Ο Πολεμοχαρής Ελληναράς, του Λαμόγιου

Γράφει ο Λαμόγιος

Ο Ελληναράς που η μεγαλύτερη ταλαιπωρία που έχει περάσει στη ζωή του είναι οι πολλές φωτοτυπίες που του ζητάνε στη ΔΟΥ Γαλατσίου. Ο Ελληναράς που η μεγαλύτερη του ενόχληση προκαλείται από το μεσημεριανό τηλεφώνημα από κάποια φοιτήτρια που δουλεύει στη Wind. Ο Ελληναράς που η μεγαλύτερη περίοδος πείνας είναι όταν η κατσαρόλα του έχει μπάμιες ή φακές. Ο Ελληναράς που το σχέδιο του για ένα καλύτερο αύριο παρουσιάζεται σε ταβέρνες, καφετέριες, συζήτηση με ταξιτζήδες που αγαπάνε τον Πούτιν γιατί είναι "μάγκας που δε σηκώνει πολλά όπως οι προδότες μας εδώ". Ο Ελληναράς που αντιμετώπισε με ψυχραιμία τα κάπιταλ κοντρολς φούλαροντας βενζίνη. Ο Ελληναράς που με τόλμη και θάρρος στα κάπιταλ κοντρολς στηνόταν στα ΑΤΜ στις 12 το βράδυ γιατί το πρωί θα ήταν 12 άτομα μπροστά του. Αυτός ο Ελληναράς υμνεί τον Πούτιν στα σόσιαλ μίντια και αναμένει καυλωμένος ηχηρή απάντηση της Ρωσίας απέναντι στους γείτονες μας Τούρκους. Αυτός ο Ελληναράς πασχίζει να γράψει "ορίστε, κοροϊδεύατε όταν τα έλεγα για τον Παΐσιο" για να σταματήσει να νιώθει πανύβλακας. Αυτός ο Ελληναράς αν βρεθεί μια μέρα στα Εξάρχεια, μόνο από το φόβο και τους δράκους που έχει πλάσει στο μυαλό του, θα βρέξει το παντελόνι του και θα λιποθυμήσει. Αυτός ο Ελληναράς το παίζει πολεμοχαρής.

Οι Θεωρίες του Ψηλού

Ο David Avramidis 0fficial έχει κάνει καριέρα ποστάροντας γλυκανάλατες παπαριές για τις γυναίκες, οι οποίες κοινοποιούνται από καληνυχτάκηδες που θέλοντας να δείξουν πόσο γλυκούληδες είναι μπαίνουν πιο βαθιά στον κόσμο του Friendzone (και όπως θα έλεγε και ο Dante «όποιος μπαίνει εδώ μέσα ας αφήσει πίσω του κάθε ελπίδα»). Ο Paulo Coelho έγραψε για το σύμπαν και το πόσο ενδιαφέρεται να ικανοποιήσει την ανάγκη ενός ανθρώπου και ως άλλος αλχημιστής του Μεσαίωνα έφτιαξε χρυσό από σκατά και πλέον το καραφλό κρανίο του βρίσκεται πίσω από εκατοντάδες γελοιότητες που ανεβαίνουν στο Facebook, τύπου «Αν δεν κυνηγήσεις κάτι, δεν θα το πιάσεις» ή «Αν συνδυάσεις milko και τυρόπιτα, θα τρέχεις». Ο Νοστράδαμος κι ο Παΐσιος έμειναν στην Ιστορία (ή έστω στις σελίδες της «Ελεύθερης Ώρας») επειδή έγραφαν θεωρίες και προβλέψεις που κολλούσαν παντού (κάπου θα γίνει πόλεμος και θα πεθάνουν άνθρωποι. Σε ευχαριστούμε Καπετάν Προφανή). Ας δούμε, λοιπόν, στο σημερινό άρθρο μερικές δικές μου θεωρίες χωρίς λόγο ύπαρξης και χωρίς ελπίδα να με πάρει κάποιος στα σοβαρά, κάτι σαν τις λέξεις που βγαίνουν μέσα από το μουστάκι του Βαγγέλα Μεϊμαράκη δηλαδή.

Μια επιθετική γκόμενα σε ευνουχίζει

Προφανώς δεν ζούμε στο 1950 και φαντάζομαι ότι σε κανέναν δεν θα άρεσε να περιμένει να παντρευτεί πρώτα για να κάνει σεξ μετά βγάζοντας ματωμένα σεντόνια στα μπαλκόνια και άλλα τέτοια γραφικά. Από το 1950 όμως, μέχρι το σήμερα έχουν αλλάξει ευτυχώς πολλά. Οι γυναίκες έγιναν πιο ανεξάρτητες, δεν είναι τα άβουλα όντα που τους επέβαλε ο μουστακαλής πατέρας ποιον θα παντρευτούν, έχουμε απενοχοποιήσει  πολλά πράγματα στο σεξ και άλλα πολλά. Μια επιθετική γκόμενα όμως που στην πέφτει χοντρα, όσο σύγχρονο κι αν είναι, σε ξενερώνει  και σε ευνουχίζει. Δεν είπαμε να το παίζετε δύσκολες και να αποφασίζετε να του κάτσετε στο 25^ο ραντεβού για να «μην φανείτε εύκολες» και άλλες τέτοιες βλακείες ή να το παίζετε ιστορία και με ύφος «σουφρώνω την μύτη μου σαν να μυρίζω σκατά». Δώστε μας όμως λίγο χώρο ώστε να κάνουμε και εμείς την κίνηση μας και μη μου την πέφτεις σαν ύαινα (ή ακόμα καλύτερα κούγκαρ) στην τραυματισμένη αντιλόπη του κοπαδιού. Νιώθω σαν πρωταγωνιστής στο κανάλι του National Geographic και δυστυχώς όχι σε κανένα ντοκιμαντέρ με γυμνές φυλές και θηλές, αλλά σε αυτά με τις ταλαίπωρες γαζέλες που σκύβουν να πιουν νερό και τελικά τον πίνουν. Δεν θα υποστηρίξω ηλίθιες αντρικές θεωρίες τύπου «ο άντρας είναι ο κυνηγός», αλλά θα υποστηρίξω ότι θέλω να μου δείξεις το ενδιαφέρον σου με ματιές και χαμόγελα και να μου δώσεις πάσα να κάνω κίνηση. Μην με κάνεις να νιώθω σαν τον Κωνσταντίνου στο «The Kopanoi» (βλέπε εδώ).

  

Ένα άσχημο παπούτσι/ ρούχο σε ξενερώνει

Είσαι στο μπαρ και πίνεις ποτό μαζί με τους φίλους σου ενώ χαζεύεις μια τύπισσα που κάθεται λίγο πιο δίπλα και φαίνεται πολύ όμορφη. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι είναι καθιστή, οπότε υπάρχουν δύο κίνδυνοι: να είναι κένταυρος (δηλαδή συνδυασμός ανθρώπου με Kim Kardashian) ή να φοράει αυτά τα άθλια παπούτσια με τον διπλό άσπρο πάτο. Τα συγκεκριμένα παπούτσια μαζί με τα Birkenstock και όλο το υπόλοιπο στοκ, οφείλουν να καούν σε έναν τελετουργικό χορό που θα απομακρύνει όχι τα κακά πνεύματα, αλλά το κακό γούστο. Ναι, φαντάζομαι είναι ανατομικά και βολικά, αλλά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία αλλιώς θα βγαίναμε όλοι έξω με τα πολύ άνετα σώβρακα μας και τα ξεχειλωμένα φανελάκια που βολεύει να βάζεις μέσα και κάτω από το προαναφερθέν σώβρακο. Ένα άσχημο ρούχο και παπούτσι μπορεί να σε ξενερώσει σε σημείο να μην κάνεις τίποτα με την κοπέλα/τύπο που τόση ώρα κοίταζες. Είναι σαν τους τύπους που βγαίνουν για ποτό με τα μπλέ/μωβ δίπατα αθλητικά τους λες και θα πάνε για τρέξιμο ή τα stan smith λες και θα πάνε να παίξουν τένις με τον Χατζηνικολάου.

Ο βαθμός creepiness/ενόχλησης εξαρτάται από το πόσο γουστάρεις

Το πόσο ενοχλητικός φαίνεται κάποιος στα μάτια της γκόμενας του εξαρτάται από το πόσο γουστάρει. Για παράδειγμα όταν ο τύπος στέλνει ασταμάτητα μηνύματα και η γκόμενα γουστάρει η αντίδραση θα είναι κάπως έτσι: «Κοίτα μωρέ ο γλυκούλης με σκέφτεται, μου στέλνει κάθε 5 λεπτά μήνυμα». Αν ο τύπος στέλνει με ρυθμό πολυβόλου τα ίδια μηνύματα σε τύπισσα που δεν τον γουστάρει και τόσο γίνεται πιο ενοχλητικός και από τρίχα που έχεις στο στόμα σου κατά τη διάρκεια του σεξ και προσπαθείς τεχνηέντως να αφήσεις στον ώμο της παρτενέρ σου με τη γλώσσα, αφού τα χέρια σου είναι απασχολημένα. Αν γουστάρεις τον άνθρωπο με τον οποίο είσαι σου φαίνεται αυτονόητο να θες να τον δεις συνέχεια, ενώ αν η σχέση έχει ξεφτίσει σαν κάλτσα που αγόρασες σε πανηγύρι, θες να κανονίζεις μαζί του και να υπάρχουν άλλοι 10 φίλοι σου μαζί. Επίσης, τον ίδιο ρόλο παίζει και το πόσο όμορφος είναι κάποιος (ή έστω σου αρέσει) όταν στην πέφτει. Αν κάποιος που σου αρέσει κάνει ένα «χοντροκομένο» πέσιμο μπορεί να μην τον θεωρήσεις τόσο ανώμαλο/creepy ή  μαλάκα όσο έναν που η εμφάνιση δεν τον βοηθάει τόσο. Το ίδιο ρατσιστικό φυσικά ισχύει και από την πλευρά των ανδρών. Ο βαθμός creepiness εξαρτάται περισσότερο από την εμφάνιση του άλλου/άλλης και όχι τόσο από τις κινήσεις/λόγια του, αφού συγχωρείς πολλές συμπεριφορές σε έναν άνθρωπο που γουστάρεις.

Τα μεγάλα club απευθύνονται σε ηλίθιους

Από την εποχή που έπρεπε να περάσεις από face control από κάποιον γορίλα για να μπεις, μέχρι σήμερα, τα μεγάλα club απευθύνονται σε ηλιθίους. Η μουσική είναι πολύ δυνατά ώστε να μην μπορείς να ακούσεις τι μαλακίες σου λέει ο διπλανός σου και απλώς να χορεύεις. Οποιαδήποτε φυσιολογική συζήτηση γνωριμίας μετατρέπεται σε

-Γεια σου! Με λένε Αγησίλαο

-Δεν σε ακούω!

-ΛΕΩ, ΜΕ ΛΕΝΕ ΑΓΗΣΙΛΑΟ!

-ΔΕΝ ΣΕ ΑΚΟΥΩ ΚΑΘΟΛΟΥ

-Χέστο, ας χορέψουμε

Ευνοούνται λοιπόν τα κλαρίνα που βασίζονται στην εμφάνιση τους και δεν έχουν κάτι να πουν, αφού χρειάζεται μόνο να ξυρίσουν στήθος, να βάλουν ένα t-shirt τύπου «Αντώνης Κανάκης» και τα πάντα γίνονται πιο εύκολα. Επίσης, τα μεγάλα club είναι σκοτεινά. Αρκετά σκοτεινά τύπου «κατουράω και το γαμημένο φως μόλις έσβησε και πρέπει να κουνάω σαν παλαβός τα χέρια μου για να με πιάσει το φωτοκύτταρο. Μάλλον το ένα χέρι». Αυτό σίγουρα βοηθάει στο να μην φαίνονται οι ατέλειες, ή μάλλον ολόκληρο το πρόσωπο και/ή το μουστάκι με αποτέλεσμα να βγαίνεις έξω το πρωί με το αντικείμενο του πόθου σου που θώπευες όλο το βράδυ και να έχεις την αντίδραση βρυκόλακα που τον χτυπάει το φως του ήλιου. Τελευταίο και αγαπημένο τα ποτά. Σίγουρα το πετρέλαιο έχει ακριβύνει αρκετά, και έχει αυξηθεί το κόστος, αλλά σκοπός είναι να το πίνει το αυτοκίνητο μου και όχι εγώ. Και ακριβό και μπόμπα; Αν δεν είσαι Άγγλος που έρχεται στην Κω για να πιει με σκοπό να γίνει πιο άσπρος από ότι ήταν (εκτός από την μπλούζα του που μάλλον θα έχει μια πράσινη απόχρωση) δεν καταλαβαίνω τον λόγο να πας σε κάτι τέτοιο. Ή μπορεί να φταίει και ότι έγινα 33 οπότε όλα μου φταίνε.  

