Bully in my head, του Λαμογιου

Γράφει ο Λαμογιος

Νεκρός βρέθηκε λοιπόν ο 20χρονος της γαλακτοκομικής σχολής, ο οποίος ζούσε σε μια επίγεια κόλαση κάθε μέρα. Ο πολυεπίπεδος βασανισμός τερματίστηκε. Δε θα τον ξαναβασανίσουν οι κρητικοί ανθρωποφάγοι, ούτε ο ίδιος θα κάνει λάθος σκέψεις για τον εαυτό του. Αυτό δε σημαίνει πως αναπαύτηκε. Θα είναι αδικοχαμένος για πάντα.

Στο άκουσμα της είδησης, για το πτώμα που βρέθηκε στην Παμβώτιδα, τα συναισθηματικά ρίχτερ έγιναν απ’ όλους αισθητά και σε ιδιαίτερα υψηλές εντάσεις. Λογικό. Η φωτογραφία του Βαγγέλη Γιακουμάκη αγγίζει τους πάντες.

Και σε τέτοιες στιγμές που η λογική πρέπει να μας προσγειώνει και να ιχνηλατεί το άμεσο κιόλας μέλλον, τρώει bullying από το συναίσθημα, παίρνοντας φωτιά για τη συντριπτική πλειοψηφία. Γίνεται στάχτη που την παίρνει ο άνεμος.

Κλασικό φαινόμενο, μόλις υπάρξει θάνατος, όχι πιο πριν ή αρκετά πιο μετά, αναλόγως την ηθική του καθενός, αρχίζουν οι κατάρες, οι εξαιρετικά άρρωστες βιντζιανσικές σκέψεις και η –πάμφτωχη- πνευματική βαλεριάνα δρα άμεσα. Μόλις τα αποθέματα της τελειώσουν, η ισορροπία λογικής-συναισθήματος αποκαθίσταται. Μέχρι τον επόμενο νεκρό. Κερασάκι στην τούρτα, αυτός δεν είναι από το κοντινό κοινωνικό περιβάλλον...

Ο άνθρωπος λοιπόν, ας το αποδεχτούμε όλοι, έχει απολύτως βίαια ένστικτα.  Και αν πιούμε το μισογεμάτο ποτήρι, θα μας ξεδιψάσει –παροδικά- το γεγονός πως αυτά τουλάχιστον εκδηλώνονται είτε πληκτρολογώντας, είτε με απλές κραυγές σε τέτοιες στιγμές.

Ωστόσο σε τέτοιες περιπτώσεις, μόνο ενεργοποιώντας το κέντρο λογικής του εγκεφάλου μπορούμε να ελπίζουμε σε κέρδη. Μόνο αυτά μπορούμε-πρέπει να αποζητούμε.

Δυστυχώς, όμως, η πλειοψηφία δεν ιντριγκάρεται από τον ούριο άνεμο. Θέλει βία, θέλει να εκδηλώσει την ανάγκη της για αυτή, να ξεσπάσει τα όποια άσχετα κόμπλεξ με αφορμή ένα καταδικαστέο απ’ όλους γεγονός για να αποδείξει και στην υπόλοιπη μάζα που κάνει το ίδιο πως «είμαι ένας από εσάς». Και εδώ ακριβώς έγκειται το πρόβλημα. Αγνοούμε πως κάποιοι λίγοι έχουν δουλέψει εξαιρετικά πολύ και υπάρχει ένα ολόκληρο νομικό σύστημα που οφείλει και πρέπει να δουλέψει. Και αν δεν πετυχαίνει τα αποτελέσματα που πρέπει, δουλειά μας είναι να πιέσουμε να τα πετύχει και να αυτοβελτιώνεται στο 100% και ούτε 0.0000001% λιγότερο.

Ο φαντασιακός αυτόκλητος εισαγγελέας-δικαστής-τιμωρός, λοιπόν, θα ξοδέψει όλη τη φαιά ουσία που... εξάσκησε –εντελώς μα εντελώς λάθος- ιντερνετικά ή χολυγουντιανά.
Τι εστί τιμωρία για τον ένοχο ενός σκληρού εγκλήματος;

Κάτι από τα παρακάτω*.

α) κλείσιμο του ενόχου στη φυλακή – θα τον δέσουν σε ένα πάγκο και θα τον αναλάρουν οι άλλοι κρατούμενοι
β) τομές με ξυράφι σε ευαίσθητα σημεία του σώματος του και εμποτισμός τους με λεμόνι, ξύδι, αλάτι ώστε να υποφέρει

γ) βιασμός του από μαύρο

δ) ιδιότυπο, καλό (βαφτισμένο) bullying σε σημείο να αυτοκτονήσει ο ίδιος

Γενικά οτιδήποτε έχει να κάνει με θάνατο, βιασμό, βασανισμό, τρεις καταστάσεις στις οποίες οι αυτόκλητοι τιμωροί είναι... αντίθετοι. Και επηρεασμένοι από την κουλτούρα του Hollywood και του Youporn.

Και ο κατάλογος φυσικά είναι μεγάλος με εντελώς παρόμοιες σκέψεις. Διότι είναι ολοφάνερο πως η σάπια σκέψη θα είναι και η πιο κοινή άρα η πιο εύκολη στην οποία, όλως τυχαίως, καταλήγει η μάζα. Καθόλου διαφορετικές προσωπικότητες, σχιζοφρενική συναισθηματική νοημοσύνη, νοσηρός εγκεφαλικός αυνανισμός.

Που καταλήγω; Στο ότι τα θύματα bullying, βλέποντας ότι γράφεται, υποσυνείδητα γνωρίζουν πως το μέλλον τους είναι κατάμαυρο. Ενώ θα έπρεπε να διαβάζουν προτεινόμενες λύσεις των «συγκλονισμένων» ή «εξοργισμένων», βλέπουν εγωιστικό εστιασμό στην κλασική –αδιέξοδη- τιμωρητική λογική. Μια λογική που εφαρμόζεται πάνω τους ήδη από τους bullies.

Και, δυστυχώς, επιβεβαιώνεται πως η κοινωνία ότι βήματα κάνει, τα οφείλει σε λίγους, μοναδικούς, πρωτοπόρους. Και φυσικά όχι στον «λαό». Οι λίγοι έχουν οδηγήσει στα όποια ανθρώπινης φύσης επιτεύγματα. Ο λαός ήταν πάντα το βοηθητικό μέσο. Που πριν καταφέρει να χαλιναγωγηθεί, ήταν ο μεγάλος πολέμιος της κάθε βελτιωτικής αλλαγής. Λογικό αν σκεφτούμε την προσωπικότητα χυλό, ταϊσμένη από το ίδιο καζάνι με συστατικά ιδιαίτερα φτωχής νοημοσύνης.

Θα κλείσω σιγά σιγά, με μερικά ειλικρινή ευχαριστώ στους λίγους που πηγαίνουν και θα πάνε κόντρα στο ρέμα της σηψαιμικής λαϊκής «ευαισθησίας». Και θα σταθούν περήφανα απέναντι από τις διανοητικού νάνου λογικές, τύπου «αν το έκαναν αυτό στη μικρή σου αδερφή, τι θα έλεγες;», απαντώντας με πράξεις και όχι άρρωστες σκέψεις.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους γονείς του 20χρονου Αυστραλού που πριν λίγα χρόνια έχασε τη ζωή του από έναν ηλίθιο μπράβο. Οι οποίοι πρόσφεραν τα όργανα του σε συνάνθρωπο τους που τα είχε ανάγκη.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη γυναίκα του Καντάρη που δε τροφοδότησε με μίσος μια ολόκληρη κοινωνία παρά την τεράστια απώλεια που ένιωσε την μέρα που έπρεπε να γεννήσει.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην οικογένεια της 17χρονης, που πρόσφατα έχασε τη ζωή της στην 5ημερη του σχολείου της. Οι γονείς της δώρισαν τα όργανα της, κάποιος άλλος έχει πια φυσιολογική ζωή.

Και στον κάθε άγνωστο που δεν έμαθα το δράμα του αλλά μέσα από αυτό έδωσε ένα μικρό λιθαράκι στον σύγχρονο πολιτισμό.

Να πω λοιπόν σε όλους τους παραπάνω (γνωστούς, φίλους, συγγενείς) που έχουν χρόνο να σκεφτούν «τιμωρίες», αντί για λύσεις, ένα τεράστιο και όσο το δυνατόν προσβλητικότερο ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ.

*Μα είναι δυνατόν να ζητάς ρε ηλίθιε να αποδόσει δικαιοσύνη κάποιος φυλακόβιος; Μήπως να του δώσουμε και κρατική εξουσία ώστε να το κάνει; Αντιλαμβάνεσαι το μέγεθος της βλακείας σου;

Και σταμάτα να σκέφτεσαι ως τιμωρία τον μαύρο που γαμάει επειδή έχει μεγάλη ψωλή. Ηλίθιε ρατσιστή, τις τσόντες τις βλέπεις για να ικανοποιήσεις τις ορέξεις σου και το σεξ είναι η απόλυτη ανθρώπινη απόλαυση, μάθε να το κάνεις σωστά ώστε να μην το θεωρείς όπλο απέναντι σε εγκληματίες. Ανέραστε πανίβλακα.