Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2015

Γραφικοί σαν τις χιονισμένες στέγες χωριού- μέρος Α

Υπάρχουν συγκεκριμένες συμπεριφορές των ανθρώπων που είναι γραφικές. Τόσο γραφικές που μία βόλτα στα σοκάκια της Σαντορίνης υπό το σεληνόφως και τη θέα του ηφαιστείου δεν αξίζει καν να αποκαλείται «γραφική». Οι συμπεριφορές αυτές είναι επαναλαμβανόμενες και πολλές έχουν κληρονομηθεί από προηγούμενες γενιές και από ό, τι φαίνεται θα περάσουν και σε επόμενες. Γιατί όπως στρώσεις έτσι θα κοιμηθείς. Ή όπως θα έλεγε ο θείος της μάνας μου ακόμα πιο επικά για τη σχέση επιλογής συζύγου με τα παιδιά που θα κάνεις: «δεν φτάνει που παίρνεις κουρούνα, κάνεις και κουρουνόπουλα». Δεν έχει σχέση με το παρόν άρθρο, αλλά πάντα ήθελα να μεταφέρω αυτά τα σοφά λόγια. Ας δούμε λοιπόν όλους αυτούς τους γραφικούς που μας κάνουν να αναρωτιόμαστε για το που οδεύει αυτός ο κόσμος και να παρακαλάμε σαν άλλη Ελένη Λουκά να έρθει σύντομα η Δευτέρα Παρουσία (ή έστω η Αθήνη να αρχίσει τα χαστούκια).


Οι κράχτες έξω από τα μαγαζιά

Θλιβερό κατάλοιπο άλλων δεκαετιών και ένας από τους λόγους που οι ξένοι ακόμα φαντάζονται τους Έλληνες με μουστάκι, άσπρο πουκάμισο και να χορεύουν παντού (κάτι που δεν απέχει βέβαια από την πραγματικότητα και μια βόλτα από τα μπουζούκια θα σε πείσει για του λόγου το αληθές). Μπορείς να τους συναντήσεις σε αρκετά μέρη, με συχνότερους τόπους κυνηγιού και επιβίωσης το Μοναστηράκι και το Θησείο. Οι κράχτες διαλαλούν την πραμάτεια τους στοχεύοντας ίσως σε ανθρώπους με προβλήματα όρασης, χαμηλής νοημοσύνης και άλλους που κατοικούσαν σε σπηλιές τα τελευταία 30 χρόνια («Τι;; Μπορώ να πάρω t-shirt με στάμπα του αγαπημένου μου συγκροτήματος; Τι; Μπορώ να πάρω και παντελόνι από το ίδιο μαγαζί;;». Αφού ξεφύγεις από την αγορά «ΜΕΤΑΛ ΚΑΙ ΡΟΚ» ρούχων νιώθεις άνετος να συνεχίσεις τη βόλτα σου. Αν τα χαρακτηριστικά σου είναι λιγότερο «μεσογειακά» από τον μέσο τριχωτό, μελαμψό Έλληνα είναι σίγουρο ότι θα νιώσεις τουρίστας αφού πολλές φορές θα σε σταματήσουν με κακά αγγλικά για να σε προσκαλέσουν «ινσάιντ του τέικ ε λούκ. Γουί χαβ γκρικ σάνταλς εντ γκρικ σάλαντς». Όταν κάποια στιγμή φτάσεις στα φαγάδικα, θα σε περιμένουν στη μέση του δρόμου με τους καταλόγους στο χέρι και την πληροφορία ότι έχει τραπέζια μέσα. ΕΧΕΙ ΤΡΑΠΕΖΙΑ ΜΕΣΑ;; Το ίδιο συμβαίνει και στο Θησείο με τους γραφικούς κράχτες έξω από τις καφετέριες να σε καλησπερίζουν και να σε προσκαλούν μέσα. Ακόμα πιο γραφικοί και ενοχλητικοί είναι οι τύποι με τα φωσφοριζέ γιλέκα έξω από πάρκινγκ που σου κάνουν νόημα να μπεις δεξιά λες κι είναι μπάτσοι. Τι ακριβώς εξυπηρετεί αυτό; Να την πατήσει κάποιος ταλαίπωρος και να μπει και μετά να του πουν «αα τώρα μπήκες, πρέπει να μείνεις και να μας πληρώσεις»; Ακατανόητη η χρησιμότητα των κραχτών και αρκετά γραφικοί οι ίδιοι, όπως θα περίμενε κανείς. Στην ουσία θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για τους προγόνους του PR (άλλη γραφικότητα) σε συγκεκριμένα μαγαζιά.