Το «αλλά» κρύβει τον μεγαλύτερο ρατσισμό/σεξισμό/φασισμό

Οι καλύτερα κρυμμένες ρατσιστικές ιδέες βρίσκονται πίσω από ένα «αλλά» στη μέση της πρότασης. Το βλέπεις παντού: από τον συνάδελφο που δεν είχε φανερώσει τις πεποιθήσεις του, αλλά σε μια συζήτηση θα πετάξει το αγαπημένο «εγώ δεν είμαι ρατσιστής αλλά… (συμπληρώνεις κατά το δοκούν)», μέχρι την αγαπημένη φυλή των ταξιτζήδων που σε οποιαδήποτε συζήτηση θα βγάλουν κόμπλεξ για τις γυναίκες, τους ξένους και οποιοδήποτε άλλο δίποδο ον με ένα «αλλά» στη μέση. Θεωρούν ότι αυτά το «δεν είμαι αλλά..» λειτουργεί καθαρτικά για τα αυτιά των υπολοίπων ώστε να μην θεωρήσουν ότι είναι σεξιστής (ή οτιδήποτε άλλο που προέρχεται από λέξη που τελειώνει σε -ισμός).

Περισσότερες Θεωρίες Προς Κατάρριψη

Στο προηγούμενο μέρος καταρρίψαμε διάφορες θεωρίες οι οποίες δεν έχουν λόγο ύπαρξης, παρά μόνο για να λειτουργούν σαν φτηνές δικαιολογίες για να κάνεις πράγματα που σου αρέσουν. Επιστρέφουμε και αυτή τη φορά με ηλίθιες πεποιθήσεις, πράγματα που ποτέ δεν ισχύουν αλλά για κάποιο λόγο εξακολουθούμε να τα λέμε και προσπαθούμε να τα πουλήσουμε, σαν να είναι καθρεφτάκια σε ιθαγενείς.

Για σένα ντύθηκα έτσι

Έχετε δώσει ραντεβού κάπου έξω με την γκόμενα σου για να πάτε για ποτό και εκεί που την περιμένεις αμέριμνος κάνοντας το τσιγάρο σου, χαζεύοντας το κινητό σου ή μαθαίνοντας μια ξένη γλώσσα (αναλόγως πόσο αργεί στα ραντεβού) τη βλέπεις να εμφανίζεται μπροστά σου με ένα ρούχο (;) που με τα βίας καλύπτει τα απαραίτητα. Η πρώτη σου κίνηση είναι να τη ρωτήσεις μήπως είχε κάποιο ατύχημα και της σκίστηκε το ρούχο ή μήπως ξέχασε να βάλει κάτι (πχ φούστα) και αφού λάβεις αρνητική απάντηση και στα δύο και καταπιέσεις την ανάγκη να βγάλεις το μπουφάν και να την τυλίξεις όπως ο διασώστης κάποιον που έβγαλε από τα παγωμένα νερά, τη ρωτάς «Βρε αγάπη, μήπως είναι λίγο υπερβολικό αυτό που φοράς;». Η απάντηση συνήθως είναι «Μωρό μου σιγά, τι πρόβλημα υπάρχει; Μαζί σου θα βγω. Άλλωστε για σένα το έβ(γ)αλα..». Μάλιστα. Ντύθηκες για μένα έτσι.. Άρα αγόρασες αυτό το φόρεμα όσο καιρό είμαστε μαζί και όταν χωρίσουμε θα το πετάξεις γιατί ντύνεσαι έτσι σέξυ για μένα. Μάλλον οι τύπισσες που πάνε στα μπουζουκομάγαζα πρέπει να χουν κρυμμένους κάπου εκεί δίπλα τους γκόμενους τους, γιατί τις περισσότερες δεν τις λες και ντυμένες. Γιατί κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας; Θες να ντυθείς σέξυ; Ντύσου, αλλά μην μου το πουλάς ότι το κάνεις για μένα. Αν δεν είναι η πρώτη φορά που βγαίνουμε, μάλλον σε έχω δει γυμνή, με νυχτικά, baby-doll, με πετσέτα μπάνιου και σε αρκετές άλλες περι-στάσεις. Ξέρω πως είσαι γυμνή και δεν χρειάζεται να το μάθουν κι όλοι οι άλλοι. Προφανώς και δεν κατακρίνω μια γυναίκα που ντύνεται σέξυ. Κατακρίνω το παραμύθι ότι είναι για μένα και τις attention whores που βγαίνουν σχεδόν γυμνές για να τις προσέξουν (ή χορεύουν πάνω στα τραπέζια). Και όπως έχει πει και ένας σοφός «όλοι αγαπάμε τα ξέκωλα, μέχρι να γίνουν γκόμενες μας».

Δεν τρώω πολύ, δεν καταλαβαίνω γιατί παχαίνω

Σούζυ και ψεύδεσαι και τρως. Κανείς δεν παχαίνει μόνο από τον αέρα. Όταν λέμε «τρωω μια σαλάτα» δεν εννοούμε βάζω ένα μαρουλόφυλλο για ντεκόρ σε μια γαβάθα και τη γεμίζω με γραβιέρα, κρουτόν, 2 ορνιθοτροφεία («μα κοτοπουλάκι είναι!»), 1 κιλό μακαρόνια και ποσότητα σως που θα κάλυπτε το σώμα πορνοσταρ μετά από bukkake 15 ατόμων. Το να τρως αυτή τη σαλάτα ενώ κάνεις δίαιτα είναι σαν να πίνεις 1,5 λίτρο αναψυκτικού χωρίς ζάχαρη μετά από 4 πιτόγυρα, κοροϊδεύεις τον εαυτό σου. «Δίνω βάση στο πρωινό, γιατί είναι το πιο σημαντικό γεύμα της ημέρας». Πρωινό δεν σημαίνει πίνω έναν καφέ από τα starbucks (= αποκτάω διαβήτη)  και τρώω ένα γεμιστό κουλούρι πριν τη ζαμπονοτυρόπιτα. Ούτε σημαίνει γάλα ή γιαούρτι από όλα τα ζώα μιας στάνης με ποσότητες μελιού που θα έκαναν τον Winnie the Pooh να κάνει poo από τη χαρά του ή δημητριακά που από την ποσότητα ζάχαρης που έχουν τρέχεις 2 γύρους στο σπίτι και είσαι στην τσίτα. «Ένα γεύμα τρώω την ημέρα ο ταλαίπωρος και δεν χάνω τίποτα». Άνθρωπε μου, τρως ένα ζωώδες γεύμα στις 11 το βράδυ και μετά κοιμάσαι σαν βόας που έφαγε την αντιλόπη και όλη μέρα δεν κουνιέσαι ούτε καν σαν χελώνα, αφού παίρνεις το αυτοκίνητο για να πας μέχρι το περίπτερο. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που όταν έχουν λιγούρα για κάτι γλυκό εξαφανίζουν 2 σοκολάτες,, αντί να φάνε ένα κομματάκι «για την υπογλυκαιμία». «Μάλλον κάποιο θέμα έχει ο μεταβολισμός μου». Ναι, ότι προσλαμβάνεις θερμίδες που δεν καίγονται ούτε κι αν έδινε το «οκ» η Εκκλησία και σε έκαιγαν αντί να σε θάψουν. Η θεωρία του «δεν τρώω αλλά παχαίνω»  ισχύει σε ελάχιστες περιπτώσεις με πρόβλημα θυρεοειδή ή άλλα ιατρικά θέματα, αλλά στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων καταρρίπτεται με μια ματιά στα σκουπίδια αυτών που το λένε (από ελικόπτερο για να έχεις πλήρη εικόνα).

5 λεπτά θα κάνω , δεν θα αργήσω

Ίσως είναι το μεγαλύτερο ψέμα στην ιστορία της ανθρωπότητας μετά το «απλώς θα κοιμηθούμε και δεν θα κάνουμε κάτι, γιατί είμαστε φίλοι και δεν θέλω να χαλάσει η φιλία μας». Η φράση αυτή συνήθως ακούγεται  από άντρες που υπόσχονται στη γκόμενα τους «ότι τώρα τελειώνουμε το ποτάκι μας με τα παιδιά και έρχομαι» και εννοείται ότι έρχονται 2 ώρες μετά και σκαλίζοντας την πόρτα για να βρουν την κλειδαριά ή σκουντουφλώντας σε οτιδήποτε μπορεί να ξυπνήσει την κουφή γιαγιά που μένει στον όγδοο. Θιασώτες της θεωρίας «τώρα, τώρα δεν αργώ» είναι και οι γυναίκες, οι οποίες την ανεβάζουν και σε άλλο επίπεδο. «Αχ αγάπη μου, μια στιγμή να μπω στο H&M να ρίξω μια ματιά. Δεν θα αργήσω, 5 λεπτά θα κάνω. Μέχρι να τελειώσεις το τσιγάρο σου θα είμαι πίσω». Ποιο τσιγάρο μου; Αν μιλάμε για το 6ο μπορεί. Όταν βγει έξω, τα αποτσίγαρα δίπλα σου θα έκαναν τον οδοκαθαριστή να βάλει τα κλάματα και τον άστεγο να βγάλει τσιγάρα για έναν μήνα. Το χειρότερο είναι όταν επιστρέφει μετά από 30 βασανιστικά λεπτά (στα οποία ανταλλάσεις συντροφικές ματιές με τους άλλους ταλαίπωρους άντρες δίπλα σου) χωρίς καμία τσάντα, γιατί «να μωρέ, είπα να έρθω με την ησυχία μου κάποια άλλη στιγμή να μην περιμένεις τώρα». Τη στιγμή που την βλέπεις να βγαίνει, έχεις τη χαρά ανθρώπου που φτάνει η σειρά του στο ΙΚΑ ή την Εφορία και η ευφορία σου συγκρίνεται μόνο με αυτή του σκύλου που βλέπει το αφεντικό του στην πόρτα μετά τη δουλειά. Η άλλη κλασική  χρήση αυτής της φράσης είναι στις περιπτώσεις που έχεις κανονίσει να πας κάτω από το σπίτι της να την πάρεις με το αυτοκίνητο μια συγκεκριμένη ώρα. Η ώρα αυτή έχει αλλάξει κατά πάσα πιθανότητα 2-3 φορές («αγάπη μου καθυστέρησε το λίγο γιατί δεν είμαι έτοιμη ακόμα») και αφού ξέροντας τι σε περιμένει από προηγούμενες φορές έχεις τηλεφωνήσει 2 φανάρια πριν να ενημερώσεις ότι σε 10 λεπτά θα είσαι εκεί, όταν τελικά φτάνεις σου λέει ότι κατεβαίνει σε πέντε. Πάντα είναι πέντε ο ένας αριθμός, απλός δεν ξέρουμε ποιος είναι ο πολλαπλασιαστής. Πως γίνεται να σε στήνει κάποιος που είναι σπίτι του και ετοιμάζεται είναι κάτι που θα με ταλανίζει εξίσου με το ερώτημα «γιατί υπάρχουμε».  

  

Θέλω να ξέρω τα πάντα

Κι εκεί που είσαι ξαπλωμένος με τη νέα σου γκόμενα και χαϊδεύετε ο ένας το σώμα του άλλου πριν περάσουν οι μήνες και βαρεθείτε να βλέπετε τον άλλο γυμνό, σε πιάνει και σένα μέσα στην τούρλα της στιγμής να της πεις ότι θες να μάθεις τα πάντα για εκείνη. Δεν θες να ξέρεις τα πάντα για εκείνη, όπως και αυτή δεν θέλει να μάθει τα πάντα για σένα. Δηλαδή αλήθεια τώρα θες να ξέρεις με πόσους έχει πάει, αν είσαι ο πιο προικισμένος, αν οι άλλοι της πρόσφεραν πολλαπλούς οργασμούς και άλλες τέτοιες πληροφορίες; Και ας πιστέψω ότι θες να τα μάθεις. Είσαι τόσο σίγουρος ότι αντέχεις αυτά που θα ακούσεις; Κι αν ο αριθμός των αντρών ή των εκατοστών είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτά που περίμενες να ακούσεις τι γίνεται; Αν πρέπει οπωσδήποτε να μάθεις για να κοιμάσαι πιο ήσυχος τα βράδια ή για να διαπιστώσεις αν με τα προσόντα σου της έρχεται στο μυαλό η εικόνα ενός κουβά που κατεβαίνει σε πηγάδι και δεν βρίσκει καν στα τοιχώματα, κάντο με πιο ύπουλο τρόπο. Κάθε φορά που σου λέει μια ιστορία για έναν πρώην της, άκου προσεκτικά και ρώτα αν είναι ο ίδιος που πρωταγωνιστούσε στην ιστορία με την ταβέρνα στα Γιάννενα. Ε, αν οι πρωταγωνιστές δεν είναι ποτέ οι ίδιοι, αλήθεια περιμένεις  να ακούσεις και τον αριθμό; Το μόνο που πραγματικά χρειάζεται να ξέρεις είναι ποιοι από τους φίλους/ γνωστούς/ κοινωνικό περίγυρο της  είναι πρώην εραστές της ή της έχουν κάνει πεσιματική στο παρελθόν. «Ε να μωρέ με τον Τάκη που κάνουμε παρέα, είχαμε φασωθεί κάνα δυο φορές πριν χρόνια». Από τη στιγμή που θα το μάθεις ο Τάκης, που ποτέ δεν σου γέμιζε το μάτι και πάντα σου φαινόταν ψιλούποπτος σαν τύπος που τις αμολάει στο μετρό και μετά κοιτάει τον χοντρό, μετατρέπεται στην αρχέγονη και αρχέτυπη μορφή του κακού και σε αιώνιο εχθρό σου. Κάθε του άγγιγμα, κάθε πρόταση που βγαίνει από το στόμα του επεξεργάζεται από εσένα σαν να πρόκειται γα κίνηση του Deep Blue στο σκάκι και τον παρακολουθείς σαν σεκιουριτάς στο μετρό και είναι οριακά στο να είναι μπροστά από την κόκκινη γραμμή. Σίγουρα δεν βοηθάει τη ψυχική σου υγεία και τη διατήρηση της ζήλειας σου σε κανονικά επίπεδα, αλλά μπορεί να βοηθήσει στη διατήρηση του ύψους σου χωρίς την προσθήκη κεράτων που θα άρμοζαν σε τρόπαιο που «κοσμεί» τον τοίχο κάποιου λάτρη του σαφάρι. Όλα τα υπόλοιπα είναι περιττές πληροφορίες που γεμίζουν το μυαλό σου με αριθμούς, εκατοστά και άλλα τέτοια νούμερα.

