Περισσότερες Στιγμές Αμηχανίας

Οι στιγμές αμηχανίας συνεχίζονται χωρίς έλεος και χωρίς διακοπή από το προηγούμενο άρθρο, σαν εκείνη τη διαδρομή με το ασανσέρ που πετυχαίνεις τη γειτόνισσα με το παιδάκι της που δεν σταματάει να σε κοιτάει. «Μαριτίνα (πάντα είναι ένα τέτοιο όνομα πλουσίων) δεν είναι ευγενικό να κοιτάμε έτσι τον κύριο, τι έχουμε πει;», αλλά η Γεωργία συνεχίζει και κοιτάει σαν είναι παιδάκι σε ταινία τρόμου και φοβάσαι ότι κάποια στιγμή θα ανοίξει το στόμα της και θα αρχίσει να ουρλιάζει. Το ίδιο παιδάκι (όχι της ταινίας τρόμου, αλλά η Μαριτίνα) είναι αυτό που θα κοιτάει στο τρένο έναν άνθρωπο με κάποιο πρόβλημα (πχ μονόχειρα) και θα αρχίσει να κάνει δυνατά ερωτήσεις στη μαμά του «Μαμά ο κύριος γιατί έχει ένα χέρι;». Κι έχεις και τον Σαββόπουλο μετά να σου λέει ότι τα παιδιά τα ξέρουν όλα και κάτι τέτοιες μαλακίες. Συνεχίζουμε στο δεύτερο μέρος, χωρίς άλλες καθυστερήσεις από μικρές Μαριτίνες.

Μαρούλι στα δόντια

 

Στην αρχή δεν είσαι σίγουρος ότι είδες καλά. Μετά χαμογελάει και σιγουρεύεσαι ότι αυτή η σκιά στο δόντι δεν είναι από την μάκα και την απλυσιά, αλλά υπόλειμμα από το σουβλάκι που έτρωγε πριν. Αν είναι φίλος σου ή γκόμενος σου του το λες με όλη τη διακριτικότητα που αρμόζει σε αυτή τη σχέση («κάνε έτσι ρε συ, έχεις ένα μαρουλάκι. Όχι εκεί ρε ηλίθιε, πιο δίπλα»). Το πρόβλημα ξεκινάει όταν το δόντι φέρον το μαρούλι ή το κομματάκι κρέας ανήκει σε όχι και τόσο κοντινό σου άνθρωπο. Κάνετε meeting με την ολιγομελή ομάδα της δουλειάς και η προϊσταμένη σου έχει κάτι στο δόντι. Η αναφορά σε αυτό  θα επιφέρει αμηχανία και στις δύο πλευρές. Είναι πάντα δύσκολο να πεις στον άλλο κάτι ντροπιαστικό και κυρίως όταν δεν έχεις και μεγάλη άνεση. Του το λες με ένα αίσθημα ντροπής, ντρέπεται κι αυτός, ντρέπεσαι κι εσύ που του το πες και ντράπηκε, αλλά στην τελική η μισή μαρούλι ντροπή δική σου και η άλλη μισή στα μούτρα του. Η ασφαλής επιλογή μου είναι να κάνω το κορόιδο μέχρι να το πει κάποιος άλλος και μετά να προσποιηθώ ότι δεν το είχα δει καν και μάλιστα να αντιδράσω με έκπληξη. Το ίδιο συμβαίνει φυσικά και με ένα κομματάκι μύξας που παίζει στο ρουθούνι σου κι εσύ ανέμελος συνεχίζεις να φλερτάρεις την ξανθιά στο μπαρ, η οποία σε κοιτάει λες και είναι καύσωνας και έχεις να κάνεις μπάνιο 2 μήνες. Σιγά κυρία μου, όταν έχεις εσύ το κραγιόν στα δόντια λες κι έφαγες παντζάρια ή ρούφηξες το αίμα από κάνα παιδάκι λέω κάτι εγώ; Ακόμα πιο αμήχανο το ανοιχτό φερμουάρ σε παντελόνι ή το στήθος που έχει αυτομολήσει μετά τη βουτιά και αναζητάει την ελευθερία του. Και εντάξει το στήθος, είναι στην ευθεία σου, δικαιολογείσαι. Το παντελόνι; Τι θα σκεφτεί ο άλλος ότι κοιτούσες για να προσέξεις εκεί;  

