Διάφορες γυναικείες διαφορές, του Λαμόγιου

Γράφει ο Λαμόγιος:

Σήμερα δεν έχει κράξιμο. Σήμερα έχει ξανθιές, κοκκινομάλλες, μελαχρινές, γυμνασμένες, χοντρές, κανονικές, αδύνατες, με κοιλίτσα, χωρίς κοιλίτσα, όμορφες, άσχημες, αδιάφορες.

Αρκετές οι διαφορές μα οι κατηγορίες είναι δύο. Μόνο.

Spoiler: στην πρώτη δεν ακουν Παντελίδη.

Κατηγορία γυναίκα: εδώ ανήκει όλο το φάσμα θηλυκών που αντλεί ευχαρίστηση προσφέροντας στον άλλο ότι περισσότερο μπορεί. Με την ηδονή να αλληλοτροφοδοτείται. Είτε αυτή είναι στο κρεβάτι, είτε στην τρέλα στον έξω κόσμο, οπουδήποτε.

Ο χαρακτήρας τους δείχνει εγκεφαλικά θηλυκά με αξιοπρέπεια, αυτοσεβασμό. Τσαχπίνες και καθόλου ανασφαλείς για την εικόνα τους.

Όσον αφορά το σώμα τους; πολλές έχουν τις ατέλειες τους και τις αποδέχονται. Τις μεγάλες ίσως προσπαθήσουν να τις φροντίσουν αλλά δεν καίγονται. Στις μικρές δε θα δώσουν καμία σημασία. Θα φάνε και τα νύχια τους αν γουστάρουν. Και πολύ καλά κάνουν, αφού ούτε οι άντρες δίνουν πραγματική σημασία σε αηδίες.

Πολλές από αυτές γίνονται και κυνηγοί, γιατί τους αρέσει να παίζουν στα ίσα. Δε δέχονται πως ένα τέτοιο ρόλο τον έχουν οι άντρες μόνο. Σέβονται αρκετά τον εαυτό τους για να κάτσουν στα αυγά τους και να περιμένουν. Διεκδικούν. Γιατί; επειδή έχουν προσωπικότητα.

Κατηγορία κοριτσάκι: η σκιά των προηγούμενων. Θέλουν να αντλήσουν αυτές ευχαρίστηση αγνοώντας πως αυτή είναι μεγαλύτερη όταν θες να προσφέρεις και όχι να λάβεις. Φυσιολογικό γι'αυτές, δεν έκατσαν να το σκεφτούν μάλλον ή πιο απλά, κάποια στιγμή θύμωσαν και πείσμωσαν που κάποιος τους φέρθηκε ηλιθιωδώς. Κάνοντας τελικά κακό στον εαυτό τους.

Η αξιοπρέπεια τους χάνεται σαν το μελάνι της σουπιάς καθώς συγχρωτίζεται με τα νερά του ωραίου κάγκουρα. Ο αυτοσεβασμός τους περιορίζεται στον χώρο του μπάνιου και στο πως θα καλύψουν κάθε πιθανή εμφανισιακή ατέλεια πάνω τους. Κι ας μην έχουν καμία σε σχέση με τεράστιο μέρος του πληθυσμού. Είναι η ανασφάλεια και η αποδοχή του προτύπου που υπαγορεύεται λίγο ή πολύ από την κοινωνία: "η όμορφη επιβιώνει, γίνε όμορφη". Εν ολίγοις, αποτελούν τους αδύναμους χαρακτήρες πάνω στους οποίους στηρίζονται τα στερεότυπα της "κοιλίτσας" και της "κυτταρίτιδας". Τα οποία δύο χαρακτηριστικά, δεν παίζουν κανένα ρόλο για όποιο ον σέβεται στοιχειωδώς τον εαυτό του.

Ετεροπροσδιορίζονται. Θα δουν τι φοράει η διπλανή, πως έκανε τα νύχια της, πόσο κοντό μίνι φόρεσε, γενικώς θα τη μειώσουν ή θα την κοιτάνε με μισό βαμμένο υπερπαραγωγή μάτι, γιατί στο ελληνάδικο που θα χορεύουν «αυτές θα είναι οι καλύτερες, τι να μας πει η άλλη με τα χοντρά δάχτυλα ή η Σούλα που έχει μικρό βυζί, ο Τάκης εμένα θα κοιτάει, όχι αυτή την ηλίθια - μακάρι να πεθάνει η σκρόφα».

Η διαφορά λοιπόν στις δύο αυτές κατηγορίες είναι μια μόνο.

Το attitude.