Τα ζευγάρια με κοινό προφίλ στο Facebook

Nikos Tasia Grafikidis Mpotsa just liked your photo. Τι ακριβώς είναι αυτό; «Αγάπη μου τώρα που 
είμαστε μαζί θα σβήσεις το προφίλ σου και θα έχουμε ένα, τι χρειάζεται να έχεις κι εσύ;». Επίσης, μπορείτε να πηγαίνετε και τουαλέτα μαζί, γιατί να περνάτε χρόνο χωριστά; Ανοίγεις λίγο τα πόδια όταν θα κάτσεις και ο άλλος από πάνω όρθιος με μία προσεκτική στόχευση και γίνεται. Ζώα. Κατ’ αρχάς είναι γελοίο ως θέαμα. Κατά δεύτερον είναι ακόμα πιο γελοίο γιατί δεν ξέρεις ποιος σχολιάζει τι και τρίτον είναι τραγικό να βλέπεις όλο αυτό τον συρφετό για όνομα να κάνει like σε σελίδες όπως «νέες μαμάδες που το μουνί τους μυρίζει» κλπ.  


Οι χειροκροτητές/ πηρουνοκρούστες

Είδος που υπάρχει εδώ και δεκαετίες και συνεχίζει ακάθεκτο το γραφικό του έργο σε πληθώρα κοινωνικών εκδηλώσεων. Είσαι στο γάμο του φίλου σου του Παντελή, έχεις ρίξει τα ρύζια σου, έχεις βγάλει τις φωτογραφίες και έχεις πάει στο κέντρο για το γλέντι. Μεταξύ της πρώτης κανάτας κρασιού (που ποτέ δεν πίνεται) και του πρώτου καρβελιού ψωμιού (για να καλύψεις λίγο την πείνα σου μέχρι να έρθει το φαγητό) συνήθως εμφανίζεται και το ζευγάρι κουρασμένο και ταλαιπωρημένο.  Κάποιες ακόμα χιλιάδες φωτογραφίες, σαμπάνια, τούρτα και λοιπά και εκεί που λένε «πάμε να φάμε, έχω ξεροσταλιάσει τόσες ώρες» ο κλασσικός γραφικός θα αρχίσει να χτυπάει το ποτήρι με το μαχαίρι ώστε να φιληθεί το ζευγάρι. Σ’ ευχαριστώ ω συγγενικέ μου μαλάκα. Θα φιλάω τη γυναίκα μου για τα επόμενα αρκετά χρόνια με τη θέληση μου, αλλά αφού το ζητάς χτυπώντας ποτήρια θα τη φιλήσω και τώρα, μη σου χαλάσω χατίρι. Υπάρχει η πεποίθηση ότι το χτύπημα των ποτηριών ξεκινάει πάντα από το θείο που λέει στις οικογενειακές συγκεντρώσεις ‘ότι αυτός θα κάτσει με τη νεολαία. Οι χειροκροτητές τείνουν να εκλείψουν, αλλά ευτυχώς υπάρχουν ακόμα για να μας θυμίζουν τις πρώτες μας συναυλίες. Το εισιτήριο γράφει 21:30. Αν η συναυλία δεν έχει ξεκινήσει στις 21:43 υπάρχουν αυτοί που θα ξεκινήσουν να χειροκροτούν πιθανόν για να ακούσει το συγκρότημα από τα παρασκήνια και να πει «ω ρε φίλε, το κοινό είναι ανυπόμονο και έχουμε αργήσει. Άκου πως μας χειροκροτούν..». Κανείς δεν θα το πει αυτό. Είναι σαν να χέζεις και να είναι κάποιος απέξω και να σε χειροκροτεί για να βγεις πιο γρήγορα.. Οι ακόμα πιο γραφικοί με τους αναμμένους αναπτήρες έχουν πάρει τη θέση τους στο χρονοντούλαπο μαζί με τα ζιβάγκο, οπότε μπορείς να παρακολουθείς άνετα τις συναυλίες, χωρίς να σου μυρίζει Ανάσταση κάθε τόσο..


