Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

Παθετικοί Βαϊραλισμοί, του Νίκου Σασόπουλου


Κομμουνιστής μέχρι να πλουτίσεις.
Δεξιός μέχρι να πεινάσεις.
Αναρχικός μέχρι να γίνεις αρχηγός.
Άθεος μέχρι να αρχίσει να πέφτει το αεροπλάνο.

Τα παραπάνω "συμπεράσματα" θα μπορούσαν να αποτελούν
trojan, μιας και κυκλοφορούν σαν ιός σε facebook-twitter. Και μακάρι να γινόταν κάτι τέτοιο ώστε να καθαρίζονται τα pc με ένα απλό σκανάρισμα.

Ωστόσο, η πεζή πραγματικότητα λέει να κάτσουμε και να τα αντικρούσουμε. Ναι, όλες αυτές τις διαπιστώσεις κάποιου "βαθιά θρήσκου" που πολιτικά είναι μάλλον υπέρ του πολιτικοοικονομικού συστήματος ως έχει και ο οποίος θέλησε να μας προσφέρει μια "λογική" ακολουθία συμπερασμάτων για να καταλήξει στο ζητούμενο κερασάκι της σιχαμερά γλυκερής του τουρτίτσας. Πως "υπάρχει Θεός".
 

*εμένα με έχει χτυπήσει αμάξι. Ήμουν πεζός. Έκανα τέσσερις μήνες να περπατήσω πάλι σαν άνθρωπος και δεν επικαλέστηκα κανένα Θεό. Όχι επειδή είμαι μάγκας. Απλώς δεν πιστεύω. Δεν έκανα ούτε μια προσευχή, ούτε μια φορά αναφώνησα κάτι. Έπρεπε απλά να προσέχω και να κάνω τις φυσικοθεραπείες μου :
D

**όταν το αεροπλάνο αρχίζει να πέφτει, δε θα έχετε αισθήσεις. Λίγο πριν τις χάσετε, όταν αντιληφθείτε πως τίποτα δεν πάει καλά, θα δακρύζετε μέσα σας γιατί στο μυαλό σας θα έρχονται αστραπιαία όλοι οι άνθρωποι που αγαπάτε. Κανένας Θεός.

***ακόμη κι αν πέφτει αυτό το γαμημένο αεροπλάνο, ακόμη κι αν εκείνη την ώρα πει κάποιος "θεέ μου", δε σημαίνει πως γίνεται χριστιανός ρε δεινόσαυροι. Αναφωνούμε κάτι σε μια στιγμή που θολώνουμε. Αλλά μέχρι εκεί φτάνει η δύναμη των επιχειρημάτων σας, κάτι που φωτίζει και την αλήθεια. Όπως τις ζωές μας ο Εωσφόρος και ο Μπάαλ.

Όταν λοιπόν πέφτει το αεροπλάνο, ο άθεος πεθαίνει άθεος. Γκεγκέ;
Sex Pistols.

Ο χριστιανός ορθόδοξος λοιπόν καταδεικνύει πως η ελπίδα -δυστυχώς- δεν ψοφά. Το ζόμπι κορμάκι της συνεχίζει να κουτουλά για να μείνει όρθιο και επιβιώνει καταβροχθίζοντας ζωντανούς λιπαρούς εγκεφάλους.

Εγώ λοιπόν θα δημιουργήσω τον δικό μου αντίλογο. Σεμνά και ταπεινά. Απευθύνομαι στον δημιουργό του παραπάνω τρεντ φυσικά. Και σε όσους πιστεύουν μέσα τους στο 100% την παραδοξολογία του.

Πάμε.

Καπιταλιστής με τα λεφτά των άλλων.
Απολιτίκ με την αξία σας.
Εύσπλαχνος χριστιανός λέγοντας στον κακόμοιρο τύπο έξω από την εκκλησία "να πας να δουλέψεις", ενώ έχεις κοινωνήσει.
Χριστιανός Ορθόδοξος μέχρι να σκοτώσεις για πρώτη φορά τα 200-250 εκ. παιδιά σου. Ας μην πούμε όταν βάλεις για πρώτη φορά το πέος σου στο στόμα της αγαπημένης σου.
Χριστιανή Ορθόδοξη μέχρι να ζητήσεις ηδονή. Προγαμιαία.

Εν ολίγοις, "υπάρχει Θεός", τον ασπάζεστε, δηλώνετε χι-όμικρον, ωστόσο έχετε κάνει ήδη δύο θανάσιμα αμαρτήματα (από τα μόλις επτά).
 

1. Απληστία. Αποδεχούμενοι "ελαφρά τη καρδία" - επειδή σας βολεύει - το οικονομικό σύστημα στην παρούσα μορφή του, διαπράττετε το έγκλημα της απληστίας. Ο υπερ-μετα-φυσικός ηγέτης δίδασκε τον λιτό τρόπο ζωής. Εσείς θέλετε πάντα παραπάνω.
 

2. Λαγνεία. Δεν μπορείς να αντισταθείς στο πανέμορφο θηλυκό που σου δείχνει μπουτάκι-βυζάκι. Υποκύπτεις στη σεξουαλική σου επιθυμία. Ούτε εσύ μικρό μου τσουλάκι τα καταφέρνεις, βλέπεις όρθιο μυ, καλά αιματωμένο και ορμάς (εσύ διαπράττεις και το αμάρτημα της λαιμαργίας ταυτόχρονα - και μας αρέσει ^_^) .
 

Ωστόσο παρά το κράξιμο, και επειδή έχω υιοθετήσει κάποια ηθικοχριστιανικά στοιχεία όπως το "βοήθα τον πλησίον σου", θα σας προτείνω δύο λύσεις. Διαλέγετε και παίρνετε.

Αρχίζετε και διαβάζετε λοιπόν τι λέει η θρησκεία σας για να σώσετε ό,τι μπορείτε. Υπάρχει η έννοια της μετάνοιας, ποτέ δεν είναι αργά. Κομμένες όμως όλες οι απολαύσεις της ζωής αυτής. Όταν διαλέγετε να είστε Χριστιανοί, να είστε και αξιοπρεπείς, όχι τσίρκο καγκουρό που έχουν τραφεί με
lsd.

Ή αν θέλετε, ελευθερώνετε το μυαλό σας και αποδέχεστε πως είστε άνθρωποι που δε χρειάζονται μπαμπούλες στις ντουλάπες του εγκεφάλου. 

Μέχρι να διαλέξετε, βάλτε στο ασθενικό
viral και άλλη μια φράση: "χριστιανός μέχρι να μάθεις τι χρειάζεται να κάνεις για να είσαι χριστιανός". Θα είναι και η μόνη αλήθεια εν τω μεταξύ.

Ώσπου να σκεφθείτε όλα τα παραπάνω, υπάρχουν και πραγματικοί αριστεροί, αναρχικοί, δεξιοί, πατριώτες, άθεοι, χριστιανοί,
Judas Priest groupies κ.λπ. Το ότι εσείς συναντάτε άτομα που αυτοαποκαλούνται όπως γουστάρουν, δεν έχει να κάνει με τις ιδεολογίες αλλά με τα προβληματικά μυαλά τους.

Καλή λευτεριά στα μυαλά όλων μας. 


Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2015

Γραφικοί σαν τις χιονισμένες στέγες χωριού-μέρος βου

Το παρόν άρθρο γράφεται με το χρόνο να πιέζει αμείλικτα καθώς η Κυριακή πλησιάζει και μαζί της οι εκλογές. Μετά τις εκλογές ο κόσμος θα καταστραφεί, ο Σατανάς θα κάτσει στο θρόνο του και θα τρώει νεογέννητα παιδιά γελώντας και πετώντας ματωμένα σάλια παντού (γελάει με ανοιχτό το στόμα ο πούστης) και θα χάσουμε τα λεφτά (που δεν έχουμε). Ελπίζω αν διαβάζεις αυτό το άρθρο τη Δευτέρα να έχεις ηλεκτρικό και Internet και να μην ανάβεις φωτιά στη σπηλιά σου για να ζεσταθείς και να βλέπεις να διαβάσεις. Συνεχίζουμε λοιπόν από εκεί που σταματήσαμε, δηλαδή  με τους:


Οι -ακόμα πιο- ηλίθιοι χρήστες των social media

Η ηλιθιότητα ορισμένων ανθρώπων που χρησιμοποιούν τα social media δεν εξαντλείται σε ένα άρθρο. Υπάρχουν οι ηλίθιοι-γραφικοί οι οποίοι γίνονται μέλη σελίδων όπως «ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΣΕΛΙΔΑ.Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ 1.000.000 μέλη». Δηλαδή τι ακριβώς κερδίζεις; Τις βγάζουμε έξω να δούμε ποιος την έχει μεγαλύτερη; ‘Η θεωρείς ότι κερδίζεις έναν «υπόγειο» διαδικτυακό πόλεμο μεταξύ ηλιθίων από διάφορες χώρες του κόσμου; Με τη λογική αυτή, την ίδια στιγμή σε ένα δωμάτιο στην Άγκυρα : «Ρε μαλάκα Ιμπραήμ, για δες λίγο πόσοι Έλληνες έκαναν like στη σελίδα; Πόσοι; Όόόόχιιιιιι..» με την κάμερα να ανεβαίνει προς τα πάνω σιγά-σιγά και τον Τούρκο να κάνει χαρακίρι λόγω της μεγάλης προσβολής. Οι άνθρωποι με χαμηλότερη νοημοσύνη και μεγαλύτερη γραφικότητα είναι αυτοί που ποστάρουν άρθρα από blogs όπως «the secret real truth», «katohika nea» και λοιπά ίδιου ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ περιεχομένου. Τα συγκεκριμένα blogs δημοσιεύουν άρθρα με ΤΕΡΑΣΤΙΟΥΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥΣ τίτλους «ΤΙ ΔΕΝ ΣΑΣ ΛΕΝΕ», «ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ»  και άλλα τέτοια, κάνοντας χρήση προστακτικής και σίγουρα όχι εγκεφαλικών κυττάρων. Οι άνθρωποι που τα ποστάρουν προφανώς είναι πιο γραφικοί και από τα ίδια τα άρθρα. Τα άρθρα βρίθουν συνωμοσιολογικού περιεχομένου αποδεικνύοντας με σοβαρές θέσεις ότι όλοι θέλουν να καταστρέψουν την Ελλάδα. Οι δε τρόποι που μπορεί να γίνεται αυτό είναι πολλοί και ευφάνταστοι σύμφωνα με αυτά τα blogs: Οι ξένοι υποχρέωσαν τις ελληνίδες μαγείρισσες να μη βάζουν κρεμμύδι στη φασολάδα και πλέον οι ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ κλανιές δεν είναι το ίδιο ισχυρές, οι οδοντόκρεμες έχουν μέσα σπερματοκτόνα και υπολείμματα αυγού, η λίμνη της Βουλιαγμένης είναι στοιχειωμένη και όσες κολυμπήσουν εκεί έχουν 26 μέρες περίοδο κλπ. Φυσικά για όλα φταίνε οι Μασόνοι, οι Εβραίοι και οι άθεοι. Στην ίδια κατηγορία γραφικότητας ανήκουν κι οι αναγνώστες της ηλεκτρονικής έκδοσης της «Ελεύθερης Ώρας». Και εννοώ τους αναγνώστες που τη διαβάζουν σοβαρά, γιατί όλοι μπαίνουμε να διαβάζουμε τα πρωτοσέλιδά της που είναι πάντα έργα τέχνης και βλέπεις τον πάτο που έχει πιάσει η ανθρωπότητα. Όσοι όμως πιστεύουν αυτά που διαβάζουν και θεωρούν ότι πρέπει να πάρουν στα σοβαρά άρθρα όπως ότι ο Σατανάς είναι Μασόνος είναι άξιοι λοβοτομής. Ας δούμε μερικά τυχαία (ειλικρινά!) παραδείγματα:









Οι «τι πίνετε εσείς;»

Είσαι στο μπαρ και πίνεις το ποτό σου με άλλους 2 φίλους σου. Μετά από κάνα μισάωρο έρχεται και ο τέταρτος της παρέας ψιλοαργοπορημένος. Έρχεται η κοπέλα να πάρει παραγγελία και τον καλησπερίζει. Στην ερώτησή της «τι να σας φέρω;», ο παραγγελιοδόχος κοιτάει την παρέα και ρωτάει «τι να πάρω; Τι πίνετε εσείς παιδιά;». Τι σε νοιάζει ρε φίλε τι πίνω εγώ; Δεν ξέρεις τι διάολο πίνεις κάθε φορά; Δηλαδή αν πήρα σαμπούκα με αμαρέτο πρέπει να πάρεις κι εσύ; Ή περιμένεις να πάρεις ιδέες για το τι θα πιεις; Λες κι αν όλοι πίνουν μπύρες κι εσύ παραγγείλεις βότκα, η σερβιτόρα θα σε κοιτάξει σαν να της είπες ότι θες να την πάρετε παρτούζα κι εσύ να παίρνεις αυτιά. Σχεδόν-σχεδόν όμως- στο ίδιο επίπεδο γραφικότητας μπαίνουν οι άνθρωποι που δεν ξέρουν τι θέλουν να πιουν και ζητούν κατάλογο για να πάρουν ιδέες. ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΙΔΕΕΣ. Λες κι ο κατάλογος θα περιέχει κάποιο μυστικό ποτό που δεν έχουν πιει τόσα χρόνια ή όταν δουν πχ ΡΟΥΜΙ στον κατάλογο θα ξέρουν ότι αυτό είναι το ποτό τους σαν ένα σκυλάκι που σε κοίταξε σε ένα καταφύγιο με αδέσποτα και ξέρεις ότι αυτό θα πάρεις.



Οι «έλα παράγγειλε εσύ, ντρέπομαι»

Εσείς που ντρέπεστε να παραγγείλετε τόσο σε μαγαζιά όσο και σε σπίτια σας αξίζει να πεθάνετε νηστικοί και πεινασμένοι με το τηλέφωνο στο χέρι και τον τρόμο στα μάτια. Να παραγγείλεις εσύ πίτσα ρε γαμημένε. Ειδικά όταν είσαι περίεργος και θες να μην έχει μανιτάρια στα 3/4 , να έχει αντζούγιες σε ένα κομμάτι και προσοχή όχι κόκκινη σάλτσα αλλά ροζέ. Πάντα αυτοί οι τύποι εκτός από σπασαρχίδηδες με την παραγγελία τους και το τι τρώνε, θα είναι οι ντροπαλοί. «Πες στην κοπέλα να μου φέρει άλλο ένα ποτό ρε συ». Γιατί; Παίζουμε στο Big Bang Theory και δεν το χω καταλάβει Ραζ; Παράγγειλε ρε μαλάκα, αλλιώς μείνε εκεί να στεγνώσεις σαν τη μούμια του Τουταγχαμών. Το ίδιο και με τις παραγγελίες φαγητού, λες και ο τύπος που θα σημειώσει 3 πίτα γύρο χωρίς πατάτες θα σε φάει. Γραφικέ μπούλη.   



