ζητήσει τα ρέστα, γιατί γίνεσαι ρεζίλι. Το ίδιο συμβαίνει
και με παραγγελίες σουβλακίων, με την κατάσταση να σώζεται μόνο στην πίτσα που
είναι μία και κοινά αποφασισμένη. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<b><span style="font-family: "calibri";">«Μα δεν το τελείωσα εγώ!»<o:p></o:p></span></b></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFEsA1pQkKJCbasGC4DJhGRqTf6DtLK1eNTlw5TzqguFP6oBdPQfFC7drfwWSKJrCJFtMn8xJU5H4opTcv5J8AsoxZiNt5T9nGFvUfRUu4Q7qwt5Le6BHIBNwu5hRpdo8CdvPJzIDYtRE/s1600/empty-toilet-paper-roll.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFEsA1pQkKJCbasGC4DJhGRqTf6DtLK1eNTlw5TzqguFP6oBdPQfFC7drfwWSKJrCJFtMn8xJU5H4opTcv5J8AsoxZiNt5T9nGFvUfRUu4Q7qwt5Le6BHIBNwu5hRpdo8CdvPJzIDYtRE/s320/empty-toilet-paper-roll.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "calibri";">Αγαπημένη τακτική, πολύ χρήσιμη όταν συγκατοικείς με άλλους
ανθρώπους, είτε αυτοί αποτελούν την οικογένεια σου είτε τον σύντροφό σου. Η
τακτική αυτή επιβάλλει να αφήνεις ένα «τσακ», ακόμα κι ένα πολύ μικρό κομμάτι,
ώστε να μην φαίνεται ότι εσύ τελείωσες κάτι. Συνηθίζεται να εφαρμόζεται στο
κωλόχαρτο, την κανάτα με το νερό και οτιδήποτε μπορεί να ξαναγεμίσει ή
αντικατασταθεί</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "calibri";">-Ρε συ Γιώργο, πάλι άδειασες την κανάτα και δεν τη γέμισες; <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "calibri";">-Τι λες ρε Μαρία; Όταν την άφησα από τα χέρια μου είχε νερό…<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "calibri";">-Μα καλά με δουλεύεις; Αυτό έφτασε ίσα – ίσα για να βρέξω τα
χείλη μου!<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "calibri";">-Αχ συγνώμη, νόμιζα ότι είχε παραπάνω</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "calibri";">Κι εντάξει το νερό στην κανάτα, άντε ο επόμενος να
αναγκαστεί να πιει ζεστό. Το κωλόχαρτο; Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αλητεία από τη
συγκεκριμένη. Ακόμα και να το έχεις το νου σου, κάποια στιγμή δεν θα προσέξεις
και θα μείνεις ρέστος, άντε με «χ» μπροστά. Κι εντάξει να είσαι μόνος στο
σπίτι, βγαίνεις ανέμελος κι ασκούπιστος και παίρνεις άλλο. Αν είσαι με
καλεσμένους ή ακόμα χειρότερα αν είσαι ο καλεσμένος; Προφανώς η ίδια
τακτική ακολουθείται και στις περιπτώσεις που κάτι δεν πρέπει να το φας όλο
(είσαι σε δίαιτα) ή είναι γαϊδουριά να το φας όλο (είναι εκείνη σε δίαιτα),
όπως για παράδειγμα κέικ, αυτό το κουτί με τα δανέζικα μπισκότα κλπ. Αφήνεις
πάντα ένα μικρό κομματάκι, δεν πλένεις το τάπερ, δεν πετάς κάτι και παραμένεις
αθώος ότι δεν το έφαγες εσύ. Γελοία αθώος μεν, αθώος δε.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
</div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "calibri";">Χαλάς κάτι και το
αφήνεις για τον επόμενο<o:p></o:p></span></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "calibri";">Αγαπημένη εργασιακή συνήθεια πολλών. Έχεις πάει να βγάλεις εκτυπώσεις
στον κοινόχρηστο εκτυπωτή της δουλειάς και μάλιστα για προσωπική χρήση. Λίγο το
χαρτί που μαγκώνει στο δεύτερο συρτάρι και εσύ δεν ξέρεις καν ποιο είναι το
πρώτο, λίγο η υπερθέρμανση του εκτυπωτή μετά την 700<sup><span style="font-size: x-small;">η</span></sup> σελίδα του
προγράμματος σπουδών του μεταπτυχιακού σου, βλέπεις ότι το πράγμα δεν πάει πολύ
καλά κι ο εκτυπωτής έχει σταματήσει και μυρίζει καμένο πιο πολύ κι από τότε που
κοιμήθηκες με το τσιγάρο στο χέρι. Η αντίδραση σου είναι να μαζέψεις ό,τι
ενοχοποιητικά στοιχεία έχεις και να εξαφανιστείς όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.
