Ε! Δεν είναι δίκαιο αυτό!

Στη ζωή ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με καταστάσεις που προσπαθούμε να είμαστε ευγενικοί και καλοί άνθρωποι και τελικώς μας γυρνάει μπούμερανγκ. Κάτι η έμφυτη τάση του ανθρώπου να εκμεταλλεύεται την καλοσύνη του άλλου, κάτι η (καταδικασμένη) προσπάθεια να κάνεις το καλό κι ας πέσει στο γιαλό καταλήγεις να βλαστημάς την ώρα και τη στιγμή. Σαν όλες εκείνες τις φορές που είχες εμπιστευτεί τη δασκάλα στο σχολείο όταν σου έλεγε «πες και σε μας το αστείο να γελάσουμε όλοι» και δεν γελούσε κανένας, ή έστω γελούσε αλλά εσύ ήσουν ήδη εκτός τάξης και δεν το άκουγες. Ας δούμε μερικές περιπτώσεις που τα πράγματα δεν εξελίσσονται όσο καλά θα θέλαμε παρά την ευγένεια/ καλοσύνη που διαθέσαμε. Μερικά δεν εμπίπτουν καν σε αυτή την κατηγορία, αλλά είναι Καλοκαίρι οπότε η χαλαρότητα που διέπει τη ζωή μας γενικά, διέπει και τα περιεχόμενα αυτού του άρθρου.

Παραχώρηση προτεραιότητας

Έχεις ξυπνήσει με καλή διάθεση, έχεις πάρει το παγωμένο καφεδάκι σου στο χέρι, στο αυτοκίνητο έχεις βάλει το αγαπημένο σου cd και γενικώς είναι ένα από τα πρωινά που όλα σου πάνε καλά και δεν ξύπνησες με το μαλλί να πετάει από 3 πλευρές και να προσπαθείς με σάλιο αρχικά και νερό μετά να το βάλεις σε τάξη. Με την καλή διάθεση στα ύψη στην πρώτη διασταύρωση που ξέρεις ότι οι προτεραιότητες είναι ασαφείς, αποφασίζεις να κάνεις την καλή σου πράξη και να αφήσεις τον απέναντι να περάσει. Ο απέναντι επίσης μάλλον πέρασε καλά το προηγούμενο βράδυ γιατί κάνει και αυτός το ίδιο. Μετά από τα πρώτα 2 λεπτά οι ευγενικές χειρονομίες παραχώρησης προτεραιότητας, τα χαμόγελα και οι λοιπές πράξεις αβροφροσύνης εξαφανίζονται. Πας να ξεκινήσεις και ξεκινάει κι ο άλλος, χαμογελάς άλλη μια φορά (με το χαμόγελο να μένει λίγο παραπάνω από το κανονικό) και σταματάς να περάσει αλλά το ίδιο κάνει κι αυτός. Ε, αφού οι κόρνες των από πίσω σε έχουν παντρέψει 32 φορές, αποφασίζεις ότι δεν πάει άλλο, περνάς και βρίζεις και τον μαλάκα που σε έκανε να χάσεις τόσο χρόνο.

Βοήθεια στον διπλανό να αντιγράψει

Όλοι μας έχουμε αντιγράψει. Στο σχολείο, στη σχολή, σε οποιεσδήποτε εξετάσεις σου έχει δοθεί η ευκαιρία και ο διπλανός φαινόταν διαβασμένος (ή εσύ πιο απελπισμένος) έχεις αντιγράψει. Όπως τότε στο Λύκειο που η απάλευτη απουσιολόγος συμμαθήτρια σε είχε δώσει στη «θρησκευτικού» με την επική φράση «Κυρία, επιτρέπεται να έχουμε ανοιχτά τα βιβλία;» και όταν εκείνη απάντησε «όχι», σε έδωσε χωρίς κουκούλα και χωρίς ντροπή. Αλλά φυσικά επειδή όλα τιμωρούνται σε αυτή τη ζωή, εκείνη έγινε δικηγόρος. Έρχεται κάποια στιγμή που εσύ είσαι ο πιο διαβασμένος και κάνεις την καλή σου πράξη δείχνοντας όλες τις απαντήσεις στον διπλανό σου και χαμογελάς σκεπτόμενος τον Παράδεισο που σε περιμένει γεμάτος ουρί ή πουρί (αναλόγως τα φετίχ σου). Όταν έφτανε εκείνη η μέρα που πήγαινες στη σχολή και συνωστιζόσουν μπροστά από τους πίνακες ανακοινώσεων περιτριγυρισμένος από ΔΑΠίτες και άλλα βδελυρά ανθρωποειδή, διαπίστωνες ότι έχεις κοπεί με 4 και ο συμφοιτητής που αντέγραψε τα πάντα από εσένα έχει πάρει ένα 5 και την άγουσα για την αποφοίτηση πετώντας καπέλα.

Παραχώρηση σειράς στο Supermarket

Είσαι στο Supermarket να ψωνίσεις, βλέπεις χαρούμενες οικογένειες να κάνουν τη βόλτα τους εκεί («και στα τυριά μαμά, μπορούμε να πάμε και στα τυριά;»), τύπους με φόρμα και σκαρπίνι, μίνι ψησταριές με καλλίγραμμες κοπέλες για να δοκιμάσεις τα καινούρια λουκάνικα (ποτέ στα προφυλακτικά) και άλλα τέτοια που σε κάνουν να πιστεύεις ότι είσαι σε κάποια σειρά του Δαλιανίδη και όπου να ναι θα ακούσεις τη φωνή της Κατερίνας Γιουλάκη. Αφού καταφέρεις και επιβιώσεις από όλα αυτά, φτάνεις στα ταμεία προσπαθώντας να επιλέξεις το πιο άδειο ή την πιο γρήγορη ταμία ή τον τύπο με το πιο γρήγορα σάλιωμα δαχτύλου/ άνοιγμα σακούλας. Μόλις έχεις κάτσει στην ουρά όταν βλέπεις μια ξανθιά, με στήθος που ξεχειλίζει από το ιδρωμένο άσπρο τιραντάκι και ένα σορτσάκι που δεν αφήνει και πολλά στη φαντασία (σίγουρα πάντως το ότι δεν έχει κυτταρίτιδα). Η εν λόγω ξανθιά πλησιάζει στο ταμείο που περιμένεις κρατώντας 3 πράγματα: ένα στο κάθε χέρι και ένα παγωτό σφηνωμένο στο στήθος. Το παγωτό τραβάει το βλέμμα σου και εσύ σκέφτεσαι ότι δεν είναι το μοναδικό που θα σε βοηθήσει να τραβήξεις. Στο ενδιάμεσο έχεις σκεφτεί τη Βαρκελώνη, τη Μαδρίτη και όλα τα μαθήματα ισπανικών που είχες κάνει. Ως ευγενικός (=λιγούρης) παραχωρείς τη σειρά σου στην κοπέλα, ώστε να σε ευχαριστήσει και να ακολουθήσει ένας αμήχανος διάλογος με εσένα να προσπαθείς να το παίξεις cool σαν το παγωτό της, αλλά οι στάλες ιδρώτα που αρχίζουν να σχηματίζονται στο μέτωπο και στη μπλούζα σου δεν πείθουν ούτε ένα τρίχρονο παιδί. Εκείνη σε ευχαριστεί με ένα χαμόγελο και κάνει νόημα στο γκόμενο της που εμφανίζεται φορτωμένος μυς αλλά και με ένα ακόμα πιο φορτωμένο καρότσι που βλέπεις να αδειάζει για τα επόμενα δέκα ντροπιαστικά λεπτά της ζωής σου. Η παραχώρηση της σειράς μπορεί να αλλάξει πρωταγωνιστές και στη θέση της όμορφης ξανθιάς να πρωταγωνιστεί ταλαιπωρημένη γιαγιά, η οποία επίσης θα εμφανίσει καρότσι ικανό να θρέψει 2 γενιές από εγγόνια.

 Μεξικάνικο το καλοκαίρι

-Ρε συ Τασία, ξέρεις τι δεν έχουμε δοκιμάσει;

-Τι Νίκο μου;

-Αυτό το μεξικάνικο εστιατόριο που άνοιξε. Πάμε την Τετάρτη;

-Μωρέ Νίκο έχουν πει για καύσωνα την Τετάρτη.

-Σιγά μωρέ, θα έχει air-condition και έτσι κι αλλιώς δεν θα πλακωθούμε θα φάμε σαν άνθρωποι.

Τετάρτη βράδυ και μετά από 5 ανθρώπινες μερίδες νιώθεις έτοιμος να εκραγείς. Η επίσκεψη σε ένα μεξικάνικο εστιατόριο μέσα στο κατακαλόκαιρο μάλλον δεν μπαίνει στο πάνθεον των γαμάτων ιδεών σου. Εκτός του ότι έφαγες σαν να μην υπάρχει όχι αύριο, αλλά ούτε καν σήμερα, η ζέστη σε συνδυασμό με το πικάντικο φαγητό σου δημιουργούν μια ατελείωτη δίψα. Μετά το 3^ο λίτρο νερό και αφού βλέπεις ένα τούνελ με ένα ζεστό φως να σε τραβάει κοντά του, γράφεις πρόχειρα στις χαρτοπετσέτες τη διαθήκη σου γιατί δεν βλέπεις να τη βγάζεις καθαρη (λογοπαίγνιο με τη χαρτοπετσέτα).Πίνεις νερό για να ξεδιψάσεις, το οποίο καταλήγει στην ήδη τουμπανιασμένη κοιλιά σου χωρίς να κάνει ουσιαστική δουλειά, εκτός αν η δουλειά του είναι να σε φουσκώνει ακόμα περισσότερο αυξάνοντας ταυτόχρονα το αίσθημα δυσφορίας. Μπαίνοντας στο αυτοκίνητο προσπαθείς να οδηγήσεις αλλά κάθε προσπάθεια κίνησης σε φέρνει πιο κοντά στο θάνατο, ή έστω στον εμετό. Όταν με τα πολλά φτάνεις σπίτι κάνεις τάματα σε λαίμαργους αγίους και σκοτεινούς θεούς και αποφασίζεις ότι η καλοπέραση της κοιλιάς σου περνάει σε δεύτερη μοίρα το καλοκαίρι. Φυσικά και η καλοπέραση της Τασίας που όχι μόνο δεν θα γίνει μάνα απόψε, αλλά θα είναι αναγκασμένη να ακούει τα βογγητά σου όλο το βράδυ. Και μάντεψε: δεν είναι τα βογγητά που ήλπιζε να ακούσει.

Ελάττωση ταχύτητας για να περάσει πεζός

Τη βλέπεις να προσπαθεί να διασχίσει το δρόμο, το μυαλό σου διασχίζουν όλα τα τραγούδια του Barry White περί έρωτος και άλλων δαιμονίων και λες «ας κόψω μωρέ να περάσει το κορίτσι». Όντως κόβεις, το κορίτσι περνάει και σου χαμογελάει κι ενώ έχεις τελειώσει το ονειροπόλημα που περιελάμβανε εσένα, αυτή και σκηνές από ερωτικές ταινίες κι είσαι έτοιμος να ξεκινήσεις, ένας παππούς προλαβαίνει να πατήσει στο δρόμο, οπότε λες να κάνεις την καλή σου πράξη (το να αφήσεις την κοπέλα ήταν λογική πράξη, όχι καλή). Ο παππούς πάει πιο αργά κι από έγκυο σαλιγκάρι και οι πίσω οδηγοί στήνουν ένα πρόχειρο πάρτυ με κόρνες, αναφορές στα γεννητικά όργανα της μητέρας σου και σκέψεις για το τι προτίθενται να σου κάνουν με τουλάχιστον ομοφυλοφιλικές βάσεις.