Attention whores

Με οτιδήποτε μπορεί να περιλαμβάνει ο όρος αυτός. Ναι, η γκόμενα που θα ανέβει στο τραπέζι στα μπουζούκια να τη δουν να χορεύει είναι γραφική. «Μα δεν το κάνω για τους άλλους, το κάνω για μένα!». Παραμύθια. Το «χορεύω στο τραπέζι για μένα και όχι για τους γύρω» είναι εξίσου γελοίο με το πολεμάω για την παγκόσμια ειρήνη. Κάτσε στη γαμημένη θέση σου ή χόρεψε σαν άνθρωπος και σταμάτα να βγάζεις κραυγές και ρούχα για να σε προσέξουν. Προφανώς το ίδιο ισχύει και για τις τύπισσες που βγαίνουν έξω σχεδόν γυμνές. Δεν χρειάζεται να κάνεις τη γραφική για να προσέξει κάποιος. Ούτε θεωρείσαι ντυμένη σέξυ όταν έχεις πετάξει έξω τη μισή πραμάτεια. Σε μια άλλη εποχή που για να δεις βυζί έπρεπε να πας συνωμοτικά σε περίπτερο (εκτός της γειτονιάς σου), να τσεκάρεις αν μέσα είναι άντρας ή γυναίκα και να αγοράσεις κανα τσοντοπεριοδικό, μπορεί και να ψάρωνε κανείς που έχεις βγάλει τα μπούτια έξω. Πλέον τα πράγματα άλλαξαν. Σταμάτα να κάνεις τη γραφική. Το ίδιο ισχύει και για τους γραφικούς «έχω λιώσει όλο τον καιρό στο γυμναστήριο» και πλέον θα φοράω μπλούζα με χαμηλό V για να μη φανεί η χαμηλή νοημοσύνη μου. Ίδιου επιπέδου γραφικοί attention whores είναι οι κάγκουρες με τα κωλοφτιαγμένα αυτοκίνητα, αυτοί που βάζουν τέρμα τη φωνή που λέει τέρμα και λογικά χάνουν ποσοστά ακοής με κάθε χιλιόμετρο και γενικά όλοι αυτοί οι τύποι που πρέπει να κάνουν κάτι για να τους προσέξεις. Συνήθως όταν κάνεις προσπέραση ή σταματήσεις δίπλα από ένα τέτοιο αυτοκίνητο και ρίξεις μια ματιά στη θέση του οδηγού, καταλαβαίνεις για ποιο λόγο γίνονται όλα αυτά και απλώς κουνάς συγκαταβατικά το κεφάλι.



Αυτοί που πίνουν καλά ουίσκι με κόκα κόλα

Έτσι κι αλλιώς είναι άκυρο να πίνεις ουίσκι με κόκα κόλα. Το γευστικό αποτέλεσμα είναι μια γλυκιά αηδία που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στην Άγρια Δύση για να κάτσουν τα πούπουλα πάνω στα «τρυφερά πόδια». Όταν όμως κάποιος αναμειγνύει καλό ουίσκι με κόκα κόλα, τότε η γραφικότητά του ξεπερνάει και το σακάκι του Φλωρινιώτη. Ειδικά, αν αυτό γίνεται με δικό σου ουίσκι, που αγόρασες πουλώντας κάποιο όργανο σου που έχεις διπλό (πχ νεφρό) σε μαύρη αγορά του Μεξικό. Άντε στο σπίτι να τον κράξεις και να του βάλεις ένα VAT69 ή Teachers με κόκα κόλα. Όταν αυτός ο άνθρωπος βγαίνει έξω και ζητάει καλό ουίσκι με κόκα κόλα δεν ντρέπεται; Λες και θα καταλάβει τη διαφορά.  



Αυτοί που κλέβουν φαγητό στη δουλειά

Οι αγαπημένες μου περιπτώσεις γραφικών είναι δύο. Μια πρώην συνάδελφος που έφτιαχνε κάθε μέρα ένα κάπως ιδιαίτερο τοστ (μία-ΜΙΑ- φέτα ψωμί του τόστ, και σολωμό) και το έβαζε στο κοινόχρηστο ψυγείο της δουλειάς. Ο γραφικός που αποφάσισε να φάει το ΞΕΝΟ τοστ, το άνοιξε, έκοψε μια δαγκωματιά, δεν του άρεσε και το ξαναέβαλε στο ψυγείο. Οριακά πιστεύω δεν έβαλε και ένα χαρτάκι πάνω με την παραγγελία του «Σε παρακαλώ μη ξαναφτιάξεις αυτή τη μαλακία, φτιάχνε κάτι άλλο να κλέβω». Ο άλλος ταλαίπωρος έφερνε το φαγητό του σε ταπεράκι από το σπίτι και κάθε τόσο το έβρισκε φαγωμένο και το τάπερ άπλυτο στο νεροχύτη. Εμ νηστικός, εμ να πλένει και σα μαλάκας το τάπερ. Φυσικά και ο γράφων έχει πέσει θύμα ενδοεταιρικού bullying με το τοστ που με στοργή είχε εναποθέσει στο ψυγείο να κάνει φτερά από κάποιον ελαφροχέρη, ο οποίος δεν παρέμεινε άγνωστος. Το μόνο που αξίζει στους κλέφτες των ξένων τοστ και φαγητών στη δουλειά είναι παραδειγματική τιμωρία με καθαρκτικό, πιπέρι, μπούκοβο και ό, τι άλλο υπάρχει διαθέσιμο. Και εύχομαι να έχεις και αιμορροΐδες Γιάννη Αγιάννη της δουλειάς.


Οι «καλώ το ασανσέρ πατώντας ό, τι να ναι»


«Μα το ασανσέρ είναι σε πάνω όροφο, τι σημασία έχει ότι είμαι στο ισόγειο και θέλω να πάω στον δεύτερο; Προφανώς θα πατήσω το κάτω γιατί θέλω να κατέβει». Μπορείς να είσαι τόσο ηλίθιος και να επιβιώνεις; Από ό, τι φαίνεται ναι. Θες να πας ΠΑΝΩ, οπότε πατάς το κουμπί που δείχνει ΠΑΝΩ. Είναι τόσο απλό που πραγματικά είναι γελοίο να μπερδεύεται κάποιος με αυτό. Αν είχε νόημα η δική τους λογική τότε στον τελευταίο πάνω όροφο θα είχε μόνο το πάνω βέλος αφού μόνο πάνω μπορεί να έρθει το ασανσέρ όταν το καλέσουν. Το είδος αυτό των γραφικών συναντάται κυρίως στα ασανσέρ των εργασιακών χώρων και μετατρέπει μια δύσκολη μέρα στη δουλειά σε απόλαυση, αφού διαπιστώνεις ότι υπάρχουν άνθρωποι με μεγαλύτερα προβλήματα από τα δικά σου. Στη ίδια κατηγορία οι άνθρωποι που πατάνε και το πάνω και το κάτω κουμπί «για να έρθει πιο γρήγορα». Μάλιστα. Για να έρθει ίσως πιο γρήγορα η συνειδητοποίηση ότι είσαι ηλίθιος μπορεί. Μου τελειώνει το στυλό, θα γράψω πιο γρήγορα για να προλάβω. Αυτό είσαι γραφικέ.   

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2015

Γραφικοί σαν τις χιονισμένες στέγες χωριού- μέρος Α

Υπάρχουν συγκεκριμένες συμπεριφορές των ανθρώπων που είναι γραφικές. Τόσο γραφικές που μία βόλτα στα σοκάκια της Σαντορίνης υπό το σεληνόφως και τη θέα του ηφαιστείου δεν αξίζει καν να αποκαλείται «γραφική». Οι συμπεριφορές αυτές είναι επαναλαμβανόμενες και πολλές έχουν κληρονομηθεί από προηγούμενες γενιές και από ό, τι φαίνεται θα περάσουν και σε επόμενες. Γιατί όπως στρώσεις έτσι θα κοιμηθείς. Ή όπως θα έλεγε ο θείος της μάνας μου ακόμα πιο επικά για τη σχέση επιλογής συζύγου με τα παιδιά που θα κάνεις: «δεν φτάνει που παίρνεις κουρούνα, κάνεις και κουρουνόπουλα». Δεν έχει σχέση με το παρόν άρθρο, αλλά πάντα ήθελα να μεταφέρω αυτά τα σοφά λόγια. Ας δούμε λοιπόν όλους αυτούς τους γραφικούς που μας κάνουν να αναρωτιόμαστε για το που οδεύει αυτός ο κόσμος και να παρακαλάμε σαν άλλη Ελένη Λουκά να έρθει σύντομα η Δευτέρα Παρουσία (ή έστω η Αθήνη να αρχίσει τα χαστούκια).


Οι κράχτες έξω από τα μαγαζιά

Θλιβερό κατάλοιπο άλλων δεκαετιών και ένας από τους λόγους που οι ξένοι ακόμα φαντάζονται τους Έλληνες με μουστάκι, άσπρο πουκάμισο και να χορεύουν παντού (κάτι που δεν απέχει βέβαια από την πραγματικότητα και μια βόλτα από τα μπουζούκια θα σε πείσει για του λόγου το αληθές). Μπορείς να τους συναντήσεις σε αρκετά μέρη, με συχνότερους τόπους κυνηγιού και επιβίωσης το Μοναστηράκι και το Θησείο. Οι κράχτες διαλαλούν την πραμάτεια τους στοχεύοντας ίσως σε ανθρώπους με προβλήματα όρασης, χαμηλής νοημοσύνης και άλλους που κατοικούσαν σε σπηλιές τα τελευταία 30 χρόνια («Τι;; Μπορώ να πάρω t-shirt με στάμπα του αγαπημένου μου συγκροτήματος; Τι; Μπορώ να πάρω και παντελόνι από το ίδιο μαγαζί;;». Αφού ξεφύγεις από την αγορά «ΜΕΤΑΛ ΚΑΙ ΡΟΚ» ρούχων νιώθεις άνετος να συνεχίσεις τη βόλτα σου. Αν τα χαρακτηριστικά σου είναι λιγότερο «μεσογειακά» από τον μέσο τριχωτό, μελαμψό Έλληνα είναι σίγουρο ότι θα νιώσεις τουρίστας αφού πολλές φορές θα σε σταματήσουν με κακά αγγλικά για να σε προσκαλέσουν «ινσάιντ του τέικ ε λούκ. Γουί χαβ γκρικ σάνταλς εντ γκρικ σάλαντς». Όταν κάποια στιγμή φτάσεις στα φαγάδικα, θα σε περιμένουν στη μέση του δρόμου με τους καταλόγους στο χέρι και την πληροφορία ότι έχει τραπέζια μέσα. ΕΧΕΙ ΤΡΑΠΕΖΙΑ ΜΕΣΑ;; Το ίδιο συμβαίνει και στο Θησείο με τους γραφικούς κράχτες έξω από τις καφετέριες να σε καλησπερίζουν και να σε προσκαλούν μέσα. Ακόμα πιο γραφικοί και ενοχλητικοί είναι οι τύποι με τα φωσφοριζέ γιλέκα έξω από πάρκινγκ που σου κάνουν νόημα να μπεις δεξιά λες κι είναι μπάτσοι. Τι ακριβώς εξυπηρετεί αυτό; Να την πατήσει κάποιος ταλαίπωρος και να μπει και μετά να του πουν «αα τώρα μπήκες, πρέπει να μείνεις και να μας πληρώσεις»; Ακατανόητη η χρησιμότητα των κραχτών και αρκετά γραφικοί οι ίδιοι, όπως θα περίμενε κανείς. Στην ουσία θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για τους προγόνους του PR (άλλη γραφικότητα) σε συγκεκριμένα μαγαζιά.



Τα ζευγάρια με κοινό προφίλ στο Facebook

Nikos Tasia Grafikidis Mpotsa just liked your photo. Τι ακριβώς είναι αυτό; «Αγάπη μου τώρα που 
είμαστε μαζί θα σβήσεις το προφίλ σου και θα έχουμε ένα, τι χρειάζεται να έχεις κι εσύ;». Επίσης, μπορείτε να πηγαίνετε και τουαλέτα μαζί, γιατί να περνάτε χρόνο χωριστά; Ανοίγεις λίγο τα πόδια όταν θα κάτσεις και ο άλλος από πάνω όρθιος με μία προσεκτική στόχευση και γίνεται. Ζώα. Κατ’ αρχάς είναι γελοίο ως θέαμα. Κατά δεύτερον είναι ακόμα πιο γελοίο γιατί δεν ξέρεις ποιος σχολιάζει τι και τρίτον είναι τραγικό να βλέπεις όλο αυτό τον συρφετό για όνομα να κάνει like σε σελίδες όπως «νέες μαμάδες που το μουνί τους μυρίζει» κλπ.  


Οι χειροκροτητές/ πηρουνοκρούστες

Είδος που υπάρχει εδώ και δεκαετίες και συνεχίζει ακάθεκτο το γραφικό του έργο σε πληθώρα κοινωνικών εκδηλώσεων. Είσαι στο γάμο του φίλου σου του Παντελή, έχεις ρίξει τα ρύζια σου, έχεις βγάλει τις φωτογραφίες και έχεις πάει στο κέντρο για το γλέντι. Μεταξύ της πρώτης κανάτας κρασιού (που ποτέ δεν πίνεται) και του πρώτου καρβελιού ψωμιού (για να καλύψεις λίγο την πείνα σου μέχρι να έρθει το φαγητό) συνήθως εμφανίζεται και το ζευγάρι κουρασμένο και ταλαιπωρημένο.  Κάποιες ακόμα χιλιάδες φωτογραφίες, σαμπάνια, τούρτα και λοιπά και εκεί που λένε «πάμε να φάμε, έχω ξεροσταλιάσει τόσες ώρες» ο κλασσικός γραφικός θα αρχίσει να χτυπάει το ποτήρι με το μαχαίρι ώστε να φιληθεί το ζευγάρι. Σ’ ευχαριστώ ω συγγενικέ μου μαλάκα. Θα φιλάω τη γυναίκα μου για τα επόμενα αρκετά χρόνια με τη θέληση μου, αλλά αφού το ζητάς χτυπώντας ποτήρια θα τη φιλήσω και τώρα, μη σου χαλάσω χατίρι. Υπάρχει η πεποίθηση ότι το χτύπημα των ποτηριών ξεκινάει πάντα από το θείο που λέει στις οικογενειακές συγκεντρώσεις ‘ότι αυτός θα κάτσει με τη νεολαία. Οι χειροκροτητές τείνουν να εκλείψουν, αλλά ευτυχώς υπάρχουν ακόμα για να μας θυμίζουν τις πρώτες μας συναυλίες. Το εισιτήριο γράφει 21:30. Αν η συναυλία δεν έχει ξεκινήσει στις 21:43 υπάρχουν αυτοί που θα ξεκινήσουν να χειροκροτούν πιθανόν για να ακούσει το συγκρότημα από τα παρασκήνια και να πει «ω ρε φίλε, το κοινό είναι ανυπόμονο και έχουμε αργήσει. Άκου πως μας χειροκροτούν..». Κανείς δεν θα το πει αυτό. Είναι σαν να χέζεις και να είναι κάποιος απέξω και να σε χειροκροτεί για να βγεις πιο γρήγορα.. Οι ακόμα πιο γραφικοί με τους αναμμένους αναπτήρες έχουν πάρει τη θέση τους στο χρονοντούλαπο μαζί με τα ζιβάγκο, οπότε μπορείς να παρακολουθείς άνετα τις συναυλίες, χωρίς να σου μυρίζει Ανάσταση κάθε τόσο..


Οι χοντροί παπάδες      



Πόσο πιο γραφικό θέαμα από έναν χοντρό παπά; Είσαι υποτίθεται άνθρωπος του Θεού, διδάσκεις την εγκράτεια, τη νηστεία και προσπαθείς να προφυλάξεις τους πιστούς από θανάσιμα αμαρτήματα. Θανάσιμα αμαρτήματα όπως η λαιμαργία. Η ΛΑΙΜΑΡΓΙΑ. Ναι ξέρω, έχεις θυρεοειδή κι εσύ. Το μαλλί και το μούσι σου είναι ιερά και δεν μπορείς να τα κόψεις.. Μάλλον το ίδιο θα συμβαίνει και με το φαγητό ε;


Οι ταρίφες που ανάβουν φώτα

Είσαι στο δρόμο και περιμένεις να περάσεις απέναντι κάνα τρίλεπτο λόγω κίνησης. Τα νεύρα σου έχουν αρχίσει και γίνονται κρόσια και έχεις τους ταρίφες που περνάνε να σου ανάβουν τα φώτα. Η μόνη λογική εξήγηση είναι ότι απευθύνονται σε ανθρώπους όπως ο πρωταγωνιστής της ταινίας memento, που δεν θυμούνται τι πρέπει να κάνουν. Ευτυχώς που μου άναψες τα φώτα και μου θύμησες ότι μπορώ να πάρω ταξί! Δεν το είχα καταλάβει από το φωτισμένο «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» ή την αναμμένη επιγραφή «ΤΑΞΙ». Τώρα όμως η ζωή μου έγινε πιο εύκολη! «Ναι ρε, ταξί ήθελα να πάρω! Ευτυχώς που μου άναψε τα φώτα αυτός ο καλός κύριος με το χέρι κρεμασμένο από την πόρτα και την υπερμεγέθη οδοντογλυφίδα! Τι; Δεν είναι οδοντογλυφίδα αλλά το νύχι του;». Γραφική κίνηση από γραφικούς ανθρώπους που δεν εξυπηρετεί κανέναν απολύτως σκοπό. Όταν τους χρειάζεσαι μετά από κάποια συναυλία ή οτιδήποτε έρχονται πιο αραιά και από στύσεις σε γέρους, ενώ όταν δεν τους χρειάζεσαι εμφανίζονται μιλούνια παίζοντας φώτα και το κομπολόι τους.


