Γραφικοί σαν τις χιονισμένες στέγες χωριού-μέρος βου

Το παρόν άρθρο γράφεται με το χρόνο να πιέζει αμείλικτα καθώς η Κυριακή πλησιάζει και μαζί της οι εκλογές. Μετά τις εκλογές ο κόσμος θα καταστραφεί, ο Σατανάς θα κάτσει στο θρόνο του και θα τρώει νεογέννητα παιδιά γελώντας και πετώντας ματωμένα σάλια παντού (γελάει με ανοιχτό το στόμα ο πούστης) και θα χάσουμε τα λεφτά (που δεν έχουμε). Ελπίζω αν διαβάζεις αυτό το άρθρο τη Δευτέρα να έχεις ηλεκτρικό και Internet και να μην ανάβεις φωτιά στη σπηλιά σου για να ζεσταθείς και να βλέπεις να διαβάσεις. Συνεχίζουμε λοιπόν από εκεί που σταματήσαμε, δηλαδή  με τους:

Οι -ακόμα πιο- ηλίθιοι χρήστες των social media

Η ηλιθιότητα ορισμένων ανθρώπων που χρησιμοποιούν τα social media δεν εξαντλείται σε ένα άρθρο. Υπάρχουν οι ηλίθιοι-γραφικοί οι οποίοι γίνονται μέλη σελίδων όπως «ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΣΕΛΙΔΑ.Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ 1.000.000 μέλη». Δηλαδή τι ακριβώς κερδίζεις; Τις βγάζουμε έξω να δούμε ποιος την έχει μεγαλύτερη; ‘Η θεωρείς ότι κερδίζεις έναν «υπόγειο» διαδικτυακό πόλεμο μεταξύ ηλιθίων από διάφορες χώρες του κόσμου; Με τη λογική αυτή, την ίδια στιγμή σε ένα δωμάτιο στην Άγκυρα : «Ρε μαλάκα Ιμπραήμ, για δες λίγο πόσοι Έλληνες έκαναν like στη σελίδα; Πόσοι; Όόόόχιιιιιι..» με την κάμερα να ανεβαίνει προς τα πάνω σιγά-σιγά και τον Τούρκο να κάνει χαρακίρι λόγω της μεγάλης προσβολής. Οι άνθρωποι με χαμηλότερη νοημοσύνη και μεγαλύτερη γραφικότητα είναι αυτοί που ποστάρουν άρθρα από blogs όπως «the secret real truth», «katohika nea» και λοιπά ίδιου ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ περιεχομένου. Τα συγκεκριμένα blogs δημοσιεύουν άρθρα με ΤΕΡΑΣΤΙΟΥΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥΣ τίτλους «ΤΙ ΔΕΝ ΣΑΣ ΛΕΝΕ», «ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ»  και άλλα τέτοια, κάνοντας χρήση προστακτικής και σίγουρα όχι εγκεφαλικών κυττάρων. Οι άνθρωποι που τα ποστάρουν προφανώς είναι πιο γραφικοί και από τα ίδια τα άρθρα. Τα άρθρα βρίθουν συνωμοσιολογικού περιεχομένου αποδεικνύοντας με σοβαρές θέσεις ότι όλοι θέλουν να καταστρέψουν την Ελλάδα. Οι δε τρόποι που μπορεί να γίνεται αυτό είναι πολλοί και ευφάνταστοι σύμφωνα με αυτά τα blogs: Οι ξένοι υποχρέωσαν τις ελληνίδες μαγείρισσες να μη βάζουν κρεμμύδι στη φασολάδα και πλέον οι ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ κλανιές δεν είναι το ίδιο ισχυρές, οι οδοντόκρεμες έχουν μέσα σπερματοκτόνα και υπολείμματα αυγού, η λίμνη της Βουλιαγμένης είναι στοιχειωμένη και όσες κολυμπήσουν εκεί έχουν 26 μέρες περίοδο κλπ. Φυσικά για όλα φταίνε οι Μασόνοι, οι Εβραίοι και οι άθεοι. Στην ίδια κατηγορία γραφικότητας ανήκουν κι οι αναγνώστες της ηλεκτρονικής έκδοσης της «Ελεύθερης Ώρας». Και εννοώ τους αναγνώστες που τη διαβάζουν σοβαρά, γιατί όλοι μπαίνουμε να διαβάζουμε τα πρωτοσέλιδά της που είναι πάντα έργα τέχνης και βλέπεις τον πάτο που έχει πιάσει η ανθρωπότητα. Όσοι όμως πιστεύουν αυτά που διαβάζουν και θεωρούν ότι πρέπει να πάρουν στα σοβαρά άρθρα όπως ότι ο Σατανάς είναι Μασόνος είναι άξιοι λοβοτομής. Ας δούμε μερικά τυχαία (ειλικρινά!) παραδείγματα:

Οι «τι πίνετε εσείς;»

Είσαι στο μπαρ και πίνεις το ποτό σου με άλλους 2 φίλους σου. Μετά από κάνα μισάωρο έρχεται και ο τέταρτος της παρέας ψιλοαργοπορημένος. Έρχεται η κοπέλα να πάρει παραγγελία και τον καλησπερίζει. Στην ερώτησή της «τι να σας φέρω;», ο παραγγελιοδόχος κοιτάει την παρέα και ρωτάει «τι να πάρω; Τι πίνετε εσείς παιδιά;». Τι σε νοιάζει ρε φίλε τι πίνω εγώ; Δεν ξέρεις τι διάολο πίνεις κάθε φορά; Δηλαδή αν πήρα σαμπούκα με αμαρέτο πρέπει να πάρεις κι εσύ; Ή περιμένεις να πάρεις ιδέες για το τι θα πιεις; Λες κι αν όλοι πίνουν μπύρες κι εσύ παραγγείλεις βότκα, η σερβιτόρα θα σε κοιτάξει σαν να της είπες ότι θες να την πάρετε παρτούζα κι εσύ να παίρνεις αυτιά. Σχεδόν-σχεδόν όμως- στο ίδιο επίπεδο γραφικότητας μπαίνουν οι άνθρωποι που δεν ξέρουν τι θέλουν να πιουν και ζητούν κατάλογο για να πάρουν ιδέες. ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΙΔΕΕΣ. Λες κι ο κατάλογος θα περιέχει κάποιο μυστικό ποτό που δεν έχουν πιει τόσα χρόνια ή όταν δουν πχ ΡΟΥΜΙ στον κατάλογο θα ξέρουν ότι αυτό είναι το ποτό τους σαν ένα σκυλάκι που σε κοίταξε σε ένα καταφύγιο με αδέσποτα και ξέρεις ότι αυτό θα πάρεις.

Οι «έλα παράγγειλε εσύ, ντρέπομαι»

Εσείς που ντρέπεστε να παραγγείλετε τόσο σε μαγαζιά όσο και σε σπίτια σας αξίζει να πεθάνετε νηστικοί και πεινασμένοι με το τηλέφωνο στο χέρι και τον τρόμο στα μάτια. Να παραγγείλεις εσύ πίτσα ρε γαμημένε. Ειδικά όταν είσαι περίεργος και θες να μην έχει μανιτάρια στα 3/4 , να έχει αντζούγιες σε ένα κομμάτι και προσοχή όχι κόκκινη σάλτσα αλλά ροζέ. Πάντα αυτοί οι τύποι εκτός από σπασαρχίδηδες με την παραγγελία τους και το τι τρώνε, θα είναι οι ντροπαλοί. «Πες στην κοπέλα να μου φέρει άλλο ένα ποτό ρε συ». Γιατί; Παίζουμε στο Big Bang Theory και δεν το χω καταλάβει Ραζ; Παράγγειλε ρε μαλάκα, αλλιώς μείνε εκεί να στεγνώσεις σαν τη μούμια του Τουταγχαμών. Το ίδιο και με τις παραγγελίες φαγητού, λες και ο τύπος που θα σημειώσει 3 πίτα γύρο χωρίς πατάτες θα σε φάει. Γραφικέ μπούλη.   

Attention whores

Με οτιδήποτε μπορεί να περιλαμβάνει ο όρος αυτός. Ναι, η γκόμενα που θα ανέβει στο τραπέζι στα μπουζούκια να τη δουν να χορεύει είναι γραφική. «Μα δεν το κάνω για τους άλλους, το κάνω για μένα!». Παραμύθια. Το «χορεύω στο τραπέζι για μένα και όχι για τους γύρω» είναι εξίσου γελοίο με το πολεμάω για την παγκόσμια ειρήνη. Κάτσε στη γαμημένη θέση σου ή χόρεψε σαν άνθρωπος και σταμάτα να βγάζεις κραυγές και ρούχα για να σε προσέξουν. Προφανώς το ίδιο ισχύει και για τις τύπισσες που βγαίνουν έξω σχεδόν γυμνές. Δεν χρειάζεται να κάνεις τη γραφική για να προσέξει κάποιος. Ούτε θεωρείσαι ντυμένη σέξυ όταν έχεις πετάξει έξω τη μισή πραμάτεια. Σε μια άλλη εποχή που για να δεις βυζί έπρεπε να πας συνωμοτικά σε περίπτερο (εκτός της γειτονιάς σου), να τσεκάρεις αν μέσα είναι άντρας ή γυναίκα και να αγοράσεις κανα τσοντοπεριοδικό, μπορεί και να ψάρωνε κανείς που έχεις βγάλει τα μπούτια έξω. Πλέον τα πράγματα άλλαξαν. Σταμάτα να κάνεις τη γραφική. Το ίδιο ισχύει και για τους γραφικούς «έχω λιώσει όλο τον καιρό στο γυμναστήριο» και πλέον θα φοράω μπλούζα με χαμηλό V για να μη φανεί η χαμηλή νοημοσύνη μου. Ίδιου επιπέδου γραφικοί attention whores είναι οι κάγκουρες με τα κωλοφτιαγμένα αυτοκίνητα, αυτοί που βάζουν τέρμα τη φωνή που λέει τέρμα και λογικά χάνουν ποσοστά ακοής με κάθε χιλιόμετρο και γενικά όλοι αυτοί οι τύποι που πρέπει να κάνουν κάτι για να τους προσέξεις. Συνήθως όταν κάνεις προσπέραση ή σταματήσεις δίπλα από ένα τέτοιο αυτοκίνητο και ρίξεις μια ματιά στη θέση του οδηγού, καταλαβαίνεις για ποιο λόγο γίνονται όλα αυτά και απλώς κουνάς συγκαταβατικά το κεφάλι.

Αυτοί που πίνουν καλά ουίσκι με κόκα κόλα

Έτσι κι αλλιώς είναι άκυρο να πίνεις ουίσκι με κόκα κόλα. Το γευστικό αποτέλεσμα είναι μια γλυκιά αηδία που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στην Άγρια Δύση για να κάτσουν τα πούπουλα πάνω στα «τρυφερά πόδια». Όταν όμως κάποιος αναμειγνύει καλό ουίσκι με κόκα κόλα, τότε η γραφικότητά του ξεπερνάει και το σακάκι του Φλωρινιώτη. Ειδικά, αν αυτό γίνεται με δικό σου ουίσκι, που αγόρασες πουλώντας κάποιο όργανο σου που έχεις διπλό (πχ νεφρό) σε μαύρη αγορά του Μεξικό. Άντε στο σπίτι να τον κράξεις και να του βάλεις ένα VAT69 ή Teacher’s με κόκα κόλα. Όταν αυτός ο άνθρωπος βγαίνει έξω και ζητάει καλό ουίσκι με κόκα κόλα δεν ντρέπεται; Λες και θα καταλάβει τη διαφορά.  

Αυτοί που κλέβουν φαγητό στη δουλειά

Οι αγαπημένες μου περιπτώσεις γραφικών είναι δύο. Μια πρώην συνάδελφος που έφτιαχνε κάθε μέρα ένα κάπως ιδιαίτερο τοστ (μία-ΜΙΑ- φέτα ψωμί του τόστ, και σολωμό) και το έβαζε στο κοινόχρηστο ψυγείο της δουλειάς. Ο γραφικός που αποφάσισε να φάει το ΞΕΝΟ τοστ, το άνοιξε, έκοψε μια δαγκωματιά, δεν του άρεσε και το ξαναέβαλε στο ψυγείο. Οριακά πιστεύω δεν έβαλε και ένα χαρτάκι πάνω με την παραγγελία του «Σε παρακαλώ μη ξαναφτιάξεις αυτή τη μαλακία, φτιάχνε κάτι άλλο να κλέβω». Ο άλλος ταλαίπωρος έφερνε το φαγητό του σε ταπεράκι από το σπίτι και κάθε τόσο το έβρισκε φαγωμένο και το τάπερ άπλυτο στο νεροχύτη. Εμ νηστικός, εμ να πλένει και σα μαλάκας το τάπερ. Φυσικά και ο γράφων έχει πέσει θύμα ενδοεταιρικού bullying με το τοστ που με στοργή είχε εναποθέσει στο ψυγείο να κάνει φτερά από κάποιον ελαφροχέρη, ο οποίος δεν παρέμεινε άγνωστος. Το μόνο που αξίζει στους κλέφτες των ξένων τοστ και φαγητών στη δουλειά είναι παραδειγματική τιμωρία με καθαρκτικό, πιπέρι, μπούκοβο και ό, τι άλλο υπάρχει διαθέσιμο. Και εύχομαι να έχεις και αιμορροΐδες Γιάννη Αγιάννη της δουλειάς.

Οι «καλώ το ασανσέρ πατώντας ό, τι να ναι»

«Μα το ασανσέρ είναι σε πάνω όροφο, τι σημασία έχει ότι είμαι στο ισόγειο και θέλω να πάω στον δεύτερο; Προφανώς θα πατήσω το κάτω γιατί θέλω να κατέβει». Μπορείς να είσαι τόσο ηλίθιος και να επιβιώνεις; Από ό, τι φαίνεται ναι. Θες να πας ΠΑΝΩ, οπότε πατάς το κουμπί που δείχνει ΠΑΝΩ. Είναι τόσο απλό που πραγματικά είναι γελοίο να μπερδεύεται κάποιος με αυτό. Αν είχε νόημα η δική τους λογική τότε στον τελευταίο πάνω όροφο θα είχε μόνο το πάνω βέλος αφού μόνο πάνω μπορεί να έρθει το ασανσέρ όταν το καλέσουν. Το είδος αυτό των γραφικών συναντάται κυρίως στα ασανσέρ των εργασιακών χώρων και μετατρέπει μια δύσκολη μέρα στη δουλειά σε απόλαυση, αφού διαπιστώνεις ότι υπάρχουν άνθρωποι με μεγαλύτερα προβλήματα από τα δικά σου. Στη ίδια κατηγορία οι άνθρωποι που πατάνε και το πάνω και το κάτω κουμπί «για να έρθει πιο γρήγορα». Μάλιστα. Για να έρθει ίσως πιο γρήγορα η συνειδητοποίηση ότι είσαι ηλίθιος μπορεί. Μου τελειώνει το στυλό, θα γράψω πιο γρήγορα για να προλάβω. Αυτό είσαι γραφικέ.