Οι ξανθιές είναι χαζές

Άρα θες να μου πεις ότι το χρώμα των μαλλιών ενός ανθρώπου καθορίζει το επίπεδο νοημοσύνης του. Η μόνη περίπτωση που το χρώμα καθορίζει κάτι είναι στα κατασπρα γατιά, τα οποία είναι κουφά και στην περίπτωση των ρατσιστών, οι οποίοι είναι απλά ηλίθιοι. Ο μόνος συσχετισμός μεταξύ ξανθού μαλλιού και (μη) εξυπνάδας είναι στις περιπτώσεις που έτσι κι αλλιώς δεν στροφάρουν και υιοθετούν μια bimbo εμφάνιση με το ξανθό μαλλί, τη ροζ μπλούζα, τσίχλα και τη φωνή καζολίν που μπορεί να σου τσακίσει τα νεύρα ή τη στύση. Άντε και στις περιπτώσεις που η άλλη είναι πολύ μελαχρινή και αποφασίζει να βάψει ξανθά ή πλατινέ τα μαλλιά της, μετατρέποντας τη στον πάντα αγαπημένο Πάτρικ Ογκουνσότο. Η θεωρία μπάζει από παντού και ο μόνος λόγος που συντηρείται είναι για να βγαίνουν ανέκδοτα ή για να αποτελεί ένα πολύ καλό (αν και όχι πρωτότυπο) προσβλημέντο (βλέπε εδώ http://igoniatoucult.blogspot.gr/2014/09/blog-post_23.html ) που θα αποτελέσει την έναρξη της προσπάθειάς σου να της κεντρίσεις το ενδιαφέρον, ώστε να την κεντρίσεις μετά.

Θεωρίες Προς Κατάρριψη

Όταν όλοι κάποτε πίστευαν ότι η Γη είναι ακίνητη, ήρθε ο Γαλιλαίος, το κατέρριψε, φυλακίστηκε, έγινε στίχος σε τραγούδι των Queen και τελικά αποδείχθηκε σωστός (καλά, όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά). Επίσης, οι Mythbusters έχουν βγάλει μια περιουσία (και πάλι δεν αγόρασαν ξυραφάκια για να κόψουν αυτά τα ελεεινά μουστάκια θαλάσσιου ελέφαντα) καταρρίπτοντας μύθους και θεωρίες. Στο σημερινό άρθρο θα καταπιαστούμε με την κατάρριψη θεωριών, μύθων και άλλων ιστοριών που ακούμε συχνά, όχι φυσικά σε επιστημονικό επίπεδο αλλά στο επίπεδο γραφικότητας που χαρακτηρίζει τη στήλη. Φανταζόμαστε να μπαίνει στο τέλος κάθε παραγράφου μια τεράστια σφραγίδα «Καταρρίφθηκε» με γραφικά  εποχής Doom στο PC και pixels επιπέδου «βλέπω βίντεο από το κινητό που είχα το 2010».

Οι γυναίκες ντύνονται για αυτές

Κλασική θεωρία των γυναικών που μπάζει από πολλές μεριές, σαν κομμάτι του Τιτανικού στο οποίο έχει απλωθεί η Κέιτ και ο ιππότης μεν, ηλίθιος δε Ντι Κάπριο πάει άψαλτος και κρύος σαν αστείο του Σεφερλή. Οι γυναίκες δεν ντύνονται για αυτές, όπως και οι άντρες δεν ντύνονται γι’ αυτούς. «Ντύνομαι για να αρέσω σε μένα και μετά σε όλους τους υπόλοιπους». Μάλιστα.. Γι’ αυτό φοράς ένα φόρεμα το οποίο μαζεύεις συνεχώς είτε πάνω είτε κάτω και είναι πιο άβολο και από κάθισμα ΚΤΕΛ με γιαγιά που σε ρωτάει συνεχώς στη διπλανή θέση. Ντυνόμαστε γιατί πρέπει να ντυθούμε και γιατί θέλουμε να αρέσουμε στους άλλους. Προφανώς αρχικά πρέπει να μας αρέσει το ρούχο , αλλά πολλές φορές το βάζουμε γιατί πρέπει. Μα φυσικά απολαμβάνω να φοράω κουστούμι σε κάθε καλοκαιρινό γάμο, με τον ιδρώτα να κατεβαίνει όλη την πλάτη. Ή όλοι αυτοί που φοράνε τα κολλητά μπλουζάκια το κάνουν για τους εαυτούς τους και όχι για να δείξουν τα μούσκουλά τους. Εξαίρεση αποτελούν αυτοί που φοράνε μπλουζάκια με V και χαμόγελα, που μάλλον θέλουν να δείξουν σε όλους ότι έχουν έλλειψη γούστου και τσίπας. Οι γυναίκες ντύνονται για αυτές, απλώς κάθε φορά που θα πάνε σε μπουζούκια θα βάλουν ό, τι πιο κοντό και αποκαλυπτικό έχουν και φυσικά να έχει στρας, πούλιες και να αστράφτει σαν ρούχο του Γ. Μαρίνου στις καλές εποχές του Ciao Antenna . Η θεωρία καταρρίπτεται, εκτός από λίγες περιπτώσεις που ντύνονται πραγματικά για εκείνες.      

Δεν κάνω κάτι που δεν θέλω να μου κάνουν/ κάνε κάτι καλό και το σύμπαν θα στο ανταποδώσει

Πολύ λογικό: θα είμαι καλός με κάποιον για να είναι κι οι άλλοι καλοί με εμένα. Το αγαπημένο μου νομίζω ότι είναι το «δεν θα απατήσω γιατί δεν θέλω να μου το κάνουν και μένα». Ναι, αν έχεις πέσει στον ηλίθιο που πηδάει ότι βρει μπροστά του, θα σε σώσει το Σύμπαν και κάποια ανώτερη δύναμη που θα μετρήσει εκείνη τη στιγμή αν έχεις κάνει κάτι εσύ ή θα τον αποτρέψει. Ή μπορεί να πει «αφού δεν με απατάει εκείνη, δεν θα την απατήσω κι εγώ» και στο επόμενο καρέ η μικρή Χιονάτη θα βρει τον πρίγκηπα των ονείρων της. Η θεωρία αυτή βρίσκει μεγάλη εφαρμογή στις περιπτώσεις που ένα νεογέννητο παιδάκι πεθαίνει, οπότε σκέφτεσαι ότι μάλλον κάτι κακό έκανε στο Σύμπαν με τη γέννηση του. Δεν υποστηρίζω τη θεωρία του Aleister Crowley “Do what thou wilt” να κάνουμε τα πάντα χωρίς να υπολογίζουμε τις συνέπειες, αλλά είμαι της άποψης ότι οι επιλογές σου δεν γίνονται με κάποιο απώτερο σκοπό επιστροφής. Θες να μην απατήσεις τον γκόμενο σου; Κάντο χωρίς να περιμένεις ότι δεν θα σε απατήσει αυτός και μην πέφτεις από τα σύννεφα αν η καλοσύνη σου τόσο καιρό δεν τον μετέτρεψε στο ανθρώπινο ον που ήλπιζες. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για όλες αυτές τις φορές που έχεις παραχωρήσει τη θέση σου σε ουρά ή σειρά σε κάποια γιαγιά με αγαπημένο μαλλί κουνουπίδι. Με αυτόν τον τρόπο δεν κατοχυρώνεις θέση για τα δικά σου γεράματα (Σύμπαν: Μα ναι τον θυμάμαι, έδινε τη θέση του σε γιαγιάδες) και καμία γιαγιά δεν θα σου δώσει τη θέση της. Αυτές οι ιστορίες με το Σύμπαν δουλεύουν μόνο για τον Κοέλιο που έγραψε μια παπαριά και το Σύμπαν έχει βαρεθεί να του δίνει λεφτά.

 

Πρώτη φορά το κάνω αυτό/ μου συμβαίνει αυτό

Αγαπημένη ατάκα τόσο από άντρες όσο και από γυναίκες. Σε γυναίκες τη συναντάμε συνήθως σε μια προσπάθεια να αγιοποιήσουν μια (φυσιολογική) πράξη τους που για κάποιο (ηλίθιο) λόγο θεωρείται κατακριτέα. Έχεις γνωρίσει μια κοπέλα σε ένα μαγαζί, έχετε μιλήσει, έχετε πιει, έχετε φάει ο ένας το πρόσωπο, τη γλώσσα και γενικά πράγματα που μπορείτε να φάτε σε δημόσιο χώρο του άλλου και της προτείνεις να έρθει σπίτι σου. Υπάρχει αυτή η κατηγορία γυναικών που αν τελικά έρθει θα πρέπει να το δικαιολογήσει στον εαυτό της (και σε σένα-«μη με περάσει για «εύκολη») με ατάκες τύπου «δεν το πιστεύω, είναι η πρώτη φορά που κάνω κάτι τέτοιο. Πρέπει να μ’ αρέσεις πολύ!». Χμμ.. Μάλλον έχω πέσει σε όλες τις πρώτες φορές. Είναι σαν την πρώτη φορά που εμένα δεν μου σηκωνόταν, η οποία πρέπει να έχει γίνει άλλες 18 φορές από τότε κι όμως, είναι πάντα η πρώτη φορά! Επίσης, ένας άντρας θα προσπαθήσει να σε πείσει ότι είναι πολύ σπάνιο να προσκαλεί κοπέλες από το βράδυ στο σπίτι του γιατί γενικά δεν το κάνει αυτό και θέλει να σε γνωρίσει πρώτα, αλλά τώρα τον έχεις τρελάνει και.. ΜΑΛΑΚΙΕΣ. Σου πουλάει το παραμύθι που θες (ή νομίζει ότι θες) να ακούσεις. Η θεωρία αυτή καταρρέει πιο γρήγορα κι από αρχαίο ναό στην Παλμύρα που καταστρέφουν οι τζιχαντιστές.

Σου εύχομαι να βρεις κάτι καλύτερο

Μα φυσικά. Είμαστε όλοι τόσο καλές ψυχές, που μετά από έναν χωρισμό το μόνο που ευχόμαστε στον άνθρωπο που μοιράστηκε μαζί μας το κρεβάτι, τα υγρά και τις σκέψεις μας είναι να ξεπεράσει τον χωρισμό με έναν πολύ καλύτερο από εμάς. Όχι. Δεν θες να βρει κάτι καλύτερο και ούτε πιστεύεις ότι θα βρει κάτι καλύτερο. Ενδόμυχα μέσα σου θες να είσαι πάντα ο Michael Jordan των σχέσεων της. Ο τύπος δηλαδή, που ενώ θα περάσουν κι άλλοι καλοί παίκτες, θα είσαι αυτός που θα μνημονεύεται πάντα ως ο κορυφαίος. Υστεροφημία; Υστερία; Κάτι που ξεκινάει από «υστε» σίγουρα πάντως είναι η κινητήριος δύναμη σου. Μπορεί να ξεστομίζεις φράσεις τύπου «σου αξίζει κάτι καλύτερο, γιατί είσαι πολύ καλός άνθρωπος», αλλά η μετάφραση είναι κάτι σε «έχω βαρεθεί να κάνω σεξ μαζί σου, αλλά θα στο θέσω πιο ωραία γιατί βαριέμαι τις σκηνές». Κατάλοιπο, ίσως, από εκείνη την πρώτη μεγάλη σχέση που ο πιο κομψός τρόπος που ήρθε στο εφηβικό μυαλό σου για να χωρίσεις ήταν να της πεις ότι πλέον την βλέπεις σαν αδερφή σου. Η συναισθηματική νοημοσύνη μου πρέπει να άγγιζε χαμηλά θερμοκρασιών Νευροκοπίου το χειμώνα και αν υπάρχει Κόλαση, έχω εξασφαλίσει μια θέση σε κάποιο βρωμερό καζάνι δίπλα σε δικηγόρους ή μαζί με τον Πάγκαλο στο ίδιο καζάνι με μένα κολλημένο στην άκρη σαν λούτρινο σκυλάκι σε αυτοκίνητο.  

Δεν είμαι σε φάση για σχέση

Εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις που όντως δεν μπορείς να εμπλακείς σε κάτι (συναισθηματικά) σοβαρό,  όπως γιατί έχεις χωρίσει πολύ πρόσφατα, όλες τις υπόλοιπες φορές που το λες δεν ισχύει. Η πραγματική ερμηνεία της πρότασης αυτής είναι «δεν μ’ αρέσεις τόσο πολύ». Ακόμα και σε περιόδους που θες να είσαι μόνος σου και δεν ψάχνεις για κάτι, αν γνωρίσεις τον άνθρωπο που θα σου κάνει πραγματικά το κλικ, πέφτεις με τα μούτρα. Δεν είμαι σε φάση για σχέση σημαίνει «θέλω να κάνουμε σεξ, αλλά για να μην στο πω χύμα και  με πεις κάφρο (στην καλύτερη) ή δεν μου κάτσεις (στη χειρότερη) στο λέω έτσι ώστε να μην έχεις και πολλές απαιτήσεις». Είναι μεν ειλικρινές, αφού θα μπορούσες να υποσχεθείς διάφορα μέχρι να πάρεις αυτό αυτή που θες και μετά να εξαφανιστείς σαν υπερήλικας αγνοούμενος του silver alert, αλλά όχι τόσο ειλικρινές ώστε να πεις «κοίτα μου αρέσεις για ένα πήδημα και τίποτα παραπάνω». Αν σου τυχαίνουν συνέχεια άνθρωποι που δεν «είναι σε φάση σχέσης» μάλλον πρέπει να κοιτάξεις  τι πάει στραβά με σένα. Είναι σαν την κλασική ατάκα «έχω τον μαλακομαγνήτη». Δεν έχεις κανένα μαλακομαγνήτη. Έχεις χαμηλή αυτοεκτίμηση, ηλίθιο γούστο και οι επιλογές που κάνεις συγκρίνονται μόνο με την απόφαση να επενδύσεις σε αυτή τη γαμάτη μετοχή για το νερό του Καματερού. Να σου τύχει ένας περίεργος μπορεί, δύο επίσης μπορεί, από εκεί και πάνω όμως ξέρεις ότι το πρόβλημα μάλλον το έχεις εσύ. Είναι σαν εμένα που γκρινιάζω ότι μου τυχαίνουν όλο τρελές. Μάλλον οι επιλογές μου θα πρέπει να μην περιλαμβάνουν τύπισσες με μάτι που γυαλίζει, daddy issues, καταπιεσμένες σεξουαλικές επιθυμίες και άλλα τέτοια, τα οποία φυσικά φαίνονται από την πρώτη κουβέντα, αλλά το αίμα δεν πάει πάντα στο σωστό κεφάλι.

  

Ε! Δεν είναι δίκαιο αυτό!

Στη ζωή ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με καταστάσεις που προσπαθούμε να είμαστε ευγενικοί και καλοί άνθρωποι και τελικώς μας γυρνάει μπούμερανγκ. Κάτι η έμφυτη τάση του ανθρώπου να εκμεταλλεύεται την καλοσύνη του άλλου, κάτι η (καταδικασμένη) προσπάθεια να κάνεις το καλό κι ας πέσει στο γιαλό καταλήγεις να βλαστημάς την ώρα και τη στιγμή. Σαν όλες εκείνες τις φορές που είχες εμπιστευτεί τη δασκάλα στο σχολείο όταν σου έλεγε «πες και σε μας το αστείο να γελάσουμε όλοι» και δεν γελούσε κανένας, ή έστω γελούσε αλλά εσύ ήσουν ήδη εκτός τάξης και δεν το άκουγες. Ας δούμε μερικές περιπτώσεις που τα πράγματα δεν εξελίσσονται όσο καλά θα θέλαμε παρά την ευγένεια/ καλοσύνη που διαθέσαμε. Μερικά δεν εμπίπτουν καν σε αυτή την κατηγορία, αλλά είναι Καλοκαίρι οπότε η χαλαρότητα που διέπει τη ζωή μας γενικά, διέπει και τα περιεχόμενα αυτού του άρθρου.

Παραχώρηση προτεραιότητας

Έχεις ξυπνήσει με καλή διάθεση, έχεις πάρει το παγωμένο καφεδάκι σου στο χέρι, στο αυτοκίνητο έχεις βάλει το αγαπημένο σου cd και γενικώς είναι ένα από τα πρωινά που όλα σου πάνε καλά και δεν ξύπνησες με το μαλλί να πετάει από 3 πλευρές και να προσπαθείς με σάλιο αρχικά και νερό μετά να το βάλεις σε τάξη. Με την καλή διάθεση στα ύψη στην πρώτη διασταύρωση που ξέρεις ότι οι προτεραιότητες είναι ασαφείς, αποφασίζεις να κάνεις την καλή σου πράξη και να αφήσεις τον απέναντι να περάσει. Ο απέναντι επίσης μάλλον πέρασε καλά το προηγούμενο βράδυ γιατί κάνει και αυτός το ίδιο. Μετά από τα πρώτα 2 λεπτά οι ευγενικές χειρονομίες παραχώρησης προτεραιότητας, τα χαμόγελα και οι λοιπές πράξεις αβροφροσύνης εξαφανίζονται. Πας να ξεκινήσεις και ξεκινάει κι ο άλλος, χαμογελάς άλλη μια φορά (με το χαμόγελο να μένει λίγο παραπάνω από το κανονικό) και σταματάς να περάσει αλλά το ίδιο κάνει κι αυτός. Ε, αφού οι κόρνες των από πίσω σε έχουν παντρέψει 32 φορές, αποφασίζεις ότι δεν πάει άλλο, περνάς και βρίζεις και τον μαλάκα που σε έκανε να χάσεις τόσο χρόνο.

Βοήθεια στον διπλανό να αντιγράψει

Όλοι μας έχουμε αντιγράψει. Στο σχολείο, στη σχολή, σε οποιεσδήποτε εξετάσεις σου έχει δοθεί η ευκαιρία και ο διπλανός φαινόταν διαβασμένος (ή εσύ πιο απελπισμένος) έχεις αντιγράψει. Όπως τότε στο Λύκειο που η απάλευτη απουσιολόγος συμμαθήτρια σε είχε δώσει στη «θρησκευτικού» με την επική φράση «Κυρία, επιτρέπεται να έχουμε ανοιχτά τα βιβλία;» και όταν εκείνη απάντησε «όχι», σε έδωσε χωρίς κουκούλα και χωρίς ντροπή. Αλλά φυσικά επειδή όλα τιμωρούνται σε αυτή τη ζωή, εκείνη έγινε δικηγόρος. Έρχεται κάποια στιγμή που εσύ είσαι ο πιο διαβασμένος και κάνεις την καλή σου πράξη δείχνοντας όλες τις απαντήσεις στον διπλανό σου και χαμογελάς σκεπτόμενος τον Παράδεισο που σε περιμένει γεμάτος ουρί ή πουρί (αναλόγως τα φετίχ σου). Όταν έφτανε εκείνη η μέρα που πήγαινες στη σχολή και συνωστιζόσουν μπροστά από τους πίνακες ανακοινώσεων περιτριγυρισμένος από ΔΑΠίτες και άλλα βδελυρά ανθρωποειδή, διαπίστωνες ότι έχεις κοπεί με 4 και ο συμφοιτητής που αντέγραψε τα πάντα από εσένα έχει πάρει ένα 5 και την άγουσα για την αποφοίτηση πετώντας καπέλα.

Παραχώρηση σειράς στο Supermarket

Είσαι στο Supermarket να ψωνίσεις, βλέπεις χαρούμενες οικογένειες να κάνουν τη βόλτα τους εκεί («και στα τυριά μαμά, μπορούμε να πάμε και στα τυριά;»), τύπους με φόρμα και σκαρπίνι, μίνι ψησταριές με καλλίγραμμες κοπέλες για να δοκιμάσεις τα καινούρια λουκάνικα (ποτέ στα προφυλακτικά) και άλλα τέτοια που σε κάνουν να πιστεύεις ότι είσαι σε κάποια σειρά του Δαλιανίδη και όπου να ναι θα ακούσεις τη φωνή της Κατερίνας Γιουλάκη. Αφού καταφέρεις και επιβιώσεις από όλα αυτά, φτάνεις στα ταμεία προσπαθώντας να επιλέξεις το πιο άδειο ή την πιο γρήγορη ταμία ή τον τύπο με το πιο γρήγορα σάλιωμα δαχτύλου/ άνοιγμα σακούλας. Μόλις έχεις κάτσει στην ουρά όταν βλέπεις μια ξανθιά, με στήθος που ξεχειλίζει από το ιδρωμένο άσπρο τιραντάκι και ένα σορτσάκι που δεν αφήνει και πολλά στη φαντασία (σίγουρα πάντως το ότι δεν έχει κυτταρίτιδα). Η εν λόγω ξανθιά πλησιάζει στο ταμείο που περιμένεις κρατώντας 3 πράγματα: ένα στο κάθε χέρι και ένα παγωτό σφηνωμένο στο στήθος. Το παγωτό τραβάει το βλέμμα σου και εσύ σκέφτεσαι ότι δεν είναι το μοναδικό που θα σε βοηθήσει να τραβήξεις. Στο ενδιάμεσο έχεις σκεφτεί τη Βαρκελώνη, τη Μαδρίτη και όλα τα μαθήματα ισπανικών που είχες κάνει. Ως ευγενικός (=λιγούρης) παραχωρείς τη σειρά σου στην κοπέλα, ώστε να σε ευχαριστήσει και να ακολουθήσει ένας αμήχανος διάλογος με εσένα να προσπαθείς να το παίξεις cool σαν το παγωτό της, αλλά οι στάλες ιδρώτα που αρχίζουν να σχηματίζονται στο μέτωπο και στη μπλούζα σου δεν πείθουν ούτε ένα τρίχρονο παιδί. Εκείνη σε ευχαριστεί με ένα χαμόγελο και κάνει νόημα στο γκόμενο της που εμφανίζεται φορτωμένος μυς αλλά και με ένα ακόμα πιο φορτωμένο καρότσι που βλέπεις να αδειάζει για τα επόμενα δέκα ντροπιαστικά λεπτά της ζωής σου. Η παραχώρηση της σειράς μπορεί να αλλάξει πρωταγωνιστές και στη θέση της όμορφης ξανθιάς να πρωταγωνιστεί ταλαιπωρημένη γιαγιά, η οποία επίσης θα εμφανίσει καρότσι ικανό να θρέψει 2 γενιές από εγγόνια.

 Μεξικάνικο το καλοκαίρι

-Ρε συ Τασία, ξέρεις τι δεν έχουμε δοκιμάσει;

-Τι Νίκο μου;

-Αυτό το μεξικάνικο εστιατόριο που άνοιξε. Πάμε την Τετάρτη;

-Μωρέ Νίκο έχουν πει για καύσωνα την Τετάρτη.

-Σιγά μωρέ, θα έχει air-condition και έτσι κι αλλιώς δεν θα πλακωθούμε θα φάμε σαν άνθρωποι.

Τετάρτη βράδυ και μετά από 5 ανθρώπινες μερίδες νιώθεις έτοιμος να εκραγείς. Η επίσκεψη σε ένα μεξικάνικο εστιατόριο μέσα στο κατακαλόκαιρο μάλλον δεν μπαίνει στο πάνθεον των γαμάτων ιδεών σου. Εκτός του ότι έφαγες σαν να μην υπάρχει όχι αύριο, αλλά ούτε καν σήμερα, η ζέστη σε συνδυασμό με το πικάντικο φαγητό σου δημιουργούν μια ατελείωτη δίψα. Μετά το 3^ο λίτρο νερό και αφού βλέπεις ένα τούνελ με ένα ζεστό φως να σε τραβάει κοντά του, γράφεις πρόχειρα στις χαρτοπετσέτες τη διαθήκη σου γιατί δεν βλέπεις να τη βγάζεις καθαρη (λογοπαίγνιο με τη χαρτοπετσέτα).Πίνεις νερό για να ξεδιψάσεις, το οποίο καταλήγει στην ήδη τουμπανιασμένη κοιλιά σου χωρίς να κάνει ουσιαστική δουλειά, εκτός αν η δουλειά του είναι να σε φουσκώνει ακόμα περισσότερο αυξάνοντας ταυτόχρονα το αίσθημα δυσφορίας. Μπαίνοντας στο αυτοκίνητο προσπαθείς να οδηγήσεις αλλά κάθε προσπάθεια κίνησης σε φέρνει πιο κοντά στο θάνατο, ή έστω στον εμετό. Όταν με τα πολλά φτάνεις σπίτι κάνεις τάματα σε λαίμαργους αγίους και σκοτεινούς θεούς και αποφασίζεις ότι η καλοπέραση της κοιλιάς σου περνάει σε δεύτερη μοίρα το καλοκαίρι. Φυσικά και η καλοπέραση της Τασίας που όχι μόνο δεν θα γίνει μάνα απόψε, αλλά θα είναι αναγκασμένη να ακούει τα βογγητά σου όλο το βράδυ. Και μάντεψε: δεν είναι τα βογγητά που ήλπιζε να ακούσει.