Κάθεσαι στη θέση σου κοιτάζοντας κάθε τόσο προς τον εκτυπωτή για να
παρακολουθείς την εξέλιξη της υπόθεσης. Συνήθως και οι επόμενοι που θα πάνε, θα
προσπαθήσουν να βγάλουν εκτύπωση και όταν δουν ότι κάτι δεν πάει καλά, εξαφανίζονται
σε δευτερόλεπτα. Μόνο ένας είναι ο τίμιος (Αγαθός; Ηλίθιος;) που αφού δεν
καταφέρει να βγάλει εκτύπωση θα πει δυνατά «Παιδιά έχει κάτι ο εκτυπωτής;» και
όλοι οι προηγούμενοι θα πεταχτούν να ρωτήσουν αν πάτησε κάποιο κουμπί γιατί
δούλευε κανονικά και θα τον υποχρεώσουν να δηλώσει βλάβη και να μπλέξει με το
τμήμα πληροφορικής. Το ίδιο κάνεις και σε κάποιο κατάστημα που χαλάς κάτι και
το βάζεις προσεκτικά στη θέση του για να «σπάσει» στα χέρια κάποιου άλλου και
να μην το χρεωθείς εσύ, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Τις περισσότερες φορές, αν
ειδικά είναι μεγάλο κατάστημα, τη σκαπουλάρεις, εκτός αν είσαι τόσο υπερβολικός
όσο η 80χρονη που πήγε να καλύψει το λάθος της έτσι:<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhk7AYXcXwPIoRZiwPn6NTaz3FtaI-Rhaq0PYEHGhMM38tZumTvS2dZixHFtohyphenhyphenEl_f_2PJuYBHAP2A-aSKfwMHKkBiL-eGOloP6A7bUum4QKMWeL7sBphCYOVcNri7epGEnT6s9XMI0Cs/s1600/ht_spanish_painting_jesus_badly_restored_thg_120822_wblog.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhk7AYXcXwPIoRZiwPn6NTaz3FtaI-Rhaq0PYEHGhMM38tZumTvS2dZixHFtohyphenhyphenEl_f_2PJuYBHAP2A-aSKfwMHKkBiL-eGOloP6A7bUum4QKMWeL7sBphCYOVcNri7epGEnT6s9XMI0Cs/s320/ht_spanish_painting_jesus_badly_restored_thg_120822_wblog.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
</div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "calibri";">«Μα ναι, ξαφνικά
μαύρισε, δεν έκανα κάτι!»<o:p></o:p></span></b></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "calibri";">Μόλις έχεις αγοράσει το καινούριο σου κινητό και το έχεις
στα χέρια σου με τη ζελατίνη άθικτη (η οποία βγαίνει μόνη της και σε καμία
περίπτωση με δική σου παρέμβαση) και το χαζεύεις μελετώντας ευλαβικά το <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">manual</span>. Αφού το έχεις
ξεκοκκαλίσει και έχεις μάθει ό, τι διαφορετικό έχει από το προηγούμενο τηλέφωνο
που είχες, αποφασίζεις να το ανοίξεις. Κάτι η ατζαμοσύνη σου, κάτι τα ιδρωμένα
από ανυπομονησία χέρια σου, το κινητό σκάει μεγαλοπρεπώς στο πάτωμα και δεν
ανοίγει ποτέ. Μαζεύεις τα δάκρυα σου, την ανυπομονησία σου να χαρείς την
καινούρια σου συσκευή (αυτό είναι το χειρότερο) και τα σακουλάκια της
συσκευασίας και τα ξαναβάζεις όλα μέσα στο κουτί. Επιστρέφεις στο κατάστημα με
το ύφος σου να προδίδει προβληματισμό σαν να περιμένεις αποτελέσματα εξετάσεων
μετά από σεξ με άγνωστη που έσπασε το προφυλακτικό, μάτωσαν τα ούλα σου και
είδες να τη χαιρετάει ο Σπαλιάρας ως παλιό αμόρε.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "calibri";">-Ναι γεια σας, αγόρασα αυτό το ……………….. (βάλε ηλεκτρονική
