Σάββατο 21 Μαΐου 2016

Απάλευτοι Συνάδελφοι Ι


Δευτέρα πρωί επιστρέφεις στην εργασία σου μετά το Σαββατοκύριακο. Στην καλύτερη περίπτωση έχεις hangover, είσαι ανόρεχτος και με παραπάνω κιλά από τις κραιπάλες. Στη χειρότερη περίπτωση είσαι ακόμα μεθυσμένος, βρωμάς αλκοόλ ή εμετό, σχεδόν κοιμάσαι όρθιος και ακολουθείς μυστικές συνταγές ναυτικών φτιάχνοντας αχτύπητο φραπέ με 6 κουταλιές καφέ και επικλήσεις στον Άγιο Νικόλα για να συνέλθεις κάπως. Δεν σου φτάνει που είσαι αναγκασμένος να πας στη δουλειά, έχεις να συναναστραφείς και με τους απάλευτους συναδέλφους σου. Ας δούμε μερικούς τύπους συναδέλφων που μπορούν να εκνευρίσουν ακόμα και τον Δαλάι Λάμα ή να κάνουν τον Γκάντι να ασκήσει βία:

 

Οι μυρωδάτοι

 
 
 

Μερικές φορές δεν πας στη δουλειά με τον ηλεκτρικό. Ο ηλεκτρικός έρχεται στη δουλειά σου. Κάθεται κάποιος δίπλα σου και νιώθεις το καλοκαίρι να εισβάλλει στα ρουθούνια σου με βία. Σαν αλλεργία που σε κάνει να δακρύζεις, αλλά εδώ είναι από την μπόχα. Κάθε φορά που μυρίζω μια μασχάλη που βρωμάει στις 9 το πρωί, αναρωτιέμαι αν ο τύπος είχε ξυπνήσει στις 7 και έπαιζε μπάσκετ για κάνα δίωρο, γιατί δεν εξηγείται αλλιώς. Πάντα θα βρεθούν υπερασπιστές αυτού: «Μα τι να κάνει; Μπορεί να είναι ορμονικό». Τι ορμονικό μωρέ; Οι ορμόνες του αντιδρούν στο να πλένεται και να βάζει αποσμητικό το πρωί;

Και εντάξει, όλοι το έχουμε πάθει να μυρίζουμε μια αποφράδα μέρα, αλλά όταν κάθε μέρα ζέχνεις σαν ασβός σε οίστρο (φαντάζομαι μυρίζει πιο πολύ τότε για να προσελκύει τα θηλυκά) κάτι πάει στραβά. Υπάρχουν περιπτώσεις που καταλαβαίνεις ότι ήρθε κάποιος συνάδελφος ακόμα κι αν μπεις στο ασανσέρ που μπήκε 10 λεπτά πριν. Η μυρωδιά του ιδρώτα του έχει ποτίσει τους τοίχους του ασανσέρ και σκέφτεσαι ότι αν κλειστείς σε αυτό θα είσαι σαν κάτι τύπους που τους θάψανε ζωντανούς και τους βρήκαν μετά με σπασμένα νύχια από την μανία τους να βγουν.

 

 

Οι γενικά βρωμύλοι

 
 

Πας στην τουαλέτα και βλέπεις τον άλλο να βγαίνει άνετος και να κατευθύνεται προς την έξοδο χωρίς να πλύνει τα χέρια του. Εντάξει, σε ένα μπαρ το καταλαβαίνω να το κάνεις γιατί ποιος σε είδε - ποιος σε ξέρει, μπορεί να χάσεις το γκομενάκι που μιλούσες και λοιπές γελοίες δικαιολογίες. Αλλά στη δουλειά; Ντροπή, σε τρώμε στη μάπα 8 ώρες την ημέρα. Δεν φτάνει που με πετυχαίνεις να πλένω τα χέρια μου και κάνεις το κορόιδο τύπου «εντάξει μωρέ, τι έπιασα για να τα πλύνω;», μου κάνεις και φιλικό πατ-πατ στην πλάτη εν είδη χαιρετισμού. Ευχαριστώ συνάδελφε, πάντα ήθελα να κάψω τη συγκεκριμένη μπλούζα.

Αγαπημένοι επίσης είναι αυτοί που θέλουν να αφήνουν παντού τα ίχνη τους. Το πληκτρολόγιο τους έχει μέσα φύλλα που αν τα ενώσεις φτιάχνεις 4 τυρόπιτες, νύχια, μαλλιά για δύο περούκες και τόση σκόνη που αν γινόταν έγκλημα, το CSI Άθενς δεν θα άπλωνε καν κάτι για τα αποτυπώματα. Πας τουαλέτα και υπάρχουν τόσες τρίχες πάνω στη λεκάνη που πιστεύεις ότι κάποιος από τους συναδέλφους σου παίζει να είναι ο Bigfoot, το Γέτι ή κάποια γιγάντια αρκούδα μεταμφιεσμένοι. Δεν είπε κανείς να ξυρίζεσαι ή να αποτριχώνεσαι, αλλά δεν μπορώ να πηγαίνω για κατούρημα και το μέρος να θυμίζει σκηνικό μετά το γύρισμα γερμανικής τσόντας με παρτούζες στα ‘70s.

Στους βρωμύλους φυσικά και συγκαταλέγονται και αυτοί που μάλλον έχουν συνηθίσει να πηγαίνουν σε τούρκικες τουαλέτες. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι τις μισές φορές που μπαίνω στην τουαλέτα, τα κάτουρα είναι περισσότερα στο πάτωμα από ότι στη λεκάνη. Ίσως θεωρούν ότι επειδή έχει σιφόνι, δεν τρέχει τίποτα, θα τα ρουφήξει αυτόματα. Εντάξει, άνθρωποι είμαστε, θα συμβεί να ξεφύγει κάτι. Καθάρισε το με λίγο χαρτί άνθρωπε μου, δεν θα πάθεις τίποτα (οι υπόλοιποι θα πάθουμεκάναν τύφο και χολέρα). 

Σε αυτή την κατηγορία θα βάλω και αυτούς που πάνε για τις πιο χοντρές δουλειές στην τουαλέτα, αλλά θεωρούν ότι πρέπει να το μοιραστούν με όλους. Αφήνουν το κάτι τις τους στη λεκάνη για να το θαυμάσει ο επόμενος ή να βγάλει κάποια ιατρική διάγνωση. «Φσφσφσφσφ..Ανακοίνωση: Ο συνάδελφος που τώρα έχεσε στην αριστερή τουαλέτα και δεν έκανε με το πηγκάλ (σκουπάκι) παρακαλείται να τρώει περισσότερα λαχανικά, γιατί το χρώμα τους είναι λίγο περίεργο».

 


Οι πρήχτες

 

 

Είναι 8 παρά και φτάνεις στη δουλειά με το μάτι πιο κλειστό κι από αυτό του Σταλόνε στο Ρόκυ 1 την ώρα που φωνάζει «Άάάάάάάάάάντριαααααννν». Το μόνο που θες είναι να συρθείς μέχρι το γραφείο σου, να πιείς έναν κουβά καφέ και να βγάλεις όσο ανώδυνα γίνεται την μέρα. Με το που πατάς το πόδι σου στον όροφο εμφανίζεται εκείνος ο συνάδελφος, ο οποίος μάλλον έχει μείνει κολλημένος για πάντα στην ηλικία των 15 και ξεκινάει με φωνή βαρύμαγκα ταξιτζή «Τι έγινε; Πονάει το κωλαράκι σου; Σας σκίσαμε χτες κουφάλες». Μέχρι να απαντήσεις ότι δεν ασχολείσαι, δεν σε ενδιαφέρει, κάτι που να ξεκινάει με «δεν» τέλος πάντων, σου έχει αναλύσει όλο τον αγώνα με δυνατή φωνή, χειρονομίες και πρώτο πρόσωπο πληθυντικού λες και έπαιζε ο ίδιος. Συνήθως ο συνάδελφος αυτός τα έχει τα παραπανίσια κιλά του, στην καθημερινότητα του φοράει μπλούζες ομάδων και μάλλον το μόνο που θα μπορούσε να παίξει είναι χαρτιά, τάβλι, άντε και με τον εαυτό του αν κερδίζει η ομάδα του .

 

Άλλη κατηγορία πρηχτών είναι αυτοί που σε πρήζουν με τα παιδιά τους (γεννημένα και μη). Θεωρώ τη συγκεκριμένη κατηγορία τη μάστιγα των εργασιακών χώρων, κάτι σαν εξέλιξη των ζευγαριών που κάποτε σου έδειχναν φωτογραφίες από κάποιο ταξίδι.Αν το παιδί είναι γεννημένο, κάθε τόσο σε αναγκάζουν να δεις φωτογραφίες του που τρώει παγωτό, κοιμάται, χέζει, είναι πασαλειμμένο με το παγωτό που έτρωγε κάποιες λέξεις πριν και γενικά πράγματα που κάνει ένας άνθρωπος και δεν αποτελούν είδηση. «Άκου τι έκανε χτες ο Γιωργάκης μου..» και ακολουθεί μια ιστορία που ο Γιωργάκης κάνει μια παπαριά και μισή, αλλά η περήφανη μάνα το βλέπει ως τη λύση του μυστηρίου της ζωής. Αν κάνεις το λάθος και χαμογελάσεις ευγενικά, αυτό θεωρείται ως προτροπή για να συνεχίσει τις ιστορίες του Γιωργάκη που είναι πιο βαρετές και από την ερωτική ζωή 60χρονης καλόγριας. Οι συνάδελφοι που δεν έχουν ακόμα παιδιά, αλλά είναι καθ’ οδόν θα μας ενημερώνουν πάντα για το τεράστιο μέγεθος των γεννητικών τους οργάνων (ένας υποψήφιος πατέρας να μας πει ότι είδε στο υπερηχογράφημα ότι ο γιος του την έχει μικρή και τι στον κόσμο).

 

 
Οι χωρίς χιούμορ



 

Μια από τις χειρότερες κατηγορίες, στρογγυλοκάθονται στην ίδια θέση με αυτούς που νομίζουν ότι κάνουν χιούμορ και τα αστεία τους είναι επιπέδου Σεφερλή (στα καλύτερα του, εκεί που κόπιαρε όλο το Faulty Towers).Οι χωρίς χιούμορ είναι αυτοί που θα χαλάσουν το αστείο με την απάντησή τους και θα σε κοιτάνε με απλανές βλέμμα σε ένα λογοπαίγνιο πιο προφανές κι από την έλλειψη χιούμορ τους. Εντάξει, σύντομα καταλαβαίνεις ποιοι είναι απάλευτοι και σταματάς τις προσπάθειες χιούμορ, αλλά και πάλι καταστρέφουν  το καλό κλίμα σαν τους κουφούς στα ανέκδοτα με τους ιθαγενείς που δεν γελάνε ποτέ.

 

 

Οι φιλάσθενοι

 
 
 

Άνθρωποι είμαστε, θα αρρωστήσουμε και 2-3 φορές μέσα στον χρόνο. Κάποιοι συνάδελφοι βέβαια είναι πιο άτυχοι και αρρωσταίνουν πολύ περισσότερες φορές και κυρίως κάτι  Παρασκευές και Δευτέρες. Αυτοί οι ταλαίπωροι συνάδελφοι πλήττονται από ασθένειες που είναι πάντα στομαχικές διαταραχές, κάτι με την μέση, κάτι με πίεση και φυσικά ΠΕΡΙΟΔΟΣ. «Ο προϊστάμενος μου είναι άντρας, ας τον πάρω τηλέφωνο να του πω κάτι με περίοδο, οπότε να μην μπορεί να μου πει κάτι»λες και δεν ζούμε στο 2016 και η μοναδική γνώση που έχουμε γύρω από τις γυναίκες είναι η εγκυκλοπαίδεια της Dr. Ruth. Είμαι μιας άλφα ηλικίας, πιστεύεις δεν είχα σχέση μέχρι τώρα; Πιστεύεις θα με κομπλάρεις επειδή αναφέρεις την περίοδο; Τις μισές φορές κάνω σεξ με περίοδο. Οι άτυχοι φιλάσθενοι συνάδελφοι βέβαια, τις δύσκολες αυτές μέρες που πολεμάνε τα μικρόβια (και την έμμηνο ρύση) ποστάρουν στο Facebook και στα υπόλοιπα social media φωτογραφίες από τριήμερο (χμμμ) ή ρητά του David Avramidis και του Κοέλιο (δεν μπορώ να αποφασίσω τι είναι χειρότερο). Μάλλον πρέπει να είμαι ο μοναδικός που όταν έχει πυρετό δεν μπορεί καν να συγκεντρωθεί στην οθόνη του pc ή δεν είναι κάπου τριήμερο.Και έστω ότι μπορείς να χαζέψεις στο pc, γιατί πρέπει να προκαλέσεις τα χρηστά ήθη και να δημιουργήσεις υποψίες ότι σε σκηνοθετεί ο Μολιέρος στο «κατά φαντασίαν ασθενή»;

 

 

Οι δοκιμαστές φαγητών

 

Μάλλον πρέπει να είμαι η Βασίλισσα Κλεοπάτρα και να μην το ξέρω. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι κάθε φορά που βγάζω κάτι να φάω εμφανίζονται διάφοροι συνάδελφοι οι οποίοι ενδιαφέρονται να μάθουν τι τρώω και αν μπορούν να δοκιμάσουν. Λες και είμαι η αρχαία βασίλισσα και θέλουν να με σώσουν από πιθανή δηλητηρίαση από τους εχθρούς μου. «Να πάρω δύο μπισκοτάκια;» Βεβαίως, να εκεί είναι το κοντινότερο σούπερ μάρκετ. Αν  κάνει κάποιος το λάθος και βγάλει κάτι πάνω στο γραφείο του, το οποίο είναι σε τεμάχια θα συγκεντρώσει βλέμματα σαν αυτά των γατιών όταν ακούνε αλουμινόχαρτο να ανοίγει ή βρικόλακα όταν μυρίζει αίμα. Μέσα σε δευτερόλεπτα έχουν μαζευτεί γύρω από το γραφείο σου και ρωτάνε αν μπορούν να πάρουν ένα από (ξηροκάρπια, μπισκότα, φιλέτο κοτόπουλο, συμπλήρωσε ό, τι νομίζεις). Υπάρχει η πεποίθηση ότι εφόσον έχεις φέρει κάτι που είναι σε παραπάνω από ένα κομμάτια, δεν χρειάζεσαι τα υπόλοιπα. Λες και έχω καμιά ταμπέλα «Χριστός» ή «Έχω δύο χιτώνες, κοπιάστε». Καλά, για τις τσίχλες δεν το συζητάμε. Είναι όπως όταν πηγαίνεις στο ζαχαροπλαστείο να πάρεις γλυκά για τη γιορτή σου και σκέφτεσαι «Ας πάρω 78 κομμάτια να πάρουν όλοι και να φτάσουν», έτσι και κάθε φορά που ψωνίζω τσίχλες στο σούπερ μάρκετ θα υπολογίζω πόσοι θα μου πάρουν; Και για να παραφράσω ένα γνωστό ρητό:

 

 

Οι σαλιάρηδες- πέφτουλες

 

Εδώ έχουμε διάφορες υποκατηγορίες. Υπάρχουν οι πέφτουλες που είναι συστηματικοί, εργατικοί και την πέφτουν σχεδόν σε όλες τις γυναίκες με σχεδόν τον ίδιο τρόπο. Μπορεί να αποδώσει τις πρώτες φορές, αλλά όταν αρχίσουν να το συζητούν όλες μεταξύ τους

- Καλά ε; Σας έχω κουτσομπολιό κορίτσια.. Μου έστειλε χτες ο Τάκης στο facebook και με καυλάντιζε..

- Αλήθεια; Και μένα! Και μου έγραφε τι κάνεις και να πάμε για ποτάκι και πόσο όμορφη είσαι..

- Και μένα!

Και τα «και μένα» συνεχίζουν σαν αέναη ηχώ μεταξύ όλων των γυναικών του τμήματος υπό τις νότες του τραγουδιού του Χαριτοδιπλωμένου «Ψηλές, Κοντές, Αδύνατες, Χοντρές».Ο τύπος δεν έχει γούστο και πολλές φορές ούτε το θεό του, καθώς χώνεται παντού χωρίς ντροπή και κυρίως χωρίς αλλαγή σεναρίου. Είναι σαν πολιτικός που στέλνει το ίδιο μήνυμα «Σας περιμένω στην προεκλογική παπαριά μου στις τάδε του μήνα» σε πολλαπλούς παραλήπτες ή αυτούς τους αγαπημένους που ακόμα στέλνουν τις ίδιες μαζικές πρωτοχρονιάτικες ευχές σε όλες τις επαφές τους ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ.

Εκτός από τους συστηματικούς πέφτουλες, υπάρχουν και αυτοί που ξεσαλώνουν στα εταιρικά πάρτυ. Κάτι το (τσάμπα) ποτό το οποίο ρέει άφθονο και ρίχνει τις άμυνες, κάτι οι γυναίκες που έχουν έρθει λίγο πιο «έχω ντυθεί και βαφτεί για βραδινή έξοδο» και έχουν μεταμορφωθεί σε «ναι ρε λιγούρη, έτσι είμαι όταν δεν δουλεύω», οι συγκριμένοι συνάδελφοι τα δίνουν όλα. Συνήθως είναι ντροπαλοί τύποι που δεν μιλάνε και ξαφνικά τους βλέπεις να χορεύουν με το τίμιο χορευτικό στυλ 50ρη που ακούει disco σε γάμο και σηκώνεται.

Τέλος, να μην παραλείψουμε να αναφέρουμε και τους σαλιάρηδες που κάνουν like και comment είτε σε φωτογραφίες είτε στην πραγματικότητα σε όλες τις γυναίκες της εταιρείας, με προτίμηση σε αυτές με το μαγιό ή με άλλες φίλες τους «ΠΟΛΛΗ ΟΡΕΑ Η ΠΑΡΑΙΑ ΣΑΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑ!». Προφανώς στις περιπτώσεις που του κάνει like κάποια από όλες στο comment ακολουθεί προσωπική καυλάντα μέσω messenger (χωρίς αίτημα φιλίας για να μη γίνεται κάρτα φυσικά).

 

 

Τέλος πρώτου μέρους