Μετρό τους ενοχλητικούς, Τερματικός Σταθμός

Συνεχίζοντας το (δυστυχώς όχι μοναχικό) ταξίδι μας με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς συναντάμε και άλλους τύπους ανθρώπων  οι οποίοι κάνουν τη διαδρομή ενοχλητική και εσένα να σκέφτεσαι ότι αν ο Καβάφης είχε προλάβει τον Ηλεκτρικό, μάλλον δεν θα γραφε για τη σημασία του ταξιδιού στην «Ιθάκη», αλλά κάτι τύπου «Κηφισιά- Πειραιάς: Σημασία δεν έχει το ταξίδι γαμώ το μου αλλά να φτάσω χωρίς 20 πατημασιές στα παπούτσια μου και 4 λίτρα ξένου ιδρώτα πάνω μου». Ας δούμε κι άλλες χαρακτηριστικές κατηγορίες ανθρώπων που συναντάμε στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς:

Οι βρωμύλοι

Ξεκινάμε με αυτή την κατηγορία καθώς αποτελεί πολύ μεγάλο μέρος του επιβατικού κοινού. Είναι ο άνθρωπος που θα καταλάβεις ότι μπήκε στο βαγόνι χωρίς να χρησιμοποιήσεις την αίσθηση της όρασης ή της ακοής, παρά μόνο της όσφρησης. Πολύ πιθανόν αυτοί οι άνθρωποι να είναι δρομείς μεγάλων αποστάσεων με αλλεργία στο αποσμητικό ή να μην γνωρίζουν ότι έχει ανακαλυφθεί κάποιο πρωτοποριακό προϊόν όπως το αποσμητικό, αλλιώς δεν εξηγείται πως μπορεί να μυρίζουν ιδρώτα στις 7 το πρωί. Σε αρκετούς από εμάς επίσης αρέσει ένα κεμπάπ με πολλά μυρωδικά και συνοδευόμενο από τζατζίκι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ξέρω και τι είναι τσίχλα. Μάσα κάτι ρε άνθρωπε μου πριν μπεις στο βαγόνι σε ώρα αιχμής, αλλιώς η ανάσα σου γίνεται η αιχμή του δόρατος που οδηγεί σε βιοχημικό πόλεμο. Ο συνδυασμός και των δύο αυτών μυρωδιών στον ίδιο άνθρωπο ή στο ίδιο βαγόνι δημιουργεί ένα μεθυστικό άρωμα που ποτίζει τους τοίχους και εμπνέει τους στίχους ποιητών. Ακούγεται ότι στα πλαίσια των περικοπών στο χώρο της Δημόσιας Υγείας  διεξάγονται έλεγχοι και εξετάζεται η χρήση αυτής της μυρωδιάς αντί αναισθητικού. Στην κατηγορία των μυρωδάτων συνανθρώπων μας που προτιμούν τη χρήση των μέσων και όχι του αποσμητικού είναι και αυτοί που τους βλέπεις να τρώνε νύχια, παρανυχίδες, πετσάκια, να έχουν βάλει ολόκληρο το χέρι μέσα στο στόμα για να βγάλουν εκείνο το κομματάκι μπριτ(ζ)όλα που έχει ξεμείνει στο δόντι από προχτές. Το πρόβλημα δεν είναι που βάζουν τα χέρια ή πόσο τα σαλιώνουν, αλλά το γεγονός ότι αφού τελειώσουν ξαναπιάνουν χειρολαβές, στύλους και ό, τι άλλο υπάρχει σε ακτίνα εξάπλωσης της χολέρας. Έχω πετύχει τύπο που είναι τόσο κουλ και άνετος που έχει κολλήσει τα χείλια του στο τζάμι και κάνει σχεδιάκια. Ή είχε κάνει γύρω στα 15000 εμβόλια στον ελληνικό στρατό ή είχε ήδη Ηπατίτιδα κάποιου τύπου οπότε σου λέει τι άλλο να κολλήσω. Οι μυρωδιές του ηλεκτρικού με μετατρέπουν κάθε μέρα σε μια εναλλακτική Ελένη Ψυχούλη που βγάζει ήχους ευχαρίστησης κάθε φορά που μυρίζω κάποια καινούρια μασχάλη, ψαρίλα ή οτιδήποτε άλλο σε μυρωδιά με την κατάληξη –ίλα.   

Οι σιχασιάρηδες

Είναι μια κατηγορία που οφείλει να μπει μετά τους βρωμιάρηδες τόσο στο άρθρο όσο και στο βαγόνι. Κατά κύριο λόγο γυναίκες και με τη σιχασιά εμφανή στα μάτια τους από τη στιγμή που θα εισέρθουν στο βαγόνι. Πάντα όταν μπουν θα ζητήσουν από κάποιον συνεπιβάτη να ανοίξει άλλο ένα παράθυρο και αν δεν τα καταφέρει εκείνος σπεύδουν προς βοήθεια. Θα πουν δυνατά ότι μυρίζει κάτι σε –ίλας (δεν είναι τυπογραφικό λάθος). Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που βάζουν «ς» σε όλες τις άσχημες μυρωδιές. Πχ «Μυρίζει ποδαρίλας ρε παιδιά εδώ μέσα, ανοίξτε λίγο το παράθυρο». Προσπαθούν να ακουμπήσουν όσο το δυνατόν λιγότερο χειρολαβές, στύλους, τοίχους και ει δυνατόν καθόλου, με αποτέλεσμα σε κάθε στάση να πέφτουν πάνω σε τουλάχιστον τρεις συνεπιβάτες. Αλλά όχι, και πάλι δεν θα βάλουν τα χέρια τους. Είναι προτιμότερο να φάνε τα μούτρα τους από το να πιάσουν τη χειρολαβή και μετά να πλύνουν τα χέρια τους. Η έκφραση τους αλλάζει σε αγνό, πρωτόγονο φόβο όταν στο βαγόνι κάνει την εμφάνιση του κάποιος επαίτης ο οποίος διασχίζει τα βαγόνια. Αν ο επαίτης δηλώσει φορέας μη κολλητικής ασθένειας ή κάποιος που έχει βγει στον Παπαδάκη θα κάνει ότι μπορεί για να μην τον ακουμπήσει απλώς, ενώ αν δηλώσει ναρκομανής ή φορέας κάτι μεταδοτικού θα εξαφανιστεί σαν φαντάρος που βλέπει κάποιον ανώτερο να ψάχνει κόσμο για αγγαρεία. Μπορείς να τους προκαλέσεις εγκεφαλικό αν δεν τους βοηθήσεις κάνοντας χώρο να απομακρυνθούν από τον επαίτη.   

Ο DJ

Η συγκεκριμένη κατηγορία απαρτίζεται κυρίως από πιτσιρικάδες. Είναι οι άνθρωποι οι οποίοι θα υποχρεώσουν όλο το βαγόνι να ακούσει σαϊκεντέλικ τρανς, ντηπ χάουζ ή οτιδήποτε άλλο χωρίς ντιπ τσίπα. Η μουσική χειραγώγηση του βαγονιού πραγματοποιείται είτε με χρήση ακουστικών μεν αλλά τόσο δυνατά δε που δεν μπορείς να μην ακούσεις τις επιλογές του νεαρού είτε με χρήση κινητού τηλεφώνου από παρέα νεαρών. Η παρέα αυτή συνήθως κάθεται στις θέσεις της γαλαρίας ή στις θέσεις της τετράδας. Οι μουσικές επιλογές των τύπων με τα κινητά είναι συνήθως ραπ/χιπ χοπ, ενώ αυτών με τα ακουστικά είναι metal ή ηλεκτρονική μουσική. Οι σκυλάδες περιέργως δεν δίνουν δικαιώματα με αυτόν τον τρόπο, ίσως επειδή προτιμούν την ακρόαση σκυλοσταθμών, κάτι που δεν βολεύει ιδιαιτέρως στο μετρό. Οι DJ των μετρό και ηλεκτρικών σε κάποιες περιπτώσεις είναι ναρκομανείς που εν μέσω ντάγκλας και ως άλλοι Pink Floyd αποφασίζουν να μας δείξουν ποια είναι η ενδεδειγμένη μουσική που πρέπει να ακούς όταν είσαι μαστουρωμένος.

Ο «τι είναι προσωπικός χώρος»

Ο προσωπικός χώρος του άλλου αποτελεί άγνωστη έννοια για αρκετούς συνεπιβάτες μας στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς με αποτέλεσμα να εισβάλλουν . Το βαγόνι είναι σχετικά άδειο, οπότε έχεις πιάσει τη γωνίτσα σου και ακουμπάς την πλάτη σου στις διαφημίσεις διαβάζοντας το βιβλίο σου ή χαζεύοντας στο κινητό σου. Υπάρχει πάντα αυτός ο περίεργος που θα έρθει να χωθεί δίπλα σου ή θα σε πλησιάσει αρκετά χωρίς να υπάρχει λόγος. Ίσως κάποιο αίσθημα μοναξιάς, κάποια θαλπωρή που νιώθει κοντά σε αγνώστους τον κάνουν να μοιάζει με τσιμπούρι σε μακρύτριχο σκύλο. Είναι η ίδια η οποία ενώ η πλατφόρμα είναι άδεια και στέκεσαι χαλαρός ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ θα έρθει και θα μπει μπροστά σου. Όχι μόνο θα μπει μπροστά σου, αλλά όπως και ο άλλος που μπαστακώνεται δίπλα σου κάθε τόσο θα ελέγχει πίσω του (εσένα) αλλά και τα πράγματά του μήπως του κλέψεις και τίποτα. Αφού είσαι περίεργος ή κουβαλάς χιλιάρικα γιατί δεν κάθεσαι παράμερα να έχουμε όλοι την ησυχία μας; Στην ίδια κατηγορία οι άνθρωποι που αν έχεις κάτσει στην ακριανή από τις καρέκλες στην πλατφόρμα, οι άλλες είναι άδειες και εσύ έχεις κάτσει σταυροπόδι θεωρούν καθήκον τους να έρθουν να κάτσουν ακριβώς δίπλα σου και να σε αναγκάσουν να ξεβολευτείς.

Ο ξινός

Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι ο ξινός δεν ανήκει στην κατηγορία «ψάχνομαι για μανούρα» γιατί λειτουργεί διαφορετικά. Είναι αυτός που θα κάτσει στο λεωφορείο στην έξω θέση από τη δυάδα και κάθε φορά που θα θέλει να κάτσει ή να περάσει κάποιος από την εσωτερική θέση θα σηκώνεται αργά, εκνευριστικά και ξεφυσώντας. Θέλεις να μη σε σηκώνουν άνθρωπε μου; Κάτσε στη μέσα θέση. Εφόσον επέλεξες όμως να κάτσεις στην προνομιακή έξω θέση θα πρέπει να σηκώνεσαι. Εξίσου ξινές οι θείτσες με μαλλί «μπλε λάχανο» που κάθονται σαν τα κοράκια πάνω από την τετράδα θέσεων στο μετρό και βγάζουν κάθε τόσο ήχους αποδοκιμασίας (τς, τς, τς) ή αναστενάζουν μέχρι κάποιος να σηκωθεί, να κάτσουν και μετά να αγριοκοιτάνε τους επόμενους που περιμένουν να κάτσουν. Στο ίδιο μήκος κύματος και όσοι κάθονται μπροστά στην πόρτα (ενώ έχουν τη δυνατότητα να μπουν πιο μέσα μα «Τώρα σε 17 στάσεις κατεβαίνω ρε φίλε, γιατί να χωθώ εκεί μέσα;») και ξεφυσάνε κάθε φορά που μπαινοβγαίνει κόσμος.  Σε πολλές περιπτώσεις μπαινοβγαίνουν σε αυτή την κατηγορία οι «στέκομαι αριστερά στις κυλιόμενες σκάλες». Μπαινοβγαίνουν γιατί μπορεί να ψήνονται και για μανούρα, οπότε εκτός από τα επιτιμητικά βλέμματα μπορεί να ακουστούν οι κλασσικές ατάκες «Αν βιάζεστε κύριε να πάτε από τις σκάλες», λες και όσοι ανεβαίνουν με τις κυλιόμενες το κάνουν για να απολαύσουν τη θέα.

Οι εκνευρισμένοι επαίτες

Είναι η κατηγορία επαιτών που ξεκινάει εξιστορώντας το θέμα του και μετά αν δεν βρει ανταπόκριση εκνευρίζεται και «τη λέει» στον κόσμο. «Δεν έχετε να δώσετε ένα ευρώ ε; Α ρε κόσμε που κατάντησες.. Κοίτα τσάντα η κυρία και δεν δίνει ένα ευρώ. Τι σας ζήτησα ρε; Αλλά εγώ φταίω που το κάνω με το καλό» και άλλα πολλά που μάλλον δεν βοηθάνε ιδιαίτερα στο σκοπό του. Τις περισσότερες φορές είναι χρήστες ναρκωτικών και οι κινήσεις τους γίνονται με την ταχύτητα που έβαζες στο πάλαι ποτέ βίντεο για να δεις τη Σάρον Στόουν να αλλάζει σταυροπόδι. Οι δε στάσεις που παίρνει το σώμα κάνουν τον πύργο της Πίζας να μοιάζει ίσιος και τους νόμους της Φυσικής και της βαρύτητας να ξεπήδησαν από τη σειρά «Fringe». Bonus το βλέμμα στα μάτια του ταλαίπωρου που πουλάει στυλό και χαρτομάντηλα και κάποιος δεν του λέει "κράτα το, είμαστε εντάξει" αλλά το παίρνει. Θα σωθείς μωρέ με ένα στυλό; Δώσε το πενηντάλεπτο και μην το πάρεις. Ο τύπος παίζει να μην έχει πάνω από 3 στυλό πάνω του, συμπεριλαμβανομένου του demo στυλό που χρησιμοποιεί για επίδειξη στο βαγόνι.