Οι 50ρηδες+ που το παίζουν τζόβενοι/γκόμενοι

Κλασσική και διαχρονική αγαπημένη κατηγορία γραφικών.  Οι γνώστες δεν βάφουν το μαλλί, το οποίο παραμένει μεν άσπρο, αλλά αγέρωχα μακρύ ή χτενισμένο με αφρό/ζελέ/κάποιο άλλο προϊόν μιας άλλης εποχής. Το παίζουν άντρες παλιότερης κοπής («αρσενικά») οπότε η αντιμετώπιση προς τις γυναίκες είναι μπρουτάλ και με επικές ατάκες. Οι συγκεκριμένοι  έχουν ασταμάτητες ορμές που δεν περιορίζονται μόνο στη σύζυγο/γκόμενα, αν υπάρχει άλλα θέλουν να φροντίσουν για την κάλυψη των ερωτικών κενών οποιασδήποτε γυναίκας. Αν έπρεπε να τους οπτικοποιήσουμε θα διαλέγαμε την μορφή του Φίλιππου Γεωργίου από το «Σύμπλεγμα της Αράχνης» σε λίγο πιο φιτ εκδοχή. Τα γεροντοτζόβενα συνήθως δεν χρησιμοποιούν Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, αλλά αυτοκίνητο. Όταν όμως αναγκαστούν να χρησιμοποιήσουν βρίσκονται στον μουσουλμανικό παράδεισο και γύρω τριγυρνάνε ουρί. Δεν μπορούν να εστιάσουν ποιον κώλο θα κοιτάξουν οπότε προσπαθούν να κάνουν ό, τι καλύτερο γίνεται γιατί οι κώλοι είναι πολλοί και οι στάσεις (του μετρό) λίγες. Πάντα έτοιμοι για την επόμενη πεσιματική ανεξαρτήτου ομορφιάς, έτσι για να μένουν στο παιχνίδι. Από τα γλοιωδέστερα είδη γραφικών. Θάνατος από ευνουχισμό από τις γυμνόστηθες φεμινίστριες.



Οι ηλίθιοι χρήστες των social media   

Όχι μόνο δεν μειώνονται, αλλά αυξάνονται κιόλας με γεωμετρική πρόοδο. «Δηλώνω ότι δεν επιτρέπω στο facebook να χρησιμοποιήσει..». Σοβαρά τώρα. Άρα, θες να μου πεις ότι γράφοντας μια παπαριά στον τοίχο σου είσαι νομικά καλυμμένος και δεν θα σου πάρουν τις φωτογραφίες ή ό, τι άλλο να ναι. Είναι σαν να βγαίνεις στο δρόμο ηλίθιε και να φωνάζεις ότι δηλώνεις ότι απαγορεύεις να σου πηδήξουν τη γκόμενα.
-Ρε συ Τάκη, είναι παντρεμένη ρε. Βγήκε και ο τύπος και δήλωσε στο δρόμο ότι δεν πρέπει να την πηδήξει άλλος.
-Πωπω, ευχαριστώ που μου το πες ρε φίλε. Με έσωσες από μεγάλο κακό. Ξέρεις τι δύναμη είχε αυτή η δήλωση;
Η απάντηση των συγκεκριμένων ηλιθίων όταν κάποιος τους αναφέρει ότι δεν κάνουν κάτι με αυτόν τον τρόπο είναι «ναι αλλά και αν γίνει κάτι;».
Υπάρχουν επίσης αυτοί που ποστάρουν αποτελέσματα τεστ που δείχνουν πόσο καλά τους κατάλαβαν. Ας δούμε ένα παράδειγμα: Η Μαρία αγαπάει την ποίηση. Μας τα κάνει τσουρέκια με την ποίηση συνεχώς. Η Μαρία θα σπαταλήσει 4 ώρες κάνοντας αυτό το ηλίθιο τεστ μέχρι να της βγάλει ότι η ζωή της είναι ποίηση, ότι στην προηγούμενη ζωή της υπήρξε τερηδόνα στο στόμα ποιητή, κάτι σχετικό πάντως. Το αποτέλεσμα του τεστ θα ποσταριστεί στο Facebook με κάποια ηλίθια ατάκα όπως «Σιγά το νέο/Έέέέλα/ Το ήξερα κλπ», Και η ζωή συνεχίζεται (όπως κι η αναπαραγωγή αυτών των ηλιθίων).


Τέλος Ά μέρους-αύριο το επόμενο

Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2015

Αλήθειες πικρές σαν άγουρα αγγούρια

Η συνέχεια του άρθρου για τις αλήθειες που κανείς δεν παραδέχεται, αλλά όλοι ξέρουμε ότι ισχύουν. Καλά, πολλοί μπορεί να τις παραδέχονται αλλά κάτι έπρεπε να γράψω για να συνεχίζεις τώρα να διαβάζεις αυτό το κείμενο.

Κολλητή φιλία ανδρών-γυναικών

Η φιλία μεταξύ ανδρών και γυναικών είναι κάτι λογικό, θεμιτό και προσφέρει ευκαιρίες να αποκρυπτογραφήσεις συμπεριφορές του άλλου φύλου και να ζητήσεις πληροφορίες για τρόπους προσέγγισης, πιθανά δώρα και άλλα. Η κολλητή φιλία ανδρών και γυναικών είναι κάτι σαν τον λευκό μονόκερο: είναι πλάσμα της φαντασίας και δεν υπάρχει, όπως δηλαδή το Βέλγιο. Αν όντως υπάρχουν κολλητοί μεταξύ των δύο φύλων τότε ένας από τους δύο είναι άσχημος ή και οι δύο είναι άσχημοι ή οτιδήποτε άλλο αποτρέπει τη σεξουαλική έλξη μεταξύ δύο ανθρώπων, όπως μια μεγάλη εμφανής κρεατοελιά που κάνει τον διπλανό σου να προσπαθεί να τη διώξει από το πρόσωπό σου σαν μια ανύπαρκτη μύγα ή τη μύγα στο πρόσωπο του Βαρεμένου. Προφανώς δεν λέμε ότι ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις και μπορεί όντως η γκόμενά σου να κοιμάται στο ίδιο κρεβάτι με τον κολλητό της, χωρίς να συμβαίνει κάτι. Εντάξει ισχύει. Σε κερατώνει μαλάκα.


Οι άσχημες έχουν ωραίες φίλες

Δεν είναι καν μεγάλη αλήθεια, είναι αξίωμα. Συνήθως βέβαια δεν φαίνονται γιατί είναι κρυμμένες πίσω από την πολύ χοντρή της παρέας, αλλά ναι υπάρχουν. Οι ειδικοί ερίζουν για το λόγο που συμβαίνει αυτό. Πολλοί υποστηρίζουν ότι είναι τυχαίο γεγονός, αν και η ψεύτικη επιστήμη της Στατιστικής θα έλεγε ότι είναι πάρα πολλές οι περιπτώσεις για να είναι τυχαίο. Το πιο πιθανό είναι ότι οι ωραίες φίλες λειτουργούν σαν δόλωμα για να τσιμπήσει κάποιος και να πάει στην παρέα, οπότε θα φάνε το κατιτίς τους και οι υπόλοιπες. Είναι σαν τον κροκόδειλο που κρύβεται στη λίμνη και αφήνει να φαίνονται μόνο τα μάτια και τα ρουθούνια και τα ταλαίπωρα βατράχια νομίζουν ότι είναι βράχος και πάνε και κάθονται πάνω. Έτσι και σε αυτή την περίπτωση βλέπεις την όμορφη και τρίβεις τα χέρια σου και τελικά έρχεται η χοντρή (που πάλι τα τρίβεις τα χέρια σου αλλά πιο μετά, για να ξεπιαστούν από την προσπάθειά σου να την αγκαλιάσεις).  Στο 97,2% των περιπτώσεων βέβαια θα σε θέλει η χοντρή και άσχημη της παρέας και εκεί πάντα περιπλέκονται τα πράγματα σαν τα φίδια στο κορμί του Λαοκόωντα. Αν επιλέξεις να συνεχίσεις με στόχο την όμορφη λογικά θα έχει γκόμενο ή ξινίλα και θα φας τα μούτρα σου, αλλά αν επιλέξεις να πας προς την άσχημη θα φας τα μουστάκια που πιθανότατα θα έχει. Υπάρχει επίσης η περίπτωση να την πέσεις στην πιο όμορφη της παρέας που θα είναι ψιλοτίμια και αργότερα να κάνει την εμφάνισή της η ακόμα πιο όμορφη που θα ρθει αργοπορημένη, μόνο και μόνο για να σ’ αφήσει να κάνεις τη λάθος επιλογή.


Ο κανόνας του Χιου Γκραντ

Από τις μεγαλύτερες αλήθειες της ζωής. Όσο ωραία κι αν είναι η γκόμενα/ γυναίκα σου, αν την απατήσεις, θα είναι με μια πολύ χειρότερη. Ο κανόνας αυτός έχει πάρει δικαίως το όνομά του από τον Χιου Γκραντ, ο οποίος πηδούσε τη Λιζ Χάρλεϊ και όχι μόνο την απάτησε με μια άσχημη πόρνη που θα μπορούσε να δουλεύει στο ΤΡΑΒΕΛ planet, αλλά κατέληξε να το μάθει όλος ο κόσμος. Ας δούμε τις επιλογές του:














Λιζ Χάρλει                                                                                                       Άγνωστη άσχημη πόρνη


Γιατί; Άγνωστο. Ίσως γιατί «Η απιστία δεν είναι μαγκιά είναι αυτοταπείνωση». Δεν ξέρω γιατί να απατήσει κάποιος. Ίσως είναι επιβεβαίωση, ανία, βαρεμάρα (ώσπου να φέξει να δούμε ποιος θα αντέξει κλπ), αλλά αν είναι να το κάνεις κάντο να αξίζει ρε άνθρωπε και όχι με την πρώτη μπότσα που θα σου κουνηθεί. Για να αποφεύγουμε τέτοιους σκοπέλους έχουμε πάντα οδηγό στη ζωή τα σοφά λόγια του David Avramidis 0fficial Page. Σε κάθε περίπτωση είμαστε αλληλέγγυοι με τη Στεφανία από το «Σύμπλεγμα της Αράχνης» που δεν ξέρει τι να επιλέξει. Ας δούμε τις επιλογές της:








Φίλιππος Γεωργίου (ο άνδρας της)  









                               Οδηγός Άλκης


Εδώ η μόνη επιλογή που δικαιολογείται είναι της παντοτινής αποχής από το σεξ, του κλείσιμου σε Μοναστήρι και της αϋπνίας, καθώς οι εφιάλτες από τις εικόνες που θα έχεις δει θα στοιχειώνουν για πάντα τις νύχτες που θα στριφογυρίζεις ιδρωμένος στο κρεβάτι σου.


Η κουρτίνα του μπάνιου το χειμώνα κολλάει στον κώλο σου

Και εντάξει όταν είσαι στο μπάνιο του σπιτιού σου. Είναι η δική σου κουρτίνα και ο δικός σου κώλος. Βρώμικη, καθαρή, με την καθιερωμένη πρασινάδα κάτω-κάτω, αυτή είναι πάντως. Άντε τώρα να σαι σε κανα γαμωξενοδοχείο της κακιάς ώρας και της κακιάς σύφιλης που τα μπάνια και τα πάντα είναι μικρά (εκτός από τον κίνδυνο να βγεις στο YouPorn που είναι μεγάλος) και να πρέπει να κάνεις μπάνιο. Η κουρτίνα ακουμπάει πάνω στα βρεγμένα σου κωλομέρια και εσύ αισθάνεσαι ότι μετά από αυτό θα έχεις χωρίς καν οντισιόν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο «Νησί» της Hislop, με διάφορα μέρη του σώματός σου να αποκτούν ένα πράσινο χρώμα και να πέφτουν.


  
Τα μέγιστα κιλά που αναγράφονται στο ασανσέρ είναι ρατσιστικά

Μπαίνεις στο ασανσέρ. Κάτι η κλειστοφοβία σου, κάτι η αμηχανία και η προσπάθεια αποφυγής ανούσιων συζητήσεων με άλλους συνεπιβαίνοντες σε κάνουν να διαβάζεις ό, τι υπάρχει στο ασανσέρ. Μαθαίνεις το όνομα του κατασκευαστή, το τηλέφωνό του, αναρωτιέσαι αν θα ναι κανείς εκεί τέτοια ώρα για να σε βγάλει αν κλειστείς και φτάνεις και στο μέγιστο βάρος. Αναλόγως του μεγέθους του ασανσέρ, αν κάνεις τη διαίρεση του μεγίστου βάρους με τα άτομα βγαίνει 75 κιλά το άτομο. Πάντα. Τι 75 κιλά ρε; 75 κιλά ήμουν σχεδόν στο Δημοτικό. Δεν ξέρω αν τα ασανσέρ κατασκευάζονται σε κάποια Ασιατική χώρα που τα μεγέθη είναι διαφορετικά (όλοι έχουμε πετύχει κάποια γιαπωνέζικη τσόντα), αλλά τα 75 κιλά ανά άτομο στην Ελλάδα είναι λίγα, κυρίως λόγω ύψους. Αγαπώ τα ασανσέρ που έχουν ειδοποίηση για την «υπερφόρτωση» και χτυπάνε όταν ξεπεραστεί το μέγιστο βάρος. Σε αυτές τις περιπτώσεις συνήθως έχουν μπει 3-4 αρκετά «γεμάτες» παρουσίες που κάνουν τα ελατήρια του ασανσέρ να δουλεύουν διπλοβάρδια (κάτι σαν το συκώτι σου το Σάββατο το βράδυ) και μετά μπαίνει μια ταλαίπωρη ασκητική παρουσία 30 κιλών και το καμπανάκι αρχίζει να χτυπάει, κάνοντας όλο τον κόσμο να γυρίζει να την κοιτάει και να θέλει να ανοίξει η γη να την καταπιεί. Κάτι που δεν θα αργήσει να γίνει αν μπει άλλη μια χοντρή μέσα.


Οι γυναικείες παρέες πρέπει να είναι σε ζυγό αριθμό

Δεν πρόκειται για κάποιον ηλίθιο μύθο για τη δύναμη των αριθμών και γιατί οι μάστορες του Γεφυριού της Άρτας έπρεπε να είναι πολλαπλάσιοι του 23,76, γιατί είναι μαγικός αριθμός κατά την παράδοση. Όχι. Πρόκειται για απλά μαθηματικά. Οποιοσδήποτε μονός αριθμός σε μια γυναικεία παρέα χαλάει τις ισορροπίες και επιφέρει τσακωμούς, γκρίνιες και δυστυχώς όχι λασπομαχίες με μπικίνι. Όταν η παρέα αποτελείται από 4 κοπέλες, ο τσακωμός θα έρθει πολύ πιο δύσκολα από ότι αν ήταν 3. Όταν είναι 4, σε μια σοβαρή διαφωνία (πχ αν ο τύπος που παίζει στο “50 Shades of Grey” είναι ο ιδανικός) θα υπάρξουν μοιρασμένες ψήφοι και το θέμα θα λήξει σχεδόν ομαλά. Αν η παρέα αποτελούταν από 3, το 2-1 των ψήφων θα δημιουργούσε αρκετά προβλήματα.    


Πρέπει να απαγορευτεί το γυαλιστερό φούτερ με φερμουάρ στη μέση που φοριέται κατάσαρκα και συνοδεύεται από σκαρπίνι

Κυρίως το συναντάμε σε άνδρες άνω των 50 που η γυναίκα τους έχει παραιτηθεί από την προσπάθεια να τον κάνει να ντύνεται αξιοπρεπώς. Το είδος αυτό ευδοκιμεί σε σαββατιάτικα ψώνια στο σούπερμαρκετ. Το φούτερ δεν είναι ποτέ κλειστό μέχρι πάνω, ώστε να φαίνεται η (άσπρη πλέον) τρίχα αλλά και η καδένα/ βαφτιστικός σταυρός. Το σύνολο απαιτεί και το κάτω μέρος της φόρμας, εξίσου γυαλιστερό φυσικά, αλλά και σκαρπίνι κάτω, ώστε να γίνει ακόμα πιο γραφικό το όλο οπτικό αποτέλεσμα. Σε πολλές περιπτώσεις μια οδοντογλυφίδα κοσμεί το στόμα, κατάλοιπο ίσως από μια δοκιμή τυριών σε κάποιον πάγκο ή τοποθετημένη έτσι από το σπίτι σε πιο χαρντκορ ταξιτζίδικες αμφιέσεις. Αν απουσιάζει η γυναίκα γιατί περιμένει στη σειρά με τα αλλαντικά ή τη φέτα, η εν λόγω μορφή θα τσεκάρει κώλους και θα πιπιλάει την οδοντογλυφίδα βγάζοντας ακατάληπτους ήχους ή το χαρακτηριστικό «τσφ τσφ» του ρουφήγματος.


Ο οδοντίατρος είναι ο μόνος γιατρός που δεν αποκαλείς γιατρό

Με πονάει η πλάτη μου «ε πήγαινε στο γιατρό», με πονάει το αυτί μου «ε πήγαινε στο γιατρό να το δει». Με πονάει το δόντι μου «ε πήγαινε στον οδοντίατρο». Γιατί; Γιατί αυτός ο ρατσισμός απέναντι στον οδοντίατρο; Ακόμα και το σκύλο σου να πας στον κτηνίατρο, θα τον αποκαλέσεις γιατρό: «Γιατρέ; Θα γίνει καλά ο Μπούμπης μου;». Ίσως είναι κατάλοιπα από τη χρυσή εποχή των σπουδών στη Βουλγαρία και Ρουμανία που πολλοί οδοντίατροι έπαιρναν το πτυχίο τους και νόμιζαν ότι περιοδοντολόγος είναι ο γιατρός που εξετάζει το αίμα της περιόδου.


Το μπλε κουτί με τα δανέζικα μπισκότα έχει πάντα σύνεργα ραπτικής


Πάντα. Πολλοί εικάζουν ότι τα συγκεκριμένα μπισκότα, αν και είναι πεντανόστιμα, αγοράζονται μόνο και μόνο για να τοποθετηθούν στο κουτί τους τα σύνεργα ραπτικής ή σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις φάρμακα. Οι πιθανότητες να μπεις σε κάποιο σπίτι και να βρεις όντως μπισκότα σε αυτό το κουτί είναι 80-20 υπέρ των βελόνων. Αγαπημένα μπισκότα σε σπίτια παππούδων και γιαγιάδων μαζί με τα υποβρύχια και εκείνους τους επικούς συμπυκνωμένους χυμούς που δεν πίνονται. Δεν πίνονται αραιωμένοι, σκέψου να κάνεις το λάθος να τους πιεις έτσι.. 

Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2015

Τα Λάθη

Υπάρχουν λάθη που τα καταλαβαίνεις τη στιγμή που συμβαίνουν, όπως πχ η λάθος απάντηση που θα δώσεις στη γκόμενα σου στην ερώτηση αν πάχυνε. Καλά όλες είναι λάθος απαντήσεις, αλλά αν απαντήσεις «ε έχεις πάρει λίγο τα πάνω σου» μάλλον είναι από τις καλύτερες που μπορείς να δώσεις αν σκοπεύεις να κόψεις το σεξ για ένα άλφα διάστημα αφού «μπα; τι θες; Σου αρέσει τώρα να κάνεις σεξ με μια χοντρή;». Υπάρχουν λάθη που τα αντιλαμβάνεσαι αργότερα, όταν πλέον δεν μπορείς να κάνεις και πολλά πράγματα για να διορθώσεις τις καταστάσεις. Ας δούμε μερικά από αυτά τα λάθη:


Καλαθάκι σκουπιδιών τουαλέτας χρώματος ασημί



Ως άντρες η επιλογή σε μέρη με πολλά πράγματα (supermarket/ πολυκαταστήματα κλπ) είναι εύκολη: τι θέλω; Καλαθάκι για τα κωλόχαρτα στο μπάνιο. Βρίσκω το πρώτο που θα συναντήσω μπροστά μου, έχει μια λογική τιμή σε σχέση με τα υπόλοιπα, είναι ευρύχωρο για να μη χρειάζεται να βάζω όλο το χέρι μέσα μέχρι τον αγκώνα για να πατάω τα κάτω-κάτω για να χωρέσει κι άλλα, το παίρνω και είμαι έτοιμος. Για όλα τα υπόλοιπα προϊόντα δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Χρειάζεται προσοχή ώστε να αποφευχθεί το λάθος της επιλογής του ασημί χρώματος στο καλαθάκι σκουπιδιών. Όσο προσεκτικός κι αν είσαι κατά το κατούρημα ΠΑΝΤΑ θα δεις πιτσιλιές. Αν κάνεις το λάθος και προσπαθήσεις να το καθαρίσεις μετά με ένα κομματάκι χαρτί, τα αποτελέσματα θα είναι ακόμα χειρότερα αφού θα φαίνεται η ατυχής προσπάθειά σου και το ακόμα πιο ατυχές αποτέλεσμα. Αν βρίσκεσαι στο σπίτι γκόμενας και δεν υπάρχει άλλος να ρίξεις την ευθύνη, όπως τον χοντρό στο λεωφορείο που πάντα υποπτεύονται όλοι για το κλάσιμο, η επιλογή είναι μία: κάθεσαι.  


Χέσιμο σε ξένο σπίτι

Έτσι κι αλλιώς προβληματική διαδικασία, αφού θα πρέπει να επιλέξεις το σωστό timing για να μην γίνεις αντιληπτός (πχ ένα μεγάλο λάθος θα ήταν να είσαι για χέσιμο τη στιγμή που ετοιμάζονται να κόψουν την τούρτα του μικρού Γιαννάκη και όλοι σε φωνάζουν για να βγεις στις φωτογραφίες την ώρα που το ξαδερφάκι σου σβήνει τα πρώτα του κεράκια που καταλαβαίνει τι σβήνει και δεν φυσάει απλώς σάλια πάνω στην τούρτα), να είσαι γρήγορος ώστε να μην γίνεις αντιληπτός ότι λείπεις πολύ ώρα (φροντίζοντας όμως ταυτόχρονα να είσαι αρκετή ώρα μέσα ώστε να προλάβει να ξεμυρίσει έτσι ώστε όταν βγεις να μην βγει μαζί σου και η κατάρα του Φαραώ) και τέλος να ελέγξεις ότι υπάρχει κωλόχαρτο πριν ξεκινήσεις. Πολλές φορές το κωλόχαρτο δημιουργεί εσφαλμένες προσδοκίες και ενώ πιστεύεις ότι είσαι άνετος ακόμα και για πιο «προβληματικές» καταστάσεις, βρίσκεσαι προ εκπλήξεως και σίγουρα όχι πλήξεως, αφού θα πρέπει να κάνεις τον Μαγκάιβερ για να σκαρφιστείς τρόπους να βγεις από εκεί μέσα χωρίς να είσαι με το παντελόνι σαν ράπερ για να μην ακουμπάει πουθενά. Το εναπομείναν χαρτί χρησιμοποιείται μέχρι την τελευταία κουκίδα του δύο και τρείς φορές, (σαν εκείνη την τελευταία επιτρεπτή κόλλα στην εξεταστική που έβαζες υποσημειώσεις και αστεράκια σε κάθε γωνία), πολλές φορές χρησιμοποιείς και τα χέρια κάνοντας ότι έγινε κατά λάθος. Όντως, την πρώτη φορά γίνεται κατά λάθος να λερωθεί το χέρι, αλλά μετά συνεχίζεις χωρίς ντροπή έχοντας πάρει το βάπτισμα του πυρός (βάλε όποια λέξη θες στη θέση του πυρός) και με την προοπτική να βγεις χεσμένος. Πολλοί χρησιμοποιούν τη μια εκ των 2 καλτσών για σκούπισμα, το σκέφτεσαι για λίγο αλλά μετά σε πιάνουν τα ψυχαναγκαστικά σου και σκέφτεσαι ότι ο επόμενος που θα μπει θα βρει μια κάλτσα στο καλαθάκι και μετά θα βγει έξω και θα το πει και θα πουν όλοι «μα να οι δικιές μου είναι κι οι δύο εδώ» και εσύ θα είσαι ο μόνος που θα έχεις μία.


Πράγματα που κάνεις όταν είσαι κλασμένος

Ό, τι κι αν σκεφτείς (;) να κάνεις εκείνη την ώρα είναι λάθος, μην το κάνεις! Τηλεφώνημα ή μήνυμα στη γκόμενα που γουστάρεις (το οποίο συνήθως είναι ακατάληπτο ή και άληκτο αν σε πάρει ο ύπνος και την άλλη μέρα απολογείσαι λέγοντας ότι έπαιζε με το κινητό σου το 3χρονο αδερφάκι σου), μήνυμα σε πρώην που ακόμα γουστάρεις και γενικώς ότι αφορά χρήση τεχνολογίας για επικοινωνία. Επίσης, απαγορεύονται ρητώς οι παραγγελίες μέσω internet, καθώς είτε δεν θα διαβάσεις κάτι καλά με αποτέλεσμα το γαμάτο t-shirt που ψώνισες με την στάμπα iPood είναι για σκύλους είτε το λαμέ φωσφοριζέ σορτσάκι που σου φάνηκε τρελή προσφορά για 20 ευρώ, που τελικά ήταν λίρες κι ακόμα κλαις τα λεφτά σου. Επίσης, άλλο μεγάλο λάθος τέτοιες ώρες είναι το «αντέχω άλλο ένα ποτό/ σφηνάκι» που αποδεικνύει ότι το μόνο που αντέχει είναι το ROL για λευκότερα λευκά, αφού προσπαθήσεις ανεπιτυχώς να το καθαρίσεις εσύ στις 7 το πρωί κάνοντας άλλες 2 φορές εμετό αφού πιάνεις τον εμετό σου και αρχίζεις πάλι από την αρχή σε ένα σισσυφικό μαρτύριο που καταλήγει με εσένα να καταχωνιάζεις το μπλουζάκι όσο πιο βαθιά γίνεται στον κάδο με τα άπλυτα.  


Να ρωτήσεις κάποιο φίλο σου αν είναι ωραία η γκόμενα

Έχεις πιει ότι διαθέτει βαθμό αλκοόλ στο μαγαζί, στραγγίζοντας ακόμα και τα αντισηπτικά μαντηλάκια. Θέλεις να γαμήσεις (ή τουλάχιστον να προσπαθήσεις να γαμήσεις πριν πέσει ο ανδρισμός σου και μετά εσύ για ύπνο μετά ροχαλητού). Η τύπισσα απέναντι μοιάζει στα μεθυσμένα μάτια σου μια καλή επιλογή. Τραβάς τον φίλο σου και του λες «εεεε υυυ Νίκο τι ου έει η ύπισσα;». Στην αρχή γελάει και αφού καταλαβαίνεις ότι δεν σε άκουσε λόγω της μουσικής του το ξαναλές. Στις 2-3 προσπάθειες σε καταλαβαίνει και σου λέει ότι όχι μόνο είναι όμορφη, αλλά σε κοιτάει κιόλας. Ε δεν θες κάτι άλλο. Παραγγέλνεις άλλο ένα ποτό να πάρεις δυνάμεις και την πλησιάζεις. Εκείνη απομακρύνεται βέβαια γιατί η ανάσα σου μετά από τόσα ποτά δεν είναι και το πιο όμορφο πράγμα του κόσμου αλλά κάνεις την επεκτατική σου κίνηση και αρχίζετε να φασώνεστε. Την επόμενη μέρα και στον καθιερωμένο καφέ με τους φίλους σου τα ύποπτα γέλια σε κάνουν να αισθάνεσαι τις πρώτες σουβλιές ότι κάτι δεν πήγε καλά και θα ακολουθήσει κάτι κακό. Σαν το χέσιμο που ακολουθεί μια νύχτα με πολλά ποτά και ξέρεις ότι είναι πιο άσχημο και από τη μασχάλη του Πεπέ Λε Πιου μετά από τρέξιμο για να προλάβει βαμμένη γάτα. Οι φωτογραφίες που σε βγάλανε να χαμογελάς περιχαρής με την κοπέλα σου θυμίζουν αυτό το παλιό κόμικ του Αρκά με την τραγουδίστρια με το μούσι ή τον τελευταίο κύκλο του American Horror Story. Feel Famous τώρα.


Παραγγελία από delivery που δεν ξέρεις

Γυρίζεις σπίτι μετά από τη δουλειά και κοιτάς στην θέση της αλληλογραφίας για λογαριασμούς και λοιπά. Το μόνο που βρίσκεις είναι διαφημιστικά φυλλάδια από ένα κινέζικο delivery. Το μυαλό σου πάει στο Big Bang Theory και σκέφτεσαι χαρούμενους nerds και να ακούγονται γέλια από την τηλεόραση. Το μόνο που δεν ακούγεται τελικά είναι γέλια, αφού όλοι οι υπόλοιποι ήχοι κάνουν έναν όμορφο αντίλαλο στην τουαλέτα σου. Το κινέζικο είναι από αυτά τα επικά που μέχρι και οι φωτογραφίες είναι καλτ. Τα ονόματα δεν θυμίζουν σε τίποτα αυτά που έχεις φάει κατά καιρούς, αλλά δεν γαμιέται; Τι τσόου μέιν, τι κινέζικα λαζάνια με κοτόπουλο; Λες «κοίτα, το κάνανε πιο φιλικό και για τους Έλληνες». Το μόνο φιλικό που θα συναντήσεις θα είναι το καπάκι της λεκάνης που θα σε συντροφεύσει για το υπόλοιπο βράδυ σου. Το πρωί το κινητό σου δεν θα έχει μπαταρία, ο κώλος σου θα έχει σημάδια από το καπάκι, αλλά τουλάχιστον θα έχεις τελειώσει όλους τους τόμους από τον «πόλεμο και ειρήνη».  


Αυτές οι φόρμες



Κατ’ αρχάς δεν είναι ωραίες. Κατά δεύτερον σου κάνουν χοντρό κώλο (εκτός αν έχεις χοντρό κώλο, οπότε φόρα τες ώστε να μην ξέρει ο άλλος που τελειώνει ο κώλος και που αρχίζει το ρούχο). Οι συγκεκριμένου τύπου φόρμες είναι τόσο sexy όσο η πάνα ενός μωρού. Ώπα, για κάποιους ανώμαλους αυτό είναι sexy. Ωραία, είναι τόσο sexy όσο μια χεσμένη πάνα μωρού. Σκατά, τώρα βάζουμε και τους κοπρολάγνους στο κόλπο. Απλώς μην τις φοράτε, να πάρει.