Λανθασμένη κατεύθυνση

«Ναι θεία Σούλα, θα τα δώσω τα χαιρετίσματα στην μάνα μου. Κι εσείς στο θείο Περικλή. Όχι δεν παντρεύτηκα ακόμα. Ναι 33 είμαι. Εντάξει θεία, θα το φροντίσω». Μέχρι να δώσεις αναφορά στη θεία διαπιστώνεις ότι φτάνεις Ομόνοια και θα κατέβεις κι εσύ. Ανταλλάσεις τις τελευταίες χαιρετούρες με τη θεία και προσπαθείς να μη φιλήσεις το τριχωτό σημείο στο πηγούνι της όταν συνειδητοποιείς ότι είναι Σάββατο και δεν χρειάζεται να κατέβεις Ομόνοια για τη δουλειά σου, αλλά πηγαίνεις Πετράλωνα για καφέ. Καθώς περπατάς με τη θεία, βγάζεις το κινητό από την τσέπη φροντίζοντας να πατήσεις κάτι ώστε να είναι φωτισμένη η οθόνη και κάνεις τον εξής ψεύτικο διάλογο: «έλα Νίκο, ναι μόλις κατέβηκα και έρχομαι Τι; Μα καλά ρε, τώρα μου το λέτε; Πωπω, έλα εντάξει είστε βλαμμένοι. Καλά έλα, ξαναμπαίνω και τα λέμε σε λίγο». Ξεφυσάς δυνατά κουνώντας το κεφάλι και λες στη θεία ότι οι φίλοι σου άλλαξαν σημείο συνάντησης και κατευθύνεσαι και πάλι προς τον ηλεκτρικό έχοντας σώσει μεγάλο μέρος της ξεφτίλας και της αμηχανίας.

Φίλοι

 

Όλοι έχουμε έναν φίλο που μιλάει δυνατά παντού. Σινεμά, θέατρο, συναυλίες, ο τύπος θα φροντίσει να κάνει αισθητή την παρουσία του και να σου δημιουργήσει αμηχανία αφού θα έχουν γυρίσει να σας κοιτάνε μέχρι κι οι καλλιτέχνες. Η ίδια αμηχανία δημιουργείται και όταν χτυπήσει το κινητό κάποιου γύρω ή δίπλα σου και όλοι κοιτάνε εσένα. Εσύ ψάχνεις να βρεις τρόπο να αποδείξεις ότι δεν είναι το δικό σου που χτυπάει και νιώθεις σαν τον χοντρό στο λεωφορείο που θεωρείται a priori ένοχος στην πρώτη μυρωδιά κλανιάς.  

Γενέθλια

 

Το να είσαι το επίκεντρο της προσοχής είναι αρκετά αμήχανο για πολλούς ανθρώπους. Το να είσαι το επίκεντρο της προσοχής σε ένα μπαράκι και ξαφνικά να σταματάει η μουσική και να μπαίνει το Χάπι Μπέρθντει και όλοι να έχουν γυρίσει και να σε κοιτάνε είναι ακόμα πιο αμήχανο. Συνήθως οι φίλοι σου θα γίνουν όσο πιο γραφικοί γίνονται και θα σας παρατηρήσει ακόμα κι εκείνος ο τύπος που βρίσκεται στην άκρη του μαγαζιού. Ο ταλαίπωρος που γιορτάζει περιμένει να τελειώσουν το παράφωνο τραγουδάκι, ενώ τον κοιτάνε λες και θα κάνει την ανακάλυψη κάποιου φαρμάκου, θα κλάψει ή θα κάνει κάτι διαφορετικό από το να γελάει μουδιασμένα και να φυσήξει τα κεράκια. Η αμηχανία εκδηλώνεται και στους τραγουδιστές του εορταστικού τραγουδιού που συνήθως μαγνητοσκοπούνται από κάποιο κινητό και πρέπει να δείχνουν ιδιαίτερα χαρούμενοι. Και εντάξει αν είναι κάποιος φίλος σου, είναι ωραίο να ρεζιλεύεσαι μαζί του. Το πρόβλημα γιγαντώνεται όταν ο εορτάζων είναι ο γκόμενος φίλης της κοπέλας του ξαδέρφου σου κι εσύ είσαι εκεί να τραγουδάς, να αποτυπώνεσαι σε video να κάνεις πως τραγουδάς και να μη θυμάσαι ποτέ αν λέει «της γνώσης» ή «της νιότης» το φως. Το μαρτύριο παρατείνεται όταν κάποιος από την παρέα φωνάξει «και στα αγγλικά τώρα», γιατί στην Πετρούπολη δεν νοείτο πάρτι χωρίς αγγλικό τραγουδάκι. Κάτι τέτοιες στιγμές προφασίζομαι τηλεφώνημα και αποχωρώ λες και είμαι ο Batman και μόλις με ειδοποίησαν ότι ο Jared Leto βάφτηκε και βγήκε.   

 

 

Μπέρδεμα

 

«Όχι Μαρία, αυτά τα σανδάλια με άσπρο πάτο δεν μου άρεσαν. Και τα φοράνε όλες και είναι άσχημα. Προτιμώ να κυκλοφορώ ξυπόλυτη από να τα φοράω. Και αυτός ο διπλός πάτος ρε παιδί μου; Είναι λες και έψαχναν τρόπο να τα κάνουν πιο άσχημα. Και για πες εσύ, τι έγινε με τον Πέτρο; Ενέδωσες τελικά;» Με το που γυρνάς καταλαβαίνεις ότι τόση ώρα αυτά τα έλεγες σε μία άσχετη κυρία που περπατούσε δίπλα σου, καθώς η Μαρία είχε ξεμείνει πίσω και κοιτούσε τη βιτρίνα. Συνήθως η κυρία αυτή χαμογελάει με ένα ψιλοαπολογητικό, «ψιλοπροσπαθούσα να στο πω ώρα» ύφος και εσύ ψελλίζεις κάτι σαν δικαιολογία που ακούγεται λιγότερο κι από ευχή σε χαιρετούρα γάμου. Ακόμα συνηθέστερα καθώς γυρίζεις και πλησιάζεις την Μαρία θα της πεις με δυνατότερη από το κανονικό φωνή «Έλα βρε παιδάκι μου και έγινα ρεζίλι μιλώντας στη ξένη γυναίκα τόση ώρα», για να δείξεις ότι δεν είσαι καμιά τρελή που μιλάει μόνη της, αλλά έχεις όντως φίλες. Το ίδιο περιστατικό μπερδέματος με τον διπλανό σου μπορεί να γίνει ακόμα χειρότερο αν αντί να μιλήσεις προσπαθήσεις να πιάσεις το (ας μείνουμε στο χέρι) της συνοδού σου, αλλά ξαφνικά σου μοιάζει σαν να γέρασε 30 χρόνια ή έβγαλε τρίχες. Άλλο περιστατικό αμηχανίας υπάρχει όταν νομίζεις ότι ο απέναντι είναι ο φίλος σου ο Γιώργος, κάτι που σου επιβεβαιώνει κι άλλος σου φίλος ο Μιχάλης που είναι μαζί σου (ο οποίος έχει να τον δει εξίσου πολλά χρόνια). Με το που ξεστομίσεις το «Που σαι ρε Γιωργάρα και χαθήκαμε» καταλαβαίνεις ότι ο Γιωργάρας εξακολουθεί να είναι χαμένος, κάτι που εύχεσαι και για τον εαυτό σου εκείνη τη στιγμή. Τελευταία στιγμή αμηχανίας στην κατηγορία αυτή είναι όταν χαιρετάνε κάποιον πίσω σου και πλησιάζουν προς το μέρος σου κι εσύ αφού έχεις χαιρετήσει, χαμογελάς και σηκώνεις τα φρύδια και το κεφάλι εν είδη χαιρετισμού καθώς πλησιάζει ο άγνωστος, μόνο και μόνο για να μεγαλώσεις κι άλλο την ντροπή σου.

Καυγάς τρίτων

 

Έχεις βγει για φαγητό με την κοπέλα σου, την κολλητή της και τον γκόμενο της τελευταίας. Εκεί που καρφώνεις τον 12^ο κολοκυθοκεφτέ και ετοιμάζεσαι να τον περάσεις και μια από το τζατζίκι, αρχίζει ο καυγάς του φιλικού ζευγαριού. Στην αρχή παίζεις αμήχανα με την χαρτοπετσέτα και εύχεσαι να ήσουν στα 90s με τα γαμάτα πλαστικά και να αρχίσεις να τα κόβεις κομματάκια. Όσο ο καυγάς συνεχίζει, η όλη κατάσταση γίνεται ακόμα πιο αμήχανη αφού καλείσαι να πάρεις θέση και ζυγίζεις τα δεδομένα μεταξύ αντρικής αλληλεγγύης ή βραδινού σεξ (έστω πίπας μετά από τόσο φαΐ). Η επιλογή είναι προφανής. Το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο όταν ο καυγάς έχει προέλθει από κάποιο δικό σου σχόλιο ή ερώτηση, κάτι που προσπαθείς ανεπιτυχώς να σώσεις με ατάκες τύπου «εντάξει βρε παιδιά, μην σκοτωθούμε για βλακείες, μια ερώτηση ήταν». Νιώθεις σαν παιδάκι που βλέπει τη μαμά και τον μπαμπά να τσακώνονται, αλλά το χειρότερο είναι ότι σκέφτεσαι ότι έτσι και χωρίσουν, η δικιά σου θα αναλάβει το ρόλο της παρηγορήτρας, θα βγαίνουν για γκομενάκια και γενικά «έλα παιδιά ξεκολλήστε και βρείτε τα». Προφανώς όταν ο καυγάς είναι μεταξύ αγνώστων ή κάπου που δεν φαίνεσαι, αράζεις με ποπ κορν και ποντάρεις.

 

Ηλίθιο αστείο ή ανέκδοτο

Κάθε φορά που κάποιος ξεκινάει να πει ένα ανέκδοτο και με κοιτάει ή το απευθύνει σε μένα νιώθω αρκετά αμήχανα. Αν είναι φίλος μου και δεν είναι καλό θα τον βρίσω και η βραδιά θα συνεχιστεί χωρίς κανένα πρόβλημα. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν ο «αστείος» της υπόθεσης είναι ψιλοάσχετος και όχι πολύ κοντινός μου. Λέει το ανέκδοτο απευθυνόμενος σε μένα γιατί του είπε η γκόμενα του ότι θα το εκτιμήσω. Έτσι, είμαι αναγκασμένος να χαμογελάω αμήχανα κάθε φορά που λέει κάτι που νομίζει ότι είναι αστείο και αν στο τέλος του ανεκδότου γελάσω, θα ακούσω ένα ποτ πουρί που θα έκανε τον Σεφερλή να κόψει τα αυτιά του και την «επιθεώρηση». Ο ταλαίπωρος που επωμίζεται τον ρόλο του ακροατή και το καρφωμένο βλέμμα του τύπου με το ανέκδοτο είναι ο μόνος που νιώθει αμήχανα. Οι υπόλοιποι της παρέας δεν χρειάζεται καν να γελάσουν και μπορούν πάντα να προφασιστούν ότι δεν το άκουσαν. Στην κατηγορία «αστεία» επίσης, είναι πάντα εξαιρετικά αμήχανο σε βαθμό «άνοιξε πέτρα να κρυφτώ» όταν λες ένα αστείο σε κάποιον που δεν θα έπρεπε να το πεις, αλλά δεν το ξέρεις. «Χαχαχα, άσε μας κι εσύ ρε Πολύκαρπε που η μόνη γυναίκα που σε είδε γυμνό είναι η μάνα σου! Τι εννοείς πέθανε στη γέννα; Με συγχωρείτε εμένα, πάω να γίνω ερημίτης και τα λέμε σε 20 χρόνια»

Ανθρώπινες ανάγκες

Οτιδήποτε έχει να κάνει με ανθρώπινες ανάγκες εμπεριέχει την αμηχανία. Από τη στιγμή που θα μπεις στην τουαλέτα της δουλειάς και θα βρωμάει από την «κατάθεση» του προηγούμενου, το μόνο που σκέφτεσαι είναι να μην πετύχεις κάποιον καθώς βγαίνεις. Αν τελικά συναντήσεις κάποιον, του λες κάτι του στυλ «εεε καθυστέρησε το λίγο γιατί ο προηγούμενος πρέπει να είχε φάει κάποιο ρακούν», κάτι που δεν σώζει και πολύ την κατάσταση γιατί κι εσύ να ήσουν ο υπαίτιος, πάλι το ίδιο θα έλεγες. Αμηχανία δημιουργεί επίσης η χρήση ουρητήρων. Όταν αποφασίσεις να πας δύο είναι τα τινά:

Α. Θα έρθει κάποιος ακριβώς δίπλα σου, ενώ όλοι οι ουρητήρες είναι άδειοι

Β. Θα μπει η καθαρίστρια να καθαρίσει

Από το λέρωμα στο παντελόνι μετά το ημιτελές τίναγμα, μέχρι τη βρύση που θα σε κάνει χάλια λόγω πίεσης η αμηχανία είναι η ίδια. Κατεβάζεις μπλούζα σε επίπεδα ράπερ, ρίχνεις και λίγο έξτρα νερό για να αποδείξεις ότι πρόκειται για ατύχημα με τη βρύση και βγαίνεις βρίζοντας για την κωλοβρύση.

Πρώτο ραντεβού, σχέσεις & σεξ

Το πρώτο ραντεβού αλλά και η πρώτη φορά σεξ με κάποιον μυρίζουν από την αρχή μέχρι το τέλος αμηχανία, οπότε θα αναλυθούν σε ξεχωριστό άρθρο.