Οι χοντροί παπάδες      



Πόσο πιο γραφικό θέαμα από έναν χοντρό παπά; Είσαι υποτίθεται άνθρωπος του Θεού, διδάσκεις την εγκράτεια, τη νηστεία και προσπαθείς να προφυλάξεις τους πιστούς από θανάσιμα αμαρτήματα. Θανάσιμα αμαρτήματα όπως η λαιμαργία. Η ΛΑΙΜΑΡΓΙΑ. Ναι ξέρω, έχεις θυρεοειδή κι εσύ. Το μαλλί και το μούσι σου είναι ιερά και δεν μπορείς να τα κόψεις.. Μάλλον το ίδιο θα συμβαίνει και με το φαγητό ε;


Οι ταρίφες που ανάβουν φώτα

Είσαι στο δρόμο και περιμένεις να περάσεις απέναντι κάνα τρίλεπτο λόγω κίνησης. Τα νεύρα σου έχουν αρχίσει και γίνονται κρόσια και έχεις τους ταρίφες που περνάνε να σου ανάβουν τα φώτα. Η μόνη λογική εξήγηση είναι ότι απευθύνονται σε ανθρώπους όπως ο πρωταγωνιστής της ταινίας memento, που δεν θυμούνται τι πρέπει να κάνουν. Ευτυχώς που μου άναψες τα φώτα και μου θύμησες ότι μπορώ να πάρω ταξί! Δεν το είχα καταλάβει από το φωτισμένο «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» ή την αναμμένη επιγραφή «ΤΑΞΙ». Τώρα όμως η ζωή μου έγινε πιο εύκολη! «Ναι ρε, ταξί ήθελα να πάρω! Ευτυχώς που μου άναψε τα φώτα αυτός ο καλός κύριος με το χέρι κρεμασμένο από την πόρτα και την υπερμεγέθη οδοντογλυφίδα! Τι; Δεν είναι οδοντογλυφίδα αλλά το νύχι του;». Γραφική κίνηση από γραφικούς ανθρώπους που δεν εξυπηρετεί κανέναν απολύτως σκοπό. Όταν τους χρειάζεσαι μετά από κάποια συναυλία ή οτιδήποτε έρχονται πιο αραιά και από στύσεις σε γέρους, ενώ όταν δεν τους χρειάζεσαι εμφανίζονται μιλούνια παίζοντας φώτα και το κομπολόι τους.


