Ακατανόητα Πράγματα

          

  Η Μεγάλη Εβδομάδα ξεκίνησε και αναμένοντας την χιλιοστή επανάληψη κάποιας θρησκευτικής ταινίας/σειράς  (ΣΠΟΙΛΕΡ!! Στο τέλος ανασταίνεται) υπό τους ήχους του μικρού Σαντικάι ή DJ Cris Santy πλέον , το μυαλό μας κάνει περίεργες σκέψεις (καλά πάντα έκανε). Υπάρχουν πράγματα στο Σύμπαν τα οποία αποτελούν ένα μεγάλο μυστήριο:  Γιατί υπάρχουμε, αν υπάρχει θεός, αν υπάρχει Παράδεισος (τότε είναι στα μάτια σου) και άλλα πολλά. Στο σημερινό άρθρο δεν θα ασχοληθούμε με αυτά τα κλισέ ερωτήματα (τα οποία θα απαντηθούν όλα όταν πεθάνουμε), αλλά θα μιλήσουμε για άλλα ακατανόητα πράγματα..

Οι άνθρωποι που βάζουν ανάποδα το κωλόχαρτο

Πηγαίνεις επίσκεψη στο σπίτι της θείας Τασίας και μετά από ένα επικό γεύμα κατά το οποίο έχασες α) τα τελευταία ίχνη της ανθρώπινης αξιοπρέπειας σου και β) την ευκαιρία να ξαναφορέσεις το τζην που σου κάνει ωραίο κώλο στα επόμενα 5 χρόνια, πίνεις το καφεδάκι σου μπας και χωνέψεις σαν βόας που έχει φάει το ελάφι και διαγράφεται μέσα του και ανάβεις τσιγάρο. Εκεί θολώνουν όλα και ο ιδρώτας στο μέτωπο σε προδιαθέτει για κάτι κακό. Και γρήγορο. Ψάχνεις απαραίτητα κάτι να διαβάσεις ( ακόμα κι αν έχεις φτάσει στο αμήν και κάτι έχει αρχίσει να προβάλλει-να τη πετιέται, να τη πετιέται), βολεύεσαι με τον κατάλογο τάπερ και έφυγες. Αφού τελειώσεις ψάχνεις στα τυφλά για το χαρτί γιατί διαβάζεις ακόμα (Διάβολε αυτό με τα 1.7 lt χωρητικότητα φαίνεται καλό τελικά) και τραβάς με το ένα χέρι φυσικά το χαρτί και ξετυλίγεται όλο, χωρίς να μπορείς να το κόψεις. Γιατί; ΜΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΔΑ! Το χαρτί μπαίνει προς τον τοίχο, ώστε να μπορεί να κοπεί εύκολα με το ένα χέρι, ώστε το δεύτερο να είναι ελεύθερο για οποιαδήποτε εργασία (αλλαγή σελίδας μετά σαλιώματος, βούρτσισμα δοντιών κλπ)

Ο συνδυασμός φόρμας με σκαρπίνι/ σορτσάκι με μπότα

Βγαίνεις έξω το Σάββατο να κάνεις τα ψώνια σου και θες να είσαι χαλαρός. Φοράς λοιπόν τη φόρμα σου (γυαλιστερή ως επί το πλείστον) και από κάτω σκαρπίνια. Οι έμπειροι του είδους θα προτιμήσουν τα καφέ σκαρπίνια συνήθως για κάποιον δικό τους λόγο.. Πάντα προσπαθούσα να κατανοήσω το γιατί να συνδυάσεις αυτά τα δύο.. Δεν έχεις αθλητικά παπούτσια; (αν έχεις πάει στρατό, έχεις έστω από εκεί). Σε βολεύουν τα σκαρπίνια; (έλα αυτό δεν παίζει και ξέρω ότι τα φοράς με χοντρή αθλητική κάλτσα). Δεν μπορεί κάποιος φίλος σου να σου πει κάτι; ( το ίδιο ισχύει και για εσάς που βγαίνετε με την παντόφλα στην Αθήνα και τρέχετε να προλάβετε το λεωφορείο και ακούγεται χλαπ χλαπ λες και πετάει δίπλα σου γυπαετός. Και συνεχίζω.. είστε τόσο cool και χαλαροί που φοράτε την παντόφλα έξω, αλλά τρέχετε για το λεωφορείο). Το ίδιο ισχύει και για τις κοπέλες που φοράνε σορτσάκι με μπότα. Αρχικά δεν είσαι στο Τέξας και κατά δεύτερον αποφάσισε: κρυώνεις ή ζεσταίνεσαι; Η ποινή της δημόσιας διαπόμπευσης, χωρίς δυνατότητα απολογίας, επέρχεται σε αυτές που κάνουν το ίδιο αλλά με UGG.  

Οι φράσεις δεν ξαναπίνω τόσο πολύ/ Θα βγω για ένα ποτάκι

Ένα ακόμα πράγμα που βρίσκω ακατανόητο είναι η επανάληψη υποσχέσεων που ξέρεις ότι δεν μπορείς να τηρήσεις.. Η πρώτη φράση ακολουθεί πάντα βράδυ με λίτρα αλκοόλ, κενά μνήμης και  χανγκόβερ (τώρα να ανάψω τσιγάρο ή θα γίνει ζημιά;). Ανάβεις, γίνεται ζημιά τελικά και εκεί που αναρωτιέσαι σκυμμένος στη λεκάνη αν έφαγες κιμαδόπιτα χτες, αναφωνείς για πολλοστή φορά «δεν ξαναπίνω τόσο πολύ». Κάτι που (fastforward 2 μέρες μετά «ναι ρε Μίμη φέρε 4  ούζο-τεκίλα να πιούμε με τα κορίτσια απέναντι) αναιρείς με χειρότερο συνδυασμό ποτών από την τελευταία φορά. Αν η προηγούμενη φράση είχε μεθεόρτιο χαρακτήρα, η φράση «όχι ρε δεν θα πιούμε πολύ, για ένα ποτάκι θα πάμε» είναι αυτή που δίνει σήμα στο Σύμπαν να ξεκινήσει τον πόλεμο εναντίον σου. Η αλήθεια είναι ότι τις περισσότερες φορές βγαίνεις όντως αποφασισμένος να πιεις ένα, το πολύ δύο ποτά. Έλα όμως που η barwoman σας συμπάθησε κ αρχίζει τα κεράσματα, έλα που πάνω που λες να φεύγω σιγά σιγά μπαίνει η γυναικεία ομάδα βόλλευ του Χαλανδρίου που πανηγυρίζει τη νίκη της, έλα που δεν μπορώ πλέον να αντισταθώ κλπ κλπ.. Καλό θα είναι να μην χρησιμοποιείται η συγκεκριμένη φράση και να αντικατασταθεί από κάτι πιο γενικό τύπου «ας βγούμε, αλλά μην ξεφτιλιστούμε πάλι ρε γαμώτο».

Γαλλικές ταινίες

‘Η ο γαλλικός κινηματογράφος απευθύνεται σε πολύ έξυπνους ανθρώπους ή εγώ είμαι ηλίθιος. Βασικά το διαζευκτικό ή εδώ είναι άχρηστο. Έτσι κι αλλιώς εγώ είμαι ηλίθιος και ο γαλλικός κινηματογράφος δεν ξέρω αν απευθύνεται κάπου. Άκυρες, πολύωρες ταινίες χωρίς υπόθεση ή με υπόθεση που κάνει τον Χάρη Ρώμα να μελετάει επί ώρες ποιον δύστροπο και δυσκοίλιο εαυτό του θα υποδυθεί για να το αντιγράψει, αλλά με μπόλικο γυμνό. Κύριοι, και οι Γερμανοί γύριζαν τσόντες με αξύριστες γκόμενες, αλλά αυτοί τουλάχιστον είχαν την τιμιότητα να τις λένε τσόντες (οκ tsonten) και όχι ηλίθιες γαλλικές πουτοπάη. Πουτοπάη είναι σύμφωνα με τον Λύο Καλοβυρνα και το βιβλίο του «Πλαθολόγιο λέξεων» η ταινία που αναρωτιέσαι σε όλη τη διάρκεια της «που το πάει». Ακατανόητο είδος ταινιών και κατάλληλο μόνο για πρώτο (το πολύ δεύτερο) ραντεβού με καινούρια κουλτουρέ  γκόμενα που θες να «εντυπωσιάσεις», όπως ο Αδάμ εντυπωσίασε την Εύα. Εδώ όμως έρχεται η στιγμή που πρέπει να αναρωτηθείς: Αξίζουν 4 ώρες ταλαιπωρίας για 20 λεπτά σεξ; Ε ναι διάολε αξίζουν, άντρες είμαστε!!

Συμβουλές για (σ)χέσεις και σεξ από το Cosmopolitan

Που πήγαν τα «εε σ’ αρέσει αυτό;», «που πας να το βάλεις ρε ηλίθιε;» και γενικά όλα αυτά τα (σ)εξερευνητικά παιχνίδια Trial and Error μεταξύ δύο εραστών; Θα σου πω που πήγαν: στις σελίδες του Cosmopolitan. «Πώς να πιάνετε πουλιά στον αέρα», «Η σύγχρονη κοπέλα τα καταπίνει ή τα φτύνει;», «ποια είναι η μόδα στο μπικίνι φέτος;».  Η μόδα στο μπικίνι δεν υπάρχει. Είναι μπικίνι! Έλεος! Ακατανόητο το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμα κοπέλες που εμπιστεύονται την ερωτική τους ζωή στο μελάνι αυτών των περιοδικών. Επίσης που τα βρίσκουν; Μαζεύονται πχ οι συντάκτες και αποφασίζουν πως θα ξυρίζονται φέτος οι γυναίκες; «Λοιπόν φέτος θα τις βάζουμε όλες να σχηματίζουν ένα Φ εκεί, οκ;» «Αγαπητή Μαρία, στην ερώτηση σου για το πώς θα κάνεις τον Λάκη να μην ξεκολλάει από το π-αιδοίον της μάχης, οπλίσου με υπομονή και ξυράφι και δημιούργησε ένα Φι. Μετά όλα θα γίνουν στο ΠΙ και ΦΙ»

Ανακοινώσεις σε σταθμούς/ κέντρα διασκέδασης κλπ

Είσαι στο σταθμό του ΟΣΕ και περιμένεις το τελευταίο τρένο για το ξεχασμένο Άνω-χαμένο-στον-χάρτη-μέρος και ακούς τα μεγάφωνα: « Βζιτ βζιτ προσοχή! Σε βζιτ βζιτ βζιτ το τρένο βζιτ για βιζτβζιτ και αναχωρεί άμεσα από την βιζτβζιτ γραμμή». Φήμες λένε ότι ποτέ δεν έχει ακουστεί ολόκληρη και καθαρή η ανακοίνωση και είναι μια παράδοση των σιδηροδρομικών, κάτι σαν τα γράμματα των γιατρών. Όσο πιο νέος ο εκφωνητής, τόσο πιο καθαρή η ανακοίνωση.. Το ίδιο συμβαίνει και σε όλα τα κέντρα διασκέδασης ειδικά σε γάμους και βαφτίσια. « Το αυτοκίνητο με την πινακίδα ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΣΜΟΣΚΑΙECHOΜΑΖΙ ενοχλεί. Παρακαλείται ο οδηγός να το μετακινήσει γιατί θα το απομακρύνει γερανός». Ξέρεις ότι έχεις παρκάρει τέρμα θεού και δεν υπάρχει περίπτωση να ενοχλείς, αλλά και πάλι έχεις τρελό άγχος μήπως εννοούν το δικό σου. «Συγγνώμη τι είπε; ΖΗΒ πόσο; Γαμώτο λες να μαι εγώ και δεν έχω κάνει καν τρίτη επιδρομή στο μπουφέ; Σοφία μάζεψε τα παιδιά να φύγουμε. Θα μας το πάρει ο γερανός γαμώ τη θεία Ορτανσία και τα αρραβωνιάσματα της βραδιάτικο»   

Οι άνθρωποι που πίνουν Perrier/Red Bull κλπ χωρίς να παίρνουν αντιβίωση

Σε όλες τις παρέες υπάρχει αυτός ο γραφικός τύπος που ενώ βγαίνει έξω η παρέα να πιει, αυτός παραγγέλνει Perrier ή κάποιο άλλο μη αλκοολούχο. Αν παίρνει αντιβίωση δεκτό και αναγκαστικό. Το περίεργο είναι όταν δεν παίρνει. Η αγαπημένη κλισέ απάντηση είναι δεν μ’ αρέσουν τα ποτά. Τι σημαίνει δεν σ’ αρέσουν τα ποτά; Έχεις πιει όλα τα είδη αλκοόλ που υπάρχουν και δεν σου άρεσε κανένα;

-Κάνω διατροφή και δίαιτα. Ναι ρε Σπαλιάρα πρόσεχε μη χαλάσεις τους αλαβάστρινους κοιλιακούς. Γκόμενα. 

- Οδηγώ. Σιγά ρε νεροχύτη, ένα ποτό σου είπαμε να πιεις, όχι 2 μπουκάλια. Δηλαδή εγώ γιατί να ξεφτιλίζομαι κι εσύ να με κοιτάς άνετος μέσα από το πράσινο μπουκάλι σου; Ουστ. Μόνος σου με τους υπόλοιπους του είδους σου, να βγαίνετε σε κοπάδια μόνο τις περιόδους αναπαραγωγής του είδους σου (δηλαδή ποτέ).