Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

Winter is coming..

Τα μαγιό και οι πετσέτες θαλάσσης έχουν προ πολλού μπει στη ντουλάπα, η vodka πήρε τη θέση της στο πίσω ράφι (αλλά και στην καρδιά μας) για να ξαναβγεί με τις πρώτες ζέστες και το whiskey έκανε το comeback του στα κοντόχοντρα ποτήρια μας, μαζί με τις αγαπημένες μας σειρές: Κοινώς μπαίνουμε σε χειμερινό mood με όλα όσα συνεπάγεται αυτό. Σε προηγούμενο άρθρο γκρινιάξαμε για όλα όσα μας εκνευρίζουν το Καλοκαίρι και το κάνουν να μοιάζει πιο γραφικό και από ακροατή του Sport-fm που δεν τα λέει έτσι, αλλά ξέρει αυτός, «έχοντας παίξει μπάλα το ’95 με τις Κουκουβάουνες να ‘ούμε». Ήρθε η ώρα να κάνουμε το ίδιο για τον Χειμώνα, αναγνωρίζοντας του τα θετικά του να κάνεις σεξ και να μην ιδροκοπάς σα γουρούνι, να τρως μεξικάνικο και να μη φοβάσαι ότι θα πεθάνεις μετά από κάθε μπουκάλι νερό ή ότι στρώνεις χαλιά άρα έχεις λιγότερη επιφάνεια για καθάρισμα.



Μπότες, Σπιρούνια και καυτές σέλες

Αν ήθελα να σκέφτομαι τον Λούκυ Λουκ κάθε φορά που κάνω σεξ, μπορούσα να μείνω για πάντα στην εφηβεία μου. Αυτή η μανία με τις περίεργες μπότες κάθε Χειμώνα είναι τουλάχιστον περίεργη. Η γκόμενα θα μοιάζει να έχει βγει είτε από σαλούν, είτε από κάποια περίεργη φουτουριστική τσόντα με εξωγήινους με κουστούμια των 80s, είτε από reunion επιζησάντων στρατιωτών του Αφγανιστάν, είτε από συνάντηση της ομάδας των τύπων που έχουν ανατομικά προβλήματα και είναι αναγκασμένοι να φοράνε κάτι παπούτσια πιο άσχημα και από νυχτερινή βάρδια Σαββάτου στο ΚΑΤ. Υπάρχει βεβαίως και η κατηγορία αυτών που θα φορέσουν Ugg, ανταλλάσοντας την συνολική ζεστασιά τους από ένα αντρικό κορμί με τη ζεστασιά των ποδιών τους. «Μα είναι πολύ βολικά και ζεστά!». Και η πιτζάμα μου είναι πολύ βολική και ζεστή και μάλιστα έχει τρύπες στα κατάλληλα σημεία προς διευκόλυνση του ξυσίματος και του εξαερισμού, να κυκλοφορώ μ’ αυτή έξω; Και φυσικά υπάρχουν και οι μπότες τύπου «μόλις τελείωσα το τελευταίο επεισόδιο Game of Thrones και βγήκα» με κάτι ανεκδιήγητα δέρματα και μαλλιά να προβάλλουν από κάθε πλευρά τους, κάνοντας τον Drogo να σηκώνεται από τον τάφο του από καύλα.   



Ηλίθια (ρομαντικά και μη) στάτους για τη βροχή

Σε κάθε περίπτωση βροχής έχουμε δύο ειδών γραφικούς στο facebook. Από τη μια είναι οι τύποι που πρέπει να μας ενημερώσουν ότι βρέχει. Ευχαριστούμε κ. Αρνιακέ. Ζω σε ένα ανήλιαγο υπόγειο που δεν έχει πρόσβαση σε παράθυρα, μπαλκόνι ή ακάλυπτο και χρειάζεται να το ποστάρεις κάθε φορά. Είσαι τόσο χρήσιμος για την ανθρωπότητα όσο το Internet για τους Βορειοκορεάτες. Το άλλο, ακόμα πιο εκνευριστικό είδος, είναι οι Shirley Manson γύρω μας. «Βρέχει, είναι τόσο ρομαντικά». Δεν είναι ρομαντικό, είναι ένα γαμημένο φυσικό φαινόμενο. Βρέχει. Δύο σύννεφα με φορτία κλπ κλπ. Αλλά όταν ο δάσκαλος έκανε «Εμείς κι ο Κόσμος», εσύ σκεφτόσουν αν η Μαρία Χοακίνα θα κάτσει εν τέλει στο Σιρίλο και πλέον ποστάρεις ρητά του David Avramidis official στο facebook, που υποστηρίζουν ότι όταν βρέχει κάποιος σε σκέφτεται και άλλες τέτοιες παπαριές. Καταλαβαίνω ότι η βροχή και το κρύο είναι μια χουχουλιάρικη κατάσταση που όλοι γουστάρουμε ζεστό καφέ, σκεπάσματα και ένα καλό βιβλίο ή σεξ (ή και τα δύο μαζί, αν βολεύει η στάση και ο παρτενέρ), αλλά εγώ εκείνη την ώρα που ποστάρεις τη ρομαντική σου μαλακία, τρέχω να γλιτώσω χωρίς ομπρέλα από τη ρομαντική μανία της Φύσης, γιατί ποτέ δεν κουβαλάω ομπρέλα, αφού είμαι πολύ άντρας και οι πολύ άντρες δεν κουβαλάνε ομπρέλα αλλά πηγαίνουν με cool βάδισμα στη βροχή καπνίζοντας, μέχρι να συνειδητοποιήσουν ότι βρέχει γάματα και το τσιγάρο έχει μουλιάσει, όπως και το σώβρακό τους.   



Φτερνίσματα/ Βήχας στον ηλεκτρικό

Τι έμπολα και βλακείες; Μια διαδρομή με τον ηλεκτρικό Πατήσια-Καλλιθέα σε ώρα αιχμής αρκεί για να κολλήσεις ό, τι καινούριο κυκλοφορεί σε ίωση. Παπούδια που βήχουν, χοντρές κυρίες που φτερνίζονται και ο αέρας που βγαίνει κάνει τα 3 γουρουνάκια να μένουν απροστάτευτα, μύξες και άλλα πολλά ηχητικά και οσφρηντικά εφέ, κάνουν την ατμόσφαιρα πυκνή και βγαλμένη από τα σκηνικά της σειράς  «Το νησί». Με το βαγόνι να είναι πήχτρα και τον κόσμο να μην μπορεί να κουνήσει τα χέρια του το να βάλει κάποιος το χέρι μπροστά την ώρα που βήχει φαντάζει το πιο περιττό ή ουτοπικό πράγμα του κόσμου. Εδώ δεν έχεις χώρο να αλλάξεις το τραγούδι που παίζει στο ipod και σε εκνευρίζει εδώ και 2 στάσεις, στο χέρι θα κολλήσουμε; Σε αυτές τις περιπτώσεις που θα έπρεπε να μπει όπως είναι το βαγόνι σε καραντίνα, θα μπει πάντα τοξικομανής (πρεζάκι) ο οποίος θα αναφέρει ότι έχει κάτι ψιλοκολλητικό όπως Ηπατίτιδα, πατικώνοντας ακόμα περισσότερο τους τρομαγμένους επιβάτες μεταξύ τους, δημιουργώντας κενό γύρω του που θυμίζει το μαλλί του Συσσοβίτη.



Η παγωμένη λεκάνη στο πρωινό χέσιμο

Δεν υπάρχει χειρότερη αίσθηση από την πρωινή παγωμένη λεκάνη, στην οποία ακουμπάς και νιώθεις τα αρχίδια σου να ανεβαίνουν κάπου στις αμυγδαλές σου. Μάλλον ψέμματα, υπάρχει. Είναι η αίσθηση της ζεστής λεκάνης, αυτής της ιδρωμένης κωλίλας που με το που κάτσεις ξέρεις ότι κάποιος άλλος κώλος ήταν πριν λίγο εκεί και ψάχνεις τις αποδείξεις στο καλαθάκι.


       
Ρούχα

Τα κολλητά, κοντά μπλουζάκια έχουν ανέβει στο πατάρι για τις περισσότερες και στη θέση τους έχουν έρθει τα χοντρά ρούχα, κάτι χουχούλικα φούτερ που δεν ξέρεις που τελειώνει το ρούχο και που η σάρκα κλπ. Καλά και άγια αυτά τα ρούχα, αλλά δημιουργούν πολλά προβλήματα κατά την εκτίμηση του υποψήφιου στόχου. «Τώρα αυτή φοράει περίεργη ζακέτα ή είναι όντως σαν στάμνα;» Χοντρά καλσόν, κρυμμένοι κορσέδες, δημιουργούν μια εξιδανικευμένη εικόνα που σαν πετυχημένη περούκα σε κάνει να ψαρώνεις, μέχρι του σημείου που δεν υπάρχει επιστροφή, εκτός αν χρησιμοποιήσεις κάποια φτηνή δικαιολογία τύπου «έχω πιει πολύ, έχω πονοκέφαλο, κόψιμο» κλπ. Επίσης, οι καπαρντίνες που πάντα σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν ο τύπος μπροστά σου κρυώνει, είναι ο Αστυνόμος Σαϊνης ή κάποιος ανώμαλος που είναι γυμνός από μέσα και φοράει το ειδικό παντελόνι  που είναι μόνο από το μπούτι και κάτω. Αγαπημένες οι θείες που έρχονται για επίσκεψη με τη γούνα η οποία έχει και το κεφάλι της αλεπούς και κάθε φορά που πας να τις φιλήσεις για το καλωσόρισμα, καταλήγεις να φτύνεις 20 τρίχες νεκρής αλεπούς. Bonus τα ηλίθια σκουφιά με αυτιά ζώων που σε κάνουν να μοιάζεις όχι γλυκιά όπως ήθελες, αλλά σαν τον καθυστερημένο αδερφό στο «κάτι τρέχει με τη Μαίρη». Και σταματήστε πια με κάτι δαντελωτά φορέματα που είναι σαν σεμέν ή σε κάνουν να μοιάζεις με την Νεκρή Νύφη ή τη Μορτίσια Άνταμς.      



Γυρίζουν στο Κέντρο τα αποδημητικά κλαρίνα της Παραλιακής


Και ξαφνικά το Κέντρο γεμίζει μούσια, V (είναι παντός καιρού τα γαμημένα) και τατουάζ. Εκεί που είχες σχεδόν την ησυχία σου, τα μαγαζιά του Κέντρου γεμίζουν από κλαρινογαμπρούς που αφού τελείωσε η καλοκαιρινή περίοδος, φέρνουν στα μαγαζιά την απαραίτητα swag-ιλα και YOLO

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου