Χωρίς Λόγο Ύπαρξης..

Υπάρχουν συγκεκριμένοι άνθρωποι και αντικείμενα που δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Το κακό είναι ότι όχι μόνο δεν εξαφανίζονται, αλλά συνεχίζουν και αναπαράγονται οι μεν και παράγονται τα δε.  Σαν κάτι περίεργα προϊόντα που εμφανίστηκαν για λίγο και πλέον γελάμε στη θύμησή τους (και αντιστοίχως κλαίνε οι υπεύθυνοι στις εταιρείες που τα ενέκριναν). Προϊόντα όπως τα τσιγάρα με γεύση μέντα στην Ελλάδα, κάτι cherry coke και τα καταστήματα των McDonald’s. Ας ρίξουμε μια ματιά σε αυτούς και αυτά που δεν έχουν λόγο ύπαρξης και το μόνο που προκαλούν είναι νεύρα και απορία.

Ο «βγαίνω με την παρέα για φαγητό αλλά δεν τρώω τα μισά φαγητά»

Κανονίζεις με την παρέα να πας σε μεζεδοπωλείο να τσιμπήσετε, να πιείτε τίποτα και να πείτε καμιά μεθυσμένη βλακεία, από αυτές μετά τις ρακές που όλοι φωνάζουν, επιμένουν, και τελικώς τσακώνονται για μια παπαριά, όπως αν η καλύτερη σειρά ήταν το «One Tree Hill» ή τα «Χτυποκάρδια στο Beverly Hills».

Θα έρθει πάντα μαζί αυτός  ο τύπος που είναι πιο περίεργος στο φαγητό και από σένα πριν πας στρατό. Είναι ο πρώτος που ψήνεται για το μεζεδοπωλείο και οργανώνει την όλη φάση και συνήθως έρχεται σε ζευγάρι με την γκόμενά του που είναι εξίσου περίεργη με αυτόν.

-Παιδιά τι θα παραγγείλουμε;

-Ό, τι να ναι μωρέ, σιγά τώρα να τα πούμε βγήκαμε.

-Ωραία, άρα να πούμε μια ποικιλία, κανά λουκάνικο, τζατζίκι να γλιστράνε τα κρέατα, καμιά φέτα ψητή και κρασάκι;

-Μωρέ λουκάνικο δεν τρώμε με την Τασία, μας φέρνει αέρια. Και τζατζίκι τώρα να βρωμάμε; Ααα! Αν πάρουμε κρασί, να πάρουμε λευκό, γιατί δεν πίνουμε κόκκινο. Και η ποικιλία μωρέ, συνήθως δίνεις πολλά λεφτά και δεν έχει τίποτα μέσα που να τρώγεται. Τα χει πει κι ο Ευαγγελάτος για τις ποικιλίες στα μαγαζιά, που τρως τα αποφάγια των άλλων.

Ε άσε μας ρε περίεργε. Τι «ό, τι να ναι» τότε στο τι να παραγγείλουμε; Αφού δεν τρως τα μισά φαγητά. Κάτσε στο σπίτι σου και μύριζε το κουνουπίδι καθώς βράζει. Αυτοί οι τύποι συνηθίζουν να πηγαίνουν , επίσης, στο «Κάτι Ψήνεται» και να πετσοκόβουν στη βαθμολογία τους υπολοίπους γιατί φτιάχνουν φαγητά που περιέχουν φέτα, μπέικον, μαρούλι και αέρα.

Σπανακόπιτα χωρίς φέτα

Γιατί υπάρχεις, ω άχρηστο φαγητό; Δεν τρώγεται χωρίς φέτα και μάλιστα αρκετή φέτα. Ας την ονομάσουν χορτόπιτα, «κάτι άνοστο χωρίς φέτα», οτιδήποτε. Δεν νοείται να υπάρχει κάποια τέτοια ανωμαλία και οφείλει να αφανιστεί. Vegans και λοιποί φανς του Morrissey, αλλά και νηστεύοντες είναι οι μοναδικοί καταναλωτές του συγκεκριμένου προϊόντος. Κατάργηση τώρα.

Τσίπουρο με γλυκάνισο

-Τι θα πάρουν τα παιδιά;

- Ένα τσιπουράκι μάστορα!

- Με ή χωρίς γλυκάνισο;

Γιατί; Αν θες να πιεις τσίπουρο με γλυκάνισο γιατί δεν πίνεις ούζο; Ανεξήγητο, άχρηστο και γραφικό όσο να διασταυρώνεις Μολοσσό με Pug για να βγάλεις Μολοσσό τσέπης. Γραφικότητα που συνηθίζεται από την Λάρισα και πάνω και για κάποιο λόγο έχει φτάσει και στην Αθήνα. Σαν τα Mikel δηλαδή,  κάτι που μας κάνει να πιστεύουμε ότι κάτι πρέπει να έχει το νερό εκεί και δεν εξηγείται αλλιώς.

Ηλίθιες ερωτήσεις

Μια από αυτές τις κατηγορίες είναι οι άνθρωποι που κάνουν ηλίθιες ερωτήσεις και χαλάς πολύτιμα δευτερόλεπτα α) για να αντιληφθείς τη βλακεία που σε ρωτάει γιατί αμφιβάλλεις ότι άκουσες καλά και β) να βρεις απλά λόγια να απαντήσεις μήπως και σε καταλάβει. Είναι αυτή η αιωνίως ηλίθια απορία για το αν είσαι σπίτι ενώ σε έχουν καλέσει στο σταθερό τηλέφωνο ή αν είσαι καλά ενώ σε βλέπουν κάτω με το μηχανάκι πάνω από το κεφάλι σου και τη ρόδα να γυρίζει ακόμα. Πλέον η μόνη απάντηση σε αυτή τη μάστιγα είναι να απαντάς τη μεγαλύτερη βλακεία που μπορείς να σκεφτείς όσο πιο σοβαρά και ψαρωτικά γίνεται, κάνοντας τον να μοιάζει με τον Άδωνι Γεωργιάδη.

Άλλες ηλίθιες ερωτήσεις είναι εκεί που τρως και ξαφνικά αρχίζεις να βήχεις σαν τον φυματικό και να γίνεσαι μπλε να σε ρωτάει ο άλλος «Πνίγηκες;». Όχι ρε ηλίθιε, δοκιμάζω πως είναι να πνίγεσαι. Ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό, όπως άλλωστε και οι ηλίθιοι αυτού του κόσμου.

Σοκολατάκια με λικέρ

Τα συγκεκριμένα σοκολατάκια είναι κάτι σαν τα αυγά Kinder έκπληξη, μόνο που η έκπληξη είναι:

α) η αηδία που νιώθεις όταν δαγκώνεις το σοκολατάκι και το σιροπιαστό του περιεχόμενο αγγίζει τους γευστικούς θύλακες της γλώσσας σου και

β) το που μπορεί να έχεις λερωθεί από ένα απρόσεκτο δάγκωμα και το πιτσίλισμα που προκαλεί

Τα περισσότερα από αυτά τα σοκολατάκια έχουν ένα ύπουλο περιτύλιγμα συσκευασίας και εκεί που ανέμελος δαγκώνεις τη σοκολάτα και περιμένεις μια όμορφη γεύση πραλίνας, ξαφνικά νιώθεις το στόμα σου να μυρίζει όπως του Μπουκόφσκι και το στομάχι σου να παλεύει να συγκρατήσει τα χτεσινό και το σημερινό του περιεχόμενο. Τα συγκεκριμένα σοκολατάκια συναντώνται συνήθως στο σπίτι κάποιας θείας της μάνας σου ή τα φέρνει συνάδελφος στη δουλειά ως κέρασμα και αφού τα δαγκώσεις, το διακριτικό φτύσιμο σε χαρτοπετσέτα είναι αδύνατο και καταλήγεις να τα καταπίνεις με το χαρακτηρισμό σπασμό στο στομάχι και το στόμα πριν τον εμετό. Bonus στα σοκολατάκια που πρέπει να καταργηθούν είναι τα “After Eight”. Τα συγκεκριμένα σοκολατάκια περιέχουν μέντα, τα φέρνει συνήθως κάποιος συγγενής μετά από ταξίδι στο εξωτερικό και εικάζεται ότι οφείλουν το όνομά τους στις 8 προσπάθειες να τα καταπιείς πριν τα βγάλεις.

T-shirts συγκροτημάτων (με στρας)

Όταν φοράω εγώ το t-shirt με το αγαπημένο μου συγκρότημα είμαι απλώς ένας γραφικός που έχει μείνει κολλημένος στο Λύκειο και δεν έχει ωριμάσει. Ίσως γιατί ωριμότητα είναι η παντόφλα του Παντελίδη και το ανεκδιήγητο πρώην κούρεμα του Οικονομόπουλου. Όταν το ίδιο t-shirt το πουλήσει κάποιο μαγαζί τύπου Zara κλπ, βάλει και κανα στρασάκι πάνω, τότε είναι μοδάτο και πρέπει να φορεθεί. Ειδικά το θέμα με τα t-shirts Ramones έχει ξεφύγει πέρα από κάθε λογική. Και ναι αυτοί οι άνθρωποι ψηφίζουν. Λοβοτομή και κατάργηση των συγκεκριμένων t-shirt. Όχι τίποτα άλλο, να ξέρουμε και αν την πέφτουμε σε μεταλλού ή βρωμόσκυλο ρε αδερφέ.

Δίπλωμα και Internet Banking σε ηλικιωμένους

Τι γιατί; Γιατί δεινοπαθούν ολόκληρες ομάδες εργαζομένων, οδηγών και άλλων αθώων. Πάνε με 30 στην Εθνική Οδό, πάνε ανάποδα σε μεγάλους δρόμους και το αντιλαμβάνονται στο 25^ο αυτοκίνητο που τους κορνάρει, τα αυτοκίνητα τους είναι πιο παλιά και από τα 60^α γενέθλιά των ίδιων και συνήθως έχουν κάποιο πανάκι από μάρκα ποτού στο ταμπλό. Εξίσου προβληματική και η χρήση Internet, Internet Banking και λοιπών προϊόντων τεχνολογίας, με τη συνεννόηση να μοιάζει σχεδόν αδύνατη. Ξέρω ότι κατά πάσα πιθανότατα σε κάποια (κάμποσα) χρόνια θα το μετανιώνω αυτό, αλλά ναι κατάργηση!!  

Αυτοί που τσακώνονται κάτω από post στο Internet

Οι ηλίθιοι μπορεί να κάνουν την εμφάνισή τους παντού, ακόμα και σε ένα άκυρο post με τίτλο «Έκανε και όγδοο παιδί η Μενεγάκη!» και περιεχόμενο πιο κενό και από την πολιτική ζωή του Κώστα Καραμανλή. Ακόμα και μια τέτοια δημοσίευση μπορεί να προκαλέσει σελίδες επί σελίδων σχόλια με πολιτικό περιεχόμενο. «Ε βέβεα, αυτή τα μεγαλονοι; Έχουμαι γεμήσει ξένους και δεν μπορούμαι να κυκλοφορήσουμαι!», sent from Ekali. Τι ξένους βλέπεις στην Εκάλη, εκτός από τους εσωτερικούς εργαζόμενους σε βίλες; Καμία ελπίδα πλέον. Οι περισσότεροι είναι πιο ανορθόγραφοι κι από παιδάκι που πάει στο προνήπιο, έχουν λογική ηλικιωμένου με προχωρημένη μορφή άνοιας και ποστάρουν άρθρα από blogs με περιεχόμενο πιο αχταρμά και από ρώσικη σαλάτα μέσα σε φακές και bonus φυσικά το ψωμί και τη φέτα. Προφανώς και το να μπεις σε διαμάχη με οποιονδήποτε στο Internet είναι χαμένος χρόνος και το μόνο που θα κερδίσεις είναι να χάσεις όση πίστη σου έχει μείνει ακόμα στην ανθρωπότητα.      

Μαζικά Tags

Χρόνια πολλά στον George Tade, στον George Keina κλπ κλπ. Να κάτσεις να γράψεις μωρή μπότσα, θα κουραστείς; Εντάξει είναι πολλοί οι εορτάζοντες, αλλά τους μισούς από αυτούς δεν τους ξέρεις καν. Μη γράψεις. Το ίδιο ισχύει και για τα μαγαζιά που αρχίζουν και κάνουν tag ένα εκατομμύριο ονόματα κάτω από μια παπαριά event, με όνομα που είναι συνήθως  σε υπερθετικό βαθμό: Partara κλπ. Mono Hamoulis sto klein mein ellinadiko μαζί με 1000000 άκυρους που έχω ταγκάρει. Το ίδιο ισχύει και για τις μαζικές ευχαριστίες σε γιορτές/ γενέθλια: «Ευχαριστώ όλους όσους μου ευχηθήκαν». Στα παπάρια μου. Να κάτσεις να τους γράψεις ένα ευχαριστώ  ρε γίδι. Πολυάσχολε. Ο άλλος γιατί σπατάλησε δευτερόλεπτα για να ευχηθεί να συνεχίσεις να αναπνέεις τον αέρα μου, χωρίς κανένα λόγο;