συσκευή) και όταν πήγα να το ανοίξω δεν δούλεψε καν<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "calibri";">-Βεβαίως, δώστε μου να ρίξω μια ματιά παρακαλώ</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "calibri";">Κυλάει χρόνος και ιδρώτας στην πλάτη σου από το άγχος.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "calibri";">-Φαίνεται ότι όντως δεν δουλεύει (πάντα χρειάζεται ένας
τεχνικός για να το πιστοποιήσει αυτό). Δεν σας έπεσε κάτω ή κάτι τέτοιο;<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "calibri";">-Να μου πέσει; Όχι, όχι με το που το έβγαλα από τη
συσκευασία, δεν άνοιγε. (Έκφραση προβληματισμένης απορίας σμίγοντας τα φρύδια)<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "calibri";">-Ωραία, θα σας το αντικαταστήσουμε αμέσως<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "calibri";">Πάντα είμαι αγχωμένος για ένα διάστημα μετά όταν χτυπάει το
κινητό μου, μήπως είναι από το κατάστημα, κατάλαβαν τι έκανα και πρέπει να το
επιστρέψω.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
</div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "calibri";">Κλέψιμο ιδεών /
αστείων/ ιστοριών/ φράσεων<o:p></o:p></span></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "calibri";">Από τις χειρότερες αρχιδιές του παρόντος άρθρου. Είναι ο
τύπος που θα διαβάσει ένα αστείο στο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">internet</span> και θα το παρουσιάσει σαν δικό του. Άνθρωπε μου, έχω κι
εγώ παρουσία στα <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">social</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">media</span>,
μάλλον έχω ήδη διαβάσει 18 φορές το αστείο που πας να μου πουλήσεις για δικό
σου. Το έχει ήδη γράψει καλύτερα κάποιος στο «Ο τοίχος είχε τη δική του
υστερία». Είναι αυτό το είδος ανθρώπου που θα ξεπατικώσει, σαν παιδάκι που
ζωγραφίζει στο νηπιαγωγείο, ένα άρθρο αμφιλεγόμενης εγκυρότητας, αλλά καθόλου
αμφιλεγόμενο στόχο. Τα συγκεκριμένα άρθρα γίνονται γνωστά από στόμα σε στόμα,
συνήθως δεν έχουν διασταυρωθεί από πουθενά και επαναλαμβάνονται κάθε τόσο σαν
αστυνομικός που ξεψυχά τώρα από τα επεισόδια του 2008. «Οι ξένοι μπούρου
μπούρου, έχεσαν στην εκκλησία» και αν του κάνεις κάποιες ερωτήσεις σχετικά με
αυτό ή ζητάς να αναπτύξει τη σκέψη του, κοκκαλώνει σαν πολυφορεμένο αντρικό
εσώρουχο. Οι ίδιοι τύποι επαναλαμβάνουν σαν μάντρα κάποια φράση που άκουσαν και
θεώρησαν γαμάτη, αλλά στο 90% των περιπτώσεων δεν την έχει πει αυτός που του
αποδίδεται και κατά πάσα πιθανότητα λείπει κάτι που αλλάζει όλο το νόημα. Ενώ
όλες οι προηγούμενες λαμογιές που αναφέρθηκαν δεν ήταν τόσο ενοχλητικές
(εντάξει εκτός αν είσαι ο τύπος που του πίνουν τον καφέ), η συγκεκριμένη εξωθεί
τον κόσμο στα άκρα, κάτι σαν την μουσική του <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Jumbo</span> ή τους τύπους που γελάνε με τα αστεία τους. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
</div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "calibri";"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Είσοδος σε </b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">live</span><span lang="EN-US"> </span>με ποτά απέξω<o:p></o:p></b></span></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "calibri";">Κλασσικό θέμα των συναυλιών: Πως θα περάσεις το αλκοόλ μέσα,
χωρίς να σε σταματήσουν στην πόρτα και σε αναγκάσουν να το αφήσεις εκεί ή να το
πιεις πριν μπεις, οπότε εσύ πίνεις αλκοόλ υπολογισμένο να σε βγάλει 2 ώρες μέσα
σε 10 λεπτά, με αποτέλεσμα να (μην) βλέπεις τη συναυλία κομμάτια. Έχεις κάνει
την προετοιμασία σου από το σπίτι, νιώθοντας σαν βαποράκι που κουβαλάει 500
γραμμάρια κοκαΐνης στον πρωκτό του. Βάζεις άνετα φαρδιά ρούχα, καβατζώνεις όσο
καλύτερα γίνεται τα μπουκαλάκια και κουτάκια και πας με σοβαρό ύφος στον
πορτιέρη, ο οποίος είναι το ίδιο νταμάρι και με το ίδιο ξινό ύφος από τότε που
θυμάσαι να πηγαίνεις σε συναυλίες. Η εισαγωγή ποτών στο συναυλιακό χώρο δεν
είναι απαραίτητα τρόπος οικονομίας, όσο μια προσπάθεια να δεις πόσο καλά
μπορείς να κάνεις μια μικρή λαμογιά, καλά έστω κι ένα «βρε δεν με παρατάτε;
Έδωσα 30€ για το εισιτήριο, δεν δίνω άλλα 20 για μπύρες». Κατά κάποιο τρόπο
νιώθεις ότι το δικαιούσαι, να περάσεις τσάμπα τα ποτά σου, σαν άλλος Γ. Μπέζος
στην ερώτηση για το κόστος της εκπομπής του «Θα τα περάσω τσάμπα μέσα. Μου
αξίζει». Η πιστολιά σε μαγαζιά δεν αναφέρεται, γιατί τα πληρώνει ο εργαζόμενος,
οπότε δεν είμαστε σύμφωνοι με κάτι τέτοιο. «Ε και τι; Πρέπει να τα πληρώσω εγώ
δηλαδή;». Ε ναι ρε καραγκιόζη, εγώ τα ήπια; Το θέμα αλλάζει όταν ρωτήσεις αν
χρωστάς κάτι άλλο, ξέροντας ότι χρωστάς κάτι άλλο, ο/η σερβιτόρος σου λέει ότι
δεν υπάρχει κάτι άλλο, οπότε φεύγεις κύριος με καθαρή τη συνείδησή σου και όχι
τόσο ελαφρύ το πορτοφόλι σου.</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "calibri";">Πτώση φαγητού<o:p></o:p></span></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "calibri";"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGW0Bzzsd4Z8ikOFlFePlTJz9BraYXFgtoT-P6idl-IWLM6gAeV_uzwvakAoQV3AZjDKWKSUyBTyqmwaSWmFb8kD9G-GSHFv1jqPL9Jmtmn40vS97Rj-3diukiqfBreMPPMSxUP7piAGo/s1600/920x1240.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGW0Bzzsd4Z8ikOFlFePlTJz9BraYXFgtoT-P6idl-IWLM6gAeV_uzwvakAoQV3AZjDKWKSUyBTyqmwaSWmFb8kD9G-GSHFv1jqPL9Jmtmn40vS97Rj-3diukiqfBreMPPMSxUP7piAGo/s320/920x1240.jpg" width="320" /></a></span></div>
</div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "calibri";">Πηγαίνεις να πάρεις κάτι από το φούρνο και, σαν καλός
άνθρωπος που είσαι, ρωτάς αν θέλει κάποιος άλλος κάτι. Αφού νιώσεις σαν τον
Ζήκο στο Μπακαλόγατο και μαζέψεις παραγγελίες για να ταΐσεις ένα μικρό χωριό
της Αφρικής, ξεκινάς. Καταφέρνεις και τα θυμάσαι όλα, περιέργως κάποιος δεν σου
έχει φάει λεφτά οπότε περιχαρής παίρνεις τα πράγματα και επιστρέφεις. Υπάρχει η
περίπτωση από κάποια απροσεξία να σου πέσει κάποια τυρόπιτα κάτω, Το ερώτημα
είναι τι κάνεις; Πας πίσω στον φούρνο και παίρνεις μια άλλη ή φυσάς αυτή, την
τινάζεις λίγο και την πας σαν να μην έγινε κάτι; Οι περισσότεροι θα απαντήσουν
ότι «φυσικά πάω και παίρνω μια άλλη» αλλά είναι τόσο ψέμα όσο το ότι δεν
κατουράνε στη θάλασσα. Η δική μου απάντηση είναι και η πιο τεκμηριωμένη
επιστημονικά: Θα πάρεις άλλη μόνο αν αυτός που θα τη φάει είναι α. δικός σου
άνθρωπος και/ η β. σε επηρεάζει κι εσένα. Για παράδειγμα δεν θα το έκανες αυτό
στην γκόμενα σου, γιατί ξέρεις ότι πάλι σε σένα θα καταλήξει, αλλά αν ήταν
κάποιος που δεν παίζει να φιλήσεις πχ. κάποιος συνάδελφος ή φίλος φίλου, ε προφανώς
θα την φάει από κάτω. Σαν τις φορές στο στρατό, που είχες εσύ αγγαρεία μαγειρία
και ήξερες ότι το ξέπλυμα με νερό που έκανες στην κατσαρόλα δεν βοηθάει και
πολύ ή όταν πάτησες μέσα στο μεταφερόμενο στο φυλάκιο ρύζι με την αρβύλα κατά
λάθος και απλώς έστρωσες το ρύζι να μην φαίνεται. «Αααα εξαιρετικό το φαγητό
σήμερα! Ο μάγειρας πρέπει να έβαλε και κάποιο μπαχαρικό, έχει πιο πικάντικη
γεύση το ρύζι». Σκέψου έξω τι έχεις φάει… Μας λείπουν τα ρεπορτάζ σου Νίκο
Ευαγγελάτο.<o:p></o:p></span></div>
</div>
Kostisghttp://www.blogger.com/profile/16190499193860719360noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6181429261060239851.post-65870812832746806332016-09-09T07:04:00.004+03:002016-09-09T07:04:36.606+03:00School Wars: Nostalgia Strikes Back, του Λαμόγιου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Γράφει ο Λαμόγιος<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgNJeYzZXtTohWdq0bbMBSYwbHRd1ibLjn7iG7Buc6VE1mcWFKcGjEspeAf3CKvjy0JXqS2Ell89o62VZfcpzmU9PllumEPeyeNWhpRuCVbifHUoxKYARNQFmIf0rhEVl_5B0tb04WMEs/s1600/cover-18.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgNJeYzZXtTohWdq0bbMBSYwbHRd1ibLjn7iG7Buc6VE1mcWFKcGjEspeAf3CKvjy0JXqS2Ell89o62VZfcpzmU9PllumEPeyeNWhpRuCVbifHUoxKYARNQFmIf0rhEVl_5B0tb04WMEs/s320/cover-18.jpg" width="225" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="Standard" style="line-height: 21.0pt; margin-bottom: 21.0pt; mso-pagination: widow-orphan;">
<span style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">Μόλις είδα εικόνες, σε ένα ρετρογκρουπάκι, από τα βιβλία
που παίρναμε πριν 20+ χρόνια στο σχολείο. </span><span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">Αλήθεια, επειδή δεν έχω επαφή, τώρα
τι βιβλία παίρνουν; α, ρε, γαμώτο, άτιμε χρόνε...</span><span lang="DE"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Standard" style="line-height: 21.0pt; margin-bottom: 21.0pt; mso-pagination: widow-orphan;">
<span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">Θυμάμαι
πως όπως τα έπαιρνα την πρώτη μέρα, έτσι τα κουβαλούσα στην τσάντα από το
σχολείο στο σπίτι κι από το σπίτι στο σχολείο. Η τσάντα απλά δεν άνοιγε. Μόνο
τις πρώτες μέρες γιατί μ'άρεσε να χαζεύω τις εικόνες και τίποτα άλλο. Οκ, τα
μαθηματικά ήταν το πιο χρησιμοποιημένο, αλλά και τα άλλα δεν πήγαν πίσω (ως
μπλοκ ζωγραφικής την ώρα του μαθήματος βέβαια).<o:p></o:p></span></div>
<div class="Standard" style="line-height: 21.0pt; margin-bottom: 21.0pt; mso-pagination: widow-orphan;">
<span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">Εξάλλου,
το σχολείο για μένα ήταν μέρος για να παίζω με τους φίλους μου. Το παιχνίδι
κράταγε λίγο, περίπου 10-15 λεπτά της ώρας και στη συνέχεια κάναμε ένα 40λεπτο
διάλειμμα για να καθόμαστε μέσα στην αίθουσα και να κάνουμε μάθημα. Τις πρώτες
μέρες πήγαινε καλά γιατί τα τελευταία θρανία ήταν η μεγάλη μας αγάπη.
Μπορούσαμε να τρώμε πατατάκια “κρυφά”, εγώ να βάζω μουσική πολύ σιγά και να
ακούω από τα ηχεία του γιλέκου μου (μα τι υπέροχα δώρα μου έκανε αυτή η μάνα
μου), να μιλάμε. Αλλά, ω, συνήθως, μας έπαιρναν χαμπάρι. Και για κάποιο λόγο
πάντα εμένα βάζανε στο πρώτο θρανίο. Οι άλλοι ψιλοσουπιές, έμεναν περίπου στη
μέση. Μάλιστα με έβαζαν να κάτσω με την Αλέκα, κοπέλα πιο ήσυχη κι από τον
θάνατο. Μπορεί και να ήταν εγκλωβισμένος εξωγήινος στο σώμα μιας 8χρονης
βέβαια, που δεν είχε τη δυνατότητα να ξεφύγει από τη Γη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5DZoV21KnXi_1nE_POnd2tl0YMdfw3iK5uOJ0OU488vJjDhoWOzYuEdAojyvtWnAV1u9-htKjhgo2GkqJBqmWR7lvN-YFX7OiqGc4X3acfD9RSLKFiWyDYFSJcY6DmvpSzfAnH-zjJwI/s1600/cover-12.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5DZoV21KnXi_1nE_POnd2tl0YMdfw3iK5uOJ0OU488vJjDhoWOzYuEdAojyvtWnAV1u9-htKjhgo2GkqJBqmWR7lvN-YFX7OiqGc4X3acfD9RSLKFiWyDYFSJcY6DmvpSzfAnH-zjJwI/s320/cover-12.jpg" width="244" /></a></div>
<div class="Standard" style="line-height: 21.0pt; margin-bottom: 21.0pt; mso-pagination: widow-orphan;">
<span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="Standard" style="line-height: 21.0pt; margin-bottom: 21.0pt; mso-pagination: widow-orphan;">
<span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">Έτσι,
λοιπόν, υπήρχαν πέρα από τις βαρετές ώρες των μαθημάτων και αυτά τα νεκρά
διαστήματα από ένα σημείο και έπειτα. Που να μιλήσεις με την Αλέκα. Όχι μόνο δε
μίλαγε, αλλά μπορεί να της έλεγες “δώσε μου τη σβήστρα” και να πάθαινε
ταχυπαλμία από την ντροπή της. Γι’αυτό δεν είχαμε και πολλά πολλά...<o:p></o:p></span></div>
<div class="Standard" style="line-height: 21.0pt; margin-bottom: 21.0pt; mso-pagination: widow-orphan;">
<span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">Κάπως
έτσι περνούσαν οι ώρες. Οι δάσκαλοι με τον άχαρο ρόλο τους. Αν και μερικές
φορές ενδιαφέρουσες προσωπικότητες όπως ο Κατσάνος </span><span style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">Ηλίας</span><span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;"> (8ο Δημοτικό Κοζάνης. </span><span style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">Έγινε παππάς
αργότερα, καταλαβαίνετε που το πάω</span><span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">), που μας έκανε μαθηματικά και είχε πάντα, μα πάντα αυτή
την υγρή, σφαιρική γκρι μυξούλα στα χείλη. Όπως ανοιγόκλεινε τα χείλη, η
μυξούλα έπαιρνε μορφή όπως η σταγόνα κόλλας Uhu όταν τη βάζαμε μεταξύ αντίχειρα
και δείκτη και ανοιγοκλείναμε σιγά, σιγά (εισπνέοντας και την απίστευτη μυρωδιά
της).<o:p></o:p></span></div>
<div class="Standard" style="line-height: 21.0pt; margin-bottom: 21.0pt; mso-pagination: widow-orphan;">
<span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">Τα
στοιχήματα ήταν βάρβαρα, τύπου αν θα φάει σφαλιάρα ακόμη και συμμαθήτρια. Ως
διευθυντής, φυσικά αυστηρός. Μας έδινε σφαλιάρες επειδή μιλούσαμε. Ή και όταν
γελούσαμε την ώρα που δίδασκε. Εγώ το γέλιο πάντα το αγαπούσα και δεν το
μετανιώνω παρά τις σφαλιάρες που μου είχε ρίξει. Κάποιοι και κάποιες έκλαιγαν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxBB3gQd3dMTmW_aB3-zsPy0BrgllWA3sBPeItRT0Rzh4HJcVX_FwJ4ztAGRM9Hw8kVspaxyOpmSIB_3KzDdMMvHjVcWZFP3hMG6QyppDMdXWkI4DBJaYlD99GTU-_Jy-nHMra66-XMI4/s1600/cover-6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxBB3gQd3dMTmW_aB3-zsPy0BrgllWA3sBPeItRT0Rzh4HJcVX_FwJ4ztAGRM9Hw8kVspaxyOpmSIB_3KzDdMMvHjVcWZFP3hMG6QyppDMdXWkI4DBJaYlD99GTU-_Jy-nHMra66-XMI4/s320/cover-6.jpg" width="231" /></a></div>
<div class="Standard" style="line-height: 21.0pt; margin-bottom: 21.0pt; mso-pagination: widow-orphan;">
<span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="Standard" style="line-height: 21.0pt; margin-bottom: 21.0pt; mso-pagination: widow-orphan;">
<span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">Οι
άλλοι δάσκαλοι άνοστοι, χειρότεροι κι από το βραστό κοτόπουλο που δίνουν στους
καρδιοπαθείς στις ΜΕΘ κάθε μέρα. Και εκεί, το μεγάλο στήριγμα ήταν, ποιός
άλλος; ο φίλος μου. Και όλη η παρέα. Κάτι σαν πρώτη μορφή δομής αλληλεγγύης
ήταν, ξοδεύαμε ενέργεια για να περνάμε καλά από τις 8μιση μέχρι τις 13:00 -
13:40 που σχολούσαμε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Standard" style="line-height: 21.0pt; margin-bottom: 21.0pt; mso-pagination: widow-orphan;">
<span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">Και
τότε άρχιζε πραγματικά η μέρα μας. Είχαμε σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθούμε
από τα μαθήματα. Οι τσάντες γίνονταν δοκάρια, μαζί με τα μπουφάν και για
μισή-μία ώρα τα δίναμε όλα. Ακόμα όμως δεν μπορώ να καταλάβω, πόσο μούλικα ήταν
κάποια πιτσιρίκια. Παίζεις ποδόσφαιρο και η αγαπημένη σου θέση είναι η άμυνα; ή
το τέρμα; πως γίνεται να μη θες να παίξεις επίθεση, να βάλεις γκολ, να
εκτελέσεις το φάουλ, το πέναλτι;...<o:p></o:p></span></div>
<div class="Standard" style="line-height: 21.0pt; margin-bottom: 21.0pt; mso-pagination: widow-orphan;">
<span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">Σημερινό
στάτους των μούλικων: διευθυντές στο δημόσιο στην καλύτερη, στη χειρότερη
customer support σε ΙΤ. Όταν βρίσκουν γκόμενα θέλουν να την παντρευτούν. Έχουν
φαλάκρα, με λίγο μαλλάκι στα πλάγια, φοράνε γυαλιά και η χοληστερίνη τους </span><span style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">στα διπλάσια
από τα κανονικά επίπεδα</span><span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">.
</span><span style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">Έχουν κοιλιά και φοράνε πουκαμισάκι ή γαλάζιο πόλο μπλουζάκι στα πιο
επίσημα τους.</span><span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Standard" style="line-height: 21.0pt; margin-bottom: 21.0pt; mso-pagination: widow-orphan;">
<span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">Μετά
λοιπόν από την μπάλα, είχε λιγοστό φαΐ για μεσημεριανό, καθώς ακολουθούσε
προπόνηση στο κολυμβητήριο 16:30-18:30, αλλά πιο πριν 14:30-16:00 αγγλικά.
Ωραία εμπειρία, αν είχα πιτσιρίκια θα πήγαινα να τα</span><span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: inherit;"> </span><span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">γράψω
σε τέτοιες δραστηριότητες, γλώσσες κ.λπ. Αλλιώς σεξ δε θα έπαιζε καθόλου.</span><span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: inherit;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Standard" style="line-height: 21.0pt; margin-bottom: 21.0pt; mso-pagination: widow-orphan;">
<span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">Κουρασμένος
πια, γυρνούσα, τηλεόραση, φαΐ, ανοιχτό βιβλίο μπροστά στους γονείς για εικονικό
διάβασμα και αν ήμουν τυχερός λίγο game gear ή master system αν δεν ήταν
πιασμένη η </span><span style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">τιβί</span><span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">.<o:p></o:p></span></div>
<div class="Standard" style="line-height: 21.0pt; margin-bottom: 21.0pt; mso-pagination: widow-orphan;">
<span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">Και
το σαββατοκύριακο ήταν πια στις επάλξεις. Από τις κρυφές βόλτες </span><span style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">με τα ποδήλατα
στο Κουρί (6 χιλιόμετρα για να φτάσουμε και μέσα από χωράφια) </span><span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">μέχρι </span><span style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">βολτίτσες</span><span style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;"> </span><span style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">σ</span><span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">το κέντρο της πόλης στον Λιμνίδη,
για να παίξουμε Super Nintendo και Donkey Kong, αν ήμασταν τυχεροί και δεν το
έπιαναν εκτάκια ή γυμνασιόπαιδα, </span><span style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">από το</span><span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;"> κρυφτό στη γειτονιά </span><span style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">μέχρι</span><span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;"> τις φάρσες στα κουδούνια κατά τις 8
το βράδυ, </span><span style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">αφού κλέψουμε παγωτά, σοκολάτες από το ζαχαροπλαστείο με
τη μέθοδο της απασχόλησης.</span><span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="Standard" style="line-height: 21.0pt; margin-bottom: 21.0pt; mso-pagination: widow-orphan;">
<span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">Ωραία
χρόνια, όμορφα, ξέγνοιαστα με μια έφεση να προκαλούμε δυνατά και πολλαπλά σοκ
στους γονείς με τις μαλακίες που κάναμε. </span><span style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">Ω</span><span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">ς πιτσιρίκια, </span><span style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">τη γλιτώναμε
καθώς βρισκόμασταν </span><span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">στο
απυρόβλητο. Πόση καύλα;<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="Standard" style="line-height: 21.0pt; margin-bottom: 21.0pt; mso-pagination: widow-orphan;">
<span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">Αλλά
και εντελώς χαζά, τόσες αναμνήσεις από αυτή την ηλικία και παραπάνω η μόνη
αναφορά </span><span style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;">για θηλυκό</span><span lang="DE" style="color: #1d2129; font-family: Arial, sans-serif;"> σε αυτό το κείμενο ήταν στην Αλέκα. Jesus...<span style="font-size: 12.5pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
</div>
Kostisghttp://www.blogger.com/profile/16190499193860719360noreply@blogger.com0