Άτομα που ατιμάζουν το ανθρώπινο είδος

Το ανθρώπινο είδος από τη στιγμή της δημιουργίας του δεν έχει σταματήσει να εξελίσσεται: Μας έφυγε η ουρά, τα βυζιά έγιναν μεγαλύτερα και πιο πλαστικά, τα burger πιο ζουμερά (αλλά πάντα με μαρούλι να κολλάει στο δόντι) κλπ. Δυστυχώς, κατά την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους ξεπήδησαν κάποια νέα είδη που σκοπός τους είναι να πολλαπλασιάζονται και να εκνευρίζουν τους γύρω ανθρώπους. Σε ευχαριστούμε ω μητέρα Φύση που αντί να μας βάλεις ένα έξτρα δάχτυλο για εκείνο το καταραμένο παιχνίδι στο Playstation, δημιούργησες πιο ηλίθιους ανθρώπους. Πάμε να δούμε μερικά από αυτά τα είδη:

Αυτοί που αφήνουν ψίχουλα στη χωριάτικη

Συνήθως αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα όταν η παρέα δεν αποτελείται από καλούς φίλους, οπότε όλοι θα βάλουν σαλάτα στο πιάτο τους. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν κάποιος ρωτάει αν θα βάλουμε σε πιάτα και η ομήγυρις απαντάει «όχι μωρέ τώρα, σιγά» ή όταν είσαι σε μεζεδοπωλείο που δεν φέρνει πιάτο στον καθένα, αλλά παίρνεις όποιο πιάτο είναι πιο κοντά σου και τελειώνει πιο γρήγορα. Σου αρέσει η παπάρα στη σαλάτα, το καταλαβαίνω. Γουστάρεις να βουτάς το ψωμί και να απολαμβάνεις το λάδι με τα υπολείμματα ντομάτας κλπ. Εγώ που θα φάω μετά τη ντομάτα ή τη φέτα (τη φέτα γαμώτο!) γιατί θα πρέπει να βρίσκω πάνω τους ή πάνω στο πηρούνι μου ψίχουλα από το ψωμί σου, λες και είμαι ο Κοντορεβυθούλης που προσπαθεί να βρει το δρόμο του; Βάλε τη σαλάτα στο πιάτο σου, ρίξε κι έξτρα λάδι λες κι είσαι ξανθιά οδηγός που προσπαθεί να πάρει το δίπλωμα οδήγησης για 5^η φορά και κάτσε εκεί να κάνεις (τον) παπάρα.

Αυτοί που σηκώνουν το γιακά στα μπλουζάκια

Αν δεν είσαι ο Καντονά, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Πολλοί πιστεύουν ότι πρόκειται για ξεχασμένο είδος στην εξέλιξη του ανθρωπίνου είδους, που τα ίχνη του χάθηκαν λίγο πριν ο προϊστορικός άνθρωπος σταθεί στα πόδια του. Η ισχύουσα θεωρία θέλει το σήκωμα του γιακά ως έναν τρόπο για να μετρήσεις το IQ του άλλου, ενώ οι ίδιοι πιστεύουν ότι τους μετατρέπει σε uber-cool τύπους που θα γαμήσουν με ένα νεύμα. Οι εταιρείες ρούχων μετά τα πειράματα σε ποντίκια, προχώρησαν στο τύπωμα του logo στο γιακά, ώστε να είναι εμφανές μόνο μετά το σήκωμα αυτού, σε μια προσπάθεια πειραματισμού σχετικά με την απεραντοσύνη της ανθρώπινης ηλιθιότητας. Οι λάτρεις του σηκωμένου γιακά οφείλουν να πεθάνουν με κάποια εφεύρεση του Μαγκάιβερ, η οποία θα περιλαμβάνει το γιακά τους, κωλόχαρτο και σαπούνι.

Αυτοί που ρίχνουν ανέμελά το φούτερ στο λαιμό

Όλοι τους έχουμε δει και ξέρουμε πως είναι. Το συγκεκριμένο είδος συναντάται συνήθως σε καλντερίμια ελληνικών νησιών, κρατάει το χεράκι της γκόμενας του, τρώει παγωτό (για κάποιο λόγο ΠΑΝΤΑ τρώει παγωτό) και φοράει λευκή βερμούδα ή μπλούζα Nautica ή και τα δύο μαζί, κάνοντας τον Τσαρούχη να φαντάζεται το επόμενο μοντέλο του. Για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό; Δεν μπορείς να αποφασίσεις αν κρυώνεις ώστε να το βάλεις; Κρυώνει η πλάτη σου; Βαριέσαι να το κρατήσεις; Η γκόμενα σου δεν έχει αρκετά μεγάλη τσάντα, ώστε να της το φορτώσεις; Είναι στυλ; Για όποιον από τους παραπάνω λόγους και να το κάνεις, είσαι πιο γραφικός και από το καλντερίμι που περπατάς. Και να σκεφτείς ότι κάποτε θεωρούμασταν γραφικοί εμείς που δέναμε το φούτερ στη μέση, ώστε να το φορέσουμε μετά την ιδρωμένη συναυλία που παρακολουθήσαμε. Ναι, φορώντας σαλβάρι.

Αυτοί που γελάνε με τα αστεία τους

Εκνευριστική κατηγορία ανθρώπων. Είναι αυτός ο τύπος που θα πει το «αστείο» του και θα γελάει δυνατά και συνεχόμενα κοιτάζοντας σε, υποχρεώνοντάς σε να γελάσεις από ευγένεια. Το αποτέλεσμα είναι να νιώθεις πως είσαι στα «φιλαράκια» και να ακούς γέλια κονσέρβα από ανθρώπους που έχουν πεθάνει πολλά χρόνια πριν. Είναι ο ίδιος τύπος που θα επαναλάβει το αστείο του μέχρι να γελάσουν όλοι από την παρέα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι σαν τους καλλιτέχνες και τρέφονται με το χειροκρότημα του κόσμου, οπότε αν κάνεις το λάθος και γελάσεις συγκαταβατικά και ψεύτικα (σαν να γελάς με το αστείο του αφεντικού σου) θα του δώσεις το έναυσμα να το λέει συνέχεια, αφού θεωρεί ότι έχει κοινό. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα συγγενικό είδος με το προαναφερόμενο, αλλά ακόμα πιο επιθετικό και παρασιτοειδές. Είναι ο άνθρωπος που θα πάρει το αστείο που μόλις είπες και θα το ξεφτιλίσει. Θα το παραλλάσσει αιωνίως δημιουργώντας νέα αστεία, των οποίων η εξέλιξη και πορεία είναι πτωτική. Δυστυχώς σε όλες τις παρέες υπάρχει ένας τέτοιος τύπος που ποτέ δεν ξέρει πότε να σταματήσει ή πότε πρέπει να αφήσει την ηχώ ενός άλλου αστείου να σβήσει μόνη της και να μην κάνει 500 παραλλαγές του αστείου που μόλις ειπώθηκε.

Οι οδηγοί που έχουν κρεμασμένο το χέρι και κάνουν νόημα

Έχει αρκετή κίνηση και εσύ είσαι πηγμένος κάπου στην Αλεξάνδρας. Υπάρχουν οι ταρίφες οι οποίοι απλώς θα χωθούν χωρίς ντροπές και περιττά φλας, υποχρεώνοντάς σε να κρατάς απόσταση μιας τρίχας από το μπροστινό αυτοκίνητο. Υπάρχει όμως και η μαγική αυτή κατηγορία που έχει κρεμασμένο το χέρι από το παράθυρο και στην πρώτη παρανομία ή χώσιμο στη λωρίδα σου θα σηκώσει το χέρι και θα σου κάνει ένα σήμα τύπου «μισό λεπτό ή στοπ». Τι είναι αυτό το σήμα ρε ηλίθιε; Αυτομάτως δικαιολογεί κάθε τι που προσπαθείς να κάνεις και ο άλλος οδηγός λέει «Ω! Μου σήκωσε το χέρι, καλύτερα να σταματήσω να μπει» ή είναι κάποιο διεθνές σύμβολο για το «γεννάει η γυναίκα του, αφήστε τον να περάσει»; Οι χειρονομίες αυτές συνήθως συναντώνται σε πενηντάρηδες με 145 διαφορετικές εικόνες αγίων στο ταμπλό, με πανάκι που γράφει Campari ή VAT 69 και ο πλαϊνός καθρέφτης έχει σπάσει και έχει αντικατασταθεί από καθρεφτάκι που βγάζεις τα φρύδια σου. Σε λίγες, σπάνιες  περιπτώσεις το συναντάμε και σε ένα πιο εξελιγμένο είδος ταρίφα, αλλά οι περισσότεροι κρατάνε ακόμα την old school, hardcore στάση τους που τόσο έχουμε αγαπήσει όλα αυτά τα χρόνια. Φημολογείται ότι κάποτε για να πάρεις άδεια ταξί, όφειλες να περάσεις τις εξετάσεις χωρίς κανένα φλας και με την ίδια ταχύτητα στο λεβιέ καθ’ όλη τη διάρκεια της εξέτασης, ενώ στο τέλος εξεταζόταν και το μήκος του νυχιού του μικρού σου δαχτύλου. Πλέον μετά την απελευθέρωση των αδειών, άλλο ένα παραδοσιακό επάγγελμα χάνεται σιγά-σιγά και αναμένουμε τα ρεπορτάζ του Alpha, μετά τους τσαγκάρηδες. Αγαπημένοι επίσης, αυτοί που πιστεύουν ότι το αυτοκίνητο τους έχει φιμέ τζάμια ή τζάμια αναγνώρισης υπόπτων και σε κάθε φανάρι ψάχνουν να βρουν το νόημα της ζωής και του σύμπαντος στη μύτη τους, με περισσή σπουδή. Είναι οι ίδιοι τύποι που μετά θα δοκιμάσουν το αποτέλεσμα της εκσκαφής τους (για να δουν αν είναι ίδια γεύση με της προηγούμενης φοράς;). Σας αγαπάμε και υπάρχει θέση και για εσάς στην Αμφίπολη.

 Οι αγενείς σερβιτόροι/ περιπτεράδες/ δημόσιοι υπάλληλοι κλπ

Η δουλειά σου είναι να έρχεσαι σε επαφή με τον κόσμο. Κατά πάσα πιθανότητα δεν σου αρέσει η δουλειά σου. Δεν με νοιάζει. Είσαι εκεί, κάνε με να νιώσω ευπρόσδεκτος και μην έχεις το ύφος SSερβιτόρου. Δεν χρειάζονται 100 γκόμενες που κάνουν PR για να με κάνουν να νιώσω ευπρόσδεκτος, ούτε θέλω να μου αλλάζεις κάθε 5 λεπτά το νερό (εντάξει, εκτός αν έχω φάει μεξικάνικο και είναι καλοκαίρι), απλώς χαμογέλα και πες ένα γαμημένο ευχαριστώ. Το ίδιο ισχύει και για σένα περιπτερά. Έχει 198 περίπτερα που μπορώ να ψωνίσω, πες ένα ευχαριστώ και δεν με νοιάζει τι προμήθεια παίρνεις από τα τσιγάρα και τις εφημερίδες. Επίσης, μπορεί να εμφανίζομαι να φάω πιο απλά ντυμένος, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι λέτσος. Ούτε το εστιατόριο σου είναι γάμος σε κάποιο κτήμα «Λα πιασοκωλ» για να πρέπει να είμαι ντυμένος καλά και μπορεί να το αποφάσισα τελευταία στιγμή να έρθω. Σταμάτα να με κοιτάς λες και μπήκα σε μοναστήρι με καλόγριες γυμνός κι ερεθισμένος. Οι δημόσιοι υπάλληλοι σε εφορίες, ΙΚΑ κλπ αποτελούν ειδική κατηγορία από μόνοι τους. Δεν έχω ξανάρθει κυρά μου για να βγάλω αυτό το χαρτί, που διάολο θες να ξέρω που πρέπει να πάω πρώτα; Συγγνώμη αν σε ενόχλησα σαν αυγουστιάτικη μύγα (η πράσινη κιόλας, η κωλόμυγα) ρωτώντας σε. Η συγκεκριμένη κυρία θα φοράει γυαλιά πρεσβυωπίας, και δεν θα κάνει καν τον κόπο να σηκώσει τα μάτια της, αλλά θα σε στείλει με ένα νεύμα προς το πρωτόκολλο. Ναι σε ρωτάνε κάθε μέρα εκατοντάδες για αυτό το θέμα, αλλά και μένα για τη δουλειά μου. Τι θες να κάνουμε τώρα; Βάλε οδηγίες στον τοίχο, αλλιώς θα κυκλοφορούν άνθρωποι σαν τον Αστερίξ στους 12 άθλους, ανεβοκατεβαίνοντας άσκοπα σκάλες. Αιώνιες ευχαριστίες σε κάτι γέρους που γυρνάνε σαν τις άδικες κατάρες στους δημόσιους οργανισμούς και σε καθοδηγούν σαν να είναι η πρώτη σου μέρα στην κατασκήνωση.

Οι άνθρωποι που φοράνε Speedo

Αν δεν είσαι Ιταλός και δεν είμαστε στα 70s ή σε κάποιο διαγωνισμό μποντυμπηλτινγκ, μάλλον κάτι πάει λάθος. Μέχρι κι ο πατέρας μου σταμάτησε να φοράει speedo τα τελευταία 15 χρόνια. Καταλαβαίνω ότι είσαι σίγουρος για τον ανδρισμό σου ή το σώμα σου ή ότι νομίζεις θα ότι είσαι πολύ ερωτικός, αλλά εγώ τι φταίω; Δεν πιστεύω απαραίτητα ότι δεν πρέπει να το βάλεις, αλλά πιστεύω ότι πρέπει να πεθάνεις. Το ίδιο ισχύει και για τους τύπους με τα κολλητά, κοντά μαγιό και τις χοντρές με τα Brazilian. Μωρή μπότσα και κανονικό μαγιό να βάλεις, πάλι Brazilian θα σου γίνει, γιατί πρέπει να βλέπω κάθε ξύγκι που κρέμεται από την κωλάρα σου σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια; Μου θυμίζει το ανέκδοτο πως βρίσκεις το μουνί σε μια πάρα πολύ χοντρή.. Περνάς μια-μια τις δίπλες με το δάχτυλο και όπου μυρίσεις σκατό, κάνεις μια δίπλα πίσω. Αξίζει ειδική μνεία στον τύπο που έχω πετύχει στην παραλία με λευκό speedo Τσε Γκεβάρα με τη μάπα του Τσε μπροστά και το όνομα του πίσω. Αυτοκτόνα. Με κωλοδάχτυλο.   

Οι πεζοί που τους αφήνεις να περάσουν και πάνε αργά

Κάνεις το λάθος και αφήνεις την κυρία να περάσει το δρόμο, ενώ είσαι με το αυτοκίνητο. Η κυρία θα πάει με το πάσο της λες και δεν έχεις σταματήσει την κυκλοφορία για πάρτη της. Δεν κάνει καν αυτό το ψεύτικο γρήγορο βάδισμα για τα μάτια του κόσμου. Στο διάστημα που θα χρειαστεί για να διασχίσει τις δύο λωρίδες, έχεις φτάσει τη Λαρούς-Μπριττάνικα στο γράμμα Π και η κόρνα του πίσω έχει παίξει 4 συμφωνίες του Μπετόβεν σε ΡΕ ελάσσονα.

Αυτές που φοράνε μικρότερο ή στενότερο πέδιλο

Αηδιαστικό είδος ανθρώπου. Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο πρέπει να πάρεις πέδιλο 3 νούμερα μικρότερο, με αποτέλεσμα τα δάχτυλα σου να προεξέχουν αρκετά από το παπούτσι σκαλίζοντας το οδόστρωμα σε κάθε βήμα. Ντρέπεσαι να ζητήσεις το νούμερο 39 από την πωλήτρια και θεωρείς ότι το 36 είναι πιο γλυκό; Δεν είχε το νούμερο σου και έπρεπε να πάρεις το συγκεκριμένο παπούτσι, αλλιώς 46 παιδιά στην Αφρική θα πέθαιναν από AIDS; Σου αρέσει να νιώθεις την καυτή και βρώμικη άσφαλτο στο δάχτυλο σου; Το ίδιο φυσικά ισχύει και για αυτές που παίρνουν πέδιλα πολύ πιο στενά από το νούμερό τους, με αποτέλεσμα τα 3 δάχτυλα να είναι στοργικά ακουμπισμένα το ένα πάνω στο άλλο, σαν χέρι που προσπαθεί να κάνει πάπια από σκιά στον τοίχο ή σαν δικηγόρος που ορκίζεται. Είναι οι ίδιες που πάντα θα είναι πιο γεμάτες από το παπούτσι τους και η υπερρέουσα σάρκα, θα καλύπτει το λουράκι πάνω από τον αστράγαλο και εσύ θα νομίζεις ότι αυτά τα παπούτσια δεν δένουν πουθενά. Έκπληξη! Δένουν και πάνω, απλώς δεν φαίνεται.

Τέλος πρώτου μέρους