Οι 50ρηδες+ που το παίζουν τζόβενοι/γκόμενοι

Κλασσική και διαχρονική αγαπημένη κατηγορία γραφικών.  Οι γνώστες δεν βάφουν το μαλλί, το οποίο παραμένει μεν άσπρο, αλλά αγέρωχα μακρύ ή χτενισμένο με αφρό/ζελέ/κάποιο άλλο προϊόν μιας άλλης εποχής. Το παίζουν άντρες παλιότερης κοπής («αρσενικά») οπότε η αντιμετώπιση προς τις γυναίκες είναι μπρουτάλ και με επικές ατάκες. Οι συγκεκριμένοι  έχουν ασταμάτητες ορμές που δεν περιορίζονται μόνο στη σύζυγο/γκόμενα, αν υπάρχει άλλα θέλουν να φροντίσουν για την κάλυψη των ερωτικών κενών οποιασδήποτε γυναίκας. Αν έπρεπε να τους οπτικοποιήσουμε θα διαλέγαμε την μορφή του Φίλιππου Γεωργίου από το «Σύμπλεγμα της Αράχνης» σε λίγο πιο φιτ εκδοχή. Τα γεροντοτζόβενα συνήθως δεν χρησιμοποιούν Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, αλλά αυτοκίνητο. Όταν όμως αναγκαστούν να χρησιμοποιήσουν βρίσκονται στον μουσουλμανικό παράδεισο και γύρω τριγυρνάνε ουρί. Δεν μπορούν να εστιάσουν ποιον κώλο θα κοιτάξουν οπότε προσπαθούν να κάνουν ό, τι καλύτερο γίνεται γιατί οι κώλοι είναι πολλοί και οι στάσεις (του μετρό) λίγες. Πάντα έτοιμοι για την επόμενη πεσιματική ανεξαρτήτου ομορφιάς, έτσι για να μένουν στο παιχνίδι. Από τα γλοιωδέστερα είδη γραφικών. Θάνατος από ευνουχισμό από τις γυμνόστηθες φεμινίστριες.



Οι ηλίθιοι χρήστες των social media   

Όχι μόνο δεν μειώνονται, αλλά αυξάνονται κιόλας με γεωμετρική πρόοδο. «Δηλώνω ότι δεν επιτρέπω στο facebook να χρησιμοποιήσει..». Σοβαρά τώρα. Άρα, θες να μου πεις ότι γράφοντας μια παπαριά στον τοίχο σου είσαι νομικά καλυμμένος και δεν θα σου πάρουν τις φωτογραφίες ή ό, τι άλλο να ναι. Είναι σαν να βγαίνεις στο δρόμο ηλίθιε και να φωνάζεις ότι δηλώνεις ότι απαγορεύεις να σου πηδήξουν τη γκόμενα.
-Ρε συ Τάκη, είναι παντρεμένη ρε. Βγήκε και ο τύπος και δήλωσε στο δρόμο ότι δεν πρέπει να την πηδήξει άλλος.
-Πωπω, ευχαριστώ που μου το πες ρε φίλε. Με έσωσες από μεγάλο κακό. Ξέρεις τι δύναμη είχε αυτή η δήλωση;
Η απάντηση των συγκεκριμένων ηλιθίων όταν κάποιος τους αναφέρει ότι δεν κάνουν κάτι με αυτόν τον τρόπο είναι «ναι αλλά και αν γίνει κάτι;».
Υπάρχουν επίσης αυτοί που ποστάρουν αποτελέσματα τεστ που δείχνουν πόσο καλά τους κατάλαβαν. Ας δούμε ένα παράδειγμα: Η Μαρία αγαπάει την ποίηση. Μας τα κάνει τσουρέκια με την ποίηση συνεχώς. Η Μαρία θα σπαταλήσει 4 ώρες κάνοντας αυτό το ηλίθιο τεστ μέχρι να της βγάλει ότι η ζωή της είναι ποίηση, ότι στην προηγούμενη ζωή της υπήρξε τερηδόνα στο στόμα ποιητή, κάτι σχετικό πάντως. Το αποτέλεσμα του τεστ θα ποσταριστεί στο Facebook με κάποια ηλίθια ατάκα όπως «Σιγά το νέο/Έέέέλα/ Το ήξερα κλπ», Και η ζωή συνεχίζεται (όπως κι η αναπαραγωγή αυτών των ηλιθίων).


Τέλος Ά μέρους-αύριο το επόμενο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου