Καλοκαιρινά Ραντεβού με τη γραφικότητα

                Με τα πρωτοβρόχια να μας χτυπάνε την πόρτα (κυρίως επειδή πέφτουν κάτι σταγόνες σαν πορτοκάλια), ήρθε η ώρα να κάνουμε μια αναδρομή στις γραφικότητες που συναντάμε κάθε Καλοκαίρι και είναι πιο εκνευριστικές και από τον ιδρώτα που τρέχει σιγά σιγά στην πλάτη και καταλήγει στην κωλοχαράδρα σου. Ας ξεκινήσουμε με τον ορισμό του Καλοκαιριού, ο οποίος είναι μια εικόνα: ο Πατέρας με το φανελάκι Μινέρβα στη βεράντα να λύνει σταυρόλεξα και δίπλα να μυρίζει βασιλικός και δυόσμος (ίσως επειδή ρεύτηκες τα χτεσινά κοκτέιλ).

Τα παιδάκια που κατουράνε μπροστά στη θάλασσα

«Μαμά θέλω τσίσα». «Πήγαινε εκεί Γιωργάκη που σκάει το κύμα, κατέβασε το μαγιό σου και κάντα». Πολύ λογικό να βλέπω δίπλα μου το μούλικο να κατουράει. Γιατί έχει ασυλία; Επειδή είναι μικρό παιδάκι; Να πάω κι εγώ δίπλα του και να αρχίσω να κατουράω. Εγώ δηλαδή  χαζός είμαι που μπαίνω στη θάλασσα για να κατουρήσω; Όλοι κατουράμε στη θάλασσα, αλλά τουλάχιστον με περισσότερο τακτ: Πχ μπαίνεις όλος μέσα και όχι μέχρι την κοιλιά και μετά βγαίνεις, δεν κατουράς όταν περνάει κάποιος με μάσκα και άλλες τέτοιες κινήσεις αβροφροσύνης. Και έχεις τους γύρω και το βλέπουν γλυκό και χαμογελάνε. Μάντεψε.. Δεν είναι γλυκό, είναι όσο αηδιαστικό θα ήταν αν το έκανα εγώ. Σε λίγο μεγαλύτερη έκδοση εγώ, αν και δεν είμαι πολύ σίγουρος γι’ αυτό..

Τα γελοία παπούτσια θαλάσσης

Τα συγκεκριμένα γράφουν και HEAD πάνω για να θυμάσαι τι σου έκαναν κάποτε οι γκόμενες πριν αρχίσεις να φοράς αυτό το πράμα. Είναι και σε στυλ αθλητικού γιατί αν δεν τρέξεις στο βυθό της θάλασσας, πού θα τρέξεις; Παπούτσι έκτρωμα στην ίδια κλίμακα με τα crocs που του αξίζει μόνο κουτσούλημα από γλάρους που έχουν φάει χαλασμένο ψάρι και να φοριέται από 40χρονους παρθένους με προχωρημένη αλωπεκίαση που συνοδεύουν τη «μητέρα» στην παραλία. Ακατανόητοι οι λόγοι που επιλέγει κάποιος να το φορέσει. Έχει βότσαλα και πονάνε οι πατούσες σου; Γλιστράς; Καμία δικαιολογία. Η μόνη δικαιολογία για να φορεθεί αυτό το παπούτσι είναι να είπες λίγο πιο βιαστικά από ότι έπρεπε “challenge accepted” στο στοίχημα κάποιου κολλητού σου ότι κανείς δεν γάμησε με αυτό.

Τα αυτοκόλλητα από πλοία στο αυτοκίνητο

Βγαίνεις από το καράβι στην Κρήτη και βλέπεις ότι στο πίσω παρμπρίζ υπάρχει κολλημένο αυτοκολλητάκι ΑΝΕΚ Lines ή οποιαδήποτε άλλη ακτοπλοϊκή εταιρεία. Τι ακριβώς είναι αυτό; Σημείο αναγνώρισης με άλλους γραφικούς στο δρόμο; « Ουάου! Κοίτα Φώντα, ο μπροστινός μας έχει επίσης αυτοκόλλητο ΑΝΕΚ!!» Καταλαβαίνω ότι κάτι έχουν οι Κρητικοί με τα αυτοκόλλητα στο αυτοκίνητό τους (πχ βλέπε αυτοκόλλητο με την Κρήτη στον προφυλακτήρα), αλλά και πάλι εγώ τι φταίω να προσπαθώ να ξεκολλήσω αυτή την αηδία από το αυτοκίνητό μου; Δηλαδή υπάρχει ποτέ περίπτωση κάποιος να δει αυτό το αυτοκόλλητο και να πει «Πωπω πρέπει να πάω στην Κρήτη και θα πάω με αυτή την εταιρεία! Για να μου κολλήσουν και μένα αυτό το γαμάτο αυτοκόλλητο!»;

Οικογένεια που στριμώχνεται δίπλα σου στην παραλία

Είσαι με τη γκόμενα στην παραλία, έχετε αρχίσει την παρασκευή γιγαντιαίου μπακλαβά από τα σιρόπια, τα πρώτα ύπουλα χάδια με ένα γρήγορο πέρασμα από το βυζί κλπ και ενώ όλα κυλάνε όπως πρέπει και το «κέφι» αρχίζει να ανεβαίνει με κλεφτές ματιές στους γύρω μήπως γίνεις ρεζίλι με κανά παιδάκι που θα έρθει να δει γιατί αυτός ο κύριος έχει αυτό το περίεργο φούσκωμα στο μαγιό και βγάζει ήχους σαν αυτούς που βγαίνουν από το δωμάτιο της μαμάς και του μπαμπά τα βράδια που έχουν κλειστή την πόρτα, ξαφνικά εμφανίζεται ένας όγκος από παιχνίδια και 2 παιδάκια με φωνές ινδιάνων που επιτίθενται στην άμαξα. Εσύ μαζεύεσαι και ζαρώνεις με την ταχύτητα τύπου που βλέπει τσόντα και την ώρα της κορύφωσης εμφανίζεται στην οθόνη η φάτσα ή οτιδήποτε άλλο του πρωταγωνιστή. Η οικογένεια θα έρθει να μπαστακωθεί δίπλα σου, ενώ υπάρχει άπλετος χώρος, τα παιδάκια θα πετάνε άμμο και στάνταρ θα κουβαλάνε μαζί μια γιαγιά ή μεγάλης ηλικίας θεία. Η γιαγιά πάντα θα λέει μια ιστορία για την θεία Ευτέρπη η οποία έβγαλε « εκείνο το πράγμα πίσω από το αυτί, το οποίο έβγαζε πύον και καπνούς» ή για το προσκύνημα στην Τήνο το 1984, στο οποίο μια γιαγιά κατά τη γονατοδρομία έπεσε και έβγαλε γοφό και σαγόνι. Ό, τι ερωτικό υπήρχε στην ατμόσφαιρα συμπυκνώνεται σαν την κυτταρίτιδα του κώλου της γιαγιάς και το ηθικό σου είναι τόσο πεσμένο όσο τα man boobs του πατέρα της οικογένειας.

Racketeers

«Ουάου! Κοίτα αυτόν τον τύπο πως πέφτει για να προλάβει το μπαλάκι!! Θέλω να κάνω σεξ μαζί του τώρα, με έχει ανάψει!». Καμία γκόμενα, ποτέ. Οι τύποι που κάνουν τους γραφικούς με τις ρακέτες και πέφτουν από δω και από κει για να σώσουν την μπαλιά του άμπαλου συμπαίκτη τους είναι απλώς ποζέρια. Οι γραφικότητες με τις ρακέτες για να σε προσέξει η γκόμενα, αποτελεί την εξέλιξη του ρεψίματος που θα έκανες στο Δημοτικό για να προσέξει η μικρή Μαρία. Κανείς δεν γάμησε παίζοντας ρακέτες. Κανείς. Δεν με ενοχλεί τόσο ότι παίζεις ρακέτες, αλλά το πώς (τον )παίζεις.

Air-condition και εργασιακός χώρος

Ένα θέμα ταμπού στις εργασιακές σχέσεις με το HR να μην παίρνει ποτέ σαφή θέση. Οι περισσότερες δουλειές έχουν καλώς ή κακώς dress code, ώστε να αποφεύγονται περιπτώσεις τύπου «μα όχι δεν είναι το βρακί μου αυτό είναι τα hot pants μου» ή να σκάσεις στη δουλειά με τη σαγιονάρα και το νύχι να κλείνει κάθε τόσο το tower του pc. Επιλέγεις λοιπόν το πρωί να ντυθείς με το τζηνάκι σου και ένα t-shirt ή πουκάμισο. Αφού έχεις διασχίσει τη μισή Αθήνα και φτάνεις στη δουλειά μούσκεμα σαν παρθένα που έχει καλέσει τον γκόμενο σπίτι, διαπιστώνεις ότι τα air condition είναι κλειστά. ΚΛΕΙΣΤΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΜΗΝΑ! Πηγαίνεις τα ανάβεις χωρίς να ρωτήσεις κανέναν και μετά από λίγο αρχίζουν οι διαμαρτυρίες. «Μα κρυώνω/ Θα πουντιάσω/ Δεν φταίω εγώ αν έχεις τρίχα και ζεσταίνεσαι/ Δεν μπορώ να σκάει το κρύο στο αυτί μου» και άλλα τέτοια από συναδέλφους που φοράνε ραντάκια. ΡΑΝΤΑΚΙΑ. Βάλε πουλόβερ κυρά μου, μη μου γυρνάς γυμνή και μετά γκρινιάζεις ότι κρυώνεις. Εγώ δεν μπορώ να βγάλω κάτι (εκτός από την μπέμπελη), ενώ εσύ μπορείς να βάλεις κάτι με μανίκια. Η συζήτηση καταλήγει με απειλές τύπου «δεν πειράζει, αύριο θα είμαι άρρωστη και θα φταις εσύ» και με σένα να επιστρέφεις στη γωνιά σου ιδρωμένος, νικημένος και μυρωδάτος. Είναι η στιγμή να την αγκαλιάσεις και να τη συγχωρέσεις για όλα.

Ο Μαραβέγιας

«Που να βρω μια να σου μοιάζει;» Δεν με νοιάζει ρε Μαραβέγια. Σε όποιο μπαράκι κι αν επιλέξεις να πιεις το ποτό σου το καλοκαίρι είναι σίγουρο ότι θα ακούσεις τη φωνή του Μαραβέγια να κλαίει για κάποια χαμένη αγάπη. Ίσως αν δεν έκλαιγες τόσο, να είχες περισσότερη επιτυχία με τις γκόμενες. Και βγάλε πια αυτά τα γελοία πουκάμισα, με τα οποία νομίζεις ότι το παίζεις ακόμα τζόβενο.

Παχύσαρκη οικογένεια/ οικογένεια που κουβαλάει τα πάντα

Κλασσικές αγαπημένες φιγούρες του ελληνικού καλοκαιριού. Η παχύσαρκη οικογένεια συνήθως κουβαλάει στην παραλία γεμιστά, κεφτεδάκια, ιδρωμένο τυρί, μισό κιλό αρνί και 2 κιλά γουρουνοπούλα πάντα όμως σε προσεκτικά συσκευασμένα σάντουιτς και αναστατώνει την παραλία με τις φωνές της. Η μαμά κάθε τόσο φωνάζει το μοναδικό αδύνατο μέλος της οικογένειας να φάει τίποτα γιατί είναι σαν σκιάχτρο (κοινώς κάτω από 100 κιλά), ενώ τα υπόλοιπα ορμάνε σαν γλάροι σε οτιδήποτε μπορεί να φαγωθεί. Ταυτόχρονη είσοδος όλων των μελών της οικογένειας στη θάλασσα προκαλεί αλλαγή της ακτογραμμής και τα ρούχα όλων μαζί φτάνουν για να κατασκευαστεί το μπαλόνι αερόστατου. Συνήθως ο μπαμπάς της οικογένειας έχει ένα τσούρμο παιδάκια και γλάρους δίπλα του, που προσπαθούν να βρουν σκιά πλάι στην κοιλιά του. Η οικογένεια που εμφανίζεται στην παραλία σαν να μετακομίζει, είναι ένα ακόμα κλασσικό δείγμα. Κουβαλάει 2 καρεκλάκια (τα μούλικα ας κάτσουν στην άμμο) και 198 παιχνίδια σε σακούλες και ποιότητα Jumbo, τα οποία θα αφήσουν μόνο 10 κιλά χρωστικής ουσίας σε κάθε δάχτυλο. Κουβαδάκια, κουλούρες, φτυάρια, η barbie στην παραλία με τις φίλες της/ το γκόμενο/ μόνη λες κι αν κάτσουν 2 ώρες στην παραλία και χτίσουν κανα κάστρο θα πάθουν τίποτα. Τα παιχνίδια πάντα απλώνονται σε ακτίνα δεκάδων μέτρων κάνοντας το τοπίο να μοιάζει σαν να έχει γίνει έκρηξη σε λούνα παρκ.       

Κτήνη/γιαγιάδες με Brazilian

Έχεις ξαπλώσει στην ξαπλώστρα και διαβάζεις το βιβλίο σου με τη θάλασσα, τον ήλιο και την Τρίτη μπύρα να σε νανουρίζει με αποτέλεσμα κάθε τόσο να ξυπνάς από το βιβλίο που πέφτει στο κεφάλι σου ή το σάλιο σου που σε δροσίζει ευχάριστα. Ξαφνικά, σκιά καλύπτει τα πάντα και νομίζεις ότι κάπου διέκρινες το σήμα του Discovery Channel. Ακόμα και αν όλα τα μαγαζιά είχαν αποφασίσει να πετάξουν τα κανονικά μαγιό, και πάλι δεν θα υπήρχε δικαιολογία για μερικές να φορέσουν παρτό μαγιό. Δεν είπαμε να πας στην παραλία για πασαρέλα με πλατφόρμες, βαμμένη σαν τον Τζόκερ και με μαλλί κομμωτηρίου. Είναι αντιαισθητικό, γελοίο και κανένας άντρας δεν ενδιαφέρεται για αυτά. Αλλά είναι εξίσου αντιαισθητικό όταν είσαι 100 κιλά ή 100 χρονών να βγάζεις έξω τον κώλο σου. Στην πρώτη περίπτωση αναρωτιέσαι γιατί στο διάολο βγαίνουν σε τέτοια μεγέθη τα «σεξυ» μαγιό και στη δεύτερη αναρωτιέσαι αν χτυπάει τον κώλο της με τα φτέρνα σε κάθε βήμα. «Είναι ακομπλεξάριστη, μ’ αρέσει που βάζει ό, τι θέλει». Είμαι μαλάκας, μπορώ να τη κράζω όσο θέλω. Οι γιαγιάδες με σέξυ μαγιό είναι πάντα πολύ μαυρισμένες από το σολάριουμ, έχουν πλατινέ μαλλί, διαβάζουν Ciao/ΣΟΚ/κλπ με φωτοσοπαρισμένους κώλους διασήμων  και σέρνουν έναν ταλαίπωρο σε στυλ Λυκουρέζου που κουβαλάει 3 τσάντες με καρεκλάκια, φορητό ανεμιστήρα και υποπόδιο για τη στήριξη του κώλου. Εξίσου περίεργο είναι το θέαμα με πιτσιρίκια να φοράνε Brazilian, εκεί στα 14-15 και τους γονείς να θαυμάζουν το αποτέλεσμα εκείνης της κρύας νύχτας που είχε κοπεί το ρεύμα.    

Μούλικα αμολημένα να αλωνίζουν στο πλοίο/ ταβέρνα

Είναι παιδάκια και πρέπει να παίζουν, το καταλαβαίνω. Το φαγητό θα διαρκέσει μια ώρα. Μάντρωσε τα για μια ώρα να φάμε και όλοι οι υπόλοιποι χωρίς να έχω να σκάει πάνω στην καρέκλα μου κάθε 10 δευτερόλεπτα ένα παιδάκι που τρέχει. «Νικολάκη μην ενοχλείς τον κύριο που τρώει». Κάποιος από την παρέα πάντα κάνει το λάθος και λέει «Δεν πειράζει, δεν ενοχλεί το παιδάκι». Ο Νικολάκης μόνο που δεν σου κάθεται στο σβέρκο και αρχίζει να πειράζει τα πάντα και να ρίχνει ποτήρια. Σε αυτές τις περιπτώσεις πάντα γεμίζεις το στόμα με ό, τι πιο χρωματιστό υπάρχει στο τραπέζι και μπουκωμένος αρχίζεις να του χαμογελάς. Στο πλοίο είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα γιατί βρίσκουν κι άλλα παιδάκια και αρχίζουν να καταστρώνουν όλα μαζί σχέδια πως μπορούν να βοηθήσουν στον πονοκέφαλο από το χτεσινό πιώμα, να σε προτρέψουν να πάρεις καινούριο kindle σπάζοντας σου το παλιό και πώς να αναθεωρήσεις τις απόψεις σου για τον κόσμο και τη δημιουργία απογόνων σου.   

Εκνευριστικά πράγματα που δεν αξίζουν καν παράγραφο

-         -  Επαναλήψεις του καλοκαιριού: έλεος πια με τον Ντάλλας, τον Πόπωτα, τον Κατακουζηνό, τον Σεργιανόπουλο κλπ. Δώστε λεφτά να πάρετε καμια ξένη σειρά. Και όταν λέω ξένη δεν εννοώ κάτι κυπριακές της κακιάς ώρας βασισμένες σε βιβλία της Λένας Μαντά, όνειρο ήταν ότι θα τελειώσει γρήγορα κλπ.

-         - Τα κοντομάνικα με κουκούλα: Είσαι στη Σαχάρα και σκας όλη μέρα και το βράδυ βρέχει; Όχι. Ε τότε μην το φοράς αυτό το πράμα.

-          - Τα status περνάμε καλά/ 35 Αυγούστου: Επιπέδου feelfamous αλλά σε καλοκαιρινή version. Ιδρωμένες μασχάλες, χαμηλά V, φωτογραφίες μόνο με πρόσωπο για να μη δεις ότι η άλλη είναι σαν κένταυρος κλπ.