Ελάττωση ταχύτητας για να περάσει πεζός

Τη βλέπεις να προσπαθεί να διασχίσει το δρόμο, το μυαλό σου διασχίζουν όλα τα τραγούδια του Barry White περί έρωτος και άλλων δαιμονίων και λες «ας κόψω μωρέ να περάσει το κορίτσι». Όντως κόβεις, το κορίτσι περνάει και σου χαμογελάει κι ενώ έχεις τελειώσει το ονειροπόλημα που περιελάμβανε εσένα, αυτή και σκηνές από ερωτικές ταινίες κι είσαι έτοιμος να ξεκινήσεις, ένας παππούς προλαβαίνει να πατήσει στο δρόμο, οπότε λες να κάνεις την καλή σου πράξη (το να αφήσεις την κοπέλα ήταν λογική πράξη, όχι καλή). Ο παππούς πάει πιο αργά κι από έγκυο σαλιγκάρι και οι πίσω οδηγοί στήνουν ένα πρόχειρο πάρτυ με κόρνες, αναφορές στα γεννητικά όργανα της μητέρας σου και σκέψεις για το τι προτίθενται να σου κάνουν με τουλάχιστον ομοφυλοφιλικές βάσεις.

Ιδέες που στην αρχή έμοιαζαν γαμάτες

Όλοι μας έχουμε ιδέες.. Μας έρχονται συνεχώς στις πιο ακατάλληλες στιγμές και τις σημειώνουμε νοητά στο μυαλό μας πιστεύοντας ότι θα τις ξαναθυμηθούμε. Το κακό είναι ότι θεωρούμε όλες τις ιδέες καλές, μέχρι να εφαρμοστούν. Πχ Σούζα με τη μηχανή στη Συγγρού μετά από 5 ποτά. Ναι, εκείνη τη στιγμή σου φαίνεται μια πολύ καλή ιδέα, μέχρι που ξυπνάς στο ΚΑΤ (στην καλύτερη) ή στον Κατ’ Κόσμο. Η στήλη έρχεται σήμερα να ανθολογήσει ιδέες που στην αρχή έμοιαζαν τουλάχιστον γαμάτες και μετά άρχισαν να μπάζουν από παντού.

Σουβλάκια/ βρώμικο από τον «Μήτσο τον μερακλή»

Γυρίζεις 3 το πρωί μετά από απόγευμα για καφέ που μετατράπηκε σε μπύρα και λες κι είσαι στο γάμο της Κανά η μπύρα μετατρέπεται σε ποτά. Στο δύσκολο δρόμο της επιστροφής και αφού έχεις πελεκήσει ότι ξηροκάρπι εμφανίστηκε βλέπεις μπροστά σου μια όαση: τα νέον λαμπάκια γύρω από την ταμπέλα του Μήτσου του Μερακλή, που σε καλούν σαν σειρήνες. Σταματάς, παραγγέλνεις 2 περιποιημένα πιτόγυρα απ’ όλα, δεν δίνεις σημασία στον ιδρώτα του Μήτσου που δίνει άλλη γεύση καθώς κάνει πλιτς στην πίτα σου (κράτα όμως αυτόν τον ήχο, θα σου χρειαστεί και πιο μετά). Τα τρως ευτυχισμένος και φτάνεις σπίτι με το στομάχι γεμάτο..Όχι για πολύ όμως. Οι πρώτες σταγόνες κρύου ιδρώτα εμφανίζονται και τα πόδια αρχίζουν να τρέμουν. Η τουαλέτα θα αποτελέσει το κρεβάτι σου για το βράδυ και το πρωί θα σε βρει αφυδατωμένο, άυπνο, χλωμό, 2 κιλά ελαφρύτερο και με γνώσεις συνταξιούχου οικοδόμου στο πεταχτό σπατουλάρισμα..  

Ρακή/ Τσίπουρο/ Ούζο

Αρχικά τα 3 αυτά ποτά μοιάζουν η καλύτερα ιδέα που είχες ποτέ. «Ρε συ Παναγιώτη γαμάτη ιδέα για μεσημεριανό τσιπουράκι στους Διόσκουρους, λέτε να πάρουμε και κάτι να τσιμπάμε;». Η ομήγυρης καταψηφίζει την ιδέα, αφού δεν είστε τίποτα φλώροι εσείς, αλλά πότες και το τσίπουρο ρέει άφθονο. Κάτι ώρες μετά και αφού τα πάντα μοιάζουν πιο όμορφα έρχεται η ώρα να σηκωθείς. Τα συγκεκριμένα ποτά στα «σκάνε» αφού σηκωθείς (σε αντίθεση με την μπύρα που στα «σκάει» μετά το πρώτα ξαλάφρωμα)  και τώρα νιώθεις σαν τον Άρμστρονγκ που πάτησε στη Σελήνη. Ένα βήμα εδώ, ένα τεράστιο άλμα προς τον εμετό. Οι καούρες και ο πονοκέφαλος θα συνεχιστούν μέχρι την επόμενη μέρα και αν ήταν ούζο αυτό που έπινες, ο γλυκάνισος θα αποτελεί για πάντα μια μυρωδιά που σου ανακατεύει, συνειρμικά και μόνο, το στομάχι.

Συναυλία μεγάλου συγκροτήματος

Υπάρχουν κάποια συγκροτήματα που πάντα ήθελες να  δεις, αλλά δεν ήρθαν ποτέ στην Ελλάδα. Όταν λοιπόν κάποια στιγμή, σίγουρα όχι και στο ζενίθ της καριέρας τους, αποφασίζουν να έρθουν και κατά τα μέρη μας (και πάντα είναι κρίμα που δεν είχαμε έρθει τόσα χρόνια και θα τα ξαναπούμε του χρόνου και λοιπά κλισέ) ενθουσιάζεσαι και τρέχεις να πάρεις το-δεν το λες και φτηνό- εισιτήριο. Η μεγάλη μέρα της συναυλίας φτάνει, είσαι απέξω 3 ώρες μέχρι να πλησιάζεις να μπεις, καταφέρνεις και μπαίνεις και περιμένεις μια ώρα για να βάλεις στον οργανισμό σου μπύρα και άλλες 3 για να την βγάλεις. Το συγκρότημα δεν λέει και πολλά, έχουν έρθει καθαρά για αρπαχτή και μοιάζουν πιο βαριεστημένοι κι από φάτσα τσόου τσόου . Καταλήγεις να κλαις τα χαμένα σου λεφτά, αλλά και τη χαμένη σου νιότη για τις τόσες ώρες που περίμενες.

  

Το ΠΑΣΟΚ των 80s

Νεαροί γενειοφόροι με ζιβάγκο, αριστερές ιδέες και ανύπαρκτες κοιλιές σου μιλάνε για το όραμα του Σοσιαλισμού και της παροχές που οφείλει να προσφέρει το κράτος στους πολίτες. Ένας αρχήγός κόμματος μπήχτης πριν από τον Μπερλουσκόνι, ρήτορας και άπειρα πακέτα Ντελόρ για το λαό. Όλα αυτά ακούγονται ιδανικά και οι ιδέες τους φρέσκες, έξυπνες και εφαρμόσιμες. Κάποια χρόνια μετά οι κοιλιές άρχισαν να μεγαλώνουν, οι ιδέες πήραν την κάτω (ή δεξιά) βόλτα και τα ζιβάγκο αντικαταστάθηκαν από σακάκια με μεγάλες τσέπες για να χωράνε μίζες και υποβρύχια. Ήταν ένα μεγάλο ποσοστό που τότε πίστεψε ότι ήταν η πιο γαμάτη ιδέα του κόσμου να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ και σήμερα έχει μείνει με την Ελιά στο χέρι.

Ραντεβού με άγνωστη από το Facebook

Εκεί που από την βαρεμάρα σου τσεκάρεις στο Facebook τα duckfaces των φίλων σου, ξαφνικά βλέπεις στα άτομα που μπορεί να γνωρίζεις την Maraki Denexeishmasiatoepitheto και τρελαίνεσαι. Βλέπεις ότι έχετε 5 κοινούς φίλους, κοιτάς τις 28 φωτογραφίες που έχει από 32 φορές την κάθεμια, μελετάς τα ενδιαφέροντά της και τα τελευταία της check in και ελπίζοντας ότι δεν θα σε περάσει για stalker την κάνεις add. Αφού σε αποδέχεται και αρχίζεις μια δειλή - δειλή και σταδιακή πεσιματική, έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και η ανταμοιβή των κόπων και των megabyte που χάλασες από το κινητό σου. Δίνετε ραντεβού σε κάποιο κεντρικό σημείο και αφού φτάνεις στο ραντεβού λουσμένος στο άγχος και την κολόνια ( και από την καλή, τη γούρικη) αντικρίζεις 2 γαλάζια μάτια να σε κοιτάνε και ναι είναι τα μάτια που είχε και στις φωτογραφίες. Οι φωτογραφίες είναι όμως 3 χρόνια και 15 κιλά πριν. Αρχίζεις να σκέφτεσαι τα θετικά (Χριστέ μου ευτυχώς που δεν είχαμε κανονίσει να τη βγάλω σε κανά εστιατόριο να πληρώνω μέχρι το τέλος των καιρών), αλλά και πιθανές διεξόδους. Καταφέρνεις να τελειώσεις σχεδόν αλώβητος τη βραδιά, τρέχεις με βουρκωμένα μάτια στο σπίτι, διαγράφεις ότι έχεις σε κοινωνικό δίκτυο και αποφασίζεις να επιστρέψεις στον παραδοσιακό τρόπο γνωριμίας.. τα μπαρ και τα προξενιά.

Σεξ χωρίς προφυλακτικό

Φυσικά και είναι μια χαρά ιδέα το σεξ χωρίς προφυλακτικό, αρκεί να μιλάμε για 40 χρόνια πριν. Πλέον με τα Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα να αυξάνονται και πληθύνονται και με τον κίνδυνο κι εσείς οι δύο να αυξηθείτε και πληθύνετε καλό είναι σε περιπτώσεις που βλέπεις ότι την τύπισσα που μόλις γνώρισες τη χαιρετάει όλο το μαγαζί (Τρανζίστορ), ε να βάλεις κι εσύ κάτι. Τα αποτελέσματα ενός ακάποτου one night stand μπορεί να είναι διαφόρων ειδών: από τη μικρή Νεφέλη που τεντώνει τα μικροσκοπικά της χεράκια και σε φωνάζει μπαμπά και-περίμενε γίνεται και χειρότερο- που σε καμιά 15αριά χρόνια θα αρχίσει να απλώνει τα στρινγάκια της στην απλώστρα και ο μαλλιάς θα την περιμένει απέξω να την πάρει με το μηχανάκι ανάβοντας σου όλα τα λαμπάκια. Επίσης, μετά από ένα ακάποτο σεξ υπάρχει σοβαρή περίπτωση να μυρίζει κάτι σάπιο στο βασίλειο της ανατομίας και να ψάχνεις σε όλα τα ιατρικά site να δεις γιατί είναι πράσινο αυτό που έπρεπε να είναι ροζ και γιατί μυρίζει έτσι περίεργα.

Πολιτική συζήτηση σε γιορτινά οικογενειακά τραπέζια

Μετά από 7 κιλά κρασί και ξεπάστρεμα 2 στάβλων και αφού όλοι οι άσπονδοι συγγενείς της οικογένειας έχουν θαφτεί κάτω από τόνους χώματος (μαζί με αυτόν τον αχώνευτο γείτονα που παρκάρει λίγο στραβά), η θεία Μορφούλα λέει την ιστορία με τον ξένο στο λεωφορείο που της είπε η Γιωργία, η ξαδέρφη της Νικολέτας και ο θείος με το στητό παράστημα ξεσπαθώνει και αρχίζει να αναφωνεί διάφορα για το πολίτευμα, το Στρατό και λοιπές πατριωτικές εξάρσεις. Η συζήτηση σύντομα παίρνει φωτιά με τη θεία να φωνάζει «Συμεών σε παρακαλώ, δεν έχεις πάρει τα χάπια σου κι έχεις φάει τόση πέτσα, ηρέμησε!» ο θείος Συμεών θυμάται τα χρόνια που όλοι είχαν δουλειές και φτιάχτηκαν δρόμοι και σύντομα τα παιδάκια του τραπεζιού μαθαίνουν νέες λέξεις, οι οποίες θα τους φανούν χρήσιμες στη λαχαναγορά ή το γήπεδο.

Το κολλητό μπλουζάκι που αγόρασες

Θα ήταν περίπου μισός μήνας που πήγαινες γυμναστήριο και νιώθοντας σαν τον Hulk αποφάσισες ότι πρέπει να αναδείξεις τα μούσκουλα με εκείνο το κολλητό μπλουζάκι που πάντα χαλβάδιαζες. Το πήρες όσο πιο τσίτα γίνεται, το θαύμασες στον καθρέφτη σου και τώρα 10 κιλά μετά, το μόνο που αναδεικνύει είναι οι μαγειρικές ικανότητες του σουβλατζή σου.

Το τράβηγμα αυτής της κλωστής που σ’ ενοχλούσε

Αυτή την καταραμένη κλωστή την παρατήρησες πρώτη φορά στον καβάλο του παντελονιού σου στον ηλεκτρικό το πρωί και σου φάνηκε σαν τρίχα από εεε ε κατάλαβες.. όλη μέρα σε ενοχλεί και τη σκαλίζεις. Κάποια στιγμή γυρνώντας από τη δουλειά έχεις τη φαεινή ιδέα να την τραβήξεις, με αποτέλεσμα τώρα να είσαι με το σώβρακο (άσπρο μινέρβα) στην Σταδίου και να ψάχνεις έστω για ένα Ζάρα, αλλά φευ παντού μόνο Μίκελ.

Η κλανιά στο ασανσέρ

Μετά από ένα ημιύποπτο σάντουιτς που έφαγες στη δουλειά και την υποψία χεσίματος που είχες από το πρωί πλέον να έχει γίνει βεβαιότητα (σίγουρα δεν βοήθησε ο πέμπτος εσπρέσο και το 20^ο τσιγάρο) τα πράγματα έχουν αρχίσει να ζορίζουν. Θα πήγαινες στη δουλειά, αλλά θες το περιοδικάκι ή το tablet σου και το απέφυγες κι αυτό.. Μπαίνεις στο ασανσέρ από τον 6^ο κι είσαι μόνος. Λες «ας αποσυμπιέσω λίγο την κατάσταση ρε πούστη μου, κρατιέμαι τόση ώρα». Η μυρωδιά κάνει τα κουνάβια σε ακτίνα 100 χιλιομέτρων να γουρλώσουν τα μάτια, να αλυχτήσουν και να φύγουν τρέχοντας για πιο ζεστά κλίματα. Ώπα, γιατί σταματήσαμε στον 4^ο; Όχι ρε γαμώτο, μπαίνει αυτό το άρρωστο μελαχρινό που έχεις σταμπάρει 2 μήνες τώρα και δακρύζεις κάθε φορά που το βλέπεις. Η ερωτική σου ζωή περνάει σαν ταινία μπροστά στα μάτια σου, καθώς μόλις τελείωσε.. Χαμογελάς στην κοπέλα συγκαταβατικά και ψάχνεις εναγωνίως για κάποιον ιδρωμένο χοντρό να κοιτάξεις και να ρίξεις το φταίξιμο, όπως κάνεις στο λεωφορείο. Αλλά τίποτα, είστε οι δύο σας, η κλανιά σου και η αξιοπρέπειά σου που κι αυτή προσπαθεί να ξεφύγει από τη σχισμή του ασανσέρ..

Το σφηνάκι ούζοοτιναναι

Το σφηνάκι ούζο-τεκίλα-ρούμι σου φάνηκε γαμάτη ιδέα μετά από 15 διαφορετικούς συνδυασμούς τεκίλας που έχεις ήδη πιει. Λίγα λεπτά μετά αναρωτιέσαι που πήγε η όμορφη γεματούλα ε την έντονη τριχοφυία στο άνω χείλος ( και πιθανότητα στη ρώγα) και αφού τη βρίσκεις, απλώς ξερνάς πάνω της μετά τα πρώτα δευτερόλεπτα ψευδίσματος.

Το 3ημερο με την γκόμενα που ξέρεις 3 εβδομάδες

Ξέρεις την γκόμενα 3 εβδομάδες και έχετε βγει 4-5 φορές, χωρίς να γίνει το απονενοημένο διάβημα λόγω έλλειψης χώρου. Έχετε κατά τύχη άδεια μαζί και λες «δεν πάμε ένα 3ημερο κάπου μαζί;». Ε, δεν πάτε καλύτερα. Το σεξ είναι τόσο άσχημο που για να το αποφύγεις βλέπεις «οικογενειακές ιστορίες» στο tablet ή ακόμα χειρότερα στο κινητό σου και της εξηγείς ότι αυτή η ιστορία αφορά τον ξάδερφό σου. Η ιστορία αναφέρεται στις ομοφυλοφιλικές σχέσεις δύο ξαδέρφων.. Η έλλειψη κοινών ενδιαφερόντων και η συνεχής γκρίνια της σε κάνουν να θες να τη σπρώξεις (χωρίς μι) στο ποτάμι και να δεις τη συνέχεια της ιστορίας από το στούντιο με τη Νικολούλη. Σκέφτεσαι, όμως, ότι η ιστορία θα καταλήξει επεισόδιο του κόκκινου κύκλου και θα σε παίξει κανας Συσσοβίτης και λες καλύτερα τη γκρίνια της.. 

Διλήμματα

Η ζωή του ανθρώπου είναι γεμάτη με συνεχή διλήμματα, μετατρέποντας τον ίδιο σε ένα κατακόρυφο παγκάκι με αγγελάκια και διαβολάκια που αράζουν πάνω του και προσπαθούν να τον πείσουν να κάνει πράγματα. Στο σημερινό άρθρο δεν θα ασχοληθούμε με εύκολες αποφάσεις και ψευτοδιλήμματα τύπου «τσιγάρο ή ηλεκτρονικό τσιγάρο», γιατί α) η απάντηση είναι προφανής και β) δεν διαβάζεις το Lifestyle έντυπο κυριακάτικης εφημερίδας. Τα διλήμματα που θα τεθούν εδώ, είναι αληθινά, εγείρουν έριδες και τσακωμούς και είναι υπεύθυνα για την καταστροφή φιλίας (κάτι σαν την παραπάνω γυναίκα σε μια γυναικεία παρέα δηλαδή). Το ψευτοδίλημμα για την σωστή τοποθέτηση του κωλόχαρτου έχει απαντηθεί σε παλιό άρθρο (βλέπε http://igoniatoucult.blogspot.gr/2014/12/blog-post.html ), οπότε μπορούμε να εντρυφήσουμε στα ουσιαστικά ερωτήματα.

Τρέξιμο για μετρό/ηλεκτρικό/ λεωφορείο ή όχι

Κατεβαίνεις τις κυλιόμενες σκάλες άνετος όταν ξαφνικά βλέπεις το βαγόνι σταματημένο στην αποβάθρα. Οι επιλογές που έχεις είναι:

Α. Να αρχίσεις να τρέχεις σαν τρελός, σκουντώντας τους μισούς, πατώντας άλλους και να καταλήξεις να σκάσεις πάνω στην πόρτα που μόλις έκλεισε. Κοιτάζοντας από το τζάμι τους ήδη επιβαίνοντες την ώρα που απομακρύνονται νιώθεις σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα καθώς κοιτάζει μια οικογένεια που τρώει ζεστή γαλοπούλα μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα και σφουγγίζεις τα μάτια σου (από τον ιδρώτα του τρεξίματος είναι. Έχουμε φτάσει και σε μια ηλικία πλέον, δεν είμαστε για πολλά πολλά). Φυσικά οι από μέσα σε κοιτάνε με ένα βλέμμα γεμάτο χαρμολύπη και αποδοκιμασία, ενώ ξέρεις ότι οι μισοί από αυτούς θα έκαναν ακριβώς το ίδιο πράγμα.

Β. Να περπατήσεις σαν άνθρωπος (έστω με έναν ύπουλο ψιλογρήγορο βηματισμό που όμως δεν είναι αρκετά φανερός) και αν το προλάβεις, το πρόλαβες. Σε 5 λεπτά περνάει άλλο.

Η πιο πάνω επιλογή είναι πολύ εύκολη, ειδικά μετά τον τόσο αντικειμενικό τρόπο που τα έγραψα (-ναι; Από τον ΣΚΑΪ είπατε; Βεβαίως μπορώ να γράφω τα κείμενα σας), αλλά τα πράγματα δυσκολεύουν στο λεωφορείο. Συνήθως υπάρχει αρκετή καθυστέρηση μεταξύ των δρομολογίων και ακόμα συνηθέστερα το λεωφορείο το βλέπεις στη στάση κανα τετράγωνο πριν και αρχίζει ένας αγώνας δρόμου ανάμεσα στα πνευμόνια σου, τα τσιγάρα και το μουσακά που έφαγες στη δουλειά. Εν τέλει, χάνεις το λεωφορείο και 3 μήνες από τη ζωή σου. Στην καλύτερη το προλαβαίνεις, ο οδηγός ανοίγει την πίσω πόρτα και τον ευχαριστείς με ένα νεύμα από τον καθρέφτη γιατί η αναπνοή σου θα επανέλθει λίγο πριν κατέβεις.    

Να κάνω πεσιματική ή όχι

Δίλημμα που δεν θα έπρεπε να υφίσταται ως δίλημμα, αφού τα πράγματα είναι απλά. Σου αρέσει, κοιτάει, κοιτάς, συνεχίζει να κοιτάει, ε πήγαινε μίλα άνθρωπε μου, τι το καθυστερείς το θέμα; Το πρόβλημα ξεκινάει στις περιπτώσεις που κουβαλάει μαζί έναν ή παραπάνω τύπους και δεν ξέρεις τι ακριβώς παίζει ή αν την είδες σε κάποιο club που παίζει πριόνια σε ένταση που θα έκανε τον Μπετόβεν να δυσανασχετήσει και οι όποιες χορευτικές σου (αν)ικανότητες δεν σε βοηθάνε. Το μόνο δίλημμα στην σωστή απόφαση του να μιλήσεις είναι η τακτική που θα ακολουθήσεις και οι πρώτες ατάκες που θα χρησιμοποιήσεις, ώστε να αποφύγεις τετριμμένες παπάτζες που θα έχει βαρεθεί να ακούει και να της κερδίσεις το ενδιαφέρον τόσο όσο να μη δώσει σημασία στην ιδρωμένη μπλούζα σου λόγω του καταραμένου καλοκαιριού.      

Κατούρημα καθιστός

Θέμα ταμπού για τους άντρες. Οι πιο άνετοι θα σου πουν ότι είναι πολύ βολικό και χρήσιμο σε κάποιες περιπτώσεις. Οι «ακραιφνείς» και «άγριοι» άντρες θα σε κοιτάξουν λες και τους είπες ότι τα 12χρονα κάνουν το καλύτερο σεξ που έχεις κάνει ποτέ και θα φτύσουν το ταμπάκο τους με οργή στο πάτωμα. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Αν είσαι στην άνεση του σπιτιού σου, είναι πρωί, κοιμάσαι ολόκληρος όρθιος, εκτός από ένα σημείο που δεν κοιμάται, αλλά είναι όρθιο, ΘΑ ΚΑΤΣΕΙΣ. Επίσης, αν είσαι στο σπίτι σου ή της κοπέλας σου και βαριέσαι να σηκώσεις το καπάκι, να κατουρήσεις, να το ξανακατέβασεις κλπ, προφανώς κάθεσαι. Επίσης, βολεύει πολύ στις περιπτώσεις που δεν πρέπει να ακουστεί ο κελαρυστός ήχος του κατουρήματος για οποιονδήποτε περίεργο λόγο μπορεί κάποιος να σκεφτεί. Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι είναι επίσης πολύ χρήσιμο τις φορές εκείνες που δεν είσαι σίγουρος αν είναι μόνο κατούρημα, οπότε κάθεσαι για καλό και για ΚΑΚΟ. Ας μην κοροϊδευόμαστε, επιτρέπεται να κάνουμε τα πάντα για να βολευόμαστε. Εκτός από τα σανδάλια και πέδιλα στους άνδρες. Αυτά απαγορεύονται.  

Σουβλάκι ή πίτσα

Κλασσικό και αγαπημένο δίλημμα με το αποτέλεσμα να μην είναι αρνητικό σε οποιαδήποτε έκβαση του. Η επιλογή εξαρτάται από διάφορες παραμέτρους. Τον αριθμό των συμμετεχόντων, τη γουρουνιά που θες να κάνεις, τα οικονομικά σου αλλά και την ώρα. Αν είσαι μόνος σου θα το σκεφτείς δύο φορές για να παραγγείλεις πίτσα, αν και τρως άνετα μία μόνος σου και (πιθανώς) θα έχεις και καβάτζα για το πρωί ή έστω για αργότερα το βράδυ. Σίγουρα τα σουβλάκια αποτελούν οικονομικότερη λύση αφού με 3 πιτόγυρα είσαι καλυμμένος (και πάντα 2 κοτόπουλα και 1 χοιρινό ώστε να υπάρχει εναλλαγή στη γεύση ή αν πάθεις καμιά ζημιά και χορτάσεις με τα δύο, να έχεις το ένα κοτόπουλο για την άλλη μέρα). Το πρόβλημα με την πίτσα υπάρχει και όταν είναι 2 οι συνδαιτυμόνες, καθώς μια πίτσα είναι πολλή οπότε αναγκαστικά θα πρέπει να υπάρχει και κάτι έξτρα όπως μια μακαρονάδα ( η σαλάτα δεν θεωρείται λύση, είναι για να γεμίζει τα κενά). Η επιλογή εξαρτάται επίσης από το βαθμό πείνας, με τα σουβλάκια να αποτελούν γρηγορότερη επιλογή και δεν χρειάζεται να περιμένεις να κρυώσουν.    

Φανελάκι/t-shirt μέσα από τα ρούχα

Μεγάλο δίλημμα. Όταν είναι καλοκαίρι και ξέρεις ότι ο ιδρώτας δεν φεύγει ποτέ από κοντά σου σαν μια τρελή γκόμενα ή σαν έρπης, το φανελάκι μοιάζει ιδανικό στο να κρατάει τα πρώτα υγρά, σαν τα 3 σουβλάκια που τρως σε μια βραδιά που ετοιμάζεσαι να βγεις με τους αλκοολικούς φίλους σου. Φορώντας πουκάμισο, το t-shirt μοιάζει η μόνη λύση να μη φαίνεται το πουκάμισο σου σαν να έπαιρνες μέρος σε κάποιο πλύσιμο αμαξιών με ημίγυμνες βρεγμένες γκόμενες και σένα σε μια γωνιά. Το από μέσα από το πουκάμισο είναι αποδεκτό λοιπόν και η αστυνομία της μόδας δεν θα σε ενοχλήσει, παρά μόνο θα σου ρίξει μια λοξή ματιά τύπου «σε παρακολουθώ και περιμένω την επόμενη κίνηση σου». Αν η επόμενη κίνηση είναι το φανελάκι μέσα από τα t-shirt, η απάντηση είναι όχι. Κατ’ αρχάς φαίνεται, κατά δεύτερον δεν είσαι στο σχολείο που σε έντυνε η μάνα σου και ούτε είσαι παππούς να φοράς το φανελάκι «για την υγρασία». Στην τελική, αν δεν θες να φαίνεται ο ιδρώτας στο t-shirt σου, να προτιμάς άσπρο ή σκούρο και όχι ανοιχτόχρωμα κλαρινογαμπρέ χρώματα. Το μόνο βολικό με το φανελάκι είναι ότι το χειμώνα μπορείς να το βάζεις μέσα από το εσώρουχο, κρατώντας ζεστά τα καμπανέλια σου. Και πάλι η απάντηση εδώ είναι όχι.

Σκούπισμα

Το δίλημμα εδώ δεν αφορά γυναίκες, καθώς εκεί τα πράγματα είναι ξεκάθαρα για λόγους υγιεινής. Το ερώτημα αφορά τους άνδρες και είναι πολύ συγκεκριμένο: Μετά την ιερή στιγμή που αποβάλλεις τα προηγούμενα φαγητά για να κάνεις χώρο για νέα, πως σκουπίζεσαι. Σε πρόσφατο γκάλοπ που έκανα συνειδητοποίησα ότι οι απόψεις είναι πολλές, ενώ πίστευα ότι το λογικό είναι όπως κάθεσαι να βάλεις το χέρι από μπροστά, να μετακινήσεις «πράγματα» που είναι στη μέση και να σκουπιστείς. Άκουσα για το χέρι από πίσω (όχι “the greek way”, αλλά “the woman way”). Γιατί; Γιατί να ανασηκωθείς ενώ μπορείς να κάνεις την όλη διαδικασία άνετος, καθιστός και στην επαναφορά του χεριού να ρίξεις και μια ματιά στο αποτέλεσμα; Το όποιο ψευτοδίλημμα κλείνει εδώ και δεν θα αναφερθώ καν στους μετροσέξουαλ που πλένονται κάθε φορά. Αποτελείτε την ντροπή του ανδρικού γένους και σας αρμόζει πλύσιμο σε παγωμένο μπιντέ. 

Μεγάλες Αλήθειες

Το Πάσχα πέρασε, οι αρτηρίες κάνουν φιλότιμες προσπάθειες να συνεχίσουν να λειτουργούν, τα τριγλυκερίδια σκουπίζουν μετά το πάρτυ που έστησαν, ο αναστημένος Ιησούς από τη Ναζαρέτ μας έδωσε ραντεβού για του χρόνου same channel same time και ο Πέτρος Γαϊτάνος έβαλε την υπέροχη κουπ του σε ναφθαλίνη για να διατηρηθεί μέχρι το επόμενο Πάσχα..Η ζωή λοιπόν επέστρεψε στους φυσιολογικούς της ρυθμούς και μαζί κι η στήλη..

             Το σημερινό θέμα αφορά διαπιστώσεις για τον άνθρωπο, τη ζωή, τον έρωτα και άλλες τέτοιες παπάτζες που θα έλεγε ο Κοέλιο για να γράψει το 60^ο ίδιο βιβλίο του. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα είναι η Βερόνικα αυτή που θα αποφασίσει να πεθάνει, αλλά ο ίδιος. Πίσω στην πραγματικότητα όμως και ας δούμε μερικά πράγματα που μας δείχνουν ότι η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους κάπου έχει βαλτώσει. 

1. Εγώ νηστεύω για το καλό

Αποφασίζεις καλώς ή κακώς να νηστεύσεις, αλλά δεν το παραδέχεσαι ποτέ. «Το κάνω για αποτοξίνωση, έτσι για μια εβδομάδα», «μωρέ δεν το κάνω για θρησκευτικούς λόγους, αλλά για το καλό, ξέρεις», «δεν πιστεύω, αλλά είναι Μεγάλη Εβδομάδα.. Σιγά, δεν μπορώ να αντέξω 5 μέρες χωρίς κρέας;». ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ. Η Αθεϊα είναι η επικρατής cool μόδα, αλλά είσαι και λίγο αγχωμένος. Κι αν υπάρχει κάτι; Γιατί να χάσω την αιώνια ζωή για μια ζαμπονοτυρόπιτα;

2. Ατυχία στο φλερτ

Την βλέπεις με το που μπαίνεις στο μαγαζί.. Γελάει ανέμελα με τις φίλες της αλλά κάθε τόσο ρίχνει κλεφτές ματιές. Πίνεις δυο-τρεις γερές γουλιές, προσπαθείς να σκεφτείς κάποια ατάκα του Μεγάλου Μπάρνεϊ, σκέφτεσαι την Ρόμπιν τελικά και χάνεις ένα 5λεπτο, αλλά μαζεύεις το κουράγιο σου, φουσκώνεις το στήθος, και πας. Η συζήτηση έχει ξεκινήσει καλά, γελάει με τα τραγικά αστεία σου (πάντα είναι καλό σημάδι αυτό) και τελικά κάνεις τη λάθος ερώτηση «θα μου πεις και το όνομα σου;». Σου λέει και ενώ της λες το δικό σου, διαπιστώνεις ότι παγώνει.. «Θρασύβουλος; Μάλιστα.. ναι, έχω ήδη καεί από έναν Θρασύβουλο. Ας το αφήσουμε καλύτερα..» όχι μόνο είναι αληθινή ιστορία, αλλά πάντα παίζει και στην παραλλαγή με τα ζώδια. Τι έχεις δύο αυτιά; Κι ο πρώην μου είχε δύο αυτιά, ας το αφήσουμε καλύτερα. Κυρία μου, αν δεν είσαι έτοιμη να βγεις στις αγορές, μην βγαίνεις. 

3. Duckface στις φωτογραφίες

Αν δεν είσαι 180 κιλά οπότε να πρέπει να το κάνεις για να μαζευτούν τα 3 διπλοσάγονα και προγούλια σε ένα και να φανεί κάπως ο λαιμός σου, δεν καταλαβαίνω τι εξυπηρετεί.

4. Ηλεκτρικός Σιδηρόδρομος

Η τακτική χρήση του εν λόγω μεταφορικού μέσου βοηθάει στο να βγουν κάποια ασφαλή συμπεράσματα και να κατηγοριοποιηθούν οι επιβάτες. Σε ώρες αιχμής υπάρχει πάντα αυτός που θα ακουμπήσει στον στύλο και θα αποτρέψει όλους τους υπόλοιπους από το να κρατιούνται. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι στην προσπάθεια τους αυτή, πολλές φορές αδιαφορούν για το χέρι σου το οποίο ήδη κρατάει τον στύλο και εναποθέτουν άνετα το κορμί τους εγκλωβίζοντάς το. Εύχομαι αργό θάνατο δια ανασκολοπισμού με τον ίδιο τον στύλο.

Άλλη μια αγαπημένη κατηγορία είναι οι άνθρωποι οι οποίοι για κάποιο ανεξήγητο λόγο «σταμπάρουν» μια πόρτα και αναγκαστικά πρέπει να ακολουθήσουν αυτή. Η συγκεκριμένη πόρτα είναι αυτή που θα σταματήσει 5 βαγόνια μετά, αλλά αγχωμένοι θα την ακολουθήσουν πάντα καλύπτοντας με τα πόδια το ένα από τα 2 χιλιόμετρα μέχρι τον επόμενο σταθμό, ενώ άλλες 15 πόρτες έχουν περάσει από μπροστά τους.

Στον «μαγικό» κόσμο των ναρκωτικών οι καθήμενοι θεωρούνται προνομιούχοι. Αν είσαι όρθιος θα σε προσπεράσουν σχεδόν αδιάφορα, αν κάθεσαι όμως, είναι κάτι αντίστοιχο με το να έχεις Mercedes. Πάντα αγαπημένες οι γιαγιάδες που αγ(κ)ωνίζονται να μπουν πρώτες, ενώ δεν έχεις βγει και τα βλέμματα γεμάτα θρησκευτική έξαψη δείχνουν ότι βρίσκονται κοντά στην θέωση (χωροταξικά μα και ηλικιακά).

Οι μυγιάγγιχτοι είναι αυτοί που θα μπουν αγγίζοντας όσο το δυνατόν λιγότερα (με κίνδυνο να φάνε τα μούτρα τους) και πάντα θα ζητήσουν από κάποιον να ανοίξει το παράθυρο. « Μα έχει aircondition κυρία μου..». Αδιάφορο. Επίσης, δεν γίνεται δεκτή η απάντηση « δεν ανοίγει το παράθυρο». Θα πάει από πάνω, θα το παλέψει χτυπώντας με την τσάντα αυτούς που κάθονται κάτω από το παράθυρο και μετά θα το αποδεχτεί.   

Κλείνουμε το θέμα «ηλεκτρικός» με αυτούς που είναι πάντα έτοιμοι για «μανούρα». (Με μπάσα φωνή) «Να πάρετε ταξί μαντάμ αν δεν σας κάνει». «Γεμίσαμε ξένους εδώ μέσα και δεν χωράμε στην ίδια μας την πατρίδα». Οι συγκεκριμένοι θα συνεχίσουν να μουρμουράνε μόνοι τους, ακόμα κι όταν φύγει το αντίπαλο δέος. «Αι σιχτίρι, σας μαζέψαμε εδώ μέσα. Αλλά εγώ φταίω που..»

5. Η φράση «έλα μωρέ, παιδάκι είναι»

Δεν με ενδιαφέρει αν είναι παιδάκι. Εσύ είσαι ενήλικος, οπότε μάζεψε το και μην το αφήνεις να κάνει τον ινδιάνο που τρέχει γύρω από τον πάσσαλο με τον δεμένο καουμπόυ και ουρλιάζει. Ειδικά σε πλοία. Ειδικότερα σε γεμάτα πλοία γυρίζοντας από καλοκαιρινές διακοπές. 

6. Οι άνθρωποι που πίνουν ντεκαφεϊνέ καφέ και κάνουν ηλεκτρονικό τσιγάρο

Φαντάζομαι ότι μετά από ντεκαφεϊνέ καφέ και ηλεκτρονικό τσιγάρο πας στην τουαλέτα και πχ είναι άοσμα; Τι παίζει με αυτούς τους ανθρώπους; Μην πιεις καφέ και μην καπνίσεις! Είσαι ο ίδιος που θα πιεις light αναψυκτικό μετά από 3 πιτόγυρα και μια πατάτες με τυρί και σως. Ένα μυστικό: δεν θα σε σώσει αυτό. 

7. Ο "δεν έχω πρόβλημα"

Δύσκολη κατηγορία ανθρώπων που μαζί με τη μουσική ασανσέρ μπορεί να ευθύνεται για πολλούς φόνους εν βρασμώ ψυχής. «Μαράκι τι θες να κάνουμε σήμερα;» Το Μαράκι ποτέ δεν έχει πρόβλημα..

-Πάμε σινεμά;

- Μωρέ δεν έχει κάτι καλό..

-Ωραία, πάμε να φάμε τίποτα;

-Αχ βρε Τάκη, δεν πολυπεινάω..

-Οκ, θες να πάμε στα παιδιά;

-Μωρέ, είμαι άλουστη και αυτή η Γιωργία θα μας λέει 2 ώρες για το Πάσχα στο χωριό και βαριέμαι να την ακούω..

- Ωραία, τι θες να κάνουμε;

- Μα δεν έχω πρόβλημα, ό,τι θέλεις τζουτζούκο μου.

Αθώος κύριε δικαστά, αθώος. 

8. Ο χοντρός στο καφενείο που λέει «σας κερδίσαμε/ είναι άμπαλος μωρέ ο Τάδε»

Α. δεν παίζεις εσύ, μην χρησιμοποιείς πρώτο πληθυντικό. Το μόνο που παίζεις εσύ είναι στοίχημα αν ο απέναντι θα φάει το τελευταίο κιλό κρέατος ή θα φας κι αυτό. Β. Δεν έχεις περπατήσει τα τελευταία 10 χρόνια πέραν της διαδρομής κουζίνα (φορτώνω)- τουαλέτα (ξεφορτώνω) και κάποιες φορές μπάνιο (ξεφορτώνω και παράλληλα φορτώνω μαζί), σταμάτα να κατηγορείς αθλητές ότι δεν τρέχουν. Γ. Τέλος, σταμάτα να φοράς φόρμες και αθλητικά, αφού δεν τα χρησιμοποιείς. Είναι σαν να είσαι σπυριάρης 17χρονος έφηβος και να φοράς από πριν το προφυλακτικό. Τσάμπα το φοράς.

9.  Οι άνθρωποι που δείχνουν συνέχεια φωτογραφίες από διακοπές/ παιδιά/ ακόμα χειρότερα παιδιά σε διακοπές

Το Κολοσσαίο είναι όμορφο, το ίδιο και το Big Ben και πολλά άλλα μνημεία. Το να το δω άλλες 50 φορές με εσένα μπροστά δεν θα το κάνει καλύτερο. Εκτός αν είσαι η Μόνικα Μπελούτσι και φωτογραφίζεσαι γυμνή μπροστά του. Επίσης τα παιδιά και τα μωράκια. Ωραία, βλέπω μια φωτογραφία, θα χαμογελάσω και θα πω «τι γλυκό», το ίδιο και στη δεύτερη και στην τρίτη. Σταμάτα να μου δείχνεις 100 φωτογραφίες με τον μικρό Γιωργάκη να ξύνει τη μύτη του, το αυτί του και οποιαδήποτε άλλη σωματική κοιλότητα βρει. Δεν είναι γλυκό, είναι βαρετό..

Τα ανείπωτα (όχι του Ζερβουδάκη)

Η ζωή και η συνύπαρξη με τους άλλους ανθρώπους θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη αν λέγαμε όλα αυτά που αποφεύγουμε/ντρεπόμαστε να πούμε. «Ναι αγάπη μου, αυτό το φόρεμα όντως δεν σου πάει γιατί σου κάνει μεγάλο κώλο. Να κοίτα εδώ πως πετάει. Α, δεν πετάει , ο κώλος σου είναι. Καλά, βάλε ό,τι θες τότε, χωρίζουμε» και άλλα τέτοια σεξιστικά που θα με στοχοποιήσουν ως μισογύνη. Ας δούμε μερικές ανείπωτες αλήθειες, που μπορεί να μη βελτίωναν τον κόσμο αλλά ελπίζω ότι θα βρουν σύμφωνους αρκετούς. Αλλιώς μάλλον έχω θέματα.

  

Hanson

One hit wonder συγκρότημα με μόνη επιτυχία το “mmm bop”. Στο παρόν άρθρο δεν θα ασχοληθούμε με την (αμφίβολη) καλλιτεχνική τους αξία, αλλά με μία αλήθεια που λίγοι παραδέχονται δημοσίως. Ας κάνουμε όμως μια εισαγωγή για να σώσουμε σχετικώς τη ξεφτίλα: Την εποχή που έκαναν την εμφάνιση τους ήταν μια εποχή χωρίς Internet και οι οποιεσδήποτε πληροφορίες για συγκροτήματα κλπ έρχονταν με το σταγονόμετρο και με τα αποτελέσματα του «σπασμένου τηλεφώνου» (όπως πχ τη δεκαετία του ’80 που πολλοί νόμιζαν ότι η επιτυχία των Rainbow “I surrender” επαναλάμβανε «Aσουρέτο» και άλλα τέτοια που θα έκαναν φροντιστήρια Αγγλικών ακόμα και στο Αγρίνιο ή στην Καρδίτσα να ουρλιάζουν από απόγνωση). Έβλεπες στην τηλεόραση 3 ξανθομάλλικα γλυκά πιτσιρίκια σε σχεδόν νόμιμη ηλικία για σεξουαλικές σχέσεις και έλεγες «Πωπω αυτό το μεσαίο το χτυπούσα άνετα», καθώς ήταν το πιο όμορφο από τα 3 (καλά και το μικρό όμορφο ήταν αλλά το χοντραίνουμε λόγω ηλικίας). Ακόμα κι όταν αργότερα έμαθες ότι είναι αγοράκια και έπεσες από τα σύννεφα και άρχισες να αναρωτιέσαι για τη σεξουαλικότητα σου, το γεγονός ότι θα πηδούσες το μεσαίο Χανσονάκι δεν άλλαξε. «Τι; Δεν είναι κορίτσι; Καλά και πάλι μια χαρά είναι» και στο επόμενο καρέ η κάμερα σε δείχνει να πακετάρεις βαλίτσες για Ταϋλάνδη και στο αεροπλάνο να παίζεις quiz στον σκοτεινό κόσμο του Internet για το αν είναι “ladyboy or girl’ αλλά και πάλι πάρσιμο είναι (πχ ένα που μου έστειλε ένας φίλος http://www.proprofs.com/quiz-school/story.php?title=lady-ladyboy )

Πάντως προς υπεράσπιση μου το μεσαίο ηλικιακά και αριστερό χωροταξικά είναι ακόμα πάρσιμο..

«Τι είναι αυτά που έστελνα;»

Αν κάνεις το λάθος και κοιτάξεις τα μηνύματα που αντάλλαζες με τον γκόμενο/γκόμενα στην αρχή της σχέσης ή κατά τη γνωριμία/ ψήσιμο θες να ανοίξει η γη να σε καταπιεί. Αποσιωπητικά, θαυμαστικά, γλύκες και μια πρέζα γλίτσας και κακού λύκου που κροταλίζει τα δόντια του λίγο πριν γευτεί την Κοκκινοσκουφίτσα. «Έλα δεν μπορεί να τα έστελνα εγώ αυτά!» Εσύ τα έστελνες γελοίε και θα ξαναστείλεις τα ίδια και ακόμα πιο γλίτσικα στην επόμενη, χωρίς ντροπή (εκείνη τη στιγμή τουλάχιστον). Στον έρωτα και τον πόλεμο όλα επιτρέπονται και άλλες τέτοιες κλισέ γραφικότητες που δεν σε βοηθούν όμως να ξεπεράσεις τη ντροπή που νιώθεις, σαν επόμενη μέρα μεθυσιού. «Τα πιστεύεις ακόμα γλυκέ μου αυτά που μου έλεγες στην αρχή της σχέσης μας;» «Μα φυσικά μωρό μουχειςφαειτηζωηγαμωτοκερατομου».

Κάλτσες σε διακοπές

Είμαι από τους γραφικούς που φοράνε παπούτσια στην παραλία. Οι σαγιονάρες/ δίχαλα κλπ μου τη σπάνε και θεωρώ ότι είναι μόνο για το σπίτι ή πιο συγκεκριμένα για το μπαλκόνι (και αυτό αν έχεις κόσμο και θες να δείξεις ότι δεν βγαίνεις ξυπόλυτος έξω και μετά ξαπλώνεις στο κρεβάτι χωρίς να πλένεις τα πόδια σου, απλώς τα απλώνεις έξω από το κρεβάτι). Σε διακοπές που περιλαμβάνουν παραλιακές εξορμήσεις κουβαλάω 2 ζευγάρια παπούτσια. Τα «καλά», τα οποία είναι τα πιο καινούρια και σε καλύτερη κατάσταση και φοριούνται σε καφέ ή απογευματινή/βραδινή βόλτα και τα «παλιά» τα οποία έχουν αποκλειστική χρήση στην παραλία. Τα δύο αυτά ζευγάρια έχουν και τις αντίστοιχες κάλτσες τους ώστε να μη δημιουργείται πρόβλημα με άμμους κλπ. Ας υποθέσουμε ότι πας τριήμερο. Στα παπούτσια θαλάσσης διατηρείς τις ίδιες κάλτσες όλο το τριήμερο με προϋπόθεση το μύρισμα της κάλτσας κάθε μέρα και ένα αντίστοιχο ζευγάρι κάλτσες για τα καλά παπούτσια. Έτσι επιτυγχάνεις τη μη μεταφορά άμμου στα καλά σου παπούτσια και το μη ψάξιμο στη βαλίτσα κάθε μέρα για καινούριο ζευγάρι. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις (προσοχή και στο διάστημα σχέσης/φιλίας με τον συνταξιδιώτη σου) μεταφέρεις τις «καλές» κάλτσες στα παπούτσια θαλάσσης κάθε 2 μέρες. Το πρόβλημα παρουσιάζεται μόνο στις περιπτώσεις που η διαδρομή μέχρι την παραλία είναι με τα πόδια και μακρινή ή όταν μετά από 4 μέρες διακοπές σε ρωτάει «που είναι τα άπλυτα σου γιατί ..(ένας άκυρος λόγος)» κι εσύ δείχνεις μια σακούλα που το περιεχόμενο της θα μπορούσε να χωράει και σε σακουλάκι polybag.

Ανέκδοτα

Όλοι έχουμε ένα γνωστό  ο οποίος δεν λέει καλά ανέκδοτα/ιστορίες. Το ανέκδοτο του ειπωμένο από κάποιον άλλο θα έκανε τους ακροατές να γελάσουν, αλλά αυτός απλώς δεν το χει. Θα ξεχάσει κάποιο βασικό κομμάτι, θα γελάσει ο ίδιος δυνατά σε μη αστεία σημεία, θα εστιάσει σε έναν ακροατή αγχώνοντας τον ότι θα πρέπει να γελάσει και γενικά θα κάνει ότι μπορεί για να καταστρέψει ένα αστείο. Όταν ξεκινάει να λέει ένα ανέκδοτο και είσαι μόνος σου κάνεις ότι το ξέρεις «έλα ρε συ το ξέρω, πολύ καλό» ώστε να το σταματήσεις όσο είναι νωρίς και να μη χρειαστεί να γελάσεις ψεύτικα και ο άλλος πιστέψει ότι όντως σου άρεσε οπότε αρχίσει να επαναλαμβάνει το «αστείο κομμάτι» της ιστορίας και η αμήχανη αυτή κατάσταση διαιωνίζεται. Στις περιπτώσεις που είσαι με παρέα τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο εύκολα καθώς εξαφανίζεσαι για ένα βολικό 3λεπτο προφασιζόμενος τηλεφώνημα, διάρροια ή απάντηση σε έρευνα σχετικά με τη μετανάστευση των λεπιδόπτερων κατά το χειμερινό δίμηνο Δεκεμβρίου- Ιανουαρίου.

Καθαριότητα για τους άλλους

Κανείς δεν παραδέχεται ότι πλενόμαστε κυρίως για τους άλλους. Θα θέσω το αγαπημένο μου παράδειγμα: Ας υποθέσουμε ότι το τελευταίο σαββατοκύριακο του Ιουλίου είσαι μόνος σου στην Αθήνα. Όλοι οι γνωστοί/ φίλοι/ γκόμενα-ος κλπ λείπουν και εσύ είσαι άφραγκος και αναγκαστικά κλεισμένος στο σπίτι ως άλλο Κωσταλέξι, άντε χωρίς το σιδέρωμα. Από την Παρασκευή που θα γυρίσεις από τη δουλειά μέχρι τη Δευτέρα πρωί που θα ξαναπάς δεν θα έχεις κάνει μπάνιο. Εκτός από τις διαμαρτυρίες κάποιων γυναικών που θα πουν «όχι, προφανώς θα κάνω μπάνιο γιατί θέλω να μυρίζω ωραία και να μυρίζουν καθαριότητα τα σεντόνια μου» και κάνα δύο τύπους που θα υποστηρίξουν ότι θα έκαναν μπάνιο (για να μη φανούν βρωμιάρηδες στις γκόμενες, οι ψεύτες) όλοι οι υπόλοιποι ΔΕΝ θα κάναμε μπάνιο. Και αφήστε αστείες παραμέτρους τύπου «το Χειμώνα εννοείται, αλλά όχι το Καλοκαίρι κλπ». Όταν δεν έχουμε να βγούμε από το σπίτι και να συναντήσουμε κάποιον δεν κάνουμε μπάνιο. Ή έστω αν δεν πρέπει να συναντήσουμε κάποιον σχετικό με τη δουλειά μας ή του αντίθετου φύλου. Στο στρατό πόσες μέρες έκανες να κάνεις μπάνιο ρε ψεύτη; Καταλήγουμε ότι το μπάνιο είναι ένα μέρος της αναπαραγωγικής διαδικασίας και εκφράσεις τύπου «δεν νιώθεις πολύ πιο όμορφα όταν έχεις κάνει μπανάκι και μυρίζεις καθαριότητα;» δεν αγγίζουν οποιαδήποτε χορδή στον μέσο άνδρα.